በሕዝብ ቦታ ላይ የሚነሱ ክርክሮች፡ ለሰላምና ለፍትህ የሃይማኖት እና የአለማዊ ድምጾች እንደገና ማጤን

ማጠቃለል-

የሀይማኖት እና የጎሳ ግጭቶች በአብዛኛው የሚከሰቱት እንደ ተገዥነት፣ የስልጣን አለመመጣጠን፣ የመሬት ሙግት ወዘተ ባሉ ጉዳዮች ላይ ቢሆንም፣ የዘመኑ ግጭቶች - ፖለቲካዊም ይሁን ማህበራዊ - እውቅና፣ የጋራ ተጠቃሚነት ተደራሽነት እና የሰብአዊ መብት ጉዳዮች ላይ የሚነሱ ትግሎች ናቸው። ከዚህ አንፃር የሃይማኖት፣ የባህል፣ የብሔርና የቋንቋ ጥቅም ካላቸው ሰዎች ጋር በባሕላዊ ማኅበረሰቦች ውስጥ የግጭት አፈታትና የሰላም ግንባታ ጥረቶች የሃይማኖትና የብሔር ተዋጽኦ ከሌለበት አገር በበለጠ ማፈን ይቻላል። የብዙሀን መንግስታት መንግስታት ኢኮኖሚያዊ፣ፖለቲካዊ እና ማህበራዊ እኩልነቶችን ለመፍታት ቁልፍ ሚና ይጫወታሉ። ስለዚህ ዘመናዊ መንግስታት የግጭት አፈታት እና የሰላም ግንባታ ጥረቶችን የብዝሃነት እና የብዝሃነት ተግዳሮቶችን መጋፈጥ የሚችል ህዝባዊ ቦታን በፅንሰ-ሀሳብ ማሳደግ አለባቸው። አግባብነት ያለው ጥያቄ፡- በድህረ ዘመናዊው ዓለም፣ የብዝሃነት ባህሎችን በሚነኩ የህዝብ ጉዳዮች ላይ የፖለቲካ መሪዎች ውሳኔ ላይ ምን ተጽእኖ ሊኖረው ይገባል? ለዚህ ጥያቄ ምላሽ ሲሰጥ፣ ይህ ጽሑፍ የይሁዲ-ክርስቲያን ፈላስፎች እና ዓለማዊ የፖለቲካ ሊበራሎች በቤተ ክርስቲያን እና በመንግሥት መካከል ስላለው መለያየት ያደረጉትን ክርክር በትችት የሚፈትሽ ሲሆን የመከራከሪያ ነጥቦቻቸውን ጠቃሚ ገፅታዎች በማጉላት ህዝባዊ ቦታ እንዲፈጠር ይረዳል። ሰላም እና ፍትህ በዘመናዊ የብዙሃዊ ግዛቶች ውስጥ። እኔ የምከራከረው በዚህ ዘመን ያሉ ማህበረሰቦች በብዝሃነት፣ በተለያዩ አስተሳሰቦች፣ የተለያዩ እምነቶች፣ እሴቶች እና የተለያዩ ሃይማኖታዊ እምነቶች ቢገለጡም ዜጎች እና የፖለቲካ መሪዎች በዓለማዊም ሆነ በአይሁድ-ክርስቲያን ሃይማኖታዊ አስተሳሰብ ላይ ከተመሠረቱ የክህሎት ስብስቦች እና የጣልቃ ገብ ስልቶች ትምህርት ሊወስዱ እንደሚችሉ እከራከራለሁ። ይህም ድርድርን, ርህራሄን, እውቅናን, መቀበልን እና ሌላውን ማክበርን ያካትታል.