Δήλωση του Διεθνούς Κέντρου Εθνοθρησκευτικής Διαμεσολάβησης σε Θέματα Εστίασης της 8ης Συνόδου της Ανοιχτής Ομάδας Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών για τη Γήρανση
Το Διεθνές Κέντρο Εθνοθρησκευτικής Διαμεσολάβησης (ICERM) έχει δεσμευτεί να υποστηρίζει τη βιώσιμη ειρήνη σε χώρες σε όλο τον κόσμο και γνωρίζουμε καλά τις συνεισφορές που μπορούν να κάνουν οι μεγαλύτεροι μας. Το ICERM έχει δημιουργήσει το Παγκόσμιο Φόρουμ Ηλικιωμένων αυστηρά για πρεσβυτέρους, παραδοσιακούς ηγέτες/ηγέτες ή εκπροσώπους εθνοτικών, θρησκευτικών, κοινοτικών και αυτόχθονων ομάδων. Καλούμε τη συμβολή όσων έζησαν εκπληκτικές τεχνολογικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Χρειαζόμαστε τη βοήθειά τους για να συμβιβάσουμε αυτές τις αλλαγές με τους εθιμικούς νόμους και τις παραδόσεις. Επιδιώκουμε τη σοφία τους για την ειρηνική επίλυση των διαφορών, την πρόληψη των συγκρούσεων, την έναρξη διαλόγου και την ενθάρρυνση άλλων μη βίαιων μεθόδων επίλυσης συγκρούσεων.
Ωστόσο, καθώς ερευνήσαμε τις απαντήσεις στις συγκεκριμένες Κατευθυντήριες Ερωτήσεις για αυτήν τη συνεδρία, είναι απογοητευτικό να βλέπουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εδρεύει ο οργανισμός μας, έχουν περιορισμένες απόψεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ηλικιωμένων. Έχουμε αστικούς και ποινικούς νόμους για την προστασία τους από σωματική και οικονομική κακοποίηση. Έχουμε νόμους που τους βοηθούν να διατηρήσουν κάποια αυτονομία, ακόμη και όταν χρειάζονται κηδεμόνες ή άλλους να μιλήσουν για περιορισμένα θέματα, όπως η υγειονομική περίθαλψη ή οι οικονομικές αποφάσεις. Ωστόσο, δεν έχουμε κάνει πολλά για να αμφισβητήσουμε τους κοινωνικούς κανόνες, να διατηρήσουμε την ένταξη των ηλικιωμένων ατόμων ή να επανενσωματώσουμε αυτούς που έχουν απομονωθεί.
Πρώτον, συγκεντρώνουμε όλους τους ανθρώπους άνω των 60 ετών σε μια ομάδα, σαν να είναι όλοι ίδιοι. Μπορείτε να φανταστείτε αν το κάναμε αυτό για όλους κάτω των 30 ετών; Μια πλούσια 80χρονη γυναίκα στο Μανχάταν που έχει πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και τη σύγχρονη ιατρική έχει σαφώς διαφορετικές ανάγκες από έναν 65χρονο άνδρα στην αγροτική Αϊόβα. Ακριβώς όπως επιδιώκουμε να εντοπίσουμε, να αγκαλιάσουμε και να συμβιβάσουμε τις διακρίσεις μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικό εθνικό και θρησκευτικό υπόβαθρο, το ICERM εργάζεται για να φέρει τους ηλικιωμένους και άλλα περιθωριοποιημένα άτομα στις συζητήσεις που τους επηρεάζουν. Δεν έχουμε ξεχάσει ότι ό,τι μας επηρεάζει επηρεάζει και αυτούς. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να μην επηρεαστούμε με τον ίδιο τρόπο, αλλά κάθε από εμάς επηρεάζεται μοναδικά και κάθε εμπειρία μας είναι έγκυρη. Πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να κοιτάξουμε πέρα από την ηλικία, καθώς κατά κάποιο τρόπο κάνουμε επίσης διακρίσεις σε αυτή τη βάση και διαιωνίζουμε τα ίδια τα προβλήματα που επιδιώκουμε να επιλύσουμε.
Δεύτερον, στις ΗΠΑ, προστατεύουμε τους ηλικιωμένους από διακρίσεις όταν εξακολουθούν να εργάζονται, αλλά φαίνεται να υπάρχει μια συναίνεση όσον αφορά την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες, την υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική περίθαλψη. Έχουμε τις δικές μας προκαταλήψεις εναντίον τους όταν δεν είναι «παραγωγικοί». Ο νόμος για τους Αμερικανούς με Αναπηρίες θα τους προστατεύσει καθώς μειώνονται οι σωματικοί τους περιορισμοί και πρέπει να περιηγούνται στους δημόσιους χώρους, αλλά θα έχουν επαρκή υγειονομική περίθαλψη και κοινωνική φροντίδα; Πάρα πολλά εξαρτώνται από το εισόδημα και περισσότερο από το ένα τρίτο ή ο γηράσκων πληθυσμός μας ζει κοντά στο ομοσπονδιακό επίπεδο φτώχειας. Ο αριθμός όσων έχουν το ίδιο οικονομικό πλάνο για τα επόμενα χρόνια αναμένεται μόνο να αυξηθεί και σε περιόδους που προετοιμαζόμαστε επίσης για ελλείψεις εργαζομένων.
Δεν είμαστε πεπεισμένοι ότι η πρόσθετη νομοθεσία θα άλλαζε μεγάλο μέρος των διακρίσεων που βλέπουμε σε βάρος των ηλικιωμένων, ούτε πιστεύουμε ότι θα συνταχθεί σύμφωνα με το Σύνταγμά μας. Ως διαμεσολαβητές και ειδικευμένοι διαμεσολαβητές, βλέπουμε μια ευκαιρία για διάλογο και δημιουργική επίλυση προβλημάτων όταν συμπεριλαμβάνουμε τους γηράσκοντες πληθυσμούς. Έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για τους πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους που αποτελούν αυτό το μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού. Ίσως είναι η ώρα να ακούσουμε, να παρατηρήσουμε και να συνεργαστούμε.
Τρίτον, χρειαζόμαστε περισσότερα προγράμματα που κρατούν τα ηλικιωμένα άτομα συνδεδεμένα με τις κοινότητές τους. Όπου έχουν ήδη απομονωθεί, πρέπει να τους επανενσωματώσουμε μέσω εθελοντισμού, καθοδήγησης και άλλων προγραμμάτων που τους υπενθυμίζουν την αξία τους και ενθαρρύνουν τη συνέχιση της συνεισφοράς τους, όχι ως τιμωρία αλλά ως ευκαιρία. Έχουμε προγράμματα για παιδιά, που πρόκειται να παραμείνουν παιδιά μόνο για 18 χρόνια. Πού είναι τα ισοδύναμα προγράμματα για άτομα ηλικίας 60 και 70 που μπορεί επίσης να έχουν 18 ή περισσότερα χρόνια για να μάθουν και να αναπτυχθούν, ειδικά όπου οι ενήλικες έχουν συχνά περισσότερη γνώση και εμπειρία να μοιραστούν από τα παιδιά κατά τη διάρκεια των 18 ετών; Δεν θέλω να προτείνω ότι η εκπαίδευση των παιδιών δεν έχει αξία, αλλά χάνουμε τεράστιες ευκαιρίες όταν δεν καταφέρνουμε να ενδυναμώσουμε και τους ηλικιωμένους.
Όπως δήλωσε ο Σύνδεσμος του Αμερικανικού Δικηγορικού Συλλόγου στην Έκτη Σύνοδο, «μια σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα για τους ηλικιωμένους πρέπει να αφορά κάτι περισσότερο από τη σύνταξη και τον καθορισμό δικαιωμάτων. Πρέπει επίσης να αλλάξει το κοινωνικό παράδειγμα της γήρανσης». (Mock, 2015). Η Αμερικανική Ένωση Συνταξιούχων συμφωνεί, προσθέτοντας «Με τη διατάραξη της γήρανσης - αλλάζοντας τη συζήτηση για το τι σημαίνει να μεγαλώνεις - μπορούμε να πυροδοτήσουμε λύσεις και να αξιοποιήσουμε πόρους που εξελίσσουν τον χώρο εργασίας, επεκτείνουν την αγορά και ανακατασκευάζουν τις κοινότητές μας». (Collett, 2017). Δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα αυτά αποτελεσματικά μέχρι να αμφισβητήσουμε τις δικές μας σιωπηρές προκαταλήψεις σχετικά με τη γήρανση, κάτι που το κάνουμε μέσω εξειδικευμένης διευκόλυνσης.
Nance L. Schick, Esq., Κύριος Εκπρόσωπος του Διεθνούς Κέντρου Εθνοθρησκευτικής Διαμεσολάβησης στα κεντρικά γραφεία των Ηνωμένων Εθνών, Νέα Υόρκη.
