Θρησκευτική-Εθνοτική Απάντηση στις Αφρικανικές Ένοπλες Συγκρούσεις

Περίληψη:

Αυτή η μελέτη, Religio-Ethnic Response to African Armed Conflicts, είχε ως στόχο να διερευνήσει τη βασική αιτία και τον αντίκτυπο των αφρικανικών ένοπλων συγκρούσεων και να δείξει πώς μπορούν να δοθούν ευκαιρίες στη θρησκεία και την εθνότητα να έχουν ένα ομαλό σημείο εισόδου στην οικοδόμηση της ειρήνης με κάποια καλά τεκμηριωμένα μηχανισμούς διαχείρισης συγκρούσεων. Η μελέτη ανακάλυψε ότι η αφρικανική ήπειρος υφίσταται μια σειρά από ένοπλες συγκρούσεις όπου οι γυναίκες και τα παιδιά ήταν τα πιο μειονεκτήματα. Αυτές οι συγκρούσεις προέρχονται από θρησκευτικές και εθνοτικές οργανώσεις ως αποτέλεσμα θεολογικών διαφωνιών, πολιτισμικής και πολιτικής δυσαρέσκειας, που όλα απαιτούν, μεταξύ άλλων λύσεων, θρησκευτικές απαντήσεις. Καθώς οι άνθρωποι στερούνται την πρόσβαση στη δικαιοσύνη, η ειρήνη γίνεται το πρώτο θύμα. Ενώ οι φίλοι και οι γείτονες γίνονται μόνιμοι πρόσφυγες, αν όχι εχθροί, ομάδες πολιτοφυλακών εμφανίζονται κάτω από την ομπρέλα των μαχητών της ελευθερίας και αν δεν ελεγχθούν, είναι πολύ πιθανό να καταφύγουν σε εγκληματικές δραστηριότητες. Η μελέτη ανακάλυψε περαιτέρω ότι η έλλειψη σεβασμού για τη θρησκεία και την ανθρωπότητα έχει κάνει τη ζωή δύσκολη τόσο για τον στρατό όσο και για τους πολίτες στην ήπειρο της Αφρικής. Αυτό έκανε την Αφρική μια από τις κατεστραμμένες από τον πόλεμο περιοχές του κόσμου σε όλη την ιστορία, χωρίς εθνοτικές και θρησκευτικές λύσεις. Τα εγκλήματα κατά γυναικών και παιδιών συνεχίζουν να αυξάνονται. Η σεξουαλική βία εκτιμάται σε υψηλότερα επίπεδα και ελάχιστα ή τίποτα δεν έχει γίνει για να θεραπεύσει τον πόνο που προκαλείται από το τραύμα του πολέμου και τη μεταπολεμική κατάσταση. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ως αποτέλεσμα των ένοπλων συγκρούσεων, η πολιτική αστάθεια, οι ασθένειες, ο εσωτερικός εκτοπισμός, η μαζική μετανάστευση και η μετακίνηση προσφύγων κάνουν τη βία στην ήπειρο χειρότερη από ποτέ. Η μελέτη συνιστά ότι οι θρησκευτικές αρχές, ιδιαίτερα οι χριστιανοί και οι ισλαμιστές ηγέτες, καθώς και οι εθνοτικοί ή παραδοσιακοί ηγέτες θα πρέπει να συνεργαστούν για τη διεξαγωγή διαλόγου προκειμένου να βοηθήσουν στη διαχείριση και τη μείωση των βίαιων συγκρούσεων στην Αφρική.

Διαβάστε ή κατεβάστε ολόκληρη την εργασία:

Segujja, Badru Hasan (2015). Θρησκευτική-Εθνοτική Απάντηση στις Αφρικανικές Ένοπλες Συγκρούσεις

Journal of Living Together, 2-3 (1), σελ. 141-157, 2015, ISSN: 2373-6615 (Εκτύπωση); 2373-6631 (Διαδικτυακός).

@Article{Segujja2015
Τίτλος = {Θρησκευτική-εθνοτική απάντηση στις ένοπλες συγκρούσεις της Αφρικής}
Συγγραφέας = {Badru Hasan Segujja}
Διεύθυνση URL = {https://icermediation.org/african-armed-conflicts/}
ISSN = {2373-6615 (Εκτύπωση); 2373-6631 (Διαδικτυακός)}
Έτος = {2015}
Ημερομηνία = {2015-12-18}
IssueTitle = {Επίλυση συγκρούσεων βάσει πίστης: Εξερεύνηση των κοινών αξιών στις θρησκευτικές παραδόσεις του Αβραάμ}
Περιοδικό = {Journal of Living Together}
Όγκος = {2-3}
αριθμός = {1}
Σελίδες = {141-157}
Εκδότης = {Διεθνές Κέντρο Εθνοθρησκευτικής Διαμεσολάβησης}
Διεύθυνση = {Mount Vernon, Νέα Υόρκη}
Έκδοση = {2016}.

Κοινοποίηση

Σχετικά άρθρα

Θρησκείες στο Igboland: Διαφοροποίηση, Συνάφεια και Ανήκει

Η θρησκεία είναι ένα από τα κοινωνικοοικονομικά φαινόμενα με αναμφισβήτητες επιπτώσεις στην ανθρωπότητα οπουδήποτε στον κόσμο. Όσο ιερό κι αν φαίνεται, η θρησκεία δεν είναι μόνο σημαντική για την κατανόηση της ύπαρξης οποιουδήποτε γηγενούς πληθυσμού, αλλά έχει επίσης και πολιτική συνάφεια στο διεθνικό και αναπτυξιακό πλαίσιο. Τα ιστορικά και εθνογραφικά στοιχεία για διαφορετικές εκδηλώσεις και ονοματολογίες του φαινομένου της θρησκείας αφθονούν. Το έθνος των Igbo στη Νότια Νιγηρία, και στις δύο πλευρές του ποταμού Νίγηρα, είναι μια από τις μεγαλύτερες μαύρες επιχειρηματικές πολιτιστικές ομάδες στην Αφρική, με αδιαμφισβήτητο θρησκευτικό ενθουσιασμό που συνεπάγεται βιώσιμη ανάπτυξη και διαεθνοτικές αλληλεπιδράσεις εντός των παραδοσιακών συνόρων της. Αλλά το θρησκευτικό τοπίο του Igboland αλλάζει συνεχώς. Μέχρι το 1840, οι κυρίαρχες θρησκείες των Igbo ήταν αυτόχθονες ή παραδοσιακές. Λιγότερο από δύο δεκαετίες αργότερα, όταν άρχισε η χριστιανική ιεραποστολική δραστηριότητα στην περιοχή, μια νέα δύναμη απελευθερώθηκε που τελικά θα αναδιαμόρφωσε το ιθαγενές θρησκευτικό τοπίο της περιοχής. Ο Χριστιανισμός μεγάλωσε για να επισκιάσει την κυριαρχία του τελευταίου. Πριν από την εκατονταετηρίδα του Χριστιανισμού στην Igboland, το Ισλάμ και άλλες λιγότερο ηγεμονικές θρησκείες εμφανίστηκαν για να ανταγωνιστούν τις αυτόχθονες θρησκείες Ίγκμπο και τον Χριστιανισμό. Αυτή η εργασία παρακολουθεί τη θρησκευτική διαφοροποίηση και τη λειτουργική της σχέση με την αρμονική ανάπτυξη στο Igboland. Αντλεί τα δεδομένα του από δημοσιευμένα έργα, συνεντεύξεις και τεχνουργήματα. Υποστηρίζει ότι καθώς αναδύονται νέες θρησκείες, το θρησκευτικό τοπίο των Igbo θα συνεχίσει να διαφοροποιείται και/ή να προσαρμόζεται, είτε για αποκλειστικότητα είτε για αποκλειστικότητα μεταξύ των υπαρχουσών και των αναδυόμενων θρησκειών, για την επιβίωση των Igbo.

Κοινοποίηση

Πολυπλοκότητα στη δράση: Διαθρησκειακός διάλογος και ειρήνη στη Βιρμανία και τη Νέα Υόρκη

Εισαγωγή Είναι σημαντικό για την κοινότητα επίλυσης συγκρούσεων να κατανοήσει την αλληλεπίδραση των πολλών παραγόντων που συγκλίνουν για να δημιουργήσουν σύγκρουση μεταξύ και εντός της πίστης…

Κοινοποίηση

Χτίζοντας ανθεκτικές κοινότητες: Μηχανισμοί λογοδοσίας με επίκεντρο τα παιδιά για την κοινότητα των Γιαζίντι μετά τη γενοκτονία (2014)

Αυτή η μελέτη εστιάζει σε δύο τρόπους μέσω των οποίων μπορούν να επιδιωχθούν μηχανισμοί λογοδοσίας στην εποχή της κοινότητας των Γιαζίντι μετά τη γενοκτονία: δικαστική και μη δικαστική. Η μεταβατική δικαιοσύνη είναι μια μοναδική ευκαιρία μετά την κρίση για να υποστηριχθεί η μετάβαση μιας κοινότητας και να καλλιεργηθεί μια αίσθηση ανθεκτικότητας και ελπίδας μέσω μιας στρατηγικής, πολυδιάστατης υποστήριξης. Δεν υπάρχει προσέγγιση «ένα μέγεθος που ταιριάζει σε όλους» σε αυτούς τους τύπους διαδικασιών και αυτό το έγγραφο λαμβάνει υπόψη μια ποικιλία βασικών παραγόντων για τη θέσπιση της βάσης για μια αποτελεσματική προσέγγιση που να κρατά όχι μόνο μέλη του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και του Λεβάντε (ISIL). ευθύνονται για τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας, αλλά για να ενδυναμώσουν τα μέλη των Γιαζίντι, ειδικά τα παιδιά, να ανακτήσουν την αίσθηση της αυτονομίας και της ασφάλειας. Με αυτόν τον τρόπο, οι ερευνητές καθορίζουν τα διεθνή πρότυπα των υποχρεώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών, διευκρινίζοντας τα σχετικά με το ιρακινό και το κουρδικό πλαίσιο. Στη συνέχεια, αναλύοντας τα διδάγματα που αντλήθηκαν από περιπτωσιολογικές μελέτες παρόμοιων σεναρίων στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία, η μελέτη προτείνει διεπιστημονικούς μηχανισμούς λογοδοσίας που επικεντρώνονται στην ενθάρρυνση της συμμετοχής και της προστασίας των παιδιών στο πλαίσιο των Γιαζίντι. Παρέχονται συγκεκριμένοι δρόμοι μέσω των οποίων τα παιδιά μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν. Οι συνεντεύξεις στο ιρακινό Κουρδιστάν με επτά παιδιά που επέζησαν από την αιχμαλωσία του ISIL επέτρεψαν σε αναφορές από πρώτο χέρι να πληροφορηθούν τα τρέχοντα κενά στην αντιμετώπιση των αναγκών τους μετά την αιχμαλωσία και οδήγησαν στη δημιουργία προφίλ μαχητών του ISIL, που συνδέει τους φερόμενους ως ενόχους συγκεκριμένες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Αυτές οι μαρτυρίες δίνουν μοναδική εικόνα για την εμπειρία των νεαρών επιζώντων Γιαζίντι και όταν αναλύονται στο ευρύτερο θρησκευτικό, κοινοτικό και περιφερειακό πλαίσιο, παρέχουν σαφήνεια στα ολιστικά επόμενα βήματα. Οι ερευνητές ελπίζουν να μεταδώσουν την αίσθηση του επείγοντος για τη δημιουργία αποτελεσματικών μηχανισμών μεταβατικής δικαιοσύνης για την κοινότητα των Γιαζίντι και καλούν συγκεκριμένους παράγοντες, καθώς και τη διεθνή κοινότητα να αξιοποιήσουν την παγκόσμια δικαιοδοσία και να προωθήσουν τη σύσταση μιας Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης (TRC) ως μη τιμωρητικός τρόπος μέσω του οποίου να τιμήσουμε τις εμπειρίες των Γιαζίντι, τιμώντας ταυτόχρονα την εμπειρία του παιδιού.

Κοινοποίηση

Μετατροπή στο Ισλάμ και Εθνοτικός Εθνικισμός στη Μαλαισία

Αυτή η εργασία είναι ένα τμήμα ενός ευρύτερου ερευνητικού έργου που επικεντρώνεται στην άνοδο του εθνικισμού της Μαλαισίας και της υπεροχής στη Μαλαισία. Ενώ η άνοδος του εθνοτικού εθνικισμού της Μαλαισίας μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, αυτό το άρθρο εστιάζει συγκεκριμένα στον νόμο της ισλαμικής μετατροπής στη Μαλαισία και στο αν έχει ενισχύσει ή όχι το αίσθημα της εθνικής κυριαρχίας της Μαλαισίας. Η Μαλαισία είναι μια πολυεθνική και πολυθρησκευτική χώρα που κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1957 από τους Βρετανούς. Οι Μαλαισιανοί ως η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα θεωρούσαν πάντα τη θρησκεία του Ισλάμ ως αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς τους που τους χωρίζει από άλλες εθνοτικές ομάδες που εισήχθησαν στη χώρα κατά τη διάρκεια της βρετανικής αποικιοκρατίας. Ενώ το Ισλάμ είναι η επίσημη θρησκεία, το Σύνταγμα επιτρέπει σε άλλες θρησκείες να ασκούνται ειρηνικά από μη Μαλαισιανούς Μαλαισιανούς, δηλαδή τους Κινέζους και τους Ινδούς. Ωστόσο, ο ισλαμικός νόμος που διέπει τους μουσουλμανικούς γάμους στη Μαλαισία έχει ορίσει ότι οι μη μουσουλμάνοι πρέπει να ασπαστούν το Ισλάμ εάν επιθυμούν να παντρευτούν μουσουλμάνους. Σε αυτό το άρθρο, υποστηρίζω ότι ο ισλαμικός νόμος μετατροπής έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την ενίσχυση του αισθήματος του εθνοτικού εθνικισμού της Μαλαισίας στη Μαλαισία. Τα προκαταρκτικά δεδομένα συλλέχθηκαν με βάση συνεντεύξεις με μουσουλμάνους της Μαλαισίας που είναι παντρεμένοι με μη Μαλαισιανούς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των Μαλαισιανών ερωτηθέντων θεωρούν ότι ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ είναι επιτακτική όπως απαιτείται από την ισλαμική θρησκεία και τον νόμο του κράτους. Επιπλέον, δεν βλέπουν επίσης κανένα λόγο για τον οποίο οι μη Μαλαισοί θα αντιτίθεντο στο να ασπαστούν το Ισλάμ, καθώς κατά τον γάμο, τα παιδιά θα θεωρούνται αυτόματα Μαλαισιανοί σύμφωνα με το Σύνταγμα, το οποίο επίσης συνοδεύεται από καθεστώς και προνόμια. Οι απόψεις των μη Μαλαισίων που ασπάστηκαν το Ισλάμ βασίστηκαν σε δευτερεύουσες συνεντεύξεις που έχουν πραγματοποιηθεί από άλλους μελετητές. Καθώς το να είσαι Μουσουλμάνος συνδέεται με το να είσαι Μαλαισιανός, πολλοί μη Μαλαισοί που προσηλυτίστηκαν αισθάνονται ότι τους έκλεψαν την αίσθηση της θρησκευτικής και εθνικής τους ταυτότητας και αισθάνονται πιεσμένοι να ασπαστούν την εθνοτική κουλτούρα της Μαλαισίας. Ενώ η αλλαγή του νόμου για τη μετατροπή μπορεί να είναι δύσκολη, ο ανοιχτός διαθρησκειακός διάλογος στα σχολεία και στους δημόσιους τομείς μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.

Κοινοποίηση