Εθνοθρησκευτικές συγκρούσεις και το δίλημμα της δημοκρατικής βιωσιμότητας στη Νιγηρία

Περίληψη:

Η Νιγηρία την τελευταία δεκαετία χαρακτηρίστηκε από κρίση εθνοτικών και θρησκευτικών διαστάσεων. Η φύση του νιγηριανού κράτους φαίνεται να είναι όχι μόνο υπεύθυνη για την δυστυχώς βαθύτερη εθνοθρησκευτική κρίση που έχει γίνει ενδημική, διάχυτη και ατυχής, αλλά επίσης αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ανίκανο να αναπτύξει αξιόπιστες και ικανές στρατηγικές που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτήν την άσχημη τάση. Πράγματι από το 1966, το κράτος της Νιγηρίας έχει ξεκινήσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που στοχεύουν σε μεγάλο βαθμό στην αντιμετώπιση των διεθνικών σχέσεων. Ενώ μεταρρυθμίσεις όπως ο φεντεραλισμός και η δημιουργία κράτους έχουν μεταμορφώσει το νιγηριανό κράτος από τη μία πλευρά, δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν θεμελιωδώς το πρόβλημα της εθνοτικής κινητοποίησης και των συγκρούσεων. Η αδυναμία των διαδοχικών κυβερνήσεων να επιδείξουν ικανότητα να χειριστούν τις πολύπλευρες κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές προκλήσεις της χώρας έχει επιδεινώσει τις συγκρούσεις εθνοτικών και θρησκευτικών ταυτοτήτων που επιδεινώθηκαν από αρκετά χρόνια κακής διακυβέρνησης. Επομένως, τα σχετικά ερωτήματα που πρέπει να τεθούν είναι: Σε ποιο βαθμό οι εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις μπορούν να θεωρηθούν εκφράσεις πολιτιστικών και θρησκευτικών διαφορών; Και πώς έχει επηρεάσει η εθνοτική και θρησκευτική σύγκρουση στη διατήρηση της δημοκρατικής διακυβέρνησης στη Νιγηρία; Αυτή η εργασία υιοθετεί το εργαλειακό μοντέλο ως ένα αναλυτικό εργαλείο για την κατανόηση της ενδεχόμενης περιστασιακής και περιστασιακής χρήσης της εθνότητας και της θρησκείας για την επιδίωξη υλικού πλεονεκτήματος. Μεταξύ άλλων συστάσεων, η νιγηριανή δημοκρατία θα πρέπει να ενισχύσει τα θεσμικά της πλαίσια και δομές σε μια ευρεία λαϊκή και συμμετοχική επωνυμία που θα δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση ότι ανήκουν. Απαιτεί έναν επαναπροσανατολισμό της ελίτ προς την παραγωγή και όχι την κατανάλωση, καθώς αυτό θα μειώσει την ένταση, την οξύτητα και τις συνθήκες που προδιαθέτουν τους Νιγηριανούς στην ευαλωτότητα των εθνοτικών και θρησκευτικών χειρισμών. Έτσι, η προώθηση των δημοκρατικών αρχών εκπροσώπησης όλων των εθνικοτήτων και συμφερόντων στη διαδικασία διακυβέρνησης μπορεί να ενισχύσει τη βιωσιμότητα της δημοκρατίας.

Διαβάστε ή κατεβάστε ολόκληρη την εργασία:

George-Genyi, Μέλος Ευγενία (2017). Εθνοθρησκευτικές συγκρούσεις και το δίλημμα της δημοκρατικής βιωσιμότητας στη Νιγηρία

Journal of Living Together, 4-5 (1), σελ. 152-163, 2017, ISSN: 2373-6615 (Εκτύπωση); 2373-6631 (Διαδικτυακός).

@Article{George-Genyi2017
Τίτλος = {Εθνοθρησκευτικές συγκρούσεις και το δίλημμα της δημοκρατικής βιωσιμότητας στη Νιγηρία}
Συγγραφέας = {Μέλος Euginia George-Genyi}
Url = {https://icermediation.org/ethno-religious-conflicts-and-democratic-sustainability-in-nigeria/}
ISSN = {2373-6615 (Εκτύπωση); 2373-6631 (Διαδικτυακός)}
Έτος = {2017}
Ημερομηνία = {2017-12-18}
IssueTitle = {Living Together in Peace and Harmony},
Περιοδικό = {Journal of Living Together}
Όγκος = {4-5}
αριθμός = {1}
Σελίδες = {152-163}
Εκδότης = {Διεθνές Κέντρο Εθνοθρησκευτικής Διαμεσολάβησης}
Διεύθυνση = {Mount Vernon, Νέα Υόρκη}
Έκδοση = {2017}.

Κοινοποίηση

Σχετικά άρθρα

Θρησκείες στο Igboland: Διαφοροποίηση, Συνάφεια και Ανήκει

Η θρησκεία είναι ένα από τα κοινωνικοοικονομικά φαινόμενα με αναμφισβήτητες επιπτώσεις στην ανθρωπότητα οπουδήποτε στον κόσμο. Όσο ιερό κι αν φαίνεται, η θρησκεία δεν είναι μόνο σημαντική για την κατανόηση της ύπαρξης οποιουδήποτε γηγενούς πληθυσμού, αλλά έχει επίσης και πολιτική συνάφεια στο διεθνικό και αναπτυξιακό πλαίσιο. Τα ιστορικά και εθνογραφικά στοιχεία για διαφορετικές εκδηλώσεις και ονοματολογίες του φαινομένου της θρησκείας αφθονούν. Το έθνος των Igbo στη Νότια Νιγηρία, και στις δύο πλευρές του ποταμού Νίγηρα, είναι μια από τις μεγαλύτερες μαύρες επιχειρηματικές πολιτιστικές ομάδες στην Αφρική, με αδιαμφισβήτητο θρησκευτικό ενθουσιασμό που συνεπάγεται βιώσιμη ανάπτυξη και διαεθνοτικές αλληλεπιδράσεις εντός των παραδοσιακών συνόρων της. Αλλά το θρησκευτικό τοπίο του Igboland αλλάζει συνεχώς. Μέχρι το 1840, οι κυρίαρχες θρησκείες των Igbo ήταν αυτόχθονες ή παραδοσιακές. Λιγότερο από δύο δεκαετίες αργότερα, όταν άρχισε η χριστιανική ιεραποστολική δραστηριότητα στην περιοχή, μια νέα δύναμη απελευθερώθηκε που τελικά θα αναδιαμόρφωσε το ιθαγενές θρησκευτικό τοπίο της περιοχής. Ο Χριστιανισμός μεγάλωσε για να επισκιάσει την κυριαρχία του τελευταίου. Πριν από την εκατονταετηρίδα του Χριστιανισμού στην Igboland, το Ισλάμ και άλλες λιγότερο ηγεμονικές θρησκείες εμφανίστηκαν για να ανταγωνιστούν τις αυτόχθονες θρησκείες Ίγκμπο και τον Χριστιανισμό. Αυτή η εργασία παρακολουθεί τη θρησκευτική διαφοροποίηση και τη λειτουργική της σχέση με την αρμονική ανάπτυξη στο Igboland. Αντλεί τα δεδομένα του από δημοσιευμένα έργα, συνεντεύξεις και τεχνουργήματα. Υποστηρίζει ότι καθώς αναδύονται νέες θρησκείες, το θρησκευτικό τοπίο των Igbo θα συνεχίσει να διαφοροποιείται και/ή να προσαρμόζεται, είτε για αποκλειστικότητα είτε για αποκλειστικότητα μεταξύ των υπαρχουσών και των αναδυόμενων θρησκειών, για την επιβίωση των Igbo.

Κοινοποίηση

Μετατροπή στο Ισλάμ και Εθνοτικός Εθνικισμός στη Μαλαισία

Αυτή η εργασία είναι ένα τμήμα ενός ευρύτερου ερευνητικού έργου που επικεντρώνεται στην άνοδο του εθνικισμού της Μαλαισίας και της υπεροχής στη Μαλαισία. Ενώ η άνοδος του εθνοτικού εθνικισμού της Μαλαισίας μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, αυτό το άρθρο εστιάζει συγκεκριμένα στον νόμο της ισλαμικής μετατροπής στη Μαλαισία και στο αν έχει ενισχύσει ή όχι το αίσθημα της εθνικής κυριαρχίας της Μαλαισίας. Η Μαλαισία είναι μια πολυεθνική και πολυθρησκευτική χώρα που κέρδισε την ανεξαρτησία της το 1957 από τους Βρετανούς. Οι Μαλαισιανοί ως η μεγαλύτερη εθνοτική ομάδα θεωρούσαν πάντα τη θρησκεία του Ισλάμ ως αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς τους που τους χωρίζει από άλλες εθνοτικές ομάδες που εισήχθησαν στη χώρα κατά τη διάρκεια της βρετανικής αποικιοκρατίας. Ενώ το Ισλάμ είναι η επίσημη θρησκεία, το Σύνταγμα επιτρέπει σε άλλες θρησκείες να ασκούνται ειρηνικά από μη Μαλαισιανούς Μαλαισιανούς, δηλαδή τους Κινέζους και τους Ινδούς. Ωστόσο, ο ισλαμικός νόμος που διέπει τους μουσουλμανικούς γάμους στη Μαλαισία έχει ορίσει ότι οι μη μουσουλμάνοι πρέπει να ασπαστούν το Ισλάμ εάν επιθυμούν να παντρευτούν μουσουλμάνους. Σε αυτό το άρθρο, υποστηρίζω ότι ο ισλαμικός νόμος μετατροπής έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την ενίσχυση του αισθήματος του εθνοτικού εθνικισμού της Μαλαισίας στη Μαλαισία. Τα προκαταρκτικά δεδομένα συλλέχθηκαν με βάση συνεντεύξεις με μουσουλμάνους της Μαλαισίας που είναι παντρεμένοι με μη Μαλαισιανούς. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των Μαλαισιανών ερωτηθέντων θεωρούν ότι ο προσηλυτισμός στο Ισλάμ είναι επιτακτική όπως απαιτείται από την ισλαμική θρησκεία και τον νόμο του κράτους. Επιπλέον, δεν βλέπουν επίσης κανένα λόγο για τον οποίο οι μη Μαλαισοί θα αντιτίθεντο στο να ασπαστούν το Ισλάμ, καθώς κατά τον γάμο, τα παιδιά θα θεωρούνται αυτόματα Μαλαισιανοί σύμφωνα με το Σύνταγμα, το οποίο επίσης συνοδεύεται από καθεστώς και προνόμια. Οι απόψεις των μη Μαλαισίων που ασπάστηκαν το Ισλάμ βασίστηκαν σε δευτερεύουσες συνεντεύξεις που έχουν πραγματοποιηθεί από άλλους μελετητές. Καθώς το να είσαι Μουσουλμάνος συνδέεται με το να είσαι Μαλαισιανός, πολλοί μη Μαλαισοί που προσηλυτίστηκαν αισθάνονται ότι τους έκλεψαν την αίσθηση της θρησκευτικής και εθνικής τους ταυτότητας και αισθάνονται πιεσμένοι να ασπαστούν την εθνοτική κουλτούρα της Μαλαισίας. Ενώ η αλλαγή του νόμου για τη μετατροπή μπορεί να είναι δύσκολη, ο ανοιχτός διαθρησκειακός διάλογος στα σχολεία και στους δημόσιους τομείς μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος.

Κοινοποίηση

Πολυπλοκότητα στη δράση: Διαθρησκειακός διάλογος και ειρήνη στη Βιρμανία και τη Νέα Υόρκη

Εισαγωγή Είναι σημαντικό για την κοινότητα επίλυσης συγκρούσεων να κατανοήσει την αλληλεπίδραση των πολλών παραγόντων που συγκλίνουν για να δημιουργήσουν σύγκρουση μεταξύ και εντός της πίστης…

Κοινοποίηση

COVID-19, 2020 Ευαγγέλιο ευημερίας και πίστη στις προφητικές εκκλησίες στη Νιγηρία: επανατοποθέτηση των προοπτικών

Η πανδημία του κορωνοϊού ήταν ένα καταιγιστικό σύννεφο με ασημένια επένδυση. Ξάφνιασε τον κόσμο και άφησε ανάμεικτες ενέργειες και αντιδράσεις στο πέρασμά του. Ο COVID-19 στη Νιγηρία έμεινε στην ιστορία ως κρίση δημόσιας υγείας που πυροδότησε μια θρησκευτική αναγέννηση. Ταρακούνησε μέχρι θεμέλια το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και τις προφητικές εκκλησίες της Νιγηρίας. Αυτό το έγγραφο προβληματίζει την αποτυχία της προφητείας για την ευημερία του Δεκεμβρίου 2019 για το 2020. Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο ιστορικής έρευνας, επιβεβαιώνει πρωτογενή και δευτερεύοντα δεδομένα για να καταδείξει τον αντίκτυπο του αποτυχημένου ευαγγελίου ευημερίας του 2020 στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και την πίστη στις προφητικές εκκλησίες. Διαπιστώνει ότι από όλες τις οργανωμένες θρησκείες που λειτουργούν στη Νιγηρία, οι προφητικές εκκλησίες είναι οι πιο ελκυστικές. Πριν από τον COVID-19, στάθηκαν στο ανάστημά τους ως καταξιωμένα θεραπευτικά κέντρα, μάντες και θραύστες του κακού ζυγού. Και η πίστη στην ισχύ των προφητειών τους ήταν ισχυρή και ακλόνητη. Στις 31 Δεκεμβρίου 2019, τόσο ένθερμοι όσο και παράτυποι Χριστιανοί έκαναν ραντεβού με προφήτες και πάστορες για να λάβουν προφητικά μηνύματα της Πρωτοχρονιάς. Προσευχήθηκαν για το 2020, ρίχνοντας και αποτρέποντας όλες τις υποτιθέμενες δυνάμεις του κακού που είχαν αναπτυχθεί για να εμποδίσουν την ευημερία τους. Έσπειραν σπόρους μέσω της προσφοράς και των δέκατων για να στηρίξουν τις πεποιθήσεις τους. Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ορισμένοι πιστοί πιστοί σε προφητικές εκκλησίες ταξίδεψαν κάτω από την προφητική αυταπάτη ότι η κάλυψη από το αίμα του Ιησού δημιουργεί ανοσία και εμβολιασμό κατά του COVID-19. Σε ένα εξαιρετικά προφητικό περιβάλλον, ορισμένοι Νιγηριανοί αναρωτιούνται: πώς και κανένας προφήτης δεν είδε τον COVID-19 να έρχεται; Γιατί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν κανέναν ασθενή με COVID-19; Αυτές οι σκέψεις επανατοποθετούν τις πεποιθήσεις σε προφητικές εκκλησίες στη Νιγηρία.

Κοινοποίηση