Ζώντας μαζί σε Ειρήνη και Αρμονία: Χαιρετισμοί Συνεδρίου

Καλως ΗΡΘΑΤΕ! Χαίρομαι και χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ μαζί σας. Σας ευχαριστούμε που είστε μαζί μας σήμερα. Έχουμε ένα εμπνευσμένο και συναρπαστικό πρόγραμμα μπροστά μας.

Αλλά πριν ξεκινήσουμε, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας. Εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας σαν να αποτελούνται από σάρκα και αίμα, οστά και κόκκαλα, μια κουρτίνα από ρούχα, μια κόγχη τρίχα, που πλήττονται από συνθήκες εκτός ελέγχου μας.

Νομίζουμε ότι ο ένας τον άλλον είναι συνηθισμένα στίγματα στις μάζες. Στη συνέχεια έρχεται ένας Γκάντι ή ένας Έμερσον, ένας Μαντέλα, ένας Αϊνστάιν ή ένας Βούδας στη σκηνή και ο κόσμος νιώθει δέος, πιστεύοντας ότι δεν μπορούν να αποτελούνται από τα ίδια πράγματα που είμαστε εσύ και εγώ.

Αυτή είναι μια παρεξήγηση, γιατί στην πραγματικότητα τα λόγια και οι πράξεις εκείνων που θαυμάζουμε και λατρεύουμε δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε. Και δεν μπορούσαμε να συλλάβουμε το νόημά τους αν δεν είχαμε ήδη εξοπλιστεί για να δούμε τις αλήθειες που διδάσκουν και να τις κάνουμε δικές μας.

Είμαστε πολύ περισσότεροι από ό,τι νομίζουμε – Όψεις του ίδιου λαμπερού πετραδιού. Όμως, αυτό δεν είναι πάντα άμεσα εμφανές.

Η συγκεκριμένη περίπτωση… Τον περασμένο Μάιο, η Wall Street Journal δημοσίευσε ένα άρθρο που συνυπογράφει ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, υποστράτηγος McMasters. Μια φράση ξεχώρισε:

Διάβαζε: «Ο κόσμος δεν είναι μια παγκόσμια κοινότητα, αλλά μια αρένα για τα έθνη, τους μη κυβερνητικούς παράγοντες και τις επιχειρήσεις να συμμετέχουν και να ανταγωνίζονται για πλεονεκτήματα».

Ευτυχώς, μόνο και μόνο επειδή κάποιος σε θέση εξουσίας λέει κάτι δεν το κάνει αληθινό.

Κοιτάξτε γύρω σας τους ανθρώπους σε αυτό το δωμάτιο. Τι βλέπεις? Βλέπω δύναμη, ομορφιά, ανθεκτικότητα, καλοσύνη. Βλέπω την ανθρωπιά.

Καθένας από εμάς έχει μια ιστορία που μας ξεκίνησε στο ταξίδι που μας οδήγησε να είμαστε εδώ σήμερα.

Θα ήθελα να μοιραστώ το δικό μου μαζί σας. Πριν από τριάντα χρόνια, προσκλήθηκα να βοηθήσω τους αυτόχθονες πληθυσμούς που είχαν επικίνδυνα απόβλητα και παλιά πυρομαχικά που μολύνουν τη γη τους. Ταπεινώθηκα από την προοπτική. Στη συνέχεια, στο δρόμο για το σπίτι, είδα ένα αυτοκόλλητο προφυλακτήρα που έγραφε «Αν οι ακόλουθοι προηγηθούν, οι ηγέτες θα ακολουθήσουν». Λοιπόν, έκανα τη δουλειά.

Και αργότερα συνέχισε να υπηρετεί στον τομέα της σύγκρουσης και της σταθεροποίησης για εύθραυστα κράτη σε όλο τον κόσμο με τον ΟΗΕ, τις κυβερνήσεις, τους στρατούς, τις υπηρεσίες χορηγών και μια ολόκληρη αλφαβητική σούπα ανθρωπιστικών οργανώσεων.

Περίπου το ένα τρίτο του χρόνου μου αφιερώθηκα σε συναντήσεις με ηγεσία του κράτους υποδοχής, εμπόρους όπλων, πρεσβευτές, διακινητές, διοικητές των ενόπλων δυνάμεων, θρησκευτικούς ηγέτες, άρχοντες ναρκωτικών/πολέμου και διευθυντές αποστολών.

Μάθαμε πολλά ο ένας από τον άλλον και πιστεύω ότι πετύχαμε κάποια καλά. Αλλά αυτό που μου άφησε ανεξίτηλο σημάδι είναι ο χρόνος που πέρασα έξω από αυτές τις αίθουσες, στην άλλη πλευρά του τζαμιού.

Εκεί, καθημερινά άνθρωποι, που συχνά ζουν στο χειρότερο και πιο επικίνδυνο περιβάλλον χωρίς μια λειτουργική κυβέρνηση, μόνο διακοπτόμενη πρόσβαση σε τρόφιμα, καθαρό νερό ή καύσιμα, συνεχώς απειλούμενοι, στήνουν τους πάγκους τους στην αγορά, φύτεψαν τις καλλιέργειες, φρόντιζαν τα παιδιά , φρόντιζε τα ζώα, κουβαλούσε τα ξύλα.

Παρά το γεγονός ότι εργάζονταν πολλές ώρες κάθε μέρα σε απελπιστικές συνθήκες, βρήκαν τρόπους να συνεργαστούν για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, τους γείτονές τους και, κυρίως, τους ξένους.

Με μεγάλους και μικρούς τρόπους, εξαφανίζουν μερικά από τα πιο ανυπέρβλητα, δυσεπίλυτα προβλήματα του κόσμου. Μοιράζονται ό,τι ξέρουν και όσα λίγα έχουν με άλλους, εκτοπισμένους από τον πόλεμο, από μεσίτες εξουσίας, από κοινωνικές αναταραχές και ακόμη και ξένους από το εξωτερικό που προσπαθούν, συχνά άδικα, να βοηθήσουν.

Η επιμονή, η γενναιοδωρία, η δημιουργικότητα και η φιλοξενία τους είναι απαράμιλλη.

Αυτοί και οι διασπορές τους είναι οι πολυτιμότεροι από τους δασκάλους. Όπως εσύ, ανάβουν ο ένας τα κεριά του άλλου, διώχνουν το σκοτάδι, δένουν τον κόσμο μαζί στο φως.

Αυτή είναι η φύση της παγκόσμιας κοινότητας. Το WSJ μπορεί να με αναφέρει σχετικά.

Θα ήθελα να κλείσω παραφράζοντας τον Δρ Έρνεστ Χολμς από το 1931:

«Βρες τον κόσμο να είναι καλός. Δείτε κάθε άνδρα ή γυναίκα ως μια ψυχή που εξελίσσεται. Αφήστε το μυαλό σας να μετριαστεί με αυτή την ανθρώπινη σοφία που απορρίπτει τα ψέματα που μας χωρίζουν και αποκτά μια δύναμη, μια ειρήνη και μια ισορροπία ικανή να μας ενώσει στην ολότητα».