Italiako errefuxiatuekiko jarrera izoztua

Zer gertatu da? Gatazkaren aurrekari historikoak

Abe Eritrean jaio zen 1989an. Etio-Eritreako mugako gerran aita galdu zuen, ama eta bere bi ahizpa atzean utzita. Abe unibertsitatea lortu zuen ikasle bikainetako bat izan zen. Asmara Unibertsitatean informazio teknologia ikasten ari zela, Abe-k lanaldi partzialeko lana izan zuen bere ama alargunari eta ahizpei laguntzeko. Garai horretan Eritreako gobernuak armada nazionalean sartzera behartzen saiatu zen. Hala ere, ez zuen batere interesik armadan sartzeko. Bere beldurra zen aitaren patuari aurre egingo zion, eta ez zituen bere familiak laguntzarik gabe utzi nahi. Abe urtebetez espetxeratu eta torturatu zuten, soldadutzari uko egiteagatik. Abe gaixo zegoen eta gobernuak ospitalera eraman zuen artatu ahal izateko. Gaixotasunetik sendatuta, Abe bere herrialdea utzi eta Sudanera eta gero Libiara joan zen Saharako basamortuan zehar, eta azkenean Mediterraneo itsasoa zeharkatuz, Italiara egin zuen. Abe-k errefuxiatu estatusa lortu zuen, lanean hasi eta unibertsitate-ikasketak Italian jarraitu zituen.

Anna Aberen ikaskideetako bat da. Globalizazioaren aurkakoa da, multikulturalismoa gaitzesten du eta errefuxiatuekiko oposizio gogorra du. Normalean herriko immigrazioaren aurkako edozein mitinetara joaten da. Klaseko aurkezpenean, Aberen errefuxiatu egoeraren berri izan zuen. Annak bere jarrera adierazi nahi dio Aberi eta ordu eta leku egoki baten bila ibili zen. Egun batean, Abe eta Anna goiz etorri ziren klasera eta Abe-k agurtu egin zuen eta hark erantzun zion: “badakizu, ez hartu pertsonalki baina gorroto ditut errefuxiatuak, zu barne. Gure ekonomiarentzat zama dira; tratu txarrak dira; ez dituzte emakumeak errespetatzen; eta ez dute italiar kultura bereganatu eta bereganatu nahi; eta unibertsitatean italiar herritar batek joateko aukera izango lukeen ikasketa postu bat hartzen ari zara”.

Abek erantzun zuen: “Derrigorrezko zerbitzu militarra eta nire jaioterrian jazarria izatearen frustrazioa izan ez balitz, ez nuke inolako interesik izango nire herrialdea utzi eta Italiara etortzeko. Gainera, Abek ukatu egin zituen Annak adierazitako errefuxiatuen salaketa guztiak eta aipatu zuen ez dutela pertsona gisa ordezkatzen. Euren eztabaidaren erdian, ikaskideak etorri ziren klasera joateko. Abe eta Anna bitartekaritza bilera batera joatea eskatu zieten, haien arteko ezberdintasunak eztabaidatzeko eta haien tentsioak murrizteko edo kentzeko zer egin zitekeen aztertzeko.

Elkarren istorioak – Pertsona bakoitzak nola ulertzen duen egoera eta zergatik

Anaren istorioa – Abe eta Italiara datozen beste errefuxiatu batzuk arazoak eta arriskutsuak dira herritarren segurtasunerako eta segurtasunerako.

Kargua: Abe eta beste errefuxiatu batzuk etorkin ekonomikoak, bortxatzaileak, zibilizatu gabekoak dira; ez zaie ongi etorri behar hemen Italian.

Interesa:

Segurtasuna / Segurtasuna: Annaren ustez, garapen bidean dauden nazioetatik (Aberen jaioterria, Eritrea barne) datozen errefuxiatu guztiak arraroak dira italiar kulturarentzat. Batez ere, ez dakite nola jokatu emakumeekin. Anna beldur da Alemaniako Kolonia hirian 2016ko Urtezahar gauean gertatutakoa talde bortxaketak barne hartzen dituena hemen Italian gertatuko ote den. Bere ustez, errefuxiatu horietako gehienek italiar neskak nola jantzi behar diren edo ez nola jantzi behar duten ere kontrolatu nahi dute kalean irain eginez. Abe barne errefuxiatuak arrisku bihurtzen ari dira italiar emakume eta gure alaben kultur bizitzarako. Annak jarraitzen du: “Ez naiz eroso eta seguru sentitzen nire klasean zein inguruko errefuxiatuekin topo egiten dudanean. Horregatik, mehatxu hau murriztuko da errefuxiatuei Italian bizitzeko aukera emateari uzten diogunean soilik».

Finantza Gaiak: Errefuxiatu gehienak, oro har, Abe bereziki, garapen bidean dauden herrialdeetatik datoz eta ez dute diru-baliabiderik gastuei aurre egiteko hemen Italian egonaldian. Hori dela eta, Italiako gobernuaren menpe daude beren oinarrizko beharrak asetzeko ere diru-laguntzagatik. Gainera, gure lana hartzen ari dira eta Italiako gobernuak finantzatutako goi-mailako hezkuntza-erakundeetan ikasten ari dira. Horrela, gure ekonomian finantza-presioa sortzen ari dira eta nazio mailako langabezia-tasa handitzen laguntzen dute.

Pertenentzia: Italia italiarrena da. Errefuxiatuak ez dira hemen sartzen, eta ez dira Italiako komunitatearen eta kulturaren parte. Ez dute kulturarekiko kidetasun sentimendurik, eta ez dira hura bereganatzen saiatzen. Kultura honetakoak ez badira eta bereganatzen badira, herrialdea utzi beharko lukete, Abe barne.

Aberen istorioa – Annaren portaera xenofoboa da arazoa.

Kargua: Nire giza eskubideak Eritrean mehatxupean egon ez balira, ez nintzen Italiara etorriko. Hemen nago jazarpenetik ihesi, giza eskubideen urraketen gobernu diktatorialen neurrietatik nire bizitza salbatzeko. Errefuxiatu bat naiz hemen Italian, nire familiaren bizitza eta nirea hobetzen ahalegintzen ari naizela unibertsitateko ikasketak jarraituz eta hain gogor lan eginez. Errefuxiatu gisa, lanerako eta ikasteko eskubide osoa dut. Nonbait errefuxiatu batzuen edo gutxiren akatsak eta delituak ez zaizkie errefuxiatu guztiei egotzi behar eta gehiegi orokortu.

Interesa:

Segurtasuna / Seguridad: Eritrea Italiako kolonietako bat izan zen eta nazio hauetako herrien artean komunztadura asko daude kulturari dagokionez. Italiako kultura asko hartu genituen eta italiar hitz batzuk ere hitz egiten ari dira gure hizkuntzarekin batera. Gainera, eritrear askok italiar hizkuntza hitz egiten dute. Emakume italiarrak janzteko modua eritrearren antzekoa da. Gainera, emakumeak errespetatzen dituen kultura batean hazi nintzen italiar kulturaren modu berean. Pertsonalki, emakumeen aurkako bortxaketak eta krimenak gaitzesten ditut, errefuxiatuek edo beste pertsona batzuek egin dituzten ala ez. Errefuxiatu guztiak harrerako estatuetako herritarrak mehatxatzen dituzten arazogile eta gaizkiletzat hartzea zentzugabea da. Errefuxiatu eta Italiako komunitatearen parte naizenez, nire eskubideak eta betebeharrak ezagutzen ditut eta besteen eskubideak ere errespetatzen ditut. Annak ez luke nigandik beldur izan behar errefuxiatu bat naizelako, denekin baketsua eta adiskidetsua naizelako.

Finantza Gaiak: Ikasten ari nintzela, nire lanaldi partzialeko lana nuen etxera itzultzen ziren familiei laguntzeko. Eritrean irabazten nuen dirua hemen Italian irabazten dudana baino askoz gehiago zen. Harrera estatura etorri nintzen giza eskubideak babesteko eta nire herrialdeko gobernuaren jazarpenak saihesteko. Ez nabil onura ekonomiko batzuen bila. Lanpostuari dagokionez, hutsik zegoen lanposturako lehiatu eta baldintza guztiak bete ondoren kontratatu ninduten. Uste dut lana ziurtatu dudala lanerako egokia naizelako (ez nire errefuxiatu egoeragatik). Nire etxean lan egiteko gaitasun eta gogo hobea zuen edozein italiar herritarrak leku berean lan egiteko aukera bera izan zezakeen. Gainera, zerga egokia ordaintzen ari naiz eta gizartearen aurrerapenean laguntzen ari naiz. Hala, Annaren salaketak Italiako estatuaren ekonomiarentzat zama naizela dioen arrazoiak ez du eusten.

Pertenentzia: Jatorriz Eritreako kulturakoa izan arren, oraindik ere italiar kulturan asimilatzen saiatzen ari naiz. Italiako gobernua da giza eskubideen babes egokia eman didana. Italiako kultura errespetatu eta harmonian bizi nahi dut. Kultura honetakoa naizela sentitzen dut, egunez egun bertan bizi naizen heinean. Horregatik, badirudi zentzugabea dela ni edo beste errefuxiatu batzuk komunitatetik baztertzea, jatorri kultural desberdinak ditugulako. Dagoeneko italiar bizitza bizitzen ari naiz italiar kultura hartuz.

Bitartekaritza Proiektua: Bitartekaritza-k garatutako kasu-azterketa Natan Aslake, 2017