تمرکززدایی: سیاستی برای پایان دادن به درگیری های قومی در نیجریه

نویسنده معتقد است که درگیری های قومی بی وقفه در نیجریه محصول جانبی ساختار فدرال دولت نیجریه و روشی است که رهبران نیجریه از زمان ادغام ملیت های قومی مختلف در دو منطقه - تحت الحمایه شمالی و تحت الحمایه جنوبی بر کشور حکومت کردند. - و همچنین ادغام شمال و جنوب در یک دولت-ملت به نام نیجریه در سال 1914. بر خلاف خواست ملیت های قومی نیجریه، بریتانیایی ها قوم و ملیت های مختلف بومی را که هیچ روابط رسمی قبلی نداشتند، به زور متحد کردند. مرزهای آنها اصلاح شد. آنها توسط مدیران استعماری بریتانیا در یک کشور مدرن ترکیب شدند. و نام، نیجریه - نامی برگرفته از 19^th شرکت متعلق به قرن بریتانیا، the شرکت رویال نیجر - بر آنها تحمیل شد.

قبل از استقلال نیجریه در سال 1960، مدیران استعماری بریتانیا از طریق یک سیستم حکومتی به نام حکومت غیرمستقیم بر نیجریه حکومت می کردند. حکومت غیرمستقیم طبیعتاً تبعیض و طرفداری را قانونی می کند. بریتانیایی‌ها از طریق پادشاهان سنتی وفادار خود حکومت می‌کردند و سیاست‌های استخدامی قومی ناهنجاری را ارائه می‌کردند که به موجب آن شمالی‌ها برای ارتش و جنوبی‌ها برای خدمات دولتی یا مدیریت عمومی استخدام می‌شدند.

ماهیت کج‌روی حکومت‌داری و فرصت‌های اقتصادی که انگلیسی‌ها معرفی کردند به خصومت‌های قومیتی، مقایسه، سوء ظن، رقابت شدید و تبعیض در دوران پیش از استقلال (1914-1959) تبدیل شد و اینها شش سال پس از سال 1960 به خشونت و جنگ بین قومی رسید. اعلامیه استقلال

قبل از ادغام سال 1914، ملیت‌های قومی مختلف، واحدهای خودمختار بودند و از طریق سیستم‌های حکومتی بومی خود بر مردم خود حکومت می‌کردند. به دلیل خودمختاری و خودمختاری این ملیت های قومی، درگیری بین قومی حداقل وجود داشت یا اصلاً وجود نداشت. با این حال، با ظهور ادغام سال 1914 و تصویب سیستم حکومتی پارلمانی در سال 1960، ملیت‌های قومی قبلاً منزوی و خودمختار - برای مثال، ایگبوها، یوروباها، هاوساها و غیره - به شدت شروع به رقابت برای کسب قدرت کردند. مرکز کودتای ژانویه 1966 به رهبری ایگبو که منجر به کشته شدن رهبران برجسته دولتی و نظامی عمدتاً از منطقه شمالی (گروه قومی هاوسا-فولانی) و ضد کودتای ژوئیه 1966 شد. قتل عام ایگبوها در شمال نیجریه توسط شمالی ها که توسط مردم به عنوان انتقامی از سوی هاوسا-فولانی های شمالی از ایگبوهای جنوب شرقی تلقی می شد، همگی پیامدهای مبارزه بین قومی برای کنترل قدرت در مرکز است. حتی زمانی که فدرالیسم - سیستم ریاستی حکومتی - در جمهوری دوم در سال 1979 به تصویب رسید، مبارزه بین قومیتی و رقابت خشونت آمیز برای قدرت و کنترل منابع در مرکز متوقف نشد. بلکه تشدید شد.

درگیری‌های بین قومی متعدد، خشونت‌ها و جنگ‌هایی که در طول سال‌ها گریبانگیر نیجریه شده‌اند، ناشی از جنگ بر سر اینکه کدام قوم در راس امور قرار می‌گیرد، قدرت را در مرکز تثبیت می‌کند و امور دولت فدرال از جمله نفت را کنترل می‌کند. که منبع اصلی درآمد نیجریه است. تحلیل نوابانی از نظریه ای حمایت می کند که از الگوی تکراری کنش و واکنش در روابط بین قومی در نیجریه بر سر رقابت برای مرکز حمایت می کند. وقتی یک گروه قومی قدرت را در مرکز به دست می‌آورد (قدرت فدرال)، گروه‌های قومی دیگری که احساس می‌کنند در حاشیه و طرد شده‌اند، شروع به تحریک برای گنجاندن می‌کنند. تحریکاتی مانند این اغلب به خشونت و جنگ تبدیل می شود. کودتای نظامی ژانویه 1966 که منجر به ظهور رئیس دولت ایگبو شد و کودتای متقابل ژوئیه 1966 که به سقوط رهبری ایگبو انجامید و دیکتاتوری نظامی شمال‌ها را آغاز کرد و همچنین جدایی دولت ایگبو را به همراه داشت. منطقه شرقی برای تشکیل ایالت مستقل سقط شده بیافرا از دولت فدرال نیجریه که به جنگی سه ساله (1967-1970) منجر شد و باعث مرگ بیش از سه میلیون نفر شد که اکثر آنها بیافرا بودند، همگی نمونه هایی از این قبیل هستند. الگوی کنش-واکنش روابط بین قومیتی در نیجریه همچنین، ظهور بوکوحرام به عنوان تلاشی از سوی شمالی ها برای ایجاد بی ثباتی در کشور و تضعیف دولت رئیس جمهور گودلاک جاناتان، که از دلتای نفت خیز نیجر در جنوب نیجریه است، تلقی شد. اتفاقاً، گودلاک جاناتان در انتخابات (دوباره) سال 2015 به رئیس جمهور فعلی محمدو بوهاری که از گروه قومی شمالی هوسا-فولانی است، باخت.

صعود بوهاری به ریاست جمهوری با دو حرکت عمده اجتماعی و مبارزاتی از جنوب (به ویژه جنوب شرقی و جنوب-جنوب) همراه است. یکی از آن‌ها تحریک احیا شده برای استقلال بیافرا به رهبری مردم بومی بیافرا است. مورد دیگر ظهور مجدد جنبش اجتماعی مبتنی بر محیط زیست در دلتای نفت خیز نیجر به رهبری انتقام جویان دلتای نیجر است.