خلع سلاح در طول جنگ قومی و مذهبی: دیدگاه سازمان ملل

بسیار خوشحالم که امروز صبح اینجا هستم تا با شما در مورد کار سازمان ملل، به ویژه، دفتر امور خلع سلاح سازمان ملل متحد (UNODA) و تلاش های آن برای رسیدگی به همه منابع درگیری مسلحانه از منظر صحبت کنم. خلع سلاح

از مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی (ICERM) برای سازماندهی این کنفرانس مهم تشکر می کنیم. این در حالی است که ما هفتادمین سالگرد تاسیس سازمان ملل متحد را جشن می گیریم که به مدت هفت دهه در خط مقدم تلاش های صلح سازی و پیشگیری از مناقشه در سراسر جهان بوده است. بنابراین، ما از کار خستگی ناپذیر سازمان‌های جامعه مدنی مانند شما برای توسعه روش‌های جایگزین برای پیشگیری و حل و فصل درگیری‌های مسلحانه و آموزش مردم در مورد خطرات درگیری‌های بین قومی و مذهبی تحسین می‌کنیم.

سازمان‌های جامعه مدنی نیز کمک‌های عمده‌ای در زمینه خلع سلاح کرده‌اند، و دفتر امور خلع سلاح سازمان ملل متحد به‌ویژه از فعالیت‌های آنها در این زمینه تشکر می‌کند.

من به عنوان یک کهنه کار در شش مأموریت حافظ صلح سازمان ملل، شاهد آسیب های اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی طولانی مدتی هستم که درگیری های مسلحانه در بسیاری از نقاط جهان ایجاد کرده است و به خوبی می دانم. همانطور که همه می دانیم، این گونه درگیری ها چندین علت ریشه ای دارند که مذهب و قومیت تنها دو مورد از آنهاست. تعارضات همچنین می تواند توسط تعدادی از علل دیگر ایجاد شود که باید با اقدامات مناسب که مستقیماً به علل ریشه ای خاص، از جمله علل مذهبی و قومی، رسیدگی می کند، رسیدگی شود.

همکاران من در ریاست امور سیاسی، به‌ویژه آن‌هایی که در واحد پشتیبانی میانجی‌گری هستند، مأموریت یافته‌اند که تدابیر مناسب برای رسیدگی به علل ریشه‌ای درگیری‌های مختلف بیابند و طیف گسترده‌ای از منابع را در بسیاری از مناطق درگیری با آنها به کار گرفته‌اند. اثربخشی عالی این تلاش‌ها، اگرچه در برخی موارد بسیار مؤثر است، اما به خودی خود برای رسیدگی کامل به درگیری‌های مسلحانه از همه نوع ناکافی است. سازمان ملل متحد برای مقابله مؤثر با درگیری‌های مسلحانه از جمله رسیدگی به علل ریشه‌ای و پیامدهای ویرانگر آن، از طیف گسترده‌ای از تخصص استفاده می‌کند.

در این راستا، ادارات مختلف در سیستم سازمان ملل متحد برای به کارگیری منابع تخصصی و نیروی انسانی خود برای مقابله با مشکل درگیری های مسلحانه همکاری می کنند. این ادارات عبارتند از: دفتر امور خلع سلاح سازمان ملل، وزارت امور سیاسی، وزارت عملیات حفظ صلح (DPKO)، وزارت خدمات میدانی (DFS) و بسیاری دیگر.

این من را به کار دفتر امور خلع سلاح و نقش آن در پیشگیری و حل منازعات مسلحانه می رساند. نقش ما در آنچه اساساً یک تلاش مشترک است، کاهش در دسترس بودن اسلحه و مهمات است که به درگیری دامن می‌زند. موضوع این میزگرد: "خلع سلاح در طول جنگ قومی و مذهبی" به نظر می رسد که نشان می دهد که ممکن است رویکرد ویژه ای برای خلع سلاح در زمینه درگیری های مذهبی و قومی وجود داشته باشد. اجازه دهید در ابتدا واضح بگویم: دفتر امور خلع سلاح سازمان ملل تفاوتی بین انواع مختلف درگیری های مسلحانه قائل نیست و رویکردی یکسان در اجرای دستور خلع سلاح خود اتخاذ می کند. ما امیدواریم از طریق خلع سلاح، دسترسی به انواع سلاح هایی را که در حال حاضر به درگیری های مذهبی، قومی و دیگر در سراسر جهان دامن می زنند، کاهش دهیم.

خلع سلاح، در چارچوب همه درگیری ها، اعم از قومی، مذهبی، یا موارد دیگر شامل جمع آوری، مستندسازی، کنترل و دفع سلاح های سبک، مهمات، مواد منفجره و سلاح های سبک و سنگین از رزمندگان است. هدف کاهش و در نهایت حذف دسترسی غیرقانونی سلاح ها و در نتیجه کاهش احتمال ادامه درگیری از هر نوع است.

دفتر ما برای حمایت و ترویج موافقت نامه های کنترل تسلیحات کار می کند، زیرا این توافق نامه ها نقش مهمی در خنثی کردن درگیری ها در طول تاریخ خلع سلاح داشته اند. آنها به عنوان اقدامات اعتمادساز عمل کرده اند و هم راه و هم فرصتی برای آوردن نیروهای مخالف به میز مذاکره فراهم کرده اند.

به عنوان مثال، معاهده تجارت تسلیحات و برنامه اقدام، دو ابزار بسیار مهمی هستند که جامعه بین‌المللی می‌تواند به عنوان ضمانت‌هایی در برابر انتقال غیرقانونی، انباشت بی‌ثبات‌کننده و سوء استفاده از سلاح‌های متعارف که اغلب برای پیشبرد قومی، مذهبی استفاده می‌شوند، استفاده کند. ، و درگیری های دیگر.

ATT که اخیراً توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد، با هدف ایجاد بالاترین استانداردهای مشترک بین‌المللی ممکن برای تنظیم تجارت بین‌المللی سلاح‌های متعارف، و جلوگیری و ریشه‌کن کردن تجارت غیرقانونی سلاح‌های متعارف و انحراف آن‌ها است. امید این است که با افزایش مقررات تجارت اسلحه، میزان بیشتری از صلح در مناطق درگیری محقق شود.

همانطور که دبیرکل اخیراً گفته است، «پیمان تجارت تسلیحات نوید جهانی صلح‌آمیزتر و از بین بردن شکاف اخلاقی فاحش در حقوق بین‌الملل را می‌دهد.

دفتر امور خلع سلاح سازمان ملل، جدا از نقشش در حمایت از تصویب معاهده تجارت تسلیحات، بر برنامه اقدام برای جلوگیری، مبارزه و ریشه کن کردن تجارت غیرقانونی اسلحه های کوچک و سلاح های سبک در همه جنبه های آن نظارت دارد. این یک ابتکار مهم مورد حمایت سازمان ملل است که در دهه 1990 برای کاهش دسترسی به سلاح های سبک و سبک با ترویج رژیم های مختلف کنترل تسلیحات در کشورهای شرکت کننده ایجاد شد.

شورای امنیت سازمان ملل متحد همچنین نقش مهمی در خلع سلاح به منظور از بین بردن درگیری های قومی، مذهبی و غیره ایفا می کند. در آگوست 2014، شورای امنیت قطعنامه‌ای درباره تهدیدات علیه صلح و امنیت بین‌المللی ناشی از اقدامات تروریستی[1] با اشاره خاص به تهدید جنگجویان تروریست خارجی به تصویب رساند. به طور قابل توجهی، شورا مجدداً بر تصمیم خود تأکید کرد که کشورها باید از عرضه، فروش یا انتقال مستقیم یا غیرمستقیم تسلیحات به دولت اسلامی در عراق و شام (داعش)، جبهه النصره (ANF) و همه افراد، گروه‌ها، شرکت‌ها و شرکت‌ها جلوگیری کنند. نهادهای مرتبط با القاعده.[2]

در پایان، من به دنبال روشن کردن کار دفتر امور خلع سلاح سازمان ملل و نقش حیاتی خلع سلاح در حل و فصل منازعات قومی، مذهبی و غیره بوده‌ام. خلع سلاح، همانطور که ممکن است تا به حال جمع آوری کرده باشید، تنها بخشی از معادله است. کار ما در سازمان ملل برای پایان دادن به اشکال قومی، مذهبی و سایر اشکال درگیری، تلاش جمعی بسیاری از بخش‌های سیستم سازمان ملل است. تنها با استفاده از تخصص تخصصی بخش‌های مختلف سیستم سازمان ملل است که می‌توانیم به بهترین وجه به علل ریشه‌ای درگیری‌های مذهبی، قومی و دیگر به شیوه‌ای مؤثر رسیدگی کنیم.

[1] S/RES/2171 (2014)، 21 آگوست 2014.

[2] S/RES/2170 (2014)، op 10.