توانمندسازی زنان با ایمان برای مبارزه با سوء مصرف مواد در مومباسا

چکیده:

مومباسا دومین شهر بزرگ کنیا و بزرگترین شهر بندری آفریقای شرقی است که به سرعت به یک مرکز حمل و نقل بین‌المللی مهم هروئین تبدیل می‌شود که تخمین زده می‌شود سالانه بیش از 40 تن مواد مخدر از آن عبور می‌کند. زنان و دختران به ویژه به عنوان قربانی و تلفات از بلای مواد مخدر متاثر می شوند. سوء مصرف مواد مخدر بدون توجه شهروندان و مقامات از جمله جامعه مذهبی در حال افزایش است. به گفته آژانس مبارزه با مواد مخدر، سازمان ملی کمپین مبارزه با سوء مصرف الکل و مواد مخدر (NACADA)، بیش از 60,000 نفر در ساحل به مواد مخدر سخت معتاد هستند. با این حال، شیوع عفونت HIV/AIDS در بین مصرف کنندگان مواد مخدر رو به افزایش است. هدف این مطالعه تعیین این است که چگونه زنان با ایمان می توانند راه حلی پایدار برای تهدید مواد مخدر ارائه دهند. هنجارهای اسلامی و مسیحی یک عامل انگیزشی مهم و ابزاری عملی است که زنان با ایمان را تشویق می کند تا در مبارزه مهم با سوء مصرف مواد مخدر در مومباسا شرکت کنند. علیرغم سخنان رهبران سیاسی کنیا برای مقابله با این تهدید، اقدامی در قالب تعقیب یا ممنوعیت در سطح بالا وجود ندارد. دستگیری دستفروشان سطح بالا به ندرت منجر به محکومیت می شود. فقدان آگاهی اولیه کافی در مورد اثرات سوء مصرف مواد مخدر و بیکاری عمدتاً به شیوع آن کمک می کند. با رهبری سیاسی ناکافی در رسیدگی به این موضوع، نقش بالقوه زنان مذهبی در مبارزه با سوء مصرف مواد بسیار مهم است. بازیگران مذهبی مانند شورای ملی مشورتی مسلمانان کنیا، روحانیون و رهبران غیر روحانی برای آموزش و حمایت از معتادان به هروئین و کوکائین متحد شده اند. نشانه هایی وجود دارد مبنی بر اینکه مداخلات مذهبی منجر به کاهش مصرف مواد مخدر در مومباسا می شود، اما مشکل نیاز به پاسخی پایدار دارد. زنان متدین نقش حیاتی در برجسته ساختن پیش نیازهای اخلاقی و معنوی برای کنش مؤثر اجتماعی دارند. در حال حاضر، آگاهی عمومی از اثرات سوء مصرف مواد مخدر نسبتاً پایین است. توصیه‌های کلیدی در این پروژه شامل راهنمای بین‌ادیان ضد اعتیاد به مواد مخدر برای توانمندسازی زنان مذهبی برای تشویق و ارتباط معتادان به مواد مخدر از طریق معنویتشان، راه رفتن با هم برای بهبودی، و توقف و جلوگیری از گسترش سوء مصرف مواد است.

مقاله کامل را بخوانید یا دانلود کنید:

کانگی، ادنا (2015). توانمندسازی زنان با ایمان برای مبارزه با سوء مصرف مواد در مومباسا

مجله زندگی با هم، 2-3 (1)، صص 171-200، 2015، ISSN: 2373-6615 (چاپ); 2373-6631 (آنلاین).

@Article{Kang'ee2015
عنوان = {توانمندسازی زنان با ایمان برای مبارزه با سوء مصرف مواد در مومباسا}
نویسنده = {ادنا کنگعی}
آدرس اینترنتی = {https://icermediation.org/drug-abuse-in-mombasa/}
ISSN = {2373-6615 (چاپ); 2373-6631 (آنلاین)}
سال = {2015}
تاریخ = {2015-12-18}
IssueTitle = {حل تعارض مبتنی بر ایمان: کاوش در ارزش‌های مشترک در سنت‌های دینی ابراهیمی}
مجله = {Journal of Living Together}
حجم = {2-3}
شماره = {1}
صفحات = {171-200}
ناشر = {مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی}
آدرس = {Mount Vernon, New York}
نسخه = {2016}.

اشتراک گذاری

مقالات مرتبط

ادیان در ایگبولند: تنوع، ارتباط و تعلق

دین یکی از پدیده های اجتماعی-اقتصادی است که تأثیرات غیرقابل انکاری بر بشریت در هر جای دنیا دارد. به همان اندازه که مقدس به نظر می رسد، دین نه تنها برای درک وجود هر جمعیت بومی مهم است، بلکه در زمینه های بین قومی و توسعه ای نیز مرتبط است. شواهد تاریخی و قوم‌نگاری درباره مظاهر و نام‌گذاری‌های مختلف پدیده دین فراوان است. ملت ایگبو در جنوب نیجریه، در دو سوی رودخانه نیجر، یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های فرهنگی کارآفرین سیاه‌پوست در آفریقا است، با شور مذهبی بی‌گمان که بر توسعه پایدار و تعاملات بین قومیتی در مرزهای سنتی آن دلالت دارد. اما چشم انداز مذهبی ایگبولند دائما در حال تغییر است. تا سال 1840، دین(های) غالب ایگبو بومی یا سنتی بود. کمتر از دو دهه بعد، زمانی که فعالیت مبلغان مسیحی در این منطقه آغاز شد، نیروی جدیدی آزاد شد که در نهایت منظره مذهبی بومی منطقه را دوباره پیکربندی کرد. مسیحیت رشد کرد تا سلطه این دومی را کوچک کند. قبل از صدمین سالگرد مسیحیت در ایگبولند، اسلام و دیگر مذاهب کمتر سلطه گر برای رقابت با ادیان بومی ایگبو و مسیحیت به وجود آمدند. این مقاله تنوع مذهبی و ارتباط عملکردی آن با توسعه هماهنگ در ایگبولند را دنبال می‌کند. داده های خود را از آثار منتشر شده، مصاحبه ها و مصنوعات می گیرد. این استدلال می‌کند که با ظهور مذاهب جدید، چشم‌انداز مذهبی ایگبو به تنوع و/یا سازگاری، یا برای فراگیری یا انحصار در میان ادیان موجود و در حال ظهور، برای بقای ایگبو ادامه خواهد داد.

اشتراک گذاری

گرویدن به اسلام و ناسیونالیسم قومی در مالزی

این مقاله بخشی از یک پروژه تحقیقاتی بزرگتر است که بر ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی و برتری در مالزی تمرکز دارد. در حالی که ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی را می توان به عوامل مختلفی نسبت داد، این مقاله به طور خاص بر قانون تغییر مذهب اسلامی در مالزی و اینکه آیا این احساس برتری قومی مالایی را تقویت کرده است یا خیر، تمرکز دارد. مالزی کشوری چند قومیتی و مذهبی است که در سال 1957 استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد. مالایی ها به عنوان بزرگترین گروه قومی همواره دین اسلام را بخشی از هویت خود می دانند که آنها را از سایر اقوام که در دوران استعمار بریتانیا به کشور آورده شده اند جدا می کند. در حالی که اسلام دین رسمی است، قانون اساسی به سایر ادیان اجازه می دهد تا توسط مالزیایی های غیرمالایی، یعنی چینی ها و هندی ها، به صورت مسالمت آمیز انجام شوند. با این حال، قانون اسلامی که بر ازدواج مسلمانان در مالزی حاکم است، مقرر کرده است که غیر مسلمانان در صورت تمایل به ازدواج با مسلمانان باید به اسلام گرویدند. در این مقاله، من استدلال می کنم که قانون تغییر اسلام به عنوان ابزاری برای تقویت احساسات ملی گرایی قومی مالایی در مالزی استفاده شده است. داده های اولیه بر اساس مصاحبه با مسلمانان مالایی که با غیرمالایی ها ازدواج کرده اند جمع آوری شد. نتایج نشان داده است که اکثر مصاحبه شوندگان مالایی، گرویدن به اسلام را آن گونه که دین اسلام و قوانین ایالتی لازم است، ضروری می دانند. علاوه بر این، آنها همچنین دلیلی برای مخالفت غیرمالایی‌ها با گرویدن به اسلام نمی‌بینند، زیرا پس از ازدواج، فرزندان به طور خودکار طبق قانون اساسی، که دارای موقعیت و امتیازات نیز می‌باشد، مالایی محسوب می‌شوند. دیدگاه‌های غیرمالایی‌هایی که به اسلام گرویده‌اند بر اساس مصاحبه‌های ثانویه است که توسط دانشمندان دیگر انجام شده است. از آنجایی که مسلمان بودن با مالایی بودن همراه است، بسیاری از غیرمالایی‌هایی که تغییر مذهب داده‌اند احساس هویت مذهبی و قومیتی خود را از دست داده‌اند و برای پذیرش فرهنگ قومیتی مالایی احساس فشار می‌کنند. در حالی که تغییر قانون تبدیل ممکن است دشوار باشد، گفتگوهای باز بین ادیان در مدارس و بخش های دولتی ممکن است اولین گام برای مقابله با این مشکل باشد.

اشتراک گذاری