افتتاح مجمع بزرگان جهان

افتتاح مجمع جهانی بزرگان

یکی از نتایج پنجمین کنفرانس بین المللی سالانه ICERM، ایجاد و افتتاح مجمع جهانی بزرگان، یک مجمع بین المللی برای حاکمان سنتی و رهبران بومی است.

حاکمان سنتی و رهبران بومی حاضر در 5th کنفرانس بین المللی سالانه حل و فصل منازعات قومی و مذهبی و ایجاد صلح که از 30 اکتبر تا 1 نوامبر 2018 در کالج کوئینز، دانشگاه سیتی نیویورک برگزار شد، به اتفاق آرا با ایجاد مجمع جهانی بزرگان به منظور هماهنگ کردن تلاش‌های حاکمان سنتی و رهبران بومی از کشورهای سراسر جهان به منظور ارتقای صلح و صلح جهانی موافقت کرد. امنیت.

در زیر بیانیه منتشر شده توسط اعضای مجمع جهانی بزرگان که در کنفرانس ما حضور داشتند، آمده است.

تعهد مجمع بزرگان جهان

  • با علم به اینکه حاکمان سنتی و رهبران بومی حافظان صلح در سطوح مردمی هستند.
  • با توجه به اینکه حاکمان سنتی و رهبران بومی از لحاظ تاریخی از شرکت در بحث های بین المللی در مورد صلح و امنیت به حاشیه رانده شده اند.
  • ما، حاکمان سنتی و رهبران بومی حاضر در 5th کنفرانس بین المللی سالانه حل و فصل منازعات قومی و مذهبی و ایجاد صلح که از 30 اکتبر تا 1 نوامبر 2018 در کالج کوئینز، دانشگاه سیتی نیویورک برگزار شد، به اتفاق آرا با ایجاد مجمع جهانی بزرگان برای هماهنگ کردن تلاش های حاکمان سنتی و رهبران بومی کشورهای سراسر جهان به منظور ترویج صلح جهانی موافقت کردند. و امنیت؛
  • مجمع جهانی بزرگان به عنوان ارگان مرکز بین‌المللی میانجی‌گری قومی-مذهبی، تلاش‌های ما را برای جلب توجه به مصیبت‌های مردمان بومی در سراسر جهان و کمک به تقویت ظرفیت ما برای حل و فصل منازعات هم افزایی خواهد کرد.
  • در این روز، 1 نوامبر 2018، بدینوسیله حمایت خود را در این زمینه متعهد می‌شویم و تأیید می‌کنیم که اعلیحضرت پادشاه بوبارای داکولو، آگادا چهارم، ایبناناووی از پادشاهی اکپتیاما، ایالت بایلسا نیجریه، به اتفاق آرا برای خدمت به عنوان موقت انتخاب شده‌اند. رئیس مجمع بزرگان جهان.
اعلیحضرت سلطنتی پادشاه بوبارای داکولو رئیس موقت مجمع جهانی بزرگان
اشتراک گذاری

مقالات مرتبط

انجیل رفاه کووید-19، 2020، و اعتقاد به کلیساهای نبوی در نیجریه: دیدگاه‌های تغییر موقعیت

همه گیری ویروس کرونا یک ابر طوفانی ویرانگر با پوشش نقره ای بود. جهان را غافلگیر کرد و کنش‌ها و واکنش‌های متفاوتی را در پی داشت. COVID-19 در نیجریه به عنوان یک بحران بهداشت عمومی در تاریخ ثبت شد که باعث یک رنسانس مذهبی شد. این سیستم مراقبت های بهداشتی نیجریه و کلیساهای نبوی را تکان داد. این مقاله شکست پیش‌گویی شکوفایی دسامبر 2019 را برای سال 2020 مشکل‌سازی می‌کند. با استفاده از روش تحقیق تاریخی، داده‌های اولیه و ثانویه را برای نشان دادن تأثیر شکست شکست انجیل رفاه در سال 2020 بر تعاملات اجتماعی و اعتقاد به کلیساهای نبوی تأیید می‌کند. این نشان می‌دهد که از میان همه ادیان سازمان‌یافته در نیجریه، کلیساهای نبوی جذاب‌ترین هستند. قبل از COVID-19، آنها به عنوان مراکز درمانی تحسین شده، بینندگان، و شکستن یوغ شیطانی ایستاده بودند. و اعتقاد به قدرت پیشگویی های آنها قوی و تزلزل ناپذیر بود. در 31 دسامبر 2019، هم مسیحیان سرسخت و هم نامنظم، برای دریافت پیام های نبوی سال نو، قرار ملاقات با پیامبران و کشیشان قرار دادند. آنها در سال 2020 دعا کردند و تمام نیروهای مفروض شیطانی را که برای جلوگیری از سعادت آنها مستقر شده بودند، بیرون ریختند و از آنها جلوگیری کردند. آنها بذرها را از طریق پیشکش و دهک برای حمایت از اعتقادات خود کاشتند. در نتیجه، در طول همه گیری، برخی از ایمانداران سرسخت در کلیساهای نبوی تحت این توهم نبوی بودند که پوشش خون عیسی باعث ایجاد مصونیت و تلقیح در برابر COVID-19 می شود. در یک محیط بسیار پیشگویانه، برخی از نیجریه‌ای تعجب می‌کنند: چگونه هیچ پیامبری آمدن COVID-19 را ندید؟ چرا آنها نتوانستند هیچ بیمار COVID-19 را بهبود بخشند؟ این افکار در حال تغییر مکان عقاید در کلیساهای نبوی در نیجریه است.

اشتراک گذاری

ادیان در ایگبولند: تنوع، ارتباط و تعلق

دین یکی از پدیده های اجتماعی-اقتصادی است که تأثیرات غیرقابل انکاری بر بشریت در هر جای دنیا دارد. به همان اندازه که مقدس به نظر می رسد، دین نه تنها برای درک وجود هر جمعیت بومی مهم است، بلکه در زمینه های بین قومی و توسعه ای نیز مرتبط است. شواهد تاریخی و قوم‌نگاری درباره مظاهر و نام‌گذاری‌های مختلف پدیده دین فراوان است. ملت ایگبو در جنوب نیجریه، در دو سوی رودخانه نیجر، یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های فرهنگی کارآفرین سیاه‌پوست در آفریقا است، با شور مذهبی بی‌گمان که بر توسعه پایدار و تعاملات بین قومیتی در مرزهای سنتی آن دلالت دارد. اما چشم انداز مذهبی ایگبولند دائما در حال تغییر است. تا سال 1840، دین(های) غالب ایگبو بومی یا سنتی بود. کمتر از دو دهه بعد، زمانی که فعالیت مبلغان مسیحی در این منطقه آغاز شد، نیروی جدیدی آزاد شد که در نهایت منظره مذهبی بومی منطقه را دوباره پیکربندی کرد. مسیحیت رشد کرد تا سلطه این دومی را کوچک کند. قبل از صدمین سالگرد مسیحیت در ایگبولند، اسلام و دیگر مذاهب کمتر سلطه گر برای رقابت با ادیان بومی ایگبو و مسیحیت به وجود آمدند. این مقاله تنوع مذهبی و ارتباط عملکردی آن با توسعه هماهنگ در ایگبولند را دنبال می‌کند. داده های خود را از آثار منتشر شده، مصاحبه ها و مصنوعات می گیرد. این استدلال می‌کند که با ظهور مذاهب جدید، چشم‌انداز مذهبی ایگبو به تنوع و/یا سازگاری، یا برای فراگیری یا انحصار در میان ادیان موجود و در حال ظهور، برای بقای ایگبو ادامه خواهد داد.

اشتراک گذاری