حل و فصل اختلافات بومی و آشتی ملی: یادگیری از دادگاه های گاکاکا در رواندا

این مطالعه بر دو راه متمرکز است که از طریق آنها می توان مکانیسم های پاسخگویی را در جامعه ایزدی پس از نسل کشی دنبال کرد: قضایی و غیر قضایی. عدالت انتقالی یک فرصت منحصر به فرد پس از بحران برای حمایت از انتقال یک جامعه و تقویت حس انعطاف پذیری و امید از طریق یک حمایت استراتژیک و چند بعدی است. در این نوع فرآیندها رویکرد "یک اندازه متناسب با همه" وجود ندارد، و این مقاله چندین فاکتور اساسی را در ایجاد زمینه‌ای برای رویکردی مؤثر نه تنها برای حفظ اعضای دولت اسلامی عراق و شام (داعش) در نظر می‌گیرد. پاسخگوی جنایات خود علیه بشریت هستند، اما برای توانمندسازی اعضای ایزدی، به ویژه کودکان، برای بازیابی احساس استقلال و امنیت. در انجام این کار، محققان استانداردهای بین المللی تعهدات حقوق بشری کودکان را ارائه می کنند و مشخص می کنند که در زمینه عراق و کردستان مرتبط است. سپس، با تجزیه و تحلیل درس‌های آموخته‌شده از مطالعات موردی سناریوهای مشابه در سیرالئون و لیبریا، این مطالعه مکانیسم‌های پاسخگویی میان رشته‌ای را توصیه می‌کند که حول تشویق مشارکت و حمایت از کودکان در بافت یزدی متمرکز شده‌اند. راه های خاصی که از طریق آنها کودکان می توانند و باید در آن شرکت کنند فراهم شده است. مصاحبه‌ها در کردستان عراق با هفت کودک بازمانده از اسارت داعش باعث شد تا حساب‌های دست اول از شکاف‌های فعلی در رسیدگی به نیازهای آنها پس از اسارت مطلع شود و منجر به ایجاد پروفایل‌های شبه‌نظامی داعش شد که متهمان ادعایی را به نقض خاص قوانین بین‌المللی مرتبط می‌کرد. این توصیفات بینش منحصر به فردی از تجربه بازمانده جوان ایزدی به دست می دهد، و هنگامی که در زمینه های مذهبی، اجتماعی و منطقه ای گسترده تر تجزیه و تحلیل شود، در گام های بعدی کل نگر وضوح ارائه می دهد. محققان امیدوارند که احساس فوریت را در ایجاد مکانیسم‌های عدالت انتقالی مؤثر برای جامعه ایزدی منتقل کنند و از بازیگران خاص و همچنین جامعه بین‌المللی بخواهند تا از صلاحیت جهانی استفاده کنند و تشکیل کمیسیون حقیقت و آشتی (TRC) را به عنوان یک کمیسیون ترویج دهند. روشی غیر تنبیهی که از طریق آن تجارب ایزدی ها را گرامی بدارید، همگی در عین احترام به تجربه کودک.