گشایش در آگاهی: بررسی اینکه چگونه ذهن آگاهی و مدیتیشن می توانند تجربه میانجیگری را افزایش دهند

چکیده:

با توجه به سنت بیش از 2,500 ساله بودیسم، که بر اساس آموزه های بودا در مورد رنج و ریشه کنی آن و بر یک دوره ناگسستنی از کاربردهای عملی گسترده است، چارچوب بودایی همچنان بینش های عمیقی را در مورد عملکرد ذهن انسان ارائه می دهد. و قلب همانطور که به ظهور و دگرگونی تعارض مربوط می شود. این مقاله که در تجربه عملی و دانش نظری نویسندگان به عنوان واسطه‌ها، مربیان و دانشجویان مراقبه گنجانده شده است، با بررسی چگونگی درک بودایی از ذهن شرطی شده انسان و ظرفیت آن برای دگرگونی، سهم بودیسم در دگرگونی تعارض، به‌ویژه در محیط‌های میانجی‌گری را بررسی می‌کند. از طریق آگاهی مراقبه‌ای می‌توان رویکردهای سنتی غربی در میانجیگری و تعارض را تکمیل کرد. در ذات این رویکرد این تز وجود دارد که دگرگونی تعارض نه تنها باید بر تغییر سیستم‌ها و ساختارها متمرکز باشد، بلکه باید بر تأکید و توانمندسازی فرد برای درک فرآیندهای ذهن انسان متمرکز شود که ممکن است منجر به ایجاد تقسیماتی شود که منجر به درگیری مخرب شود، و چگونه ممکن است این ساختارها، به صورت شخصی و بین فردی، از بین بروند و موقعیت های دگرگون کننده را به وجود آورند (اسپیرز، 1997). بنابراین، این مقاله، پیوند بودایی بین درگیری‌های مخرب و ساخت ذهن انسان از تقسیم‌بندی‌هایی را بررسی می‌کند که انزوای روانی، ناامنی و نارضایتی ایجاد می‌کند، تقسیم‌بندی‌هایی که رنج را آشکار می‌کنند. همچنین بررسی می‌کند که چگونه این رنج ممکن است از طریق تمرین‌های ذهن‌آگاهی و مراقبه که باعث آگاهی از ماهیت واقعی ما به‌عنوان موجوداتی اساساً مرتبط و وابسته به هم می‌شود، کاهش یا از بین برود. هنگامی که دیدگاه خود به عنوان جدا از دیگران و در برابر دیگران (همانطور که در جریان درگیری مخرب تجربه می شود) قدرت خود را از دست می دهد، تعارض از زاویه ای متفاوت دیده می شود و دگرگونی واقعی در روابط و روش های ما برای رسیدگی به مشکلات امکان پذیر است. بر اساس اصول بودایی آزمایش شده زمان، در این مقاله به بررسی موارد زیر می پردازیم: (1) آنچه بودیسم را منبع تجربه انسانی ما از نارضایتی شخصی و اختلافات مخرب می داند. (2) آنچه بودیسم در برخورد با تمایل ما به جدا کردن خود از شرایط خود و از دیگران پیشنهاد می کند. و (3) چگونه استفاده از آگاهی و گسترش آن ممکن است به ما در روابط بین فردی کمک کند تا اختلاف نظر و منبع آن را متفاوت ببینیم.

مقاله کامل را بخوانید یا دانلود کنید:

مائر، کاترینا؛ اپلبام، مارتین (2019). گشایش در آگاهی: بررسی اینکه چگونه ذهن آگاهی و مدیتیشن می توانند تجربه میانجیگری را افزایش دهند

مجله زندگی با هم، 6 (1)، ص 75-85، 2019، ISSN: 2373-6615 (چاپ); 2373-6631 (آنلاین).

@Article{Mauer2019
عنوان = {Opening in Awareness: بررسی اینکه چگونه ذهن آگاهی و مدیتیشن می توانند تجربه میانجیگری را افزایش دهند }
نویسنده = {کاترینا مائر و مارتین اپلبام}
آدرس = {https://icermediation.org/mindfulness-and-mediation/}
ISSN = {2373-6615 (چاپ); 2373-6631 (آنلاین)}
سال = {2019}
تاریخ = {2019-12-18}
مجله = {Journal of Living Together}
حجم = {6}
شماره = {1}
صفحات = {75-85}
ناشر = {مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی}
آدرس = {Mount Vernon, New York}
نسخه = {2019}.

اشتراک گذاری

مقالات مرتبط

ادیان در ایگبولند: تنوع، ارتباط و تعلق

دین یکی از پدیده های اجتماعی-اقتصادی است که تأثیرات غیرقابل انکاری بر بشریت در هر جای دنیا دارد. به همان اندازه که مقدس به نظر می رسد، دین نه تنها برای درک وجود هر جمعیت بومی مهم است، بلکه در زمینه های بین قومی و توسعه ای نیز مرتبط است. شواهد تاریخی و قوم‌نگاری درباره مظاهر و نام‌گذاری‌های مختلف پدیده دین فراوان است. ملت ایگبو در جنوب نیجریه، در دو سوی رودخانه نیجر، یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های فرهنگی کارآفرین سیاه‌پوست در آفریقا است، با شور مذهبی بی‌گمان که بر توسعه پایدار و تعاملات بین قومیتی در مرزهای سنتی آن دلالت دارد. اما چشم انداز مذهبی ایگبولند دائما در حال تغییر است. تا سال 1840، دین(های) غالب ایگبو بومی یا سنتی بود. کمتر از دو دهه بعد، زمانی که فعالیت مبلغان مسیحی در این منطقه آغاز شد، نیروی جدیدی آزاد شد که در نهایت منظره مذهبی بومی منطقه را دوباره پیکربندی کرد. مسیحیت رشد کرد تا سلطه این دومی را کوچک کند. قبل از صدمین سالگرد مسیحیت در ایگبولند، اسلام و دیگر مذاهب کمتر سلطه گر برای رقابت با ادیان بومی ایگبو و مسیحیت به وجود آمدند. این مقاله تنوع مذهبی و ارتباط عملکردی آن با توسعه هماهنگ در ایگبولند را دنبال می‌کند. داده های خود را از آثار منتشر شده، مصاحبه ها و مصنوعات می گیرد. این استدلال می‌کند که با ظهور مذاهب جدید، چشم‌انداز مذهبی ایگبو به تنوع و/یا سازگاری، یا برای فراگیری یا انحصار در میان ادیان موجود و در حال ظهور، برای بقای ایگبو ادامه خواهد داد.

اشتراک گذاری

گرویدن به اسلام و ناسیونالیسم قومی در مالزی

این مقاله بخشی از یک پروژه تحقیقاتی بزرگتر است که بر ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی و برتری در مالزی تمرکز دارد. در حالی که ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی را می توان به عوامل مختلفی نسبت داد، این مقاله به طور خاص بر قانون تغییر مذهب اسلامی در مالزی و اینکه آیا این احساس برتری قومی مالایی را تقویت کرده است یا خیر، تمرکز دارد. مالزی کشوری چند قومیتی و مذهبی است که در سال 1957 استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد. مالایی ها به عنوان بزرگترین گروه قومی همواره دین اسلام را بخشی از هویت خود می دانند که آنها را از سایر اقوام که در دوران استعمار بریتانیا به کشور آورده شده اند جدا می کند. در حالی که اسلام دین رسمی است، قانون اساسی به سایر ادیان اجازه می دهد تا توسط مالزیایی های غیرمالایی، یعنی چینی ها و هندی ها، به صورت مسالمت آمیز انجام شوند. با این حال، قانون اسلامی که بر ازدواج مسلمانان در مالزی حاکم است، مقرر کرده است که غیر مسلمانان در صورت تمایل به ازدواج با مسلمانان باید به اسلام گرویدند. در این مقاله، من استدلال می کنم که قانون تغییر اسلام به عنوان ابزاری برای تقویت احساسات ملی گرایی قومی مالایی در مالزی استفاده شده است. داده های اولیه بر اساس مصاحبه با مسلمانان مالایی که با غیرمالایی ها ازدواج کرده اند جمع آوری شد. نتایج نشان داده است که اکثر مصاحبه شوندگان مالایی، گرویدن به اسلام را آن گونه که دین اسلام و قوانین ایالتی لازم است، ضروری می دانند. علاوه بر این، آنها همچنین دلیلی برای مخالفت غیرمالایی‌ها با گرویدن به اسلام نمی‌بینند، زیرا پس از ازدواج، فرزندان به طور خودکار طبق قانون اساسی، که دارای موقعیت و امتیازات نیز می‌باشد، مالایی محسوب می‌شوند. دیدگاه‌های غیرمالایی‌هایی که به اسلام گرویده‌اند بر اساس مصاحبه‌های ثانویه است که توسط دانشمندان دیگر انجام شده است. از آنجایی که مسلمان بودن با مالایی بودن همراه است، بسیاری از غیرمالایی‌هایی که تغییر مذهب داده‌اند احساس هویت مذهبی و قومیتی خود را از دست داده‌اند و برای پذیرش فرهنگ قومیتی مالایی احساس فشار می‌کنند. در حالی که تغییر قانون تبدیل ممکن است دشوار باشد، گفتگوهای باز بین ادیان در مدارس و بخش های دولتی ممکن است اولین گام برای مقابله با این مشکل باشد.

اشتراک گذاری