ناآگاهانه خطرناک: افسانه های دین و خشونت

چکیده:

این ادعا که مذهب و مذهب به تنهایی باعث ایجاد انگیزه در افراط گرایان به خشونت می شود، به طرز خطرناکی نادرست است. در این مقاله من استدلال خواهم کرد که چنین ادعاهایی از نظر روانی مشکوک هستند و از نظر تجربی پشتیبانی نمی شوند. بدتر از همه، نسبت دادن خشونت افراطی به باور مذهبی، مرتکب خطای انتساب اساسی می شود. اما این یک خطای ساده و بی ضرر نیست. طرفداران این خطا، به ویژه اگر در موقعیت های قدرت باشند، احتمالاً خشونت را افزایش می دهند. با کاهش درک، خشونت افزایش می یابد. آنها بی گناه اشتباه نمی کنند، آنها به طرز خطرناکی بی اطلاع هستند.

مقاله کامل را بخوانید یا دانلود کنید:

کلارک، کلی جیمز (2015). ناآگاهانه خطرناک: افسانه های دین و خشونت

مجله زندگی با هم، 2-3 (1)، صص 116-124، 2015، ISSN: 2373-6615 (چاپ); 2373-6631 (آنلاین).

@Article{Clark2015
عنوان = {به طرز خطرناکی ناآگاه: افسانه های دین و خشونت}
نویسنده = {کلی جیمز کلارک}
آدرس = {https://icermediation.org/religion-and-violence/}
ISSN = {2373-6615 (چاپ); 2373-6631 (آنلاین)}
سال = {2015}
تاریخ = {2015-12-18}
IssueTitle = {حل تعارض مبتنی بر ایمان: کاوش در ارزش‌های مشترک در سنت‌های دینی ابراهیمی}
مجله = {Journal of Living Together}
حجم = {2-3}
شماره = {1}
صفحات = {116-124}
ناشر = {مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی}
آدرس = {Mount Vernon, New York}
نسخه = {2016}.

اشتراک گذاری

مقالات مرتبط

ادیان در ایگبولند: تنوع، ارتباط و تعلق

دین یکی از پدیده های اجتماعی-اقتصادی است که تأثیرات غیرقابل انکاری بر بشریت در هر جای دنیا دارد. به همان اندازه که مقدس به نظر می رسد، دین نه تنها برای درک وجود هر جمعیت بومی مهم است، بلکه در زمینه های بین قومی و توسعه ای نیز مرتبط است. شواهد تاریخی و قوم‌نگاری درباره مظاهر و نام‌گذاری‌های مختلف پدیده دین فراوان است. ملت ایگبو در جنوب نیجریه، در دو سوی رودخانه نیجر، یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های فرهنگی کارآفرین سیاه‌پوست در آفریقا است، با شور مذهبی بی‌گمان که بر توسعه پایدار و تعاملات بین قومیتی در مرزهای سنتی آن دلالت دارد. اما چشم انداز مذهبی ایگبولند دائما در حال تغییر است. تا سال 1840، دین(های) غالب ایگبو بومی یا سنتی بود. کمتر از دو دهه بعد، زمانی که فعالیت مبلغان مسیحی در این منطقه آغاز شد، نیروی جدیدی آزاد شد که در نهایت منظره مذهبی بومی منطقه را دوباره پیکربندی کرد. مسیحیت رشد کرد تا سلطه این دومی را کوچک کند. قبل از صدمین سالگرد مسیحیت در ایگبولند، اسلام و دیگر مذاهب کمتر سلطه گر برای رقابت با ادیان بومی ایگبو و مسیحیت به وجود آمدند. این مقاله تنوع مذهبی و ارتباط عملکردی آن با توسعه هماهنگ در ایگبولند را دنبال می‌کند. داده های خود را از آثار منتشر شده، مصاحبه ها و مصنوعات می گیرد. این استدلال می‌کند که با ظهور مذاهب جدید، چشم‌انداز مذهبی ایگبو به تنوع و/یا سازگاری، یا برای فراگیری یا انحصار در میان ادیان موجود و در حال ظهور، برای بقای ایگبو ادامه خواهد داد.

اشتراک گذاری