مناقشه در فضای عمومی: بازنگری در صداهای مذهبی و سکولار برای صلح و عدالت

چکیده:

در حالی که درگیری‌های مذهبی و قومی معمولاً بر سر موضوعاتی مانند انقیاد، عدم تعادل قدرت، دعاوی زمینی و غیره رخ می‌دهد، درگیری‌های مدرن - چه سیاسی و چه اجتماعی - به کشمکش‌ها بر سر به رسمیت شناختن، دسترسی به خیر عمومی و مسائل حقوق بشری منجر می‌شود. در مقابل این زمینه، تلاش‌های حل منازعه و صلح‌سازی در جوامع سنتی با افراد دارای علایق مذهبی، فرهنگی، قومی و زبانی مشترک بیشتر از حالتی که در آن فقدان همگونی مذهبی و قومی وجود دارد، سرکوب می‌شود. دولت‌های دولت‌های کثرت‌گرا نقش کلیدی در رسیدگی به نابرابری‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی دارند. بنابراین، دولت‌های مدرن نیاز به مفهوم‌سازی فضای عمومی دارند که قادر به مقابله با چالش‌های کثرت‌گرایی و تنوع در حل مناقشه و تلاش‌های خود برای ایجاد صلح باشد. سوال مهم این است: در دنیای پیشرفته پست مدرن، چه چیزی باید بر تصمیم گیری رهبران سیاسی در مورد مسائل عمومی که بر فرهنگ های کثرت گرا تأثیر می گذارد تأثیر بگذارد؟ در پاسخ به این سوال، این مقاله به طور انتقادی مشارکت فیلسوفان یهودی-مسیحی و لیبرال های سیاسی سکولار در بحث جدایی بین کلیسا و دولت را بررسی می کند و جنبه های مهم استدلال های آنها را که می تواند به ایجاد فضای عمومی مورد نیاز برای تقویت کمک کند برجسته می کند. صلح و عدالت در دولت‌های کثرت‌گرای معاصر من استدلال می‌کنم که اگرچه جوامع معاصر با کثرت‌گرایی، ایدئولوژی‌های متفاوت، باورهای متنوع، ارزش‌ها، و اعتقادات مذهبی متفاوت مشخص می‌شوند، شهروندان و رهبران سیاسی ممکن است از مجموعه مهارت‌ها و استراتژی‌های مداخله‌ای که ریشه در تفکر دینی سکولار و یهودی-مسیحی دارد، درس‌هایی بگیرند. که شامل مذاکره، همدلی، به رسمیت شناختن، پذیرش و احترام به دیگری است.