ممنوعیت سفر ترامپ: نقش دیوان عالی در سیاست گذاری عمومی

این پرونده ممنوعیت سفر بیش از حد مورد توجه قرار گرفته است زیرا در زمانی رخ داد که جهان در اوج ریاست جمهوری مدرن آمریکا قرار دارد. در پرزیدنت ترامپ، ویژگی های پر زرق و برق، هالیوود مانند و نمایش واقعیت های روسای جمهور مدرن آمریکا به بالاترین حد خود رسیده است. دستکاری ترامپ در رسانه ها او را در خانه ها و ناخودآگاه ما ماندگار می کند. از زمان مبارزات انتخاباتی تا کنون، ساعتی بدون شنیدن صحبت های رسانه ها درباره صحبت های ترامپ نگذشته است. این به دلیل اصل موضوع نیست، بلکه به این دلیل است که از سوی ترامپ می آید. با توجه به اینکه پرزیدنت ترامپ (حتی قبل از اینکه به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود) با ما در خانه های ما زندگی می کند، به راحتی می توانیم وعده انتخاباتی او مبنی بر ممنوعیت ورود همه مسلمانان به ایالات متحده را به یاد بیاوریم. فرمان اجرایی در حال بررسی، تحقق آن وعده است. اگر پرزیدنت ترامپ در استفاده از رسانه ها - اعم از رسانه های اجتماعی و جریان اصلی - محتاط و مؤدب بود، تفسیر مردم از فرمان اجرایی او متفاوت بود. شاید فرمان اجرایی ممنوعیت سفر او به عنوان یک اقدام امنیت ملی تلقی می شد و نه به عنوان سیاستی که برای تبعیض علیه مسلمانان طراحی شده بود.

استدلال کسانی که با ممنوعیت سفر پرزیدنت ترامپ مخالفند، سؤالات اساسی در مورد ویژگی های ساختاری و تاریخی سیاست آمریکا ایجاد می کند که خط مشی عمومی را شکل می دهد. نظام ها و ساختارهای سیاسی آمریکا و همچنین سیاست های برخاسته از آنها چقدر بی طرف هستند؟ اجرای تغییرات سیاست در نظام سیاسی آمریکا چقدر آسان است؟

برای پاسخ به سوال اول، ممنوعیت سفر پرزیدنت ترامپ نشان می‌دهد که اگر کنترل نشود، سیستم و سیاست‌هایی که ایجاد می‌کند تا چه حد ممکن است مغرضانه باشد. تاریخ ایالات متحده تعداد بی‌شماری از سیاست‌های تبعیض‌آمیز را نشان می‌دهد که برای حذف برخی از گروه‌های مردم در داخل و بین‌المللی طراحی شده‌اند. این سیاست‌های تبعیض‌آمیز شامل مالکیت برده، جداسازی در مناطق مختلف جامعه، محرومیت سیاه‌پوستان و حتی زنان از رای دادن و رقابت برای مناصب دولتی، ممنوعیت ازدواج‌های بین نژادی و همجنس‌گرایان، بازداشت آمریکایی‌های ژاپنی در طول جنگ جهانی دوم است. و قوانین مهاجرتی ایالات متحده قبل از 1965 که به نفع مردم اروپای شمالی به عنوان زیرگونه برتر نژاد سفید تصویب شد. به دلیل اعتراضات مداوم و سایر اشکال فعالیت جنبش های اجتماعی، این قوانین به تدریج اصلاح شدند. در برخی موارد توسط کنگره لغو شد. در بسیاری از موارد دیگر، دادگاه عالی تصمیم گرفت که آنها را مغایر قانون اساسی دانست.

برای پاسخ به سوال دوم: اجرای تغییرات سیاستی در نظام سیاسی آمریکا چقدر آسان است؟ لازم به ذکر است که اعمال تغییرات در سیاست ها یا اصلاحات قانون اساسی به دلیل ایده "محدودیت سیاست" بسیار دشوار است. ویژگی قانون اساسی ایالات متحده، اصول کنترل و تعادل، تفکیک قوا و سیستم فدرال این دولت دموکراتیک، اجرای تغییرات سریع سیاست را برای هر شاخه ای از حکومت دشوار می کند. فرمان اجرایی منع سفر پرزیدنت ترامپ در صورتی که هیچ محدودیت سیاسی یا کنترل و تعادلی وجود نداشت، بلافاصله اجرایی می شد. همانطور که در بالا ذکر شد، توسط دادگاه های بدوی مشخص شد که فرمان اجرایی رئیس جمهور ترامپ، بند تاسیس متمم اول را که در قانون اساسی ذکر شده است، نقض می کند. به همین دلیل محاکم بدوی با صدور دو دستور جداگانه از اجرای این اجرائیه جلوگیری کردند.

اگرچه دیوان عالی درخواست رئیس جمهور برای صدور گواهینامه را به طور کامل پذیرفت و تا حدی درخواست توقف را پذیرفت، بند استقرار اصلاحیه اول همچنان یک عامل بازدارنده است که اجرای کامل فرمان اجرایی را محدود می کند. به همین دلیل است که دیوان عالی حکم داد که فرمان اجرایی پرزیدنت ترامپ نمی‌تواند در مورد افرادی که «ادعای معتبری مبنی بر رابطه صمیمانه با شخص یا نهادی در ایالات متحده دارند» اعمال شود. در آخرین تحلیل، این پرونده بار دیگر نقش دیوان عالی را در شکل دادن به سیاست عمومی در ایالات متحده برجسته می کند.