بیانیه مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی به نهمین اجلاس کارگروه آزاد سازمان ملل متحد درباره سالمندی

تا سال 2050، بیش از 20 درصد از جمعیت جهان 60 سال یا بیشتر خواهند بود. من 81 ساله خواهم بود و از برخی جهات، انتظار ندارم که دنیا قابل شناسایی باشد، همانطور که برای "جین" که در فوریه در سن 88 سالگی درگذشت، غیرقابل تشخیص بود. متولد یک منطقه روستایی در ایالات متحده در آغاز رکود بزرگ، او داستان هایی از دسترسی محدود به آب جاری، جیره بندی منابع در طول جنگ جهانی دوم، از دست دادن پدرش به دلیل خودکشی و مرگ خواهرش بر اثر بیماری قلبی چند سال قبل از شروع جراحی های قلب باز به اشتراک گذاشت. جنبش حق رای زنان ایالات متحده بین جین و سه خواهرش رخ داد و به او استقلال و فرصت های بیشتری داد، اما او نیز در معرض خطر قرار گرفت. quid pro quo آزار و اذیت جنسی در محل کار، سوء استفاده مالی در خانه، و تبعیض جنسی نهادینه شده در دادگاه، زمانی که از شوهر سابقش حمایت می کند.

جین منصرف نشد. او به نمایندگان دولت خود نامه نوشت و از اعضای خانواده، دوستان و اعضای جامعه کمک گرفت. در نهایت، او به حمایتی که نیاز داشت و عدالتی که سزاوارش بود، دست یافت. ما باید اطمینان حاصل کنیم که همه مردم به چنین منابعی دسترسی برابر دارند.

خودمختاری و استقلال

در ایالات متحده، اکثر ایالت ها قوانین سرپرستی دارند که با ارائه ارزیابی دادگاه از هرگونه محدودیت در این حقوق، از استقلال و استقلال سالمندان محافظت می کند. با این حال، هنگامی که بزرگتر داوطلبانه تخصیص می دهد یا به اشتراک می گذارد، حمایت های کافی وجود نداردs برخی از حقوق، از جمله از طریق وکالتنامه (POA) تعیین یک وکیل در واقع (AIF) برای تصمیم گیری در مورد اموال واقعی، اموال شخصی مشهود، سرمایه گذاری، و سایر معاملات مالی. به طور معمول، تنها چالشی برای چنین معاملاتی وجود دارد، جایی که سوء استفاده و ناتوانی را می توان اثبات کرد، و اکثر خانواده ها فاقد آموزش خاص برای تشخیص علائم سوء استفاده هستند.

از هر شش نفر بالای 60 سال، یک نفر از سوء استفاده رنج می برد. همانند بیشتر موارد سوء استفاده، قربانی زمانی که از سیستم‌های حمایتی، آموزش و سایر خدمات توسعه اجتماعی جدا باشد، آسیب‌پذیرترین و راحت‌ترین کنترل را دارد. ما باید کار بهتری برای ادغام شهروندان مسن خود در خانواده ها، محل سکونت، مدارس، محل کار و جوامع خود انجام دهیم. ما همچنین باید توانایی‌های افرادی را که با بزرگسالان سالخورده مواجه می‌شوند بهبود بخشیم، تا آنها علائم سوءاستفاده و فرصت‌هایی را برای بهبود زندگی افراد به حاشیه رانده با هر پیشینه‌ای تشخیص دهند.

دو روز قبل از مرگ جین، او یک POA بادوام امضا کرد که به یکی از اعضای خانواده اختیار قانونی می داد تا برای او تصمیم بگیرد. AIF درک نمی کرد که اختیارات او محدود به تصمیماتی است که به نفع جین گرفته می شود، و او برنامه ریزی کرد که اکثر دارایی های جین را خرج کند. AIF تلاش می‌کرد تا جین را برای کمک‌های دولتی وابسته به دارایی واجد شرایط کند، بدون توجه به توانایی جین برای پرداخت هزینه مراقبت از او و ابراز تمایل او برای بازگشت به خانه‌اش. AIF همچنین در تلاش بود تا دارایی های دارایی را حفظ کند، که او یکی از ذینفعان آن بود.

با دانستن اینکه ایالت جین دارای الزامات گزارش اجباری است، هنگامی که برخی از مقامات از سوء استفاده احتمالی آگاه شدند، یکی از اعضای خانواده جین 11 نشانه مشکوک سوء استفاده را به مقامات اطلاع داد. با وجود دستورات، هیچ اقدامی صورت نگرفت. اگر جین به این زودی پس از امضای POA نمی‌مرد، AIF احتمالاً به دلیل کلاهبرداری از Medicaid و سوء استفاده از سالمندان تحت تحقیق قرار می‌گرفت.

ما هرگز نخواهیم فهمید که قانون چقدر از حقوق جین برای استقلال و خودمختاری محافظت کرده است. با این حال، با افزایش سن جمعیت ما، داستان های بیشتری مانند داستان او وجود خواهد داشت، و بعید است که بتوانیم برای محافظت از بزرگانی مانند جین صرفاً به حکومت قانون تکیه کنیم.

طولانی-مدت مراقبت و تسکین دهنده مراقبت

جین از طب مدرن بهره برد و سه بار سرطان را شکست داد. با این حال، او همچنین مجبور بود برای همه چیز از درمان مورد نیاز تا احترام به انعطاف پذیری و صلاحیت ذهنی خود، با شرکت های بیمه، تیم پزشکی، بخش های صورتحساب ارائه دهنده و دیگران مبارزه کند. پس از بازنشستگی، او به مدت 18 سال در یک پناهگاه زنان برای بی خانمان‌ها داوطلب شد، از اعضای جوان‌تر خانواده مراقبت کرد و به رهبری خانواده و خانواده‌اش ادامه داد، با این حال اغلب با او طوری رفتار می‌شد که انگار باید برای زندگی طولانی‌اش قدردان باشد، نه اینکه بخواهد. به درمان بیماری های مختلف او ادامه داد. تا زمانی که او به سرعت در یک عمل جراحی قرار گرفت، کیسه صفرا او توسط سنگ های صفراوی که تقریباً 10 سال در حال تجمع بودند سوراخ شده بود - در حالی که تیم پزشکی او شکایات معده او را به عنوان بخشی از "پیری" رد کرد. او بهبود یافت و نزدیک به سه سال دیگر زندگی کرد.

این سقوط نسبتاً جزئی بود که منجر به آخرین پذیرش جین در مرکز توانبخشی شد. او در خانه‌اش، جایی که مستقل زندگی می‌کرد، به زمین افتاده بود و کوچک‌ترین انگشت دست راستش شکست. او با یکی از دخترانش شوخی کرد که چگونه باید راه رفتن با کفش های جدیدش را یاد بگیرد. هنگام خروج از مطب جراح، جایی که تحت مشاوره توصیه شده قرار گرفت، افتاد و لگنش شکست، اما انتظار می رفت که پس از چند هفته فیزیوتراپی و کاردرمانی به وضعیت اولیه خود بازگردد.

جین قبلاً از سرطان سینه، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی، پنومونکتومی، تعویض جزئی مفصل ران، برداشتن کیسه صفرا و تعویض کامل شانه بهبود یافته بود - حتی زمانی که متخصصان بیهوشی بیش از حد او را درمان کردند و تنها ریه‌اش را فرو ریختند. بنابراین، اعضای خانواده او انتظار بهبودی به مراتب بهتر از قبل را داشتند. نه آن‌ها و نه او شروع به برنامه‌ریزی برای بدترین وضعیت نکردند، تا اینکه دو عفونت (که می‌توانستند از آن جلوگیری شود) مبتلا شد. عفونت ها برطرف شد، اما به دنبال آن پنومونی و فیبریلاسیون دهلیزی ایجاد شد.

خانواده جین نتوانستند در مورد برنامه مراقبت از او به توافق برسند. اگرچه او توانایی ذهنی و قانونی برای تصمیم گیری خود را حفظ کرد، اما بحث ها برای هفته ها بدون او یا جانشین پزشکی اش انجام شد. در عوض، تیم پزشکی او گهگاه با یکی از اعضای خانواده که بعداً AIF شد، صحبت می‌کردند. طرح پذیرش جین در خانه سالمندان - برخلاف میل او اما برای راحتی AIF - در مقابل جین به گونه‌ای مورد بحث قرار گرفت که گویی او در آنجا حضور نداشت، و او بیش از حد گیج شد که نمی‌توانست پاسخ دهد.

جین حقوقی را به کسی واگذار کرده بود که در تجزیه و تحلیل بیمه نامه های پیچیده ای که درمان او را پوشش می داد، بی تجربه بود، کسی که خواسته های او را نادیده می گرفت، و اساساً برای منافع شخصی (و تحت استرس خستگی یا ترس) تصمیم می گرفت. دستورالعمل‌های پزشکی بهتر، اهتمام لازم از سوی مرکز توانبخشی، و آموزش مورد نیاز AIF ممکن است در مراقبت از جین و حفظ روابط خانوادگی تأثیر بگذارد.

با نگاه به آینده

مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی (ICERM) متعهد به حمایت از صلح پایدار در کشورهای سراسر جهان است و این بدون بزرگان ما اتفاق نخواهد افتاد. در نتیجه، ما مجمع جهانی بزرگان را تأسیس کرده‌ایم و کنفرانس سال 2018 ما بر روی سیستم‌های سنتی حل تعارض تمرکز خواهد کرد. این کنفرانس شامل سخنرانی‌هایی از حاکمان سنتی و رهبران بومی از سراسر جهان است که بسیاری از آنها افراد مسن هستند.

علاوه بر این، ICERM آموزش و گواهی در میانجیگری قومی-مذهبی ارائه می دهد. در آن دوره، مواردی را مورد بحث قرار می‌دهیم که در آن فرصت‌هایی برای نجات جان افراد از دست رفته است، تا حدی به دلیل ناتوانی افراد صاحب قدرت در در نظر گرفتن جهان بینی دیگران. ما همچنین کمبودهای حل و فصل اختلافات را تنها با مشارکت رهبران سطح بالا، میان‌رده یا مردمی مورد بحث قرار می‌دهیم. بدون یک رویکرد جامع تر و جامع تر، صلح پایدار ممکن نیست (به هدف 16 مراجعه کنید).

در ICERM، ما گفتگو بین گروه‌هایی را که متفاوت به نظر می‌رسند تشویق و تقویت می‌کنیم. ما از شما دعوت می کنیم که همین کار را در طول این نهمین جلسه از کارگروه آزاد سالمندی انجام دهید:

1. جهان بینی دیگران را در نظر بگیرید، حتی اگر با آنها مخالف باشید.
2. با قصد درک، بدون اضافه کردن استدلال یا چالش گوش دهید.
3. بر تعهدات خود و نحوه انجام آنها بدون از بین بردن اهداف دیگران تمرکز کنید.
4. به دنبال توانمندسازی شهروندان سالخورده خود باشید و صدای آنها را نه تنها برای محافظت از آنها در برابر سوء استفاده، تقویت کنید، بلکه راه حل هایی را برای خواسته ها و نیازهای واقعی آنها ارائه دهید.
5. به دنبال فرصت‌هایی باشید که به افراد زیادی اجازه می‌دهد به دست آورند.

ممکن است فرصت هایی برای کاهش نرخ بالای بیکاری با مزایای پرداختی مراقب خانواده وجود داشته باشد. این به حامل های بیمه سلامت (چه به صورت خصوصی و چه از طریق مالیات های اختصاص یافته به برنامه های تک پرداخت کننده) امکان می دهد تا هزینه های زندگی کمکی را کاهش دهند و در عین حال درآمدی برای افراد بیکار فراهم کنند. این امر به ویژه برای هدف 1 مهم است، با توجه به اینکه اکثریت جهانی که در فقر زندگی می کنند، زنان و کودکان هستند، اغلب در مناطق روستایی. ما همچنین می دانیم که زنان بدون دستمزدترین خدمات را معمولاً در خانواده ها ارائه می دهند که ممکن است علاوه بر کودکان شامل اقوام بزرگتر نیز باشد. این می تواند اهداف 2، 3، 5، 8 و 10 را نیز پیش ببرد.

به همین ترتیب، ما رکورددار تعداد جوانانی هستیم که فاقد مربی و شخصیت والدین هستند. ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که در سیستم های آموزشی خود تجدید نظر کنیم و امکان یادگیری مادام العمر، هم در مورد موضوعات آکادمیک و هم در مورد مهارت های زندگی را فراهم کنیم. مدارس ما اغلب بر روی "یادگیری" کوتاه مدت و آزمون محور تمرکز می کنند که دانش آموزان را برای ورود به کالج واجد شرایط می کند. همه دانش‌آموزان به کالج نمی‌روند، اما بیشتر آنها به مهارت‌هایی در امور مالی شخصی، فرزندپروری، و فناوری نیاز دارند - مهارت‌هایی که بسیاری از شهروندان سالخورده دارند، اما ممکن است بخواهند آن‌ها را تقویت کنند. یکی از راه‌های بهبود درک، آموزش یا راهنمایی است که به دانش‌آموزان مسن اجازه می‌دهد مغز خود را تمرین دهند، ارتباطات اجتماعی ایجاد کنند و احساس ارزشمندی را حفظ کنند. به نوبه خود، دانش آموزان جوان تر از دیدگاه های جدید، مدل سازی رفتار و رهبری در مهارت هایی مانند فناوری یا ریاضیات جدید بهره مند می شوند. علاوه بر این، مدارس می‌توانند از بزرگسالان بیشتری بهره ببرند تا رفتارهای نامطلوب جوانان را کاهش دهند که هنوز تعیین می‌کنند که چه کسی هستند و در کجا مناسب هستند.

هنگامی که به عنوان مشارکت در میان طرف هایی با منافع سازگار، اگر نگوییم مشابه، برخورد می شود، احتمالات بیشتری ایجاد می شود. اجازه دهید گفتگوهایی را باز کنیم که به ما کمک می کند اقداماتی را برای تبدیل آن احتمالات به واقعیت خود تعیین کنیم.

نانس ال. شیک، اسق.، نماینده اصلی مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی در مقر سازمان ملل متحد، نیویورک.