ویتنام و ایالات متحده: آشتی از یک جنگ دور و تلخ

بروس مک کینی

ویتنام و ایالات متحده: آشتی از یک جنگ دور و تلخ در رادیو ICERM در روز شنبه، 20 اوت 2016 ساعت 2 بعد از ظهر به وقت شرقی (نیویورک) پخش شد.

مجموعه سخنرانی های تابستانی 2016

تم: "ویتنام و ایالات متحده: آشتی از یک جنگ دور و تلخ"

بروس مک کینی

مدرس مهمان: بروس سی مک کینی، دکترا، استاد گروه مطالعات ارتباطات، دانشگاه کارولینای شمالی ویلمینگتون.

خلاصه داستان:

هنگامی که دخالت آمریکا در ویتنام در سال 1975 پایان یافت، هر دو کشور زخم های تلخی از یک جنگ طولانی با هزینه های انسانی و مالی ویرانگر داشتند. در سال 1995 بود که دو کشور روابط دیپلماتیک را آغاز کردند و امضای توافقنامه تجاری دوجانبه در سال 2000 راه را برای روابط اقتصادی باز کرد. با این حال، زخم‌های ناشی از جنگ بین ایالات متحده و ویتنام همچنان ادامه دارد، که شامل سؤالاتی در مورد مفقود شدن MIA / اسرای آمریکایی و آلودگی عامل نارنجی در ویتنام است. علاوه بر این، ایالات متحده مشکلات زیادی را در مورد نقض حقوق بشر در ویتنام می بیند که همچنان باعث ایجاد اصطکاک در روابط بین دو دشمن سابق می شود. در نهایت، مسئله آشتی واقعی مسائل مربوط به جنگ شاید بین ایالات متحده و ویتنام نباشد، بلکه در داخل مرزهای ویتنام قرار دارد - بین کسانی که برای پیروزمندان جنگیدند، و کسانی که برای یک هدف شکست خورده جنگیدند و به طور خلاصه به محکومیت محکوم شدند. شرایط سخت و اغلب کشنده اردوگاه های بازآموزی.

برای خواندن متن سخنرانی کلیک کنید

دکتر بروس سی مک کینی، استاد مطالعات ارتباطات، فارغ التحصیل دبیرستان در ایپسویچ، ماساچوست. او مدرک کارشناسی روانشناسی خود را از دانشگاه نیوهمپشایر و کارشناسی ارشد و دکتری خود را دریافت کرد. در ارتباط گفتاری از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا. او دوره هایی را در زمینه مفاهیم در مطالعات ارتباطات، میانجیگری، تئوری ارتباطات و مذاکره تدریس می کند. پروفسور مک کینی همچنین دوره های تحصیلات تکمیلی مدیریت تعارض را برای برنامه کارشناسی ارشد اداره امور عمومی و بین المللی در مدیریت تعارض تدریس می کند.

پروفسور مک کینی در ویتنام برای Cleverlearn، Royal Education و دانشگاه ملی ویتنام در هانوی تدریس کرده است. او ادراکات ویتنامی از آموزش ارتباطات، روابط عمومی و مدیریت تعارض را مطالعه کرده است. او علاوه بر تدریس، با فرماندهی عملیات ویژه تفنگداران دریایی ایالات متحده در خلیج استون، کارولینای شمالی نیز همکاری داشته است. در حال حاضر او با اداره پلیس ویلمینگتون، NC، و اداره کلانتر کشور نیو هانوفر برای ایجاد روابط اجتماعی بهتر بین شهروندان و مجریان قانون در ویلمینگتون، NC کار می کند. انتشارات او شامل مقالاتی درباره ویتنام در نمایه آسیایی، فصلنامه روابط عمومی، مجله کانادایی تحقیقات صلح و سالانه ارتباط کارولینا است. او همچنین مقالاتی در فصلنامه ارتباطات، آموزش ارتباطات، گزارشات تحقیقاتی ارتباطات، مجله تجارت و ارتباطات فنی، فصلنامه میانجیگری و ژورنال حل تعارض منتشر کرده است. جدیدترین مقاله او "ویتنام و ایالات متحده: آشتی از یک جنگ دور و تلخ" است که در مجله بین المللی Asian Profile منتشر شده است. مک کینی با Le Thi Hong Trang ازدواج کرده است که او در حین تدریس در شهر هوشی مین با او آشنا شد. او همچنین در دانشگاه جیمز مدیسون (ویرجینیا) و دانشگاه ایالتی آنجلو (تگزاس) تدریس کرده است. مک کینی از سال 1990 تا 1999 در UNCW تدریس کرد و در سال 2005 به UNCW بازگشت.

اشتراک گذاری

مقالات مرتبط

ادیان در ایگبولند: تنوع، ارتباط و تعلق

دین یکی از پدیده های اجتماعی-اقتصادی است که تأثیرات غیرقابل انکاری بر بشریت در هر جای دنیا دارد. به همان اندازه که مقدس به نظر می رسد، دین نه تنها برای درک وجود هر جمعیت بومی مهم است، بلکه در زمینه های بین قومی و توسعه ای نیز مرتبط است. شواهد تاریخی و قوم‌نگاری درباره مظاهر و نام‌گذاری‌های مختلف پدیده دین فراوان است. ملت ایگبو در جنوب نیجریه، در دو سوی رودخانه نیجر، یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های فرهنگی کارآفرین سیاه‌پوست در آفریقا است، با شور مذهبی بی‌گمان که بر توسعه پایدار و تعاملات بین قومیتی در مرزهای سنتی آن دلالت دارد. اما چشم انداز مذهبی ایگبولند دائما در حال تغییر است. تا سال 1840، دین(های) غالب ایگبو بومی یا سنتی بود. کمتر از دو دهه بعد، زمانی که فعالیت مبلغان مسیحی در این منطقه آغاز شد، نیروی جدیدی آزاد شد که در نهایت منظره مذهبی بومی منطقه را دوباره پیکربندی کرد. مسیحیت رشد کرد تا سلطه این دومی را کوچک کند. قبل از صدمین سالگرد مسیحیت در ایگبولند، اسلام و دیگر مذاهب کمتر سلطه گر برای رقابت با ادیان بومی ایگبو و مسیحیت به وجود آمدند. این مقاله تنوع مذهبی و ارتباط عملکردی آن با توسعه هماهنگ در ایگبولند را دنبال می‌کند. داده های خود را از آثار منتشر شده، مصاحبه ها و مصنوعات می گیرد. این استدلال می‌کند که با ظهور مذاهب جدید، چشم‌انداز مذهبی ایگبو به تنوع و/یا سازگاری، یا برای فراگیری یا انحصار در میان ادیان موجود و در حال ظهور، برای بقای ایگبو ادامه خواهد داد.

اشتراک گذاری

گرویدن به اسلام و ناسیونالیسم قومی در مالزی

این مقاله بخشی از یک پروژه تحقیقاتی بزرگتر است که بر ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی و برتری در مالزی تمرکز دارد. در حالی که ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی را می توان به عوامل مختلفی نسبت داد، این مقاله به طور خاص بر قانون تغییر مذهب اسلامی در مالزی و اینکه آیا این احساس برتری قومی مالایی را تقویت کرده است یا خیر، تمرکز دارد. مالزی کشوری چند قومیتی و مذهبی است که در سال 1957 استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد. مالایی ها به عنوان بزرگترین گروه قومی همواره دین اسلام را بخشی از هویت خود می دانند که آنها را از سایر اقوام که در دوران استعمار بریتانیا به کشور آورده شده اند جدا می کند. در حالی که اسلام دین رسمی است، قانون اساسی به سایر ادیان اجازه می دهد تا توسط مالزیایی های غیرمالایی، یعنی چینی ها و هندی ها، به صورت مسالمت آمیز انجام شوند. با این حال، قانون اسلامی که بر ازدواج مسلمانان در مالزی حاکم است، مقرر کرده است که غیر مسلمانان در صورت تمایل به ازدواج با مسلمانان باید به اسلام گرویدند. در این مقاله، من استدلال می کنم که قانون تغییر اسلام به عنوان ابزاری برای تقویت احساسات ملی گرایی قومی مالایی در مالزی استفاده شده است. داده های اولیه بر اساس مصاحبه با مسلمانان مالایی که با غیرمالایی ها ازدواج کرده اند جمع آوری شد. نتایج نشان داده است که اکثر مصاحبه شوندگان مالایی، گرویدن به اسلام را آن گونه که دین اسلام و قوانین ایالتی لازم است، ضروری می دانند. علاوه بر این، آنها همچنین دلیلی برای مخالفت غیرمالایی‌ها با گرویدن به اسلام نمی‌بینند، زیرا پس از ازدواج، فرزندان به طور خودکار طبق قانون اساسی، که دارای موقعیت و امتیازات نیز می‌باشد، مالایی محسوب می‌شوند. دیدگاه‌های غیرمالایی‌هایی که به اسلام گرویده‌اند بر اساس مصاحبه‌های ثانویه است که توسط دانشمندان دیگر انجام شده است. از آنجایی که مسلمان بودن با مالایی بودن همراه است، بسیاری از غیرمالایی‌هایی که تغییر مذهب داده‌اند احساس هویت مذهبی و قومیتی خود را از دست داده‌اند و برای پذیرش فرهنگ قومیتی مالایی احساس فشار می‌کنند. در حالی که تغییر قانون تبدیل ممکن است دشوار باشد، گفتگوهای باز بین ادیان در مدارس و بخش های دولتی ممکن است اولین گام برای مقابله با این مشکل باشد.

اشتراک گذاری