خشونت و تبعیض علیه اقلیت های مذهبی در کمپ های پناهندگان در سراسر اروپا

سخنرانی ریحان اوگورجی توسط باسیل اوگورجی رئیس و مدیر عامل مرکز بین‌المللی میانجیگری قومی مذهبی ICERM نیویورک ایالات متحده آمریکا

سخنرانی باسیل اوگورجی، رئیس و مدیر عامل مرکز بین المللی میانجیگری قومی-مذهبی (ICERM)، نیویورک، ایالات متحده آمریکا، در مجمع پارلمانی شورای اروپا، کمیته مهاجرت، پناهندگان و آوارگان، استراسبورگ، فرانسه، در پنجشنبه، 3 اکتبر 2019، از ساعت 2 تا 3.30:8 (اتاق XNUMX).

حضور در اینجا باعث افتخار است مجمع پارلمانی شورای اروپا. از اینکه من را دعوت کردید تا در مورد " صحبت کنم متشکرمخشونت و تبعیض علیه اقلیت های مذهبی در کمپ های پناهندگان در سراسر اروپا" ضمن قدردانی از کمک های مهم کارشناسانی که قبل از من در این زمینه صحبت کردند، سخنرانی من بر این خواهد بود که چگونه می توان از اصول گفتگوی بین ادیان برای پایان دادن به خشونت و تبعیض علیه اقلیت های مذهبی - به ویژه در میان پناهندگان و پناهجویان - در سراسر اروپا استفاده کرد.

سازمان من، مرکز بین‌المللی میانجی‌گری قومی-مذهبی، معتقد است که درگیری‌های مربوط به مذهب، محیط‌های استثنایی ایجاد می‌کنند که در آن موانع منحصربه‌فرد و استراتژی‌ها یا فرصت‌های حل‌وفصل ظاهر می‌شوند. صرف نظر از اینکه دین به عنوان منبع تضاد وجود داشته باشد، اخلاق ریشه‌دار فرهنگی، ارزش‌های مشترک و باورهای دینی متقابل این توانایی را دارند که بر روند و نتیجه حل تعارض تأثیر اساسی بگذارند.

به عنوان یک مرکز نوظهور برتر برای حل منازعات قومی و مذهبی و ایجاد صلح، ما نیازهای پیشگیری و حل منازعات قومی و مذهبی را شناسایی می‌کنیم و منابع را بسیج می‌کنیم، از جمله میانجیگری قومی-مذهبی و برنامه‌های گفتگوی بین مذهبی برای حمایت از صلح پایدار.

در پی افزایش هجوم پناهجویان در سال‌های 2015 و 2016، زمانی که تقریباً 1.3 میلیون پناهجو با اعتقادات مذهبی متفاوت درخواست حمایت از پناهندگی در اروپا کردند و بیش از 2.3 میلیون مهاجر بر اساس گزارش پارلمان اروپا وارد اروپا شدند، ما میزبان کنفرانس بین‌المللی بین مذهبی بودیم. گفتگو. ما نقش‌های مثبت و اجتماعی را که بازیگران مذهبی با سنت‌ها و ارزش‌های مشترک در گذشته ایفا کرده‌اند و همچنان در تقویت انسجام اجتماعی، حل و فصل مسالمت‌آمیز اختلافات، گفتگو و تفاهم بین ادیان و فرآیند میانجی‌گری ایفا کرده‌اند، بررسی کردیم. یافته های پژوهشی ارائه شده در کنفرانس ما توسط محققان بیش از 15 کشور نشان می دهد که ارزش های مشترک در ادیان مختلف می تواند برای پرورش فرهنگ صلح، تقویت فرآیندها و نتایج میانجیگری و گفتگو، و آموزش میانجیگران و تسهیل کنندگان گفتگو درگیری های مذهبی و قومی-سیاسی، و همچنین سیاست گذاران و سایر بازیگران دولتی و غیردولتی که برای کاهش خشونت تلاش می کنند، استفاده شود. و درگیری را در مراکز مهاجر یا کمپ های پناهندگان یا بین مهاجران و جوامع میزبان آنها حل و فصل کنید.

در حالی که اکنون زمان فهرست کردن و بحث در مورد همه ارزش‌های مشترکی نیست که در همه ادیان یافتیم، مهم است که به این نکته اشاره کنیم که همه افراد با ایمان، صرف نظر از وابستگی‌های مذهبی‌شان، به قانون طلایی که می‌گوید اعتقاد دارند و تلاش می‌کنند تا به آن عمل کنند. و نقل می‌کنم: «آنچه برای شما منفور است، با دیگران انجام ندهید». به عبارت دیگر، "با دیگران همان گونه رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند." یکی دیگر از ارزش های مشترک دینی که ما در همه ادیان شناسایی کردیم، تقدس زندگی هر انسانی است. این خشونت علیه کسانی را که با ما متفاوت هستند ممنوع می کند و شفقت، عشق، مدارا، احترام و همدلی را تشویق می کند.

با دانستن اینکه انسان ها حیواناتی اجتماعی هستند که برای زندگی با دیگران یا به عنوان مهاجر یا اعضای جوامع میزبان در نظر گرفته شده اند، سؤالی که باید به آن پاسخ داده شود این است: چگونه می توانیم مشکلات موجود در روابط بین فردی یا بین گروهی را برطرف کنیم تا «جامعه ای را ایجاد کنیم». که به افراد، خانواده ها، مال و حیثیت دیگرانی که با ما متفاوت هستند و مذهبی متفاوتی دارند، احترام می گذارد؟»

این سوال ما را تشویق می‌کند که نظریه‌ای درباره تغییر ایجاد کنیم که می‌تواند به عمل تبدیل شود. این تئوری تغییر با تشخیص دقیق یا چارچوب بندی مشکل در مراکز مهاجران و کمپ های پناهندگان در سراسر اروپا آغاز می شود. هنگامی که مشکل به خوبی درک شد، اهداف مداخله، روش مداخله، چگونگی ایجاد تغییر و اثرات مورد نظر این تغییر ترسیم خواهد شد.

ما خشونت و تبعیض علیه اقلیت‌های مذهبی در کمپ‌های پناهندگان در سراسر اروپا را به عنوان یک وضعیت درگیری مذهبی و فرقه‌ای غیر متعارف در نظر می‌گیریم. ذینفعان در این تعارض مجموعه ای متفاوت از جهان بینی ها و واقعیت ها دارند که مبتنی بر عوامل متعددی است – عواملی که نیاز به بررسی و تحلیل دارند. ما همچنین احساسات گروهی طرد شدن، طرد شدن، آزار و اذیت و تحقیر و همچنین سوء تفاهم و بی احترامی را شناسایی می کنیم. برای پرداختن به این وضعیت، ما استفاده از فرآیند مداخله غیر متعارف و مذهبی را پیشنهاد می‌کنیم که توسعه یک ذهن باز را برای یادگیری و درک جهان بینی و واقعیت دیگران تشویق می‌کند. ایجاد فضای فیزیکی روانی و امن و قابل اعتماد؛ تزریق مجدد و بازسازی اعتماد در هر دو طرف؛ مشارکت در یک فرآیند گفتگوی حساس و یکپارچه به جهان بینی از طریق کمک واسطه های شخص ثالث یا مترجمان جهان بینی که اغلب به عنوان میانجی های قومی مذهبی و تسهیل کننده گفتگو از آنها یاد می شود. از طریق گوش دادن فعال و تأملی و با تشویق به مکالمه یا گفت و گوی بدون قضاوت، احساسات زیربنایی تأیید می شود و عزت نفس و اعتماد بازیابی می شود. مهاجران و اعضای جامعه میزبان در عین حال که هستند، قدرت خواهند داشت تا در صلح و هماهنگی با هم زندگی کنند.

برای کمک به توسعه خطوط ارتباطی بین و بین طرف‌های متخاصم درگیر در این وضعیت درگیری و ترویج همزیستی مسالمت‌آمیز، گفت‌وگوی ادیان و همکاری مشترک، از شما دعوت می‌کنم دو پروژه مهم را که سازمان ما، مرکز بین‌المللی میانجیگری قومی-مذهبی، انجام می‌دهد، بررسی کنید. در حال حاضر روی اولین مورد، میانجیگری درگیری‌های قومی و مذهبی است که میانجی‌های حرفه‌ای و جدید را برای حل و فصل منازعات قومی، نژادی و مذهبی با استفاده از مدل ترکیبی حل تعارض دگرگون‌کننده، روایتی و اعتقادی توانمند می‌سازد. دومین پروژه گفتگوی ما است که به نام جنبش با هم زندگی می کنیم، پروژه ای است که برای کمک به جلوگیری و حل و فصل درگیری های قومی و مذهبی از طریق گفتگو، گفتگوهای صمیمانه، گوش دادن دلسوزانه و همدلانه، و جشن تنوع طراحی شده است. هدف افزایش احترام، بردباری، پذیرش، تفاهم و هماهنگی در جامعه است.

اصول گفتگوی بین ادیان که تاکنون مورد بحث قرار گرفته است در چارچوب آزادی مذهبی پشتیبانی می شود. از طریق این اصول، خودمختاری احزاب اعتبار می‌یابد و فضاهایی ایجاد می‌شود که دربرگیرندگی، احترام به تنوع، حقوق مرتبط با گروه‌ها از جمله حقوق اقلیت‌ها و آزادی مذهب را ترویج می‌کند.

ممنون که گوش دادید

اشتراک گذاری

مقالات مرتبط

ادیان در ایگبولند: تنوع، ارتباط و تعلق

دین یکی از پدیده های اجتماعی-اقتصادی است که تأثیرات غیرقابل انکاری بر بشریت در هر جای دنیا دارد. به همان اندازه که مقدس به نظر می رسد، دین نه تنها برای درک وجود هر جمعیت بومی مهم است، بلکه در زمینه های بین قومی و توسعه ای نیز مرتبط است. شواهد تاریخی و قوم‌نگاری درباره مظاهر و نام‌گذاری‌های مختلف پدیده دین فراوان است. ملت ایگبو در جنوب نیجریه، در دو سوی رودخانه نیجر، یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های فرهنگی کارآفرین سیاه‌پوست در آفریقا است، با شور مذهبی بی‌گمان که بر توسعه پایدار و تعاملات بین قومیتی در مرزهای سنتی آن دلالت دارد. اما چشم انداز مذهبی ایگبولند دائما در حال تغییر است. تا سال 1840، دین(های) غالب ایگبو بومی یا سنتی بود. کمتر از دو دهه بعد، زمانی که فعالیت مبلغان مسیحی در این منطقه آغاز شد، نیروی جدیدی آزاد شد که در نهایت منظره مذهبی بومی منطقه را دوباره پیکربندی کرد. مسیحیت رشد کرد تا سلطه این دومی را کوچک کند. قبل از صدمین سالگرد مسیحیت در ایگبولند، اسلام و دیگر مذاهب کمتر سلطه گر برای رقابت با ادیان بومی ایگبو و مسیحیت به وجود آمدند. این مقاله تنوع مذهبی و ارتباط عملکردی آن با توسعه هماهنگ در ایگبولند را دنبال می‌کند. داده های خود را از آثار منتشر شده، مصاحبه ها و مصنوعات می گیرد. این استدلال می‌کند که با ظهور مذاهب جدید، چشم‌انداز مذهبی ایگبو به تنوع و/یا سازگاری، یا برای فراگیری یا انحصار در میان ادیان موجود و در حال ظهور، برای بقای ایگبو ادامه خواهد داد.

اشتراک گذاری

گرویدن به اسلام و ناسیونالیسم قومی در مالزی

این مقاله بخشی از یک پروژه تحقیقاتی بزرگتر است که بر ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی و برتری در مالزی تمرکز دارد. در حالی که ظهور ناسیونالیسم قومی مالایی را می توان به عوامل مختلفی نسبت داد، این مقاله به طور خاص بر قانون تغییر مذهب اسلامی در مالزی و اینکه آیا این احساس برتری قومی مالایی را تقویت کرده است یا خیر، تمرکز دارد. مالزی کشوری چند قومیتی و مذهبی است که در سال 1957 استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد. مالایی ها به عنوان بزرگترین گروه قومی همواره دین اسلام را بخشی از هویت خود می دانند که آنها را از سایر اقوام که در دوران استعمار بریتانیا به کشور آورده شده اند جدا می کند. در حالی که اسلام دین رسمی است، قانون اساسی به سایر ادیان اجازه می دهد تا توسط مالزیایی های غیرمالایی، یعنی چینی ها و هندی ها، به صورت مسالمت آمیز انجام شوند. با این حال، قانون اسلامی که بر ازدواج مسلمانان در مالزی حاکم است، مقرر کرده است که غیر مسلمانان در صورت تمایل به ازدواج با مسلمانان باید به اسلام گرویدند. در این مقاله، من استدلال می کنم که قانون تغییر اسلام به عنوان ابزاری برای تقویت احساسات ملی گرایی قومی مالایی در مالزی استفاده شده است. داده های اولیه بر اساس مصاحبه با مسلمانان مالایی که با غیرمالایی ها ازدواج کرده اند جمع آوری شد. نتایج نشان داده است که اکثر مصاحبه شوندگان مالایی، گرویدن به اسلام را آن گونه که دین اسلام و قوانین ایالتی لازم است، ضروری می دانند. علاوه بر این، آنها همچنین دلیلی برای مخالفت غیرمالایی‌ها با گرویدن به اسلام نمی‌بینند، زیرا پس از ازدواج، فرزندان به طور خودکار طبق قانون اساسی، که دارای موقعیت و امتیازات نیز می‌باشد، مالایی محسوب می‌شوند. دیدگاه‌های غیرمالایی‌هایی که به اسلام گرویده‌اند بر اساس مصاحبه‌های ثانویه است که توسط دانشمندان دیگر انجام شده است. از آنجایی که مسلمان بودن با مالایی بودن همراه است، بسیاری از غیرمالایی‌هایی که تغییر مذهب داده‌اند احساس هویت مذهبی و قومیتی خود را از دست داده‌اند و برای پذیرش فرهنگ قومیتی مالایی احساس فشار می‌کنند. در حالی که تغییر قانون تبدیل ممکن است دشوار باشد، گفتگوهای باز بین ادیان در مدارس و بخش های دولتی ممکن است اولین گام برای مقابله با این مشکل باشد.

اشتراک گذاری