Կլիմայի փոփոխությունը ճնշում է գործադրում համայնքների վրա՝ վերանայելու դիզայնը և շահագործումը, հատկապես՝ կապված բնապահպանական աղետների հետ: Կլիմայական ճգնաժամի բացասական ազդեցությունը գունավոր համայնքների վրա ընդգծում է կլիմայական արդարության անհրաժեշտությունը՝ նվազագույնի հասցնելու այդ համայնքների վրա կործանարար ազդեցությունը: Շրջակա միջավայրի անհամաչափ ազդեցության հետ մեկտեղ հաճախ օգտագործվում են երկու տերմիններ՝ Էկոլոգիական ռասիզմ և Էկոլոգիական արդարադատություն: Էկոլոգիական ռասիզմը կլիմայի փոփոխության անհամաչափ ազդեցությունն է գունավոր մարդկանց և աղքատության մեջ ապրողների վրա: Բնապահպանական արդարադատությունը պատասխանն է այս անհավասարությունները լուծելու համար: Այս փաստաթուղթը կկենտրոնանա էթնիկ բնակչության վրա կլիմայի փոփոխության ազդեցության վրա, կքննարկվի Միացյալ Նահանգների բնապահպանական արդարադատության քաղաքականության ընթացիկ միտումները և կքննարկվի միջնորդի դերը, որը կօգնի կամրջել գործընթացից առաջացող հակամարտությունների բացը: Ի վերջո, կլիմայի փոփոխությունը կազդի բոլորի վրա: Այնուամենայնիվ, դրա սկզբնական ազդեցությունը անհամաչափորեն ուղղված է աֆրոամերիկացիներին, իսպանախոսներին և աղքատ համայնքներին: Այս անհամաչափ ազդեցությունը պայմանավորված է պատմական ինստիտուցիոնալ պրակտիկաներով, ինչպիսիք են կարմիր գծերը և այլ պրակտիկաները, որոնք փոքրամասնություններին զրկել են ռեսուրսների հասանելիությունից: Սա նաև նվազեցրել է այս համայնքներում բնապահպանական աղետների հետևանքների դեմ պայքարելու դիմադրողականությունը: Օրինակ, Կատրինա փոթորիկը և հարավային համայնքների վրա դրա ազդեցությունը գունավոր համայնքների վրա կլիմայական աղետների անհամաչափ ազդեցության օրինակ է: Բացի այդ, ապացույցները ցույց են տալիս, որ ԱՄՆ-ում փխրունությունն աճում է, քանի որ ավելանում են բնապահպանական աղետները, հատկապես տնտեսապես ոչ այնքան առողջ նահանգներում: Աճող մտավախություններ կան նաև, որ այս փխրունությունը կարող է մեծացնել բռնի հակամարտությունների առաջացման հավանականությունը: COVID19-ի ամենավերջին հետևանքները, նրա բացասական ազդեցությունը գունավոր համայնքների վրա և նույնիսկ կրոնական հաստատությունների դեմ ուղղված բռնի միջադեպերի աճը կարող են ազդանշան տալ, որ լարվածության աճը կարող է լինել կլիմայական ճգնաժամի անուղղակի հետևանք։ Այդ դեպքում ո՞րն է լինելու միջնորդի դերը, և ինչպե՞ս կարող է միջնորդը նպաստել Էկոլոգիական արդարադատության շրջանակներում ավելի մեծ ճկունության ապահովմանը: Այս փաստաթուղթը նպատակ ունի անդրադառնալու այս հարցին և կներառի հնարավոր քայլերի քննարկում, որոնք միջնորդները կարող են ձեռնարկել՝ օգնելու բարձրացնել համայնքի ճկունությունը, ինչպես նաև որոշ գործընթացներ, որոնք կարող են օգնել նվազեցնել էթնիկական լարվածությունը, որը կլիմայի փոփոխության անուղղակի հետևանքն է:
