Díalektík stríðs og friðar: Pokot varastjórnir stríðs og friðar

Útdráttur:

Í langan tíma hafa átök undir forystu utanaðkomandi aðila, sem miða að því að takast á við ofbeldisfull átök milli og meðal samfélaga sem liggja í norðurhluta Kenýa og austurhluta Úganda, verið síður en svo fullnægjandi, aðeins náð að ná tímabundið vopnahléi og stuttum köflum um tiltölulegan frið. Í ljósi þess að þessi viðleitni misheppnaðist svo viðvarandi reyndi þessi rannsókn að komast að því hvort menningarkerfi Pokot-fólksins (og nágranna hennar) beri ábyrgð á því að gera slíka viðleitni árangurslausa. Rannsóknin tók upp eigindlega nálgun með viðtölum og rýnihópum sem gagnasöfnunaraðferðum. Rannsóknin leiddi í ljós að kynslóðakerfi Pokot-fólksins (og nágranna hennar í Ateker-klasanum) sem framkallar aldarlanga stríðs- og friðarstjórnir til skiptis er ábyrgt fyrir endalausum nautgriparánum milli þjóða. Í öðru lagi voru átök undir forystu utanaðkomandi aðila á undanförnum áratugum árangurslaus vegna ófullnægjandi skilnings á samhenginu (kynslóðakerfi og átökum), skynja átökin sem áhrifavalda af þáttum utan samhengis hirðanna og vegna þess að ekki hefur tekist að leitast við að leitast við afskipti af vinnuátökum sem felast í presta menningarkerfi. Til að auka líkur á árangri í friðarviðleitni meðal þessara samfélaga, þurfa friðaraðilar að skoða menningarkerfin fyrir undirliggjandi undirstöður sem halda uppi átökum, sérstaklega þjóðernis- og þjóðernisumhverfi, til þess að skapa nýsköpun sem skiptir máli í menningarlegum átökum. Frekari rannsókna er þörf til að komast að því hvort þessi samfélög hafi aðferðir til að flýta fyrir framsali valds til friðarstjórnarinnar.

Lestu eða halaðu niður blaðinu í heild sinni:

Kochomay, Samuel; Akotir, Jackson (2019). Díalektík stríðs og friðar: Pokot varastjórnir stríðs og friðar

Journal of Living Together, 6 (1), bls. 188-200, 2019, ISSN: 2373-6615 (Prenta); 2373-6631 (á netinu).

@Grein{Kochomay2019
Titill = {Díalectics of War and Peace: The Pokot Alternate Regimes of War and Peace}
Höfundur = {Samuel Kochomay og Jackson Akotir}
Vefslóð = {https://icermediation.org/regimes-of-war-and-peace/}
ISSN = {2373-6615 (Prenta); 2373-6631 (á netinu)}
Ár = {2019}
Dagsetning = {2019-12-18}
Journal = {Journal of Living Together}
Hljóðstyrkur = {6}
Tala = {1}
Síður = {188-200}
Útgefandi = {International Center for Etno-Religious Mediation}
Heimilisfang = {Mount Vernon, New York}
Útgáfa = {2019}.

Deila

tengdar greinar

Trúarbrögð í Igboland: Fjölbreytni, mikilvægi og tilheyrandi

Trúarbrögð eru eitt af félagshagfræðilegum fyrirbærum sem hafa óneitanlega áhrif á mannkynið hvar sem er í heiminum. Eins heilög og þau virðast eru trúarbrögð ekki aðeins mikilvæg fyrir skilning á tilvist frumbyggja heldur hefur hún einnig stefnumótun í samhengi milli þjóðarbrota og þroska. Sögulegar og þjóðfræðilegar vísbendingar um mismunandi birtingarmyndir og flokkanir á fyrirbærinu trúarbrögð eru í miklu magni. Ígbó-þjóðin í Suður-Nígeríu, beggja vegna Níger-fljóts, er einn stærsti menningarhópur svartra frumkvöðla í Afríku, með ótvíræða trúarhita sem felur í sér sjálfbæra þróun og samskipti þjóðernis innan hefðbundinna landamæra sinna. En trúarlegt landslag Igboland er stöðugt að breytast. Fram til 1840 voru ríkjandi trúarbrögð Igbo frumbyggja eða hefðbundin. Innan við tveimur áratugum síðar, þegar kristniboðsstarf hófst á svæðinu, var nýtt afl leyst úr læðingi sem myndi að lokum endurskapa trúarlegt landslag frumbyggja svæðisins. Kristni óx til að dverga yfirburði hins síðarnefnda. Fyrir aldarafmæli kristni í Ígbólandi, risu íslam og önnur minna ofurveldistrúarbrögð til að keppa við frumbyggja trúarbrögð ígbó og kristni. Þessi grein rekur trúarlega fjölbreytni og virkni hennar fyrir samfellda þróun í Igboland. Það sækir gögn sín úr útgefnum verkum, viðtölum og gripum. Það heldur því fram að þegar ný trúarbrögð koma fram muni trúarlandslag Ígbó halda áfram að aukast og/eða aðlagast, annaðhvort til að vera innifalið eða einkarétt meðal núverandi og nýrra trúarbragða, til að lifa af ígbó.

Deila

Umbreyting til íslams og þjóðernisstefnu í Malasíu

Þessi grein er hluti af stærra rannsóknarverkefni sem fjallar um uppgang malasískrar þjóðernishyggju og yfirráða í Malasíu. Þótt aukningu malasískrar þjóðernisstefnu megi rekja til ýmissa þátta, beinist þessi grein sérstaklega að íslömskum lögum um trúskipti í Malasíu og hvort þau hafi styrkt viðhorf þjóðernis yfirráða Malasíu eða ekki. Malasía er fjölþjóðlegt og fjöltrúarlegt land sem hlaut sjálfstæði sitt árið 1957 frá Bretum. Malajar, sem eru stærsti þjóðernishópurinn, hafa alltaf litið á trú íslams sem hluta af sjálfsmynd sinni sem aðskilur þá frá öðrum þjóðernishópum sem fluttir voru inn í landið á meðan bresk nýlendustjórn var yfirráðin. Þó að íslam sé opinber trúarbrögð leyfir stjórnarskráin að iðka önnur trúarbrögð á friðsamlegan hátt af öðrum en Malasíumönnum, þ.e. Kínverjum og Indverjum. Hins vegar hafa íslömsk lög sem gilda um hjónabönd múslima í Malasíu kveðið á um að þeir sem ekki eru múslimar verða að snúast til íslams ef þeir vilja giftast múslimum. Í þessari grein held ég því fram að íslömsk siðbreytingarlög hafi verið notuð sem tæki til að styrkja viðhorf þjóðernisbundinnar malasískrar þjóðernishyggju í Malasíu. Bráðabirgðagögnum var safnað á grundvelli viðtala við malaíska múslima sem eru giftir ekki Malasíu. Niðurstöðurnar hafa sýnt að meirihluti malasískra viðmælenda telur að snúa sér til íslams eins brýnt og krafist er í íslömskum trúarbrögðum og ríkislögum. Þar að auki sjá þeir enga ástæðu fyrir því að aðrir en Malasíumenn myndu mótmæla því að snúast til íslams, þar sem við hjónaband verða börnin sjálfkrafa talin malaísk samkvæmt stjórnarskránni, sem einnig fylgir stöðu og forréttindum. Skoðanir annarra en Malasíu sem hafa snúist til íslams voru byggðar á aukaviðtölum sem hafa verið tekin af öðrum fræðimönnum. Þar sem það að vera múslimi er tengt því að vera malaískur, finnst mörgum sem ekki eru Malasíumenn, sem sneru til trúar, rændir tilfinningu sinni fyrir trúarlegri og þjóðerniskennd, og finna fyrir þrýstingi til að tileinka sér þjóðernislega malaíska menningu. Þó að breyta lögum um trúskipti gæti verið erfitt, gætu opnar þvertrúarsamræður í skólum og í opinberum geirum verið fyrsta skrefið til að takast á við þetta vandamál.

Deila