Deilur um hið opinbera rými: Endurskoða trúarlegar og veraldlegar raddir fyrir frið og réttlæti

Útdráttur:

Þó trúar- og þjóðernisdeilur eigi sér yfirleitt stað um málefni eins og undirgefni, valdaójafnvægi, málaferli á landi o.s.frv., hafa nútíma átök - hvort sem þau eru pólitísk eða félagsleg - tilhneigingu til að vera barátta um viðurkenningu, aðgengi að almannaheill og mannréttindamál. Með hliðsjón af þessu er hægt að bæla niður átök og friðaruppbyggingu í hefðbundnum samfélögum með fólki sem hefur sameiginlega trúarlega, menningarlega, þjóðernislega og tungumálahagsmuni meira en í ríki þar sem skortur er á trúarlegri og þjóðernislegri einsleitni. Ríkisstjórnir fjölhyggjuríkja gegna lykilhlutverki í að taka á efnahagslegum, pólitískum og félagslegum misrétti. Nútímaríki þurfa því að gera sér grein fyrir opinberu rými sem er fær um að takast á við áskoranir fjölhyggju og fjölbreytileika í lausn deilumála og friðaruppbyggingar. Viðeigandi spurningin er: í háþróuðum póstmódernískum heimi, hvað ætti að hafa áhrif á ákvarðanatöku stjórnmálaleiðtoga um opinber málefni sem hafa áhrif á fjölhyggjumenningu? Til að svara þessari spurningu skoðar þessi ritgerð á gagnrýninn hátt framlag gyðingkristinna heimspekinga og veraldlegra stjórnmálafrjálshyggjumanna til umræðunnar um aðskilnað ríkis og kirkju og dregur fram mikilvæga þætti röksemda þeirra sem geta hjálpað til við að skapa opinbert rými sem þarf til að hlúa að. friður og réttlæti í fjölhyggjuríkjum samtímans. Ég held því fram að þrátt fyrir að samfélög samtímans einkennist af fjölhyggju, ólíkri hugmyndafræði, ólíkum viðhorfum, gildum og ólíkri trúarsannfæringu, gætu borgarar og stjórnmálaleiðtogar dregið lærdóm af hæfileikum og íhlutunaraðferðum sem eiga rætur að rekja til bæði veraldlegrar og gyðingkristinnar trúarhugsunar, sem fela í sér samningaviðræður, samkennd, viðurkenningu, viðurkenningu og virðingu fyrir hinum.