ერთად ცხოვრება მშვიდობასა და ჰარმონიაში: კონფერენციის მისასალმებელი გამონათქვამები
მოგესალმებით! მოხარული ვარ და მიხარია, რომ აქ თქვენთან ვარ. გმადლობთ, რომ შემოგვიერთდით დღეს. წინ გვაქვს შთამაგონებელი და მომხიბლავი პროგრამა.
მაგრამ სანამ დავიწყებთ, მინდა გაგიზიაროთ რამდენიმე აზრი. ჩვენ, ადამიანები, მიდრეკილნი ვართ, რომ საკუთარ თავს ვთვლით, როგორც ხორცისა და სისხლისგან, ძვლებისგან და ღრძილებისგან, ტანსაცმლის ფარდისგან, თმის ნაჭრისგან, რომელსაც ჩვენი კონტროლის გარეშე მდგომარეობს.
ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ერთმანეთს ჩვეულებრივი ლაქები ვართ მასებში; შემდეგ სცენაზე ჩნდება განდი ან ემერსონი, მანდელა, აინშტაინი ან ბუდა, და სამყარო აღფრთოვანებულია და თვლის, რომ ისინი არ შეიძლება შედგებოდეს იგივე ნივთებისგან, რაც მე და შენ ვართ.
ეს გაუგებრობაა, რადგან სინამდვილეში მათი სიტყვები და საქმეები, ვისთანაც თაყვანს ვცემთ და პატივს ვცემთ, არაფერს ნიშნავს, თუ მათ ვერ გავიგებთ. და ჩვენ ვერ ჩავწვდით მათ მნიშვნელობას, თუ უკვე არ გვქონდა მომზადებული, რომ დავინახოთ ჭეშმარიტება, რომელსაც ისინი ასწავლიან და საკუთარი თავი გავხადოთ.
ჩვენ ბევრად მეტი ვართ, ვიდრე გვგონია - ერთი და იგივე კაშკაშა ძვირფასი ქვა. მაგრამ, ეს ყოველთვის არ არის აშკარად აშკარა.
მაგალითი... გასულ მაისში Wall Street Journal-მა გამოაქვეყნა სტატია, რომელიც თანაავტორი იყო აშშ-ის ეროვნული უსაფრთხოების მრჩევლის გენერალ-ლეიტენანტი მაკმასტერსის მიერ. ერთი წინადადება გამოირჩეოდა:
მასში ნათქვამია: „სამყარო არ არის გლობალური საზოგადოება, არამედ არენა ერებისთვის, არასამთავრობო აქტორებისთვის და ბიზნესებისთვის, რომ ჩაერთონ და კონკურენცია გაუწიონ უპირატესობას“.
საბედნიეროდ, მხოლოდ იმის გამო, რომ ვინმე ძალაუფლების პოზიციაზე ამბობს რაღაცას, ეს სიმართლეს არ შეესაბამება.
მიმოიხედე გარშემო, ამ ოთახში მყოფ ხალხს. Რას ხედავ? მე ვხედავ ძალას, სილამაზეს, გამძლეობას, სიკეთეს. მე ვხედავ ადამიანობას.
თითოეულ ჩვენგანს აქვს ისტორია, რომელმაც დაგვიწყო მოგზაურობა, რომელმაც მიგვიყვანა დღეს აქ.
მინდა ჩემი გაგიზიაროთ. ოცდაათი წლის წინ მე მიმიწვიეს ძირძველი ხალხის დასახმარებლად, რომლებსაც ჰქონდათ საშიში ნარჩენები და ძველი საბრძოლო მასალები, რომლებიც აბინძურებდა მათ მიწას. პერსპექტივამ დამიმდაბლა. შემდეგ სახლისკენ მიმავალ გზაზე დავინახე ბამპერის სტიკერი, რომელზეც ეწერა: „თუ მიმდევრები იხელმძღვანელებენ, ლიდერები მიჰყვებიან“. ასე რომ, მე გავაკეთე სამუშაო.
მოგვიანებით კი გააგრძელა ემსახურა კონფლიქტისა და სტაბილიზაციის სფეროში მყიფე სახელმწიფოებისთვის მთელს მსოფლიოში გაეროსთან, მთავრობებთან, სამხედროებთან, დონორ სააგენტოებთან და ჰუმანიტარული ორგანიზაციების მთელი ანბანის წვნიანით.
ჩემი დროის დაახლოებით მესამედი ვატარებდი შეხვედრებს მასპინძელი ქვეყნის ხელმძღვანელობასთან, იარაღის დილერებთან, ელჩებთან, ტრეფიკერებთან, შეიარაღებული ძალების სარდლებთან, რელიგიურ ლიდერებთან, ნარკომანიის/ომის ბატონებთან და მისიის დირექტორებთან.
ერთმანეთისგან ბევრი რამ ვისწავლეთ და მჯერა, რომ რაღაც სიკეთეს მივაღწიეთ. მაგრამ ჩემზე წარუშლელი კვალი დატოვა ის დრო, რომელიც გავატარე ამ დარბაზის გარეთ, ფანჯრის მინის მეორე მხარეს.
იქ ყოველდღიურად ადამიანები, რომლებიც ხშირად ცხოვრობენ უმძიმეს და ყველაზე საშიშ გარემოში მოქმედი მთავრობის გარეშე, მხოლოდ წყვეტილი წვდომა აქვთ საკვებზე, სუფთა წყალზე ან საწვავზე, მუდმივად საფრთხის ქვეშ, აწყობენ თავიანთ ბაზრის სადგომებს, რგავენ მოსავალს, ზრუნავდნენ ბავშვებზე. , უვლიდა ცხოველებს, ატარებდა შეშას.
მიუხედავად სასოწარკვეთილ ვითარებაში ყოველდღე ხანგრძლივი მუშაობისა, მათ იპოვეს ერთად მუშაობის გზები, რათა დაეხმარონ საკუთარ თავს, მეზობლებს და რაც მთავარია, უცნობებს.
დიდი და პატარა გზებით, ისინი წყვეტენ მსოფლიოს ზოგიერთ ყველაზე გადაულახავ, გადაუჭრელ პრობლემას. ისინი უზიარებენ იმას, რაც იციან და რა ცოტა აქვთ, სხვებს, ომით გადაადგილებულნი, ძალაუფლების ბროკერების, სოციალური აჯანყების გამო და უცხოეთიდანაც კი, რომლებიც ხშირად უშედეგოდ ცდილობენ დახმარებას.
მათი გამძლეობა, კეთილშობილება, კრეატიულობა და სტუმართმოყვარეობა შეუდარებელია.
ისინი და მათი დიასპორები არიან ყველაზე ძვირფასი მასწავლებლები. ისინიც შენსავით ანთებენ ერთმანეთის სანთლებს, განდევნიან სიბნელეს, აყრიან სამყაროს სინათლეში.
ეს არის გლობალური საზოგადოების ბუნება. WSJ-ს შეუძლია ჩემი ციტატა ამის შესახებ.
მინდა დავასრულო 1931 წლის დოქტორ ერნესტ ჰოლმსის პერიფრაზით:
„იპოვე სამყარო კარგი. იხილეთ ყოველი მამაკაცი ან ქალი, როგორც განვითარებადი სული. დაე, თქვენი გონება დათრგუნული იყოს იმ ადამიანური სიბრძნით, რომელიც უარყოფს სიცრუეს, რომელიც გვაშორებს და დაჯილდოებულია ძალით, სიმშვიდითა და სიმშვიდით, რომელსაც შეუძლია გაგვაერთიანოს მთლიანობაში.
Dianna Wuagneux, Ph.D., ICERM-ის ემერიტუსის თავმჯდომარე, სიტყვით გამოსვლისას 2017 წლის ყოველწლიურ საერთაშორისო კონფერენციაზე ეთნიკური და რელიგიური კონფლიქტების მოგვარებისა და მშვიდობის აღდგენის შესახებ, ნიუ-იორკი, 31 წლის 2017 ოქტომბერი.
