Agama adalah salah satu fenomena sosioekonomi yang mempunyai impak yang tidak dapat dinafikan kepada manusia di mana-mana sahaja di dunia. Walaupun kelihatan suci, agama bukan sahaja penting untuk memahami kewujudan mana-mana penduduk asli tetapi juga mempunyai kaitan dasar dalam konteks antara etnik dan pembangunan. Bukti sejarah dan etnografi mengenai manifestasi dan tatanama yang berbeza tentang fenomena agama banyak terdapat. Negara Igbo di Selatan Nigeria, di kedua-dua belah Sungai Niger, merupakan salah satu kumpulan budaya keusahawanan kulit hitam terbesar di Afrika, dengan semangat keagamaan yang jelas yang melibatkan pembangunan mampan dan interaksi antara etnik dalam sempadan tradisinya. Tetapi landskap keagamaan Igboland sentiasa berubah. Sehingga tahun 1840, agama (agama) dominan Igbo adalah pribumi atau tradisional. Kurang daripada dua dekad kemudian, apabila aktiviti mubaligh Kristian bermula di kawasan itu, satu kuasa baru telah dilepaskan yang akhirnya akan mengkonfigurasi semula landskap agama orang asli di kawasan itu. Agama Kristian berkembang menjadi kerdil dominasi yang kedua. Sebelum seratus tahun Kristian di Igboland, Islam dan kepercayaan lain yang kurang hegemoni muncul untuk bersaing dengan agama Igbo dan Kristian asli. Kertas kerja ini menjejaki kepelbagaian agama dan kaitan fungsinya dengan pembangunan harmoni di Igboland. Ia mengambil datanya daripada karya yang diterbitkan, temu bual dan artifak. Ia berhujah bahawa apabila agama baharu muncul, landskap agama Igbo akan terus mempelbagaikan dan/atau menyesuaikan, sama ada untuk keterangkuman atau eksklusiviti dalam kalangan agama sedia ada dan baru muncul, untuk kelangsungan hidup orang Igbo.
