Mengkaji Hubungan antara Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) dan Angka Kematian Akibat Konflik Etno-Agama di Nigeria

Konflik Etnik dan Etno-Agama di Nigeria

Konflik agama yang dihadapi Nigeria sejak 1960 masih di luar kawalan apabila jumlah kematian orang yang tidak bersalah meningkat. Negara ini mengalami peningkatan rasa tidak selamat, kemiskinan yang melampau, dan kadar pengangguran yang tinggi; justeru, negara masih jauh daripada mencapai kemakmuran ekonomi (Gamba, 2019). Konflik etno-agama mempunyai kos yang besar kepada ekonomi Nigeria kerana ia menyumbang kepada turun naik, perpecahan dan penyebaran ekonomi (Çancı & Odukoya, 2016).

Identiti etnik ialah sumber identiti yang paling berpengaruh di Nigeria, dan kumpulan etnik utama ialah Igbo yang tinggal di wilayah tenggara, Yoruba di barat daya, dan Hausa-Fulani di utara. Taburan banyak kumpulan etnik memberi kesan kepada pembuatan keputusan kerajaan kerana politik etnik mempunyai peranan yang signifikan dalam pembangunan ekonomi negara (Gamba, 2019). Walau bagaimanapun, kumpulan agama mencipta lebih banyak masalah daripada kumpulan etnik. Dua agama utama ialah Islam di utara dan Kristian di selatan. Genyi (2017) menekankan bahawa "kepusatan identiti etnik dan agama dalam politik dan wacana nasional di Nigeria kekal jelas pada setiap peringkat dalam sejarah negara" (ms 137). Sebagai contoh, militan di utara ingin melaksanakan teokrasi Islam yang mengamalkan tafsiran radikal Islam. Oleh itu, transformasi pertanian dan penstrukturan semula tadbir urus mungkin menerima janji untuk memajukan hubungan antara etnik dan antara agama (Genyi, 2017).

Hubungan antara Konflik Etno-Agama dan Pertumbuhan Ekonomi di Nigeria

John Smith Will memperkenalkan konsep "plural centric" untuk memahami krisis etno-agama (Taras & Ganguly, 2016). Konsep ini telah diterima pakai pada abad ke-17, dan JS Furnivall, seorang ahli ekonomi British, mengembangkannya lagi (Taras & Ganguly, 2016). Hari ini, pendekatan ini menjelaskan bahawa masyarakat yang berpecah belah tentang kedekatan dicirikan oleh persaingan ekonomi bebas dan mempamerkan kekurangan hubungan bersama. Dalam hal ini, satu agama atau kumpulan etnik sentiasa menyebarkan rasa takut akan penguasaan. Terdapat pelbagai pandangan mengenai hubungan antara pertumbuhan ekonomi dan konflik etno-agama. Di Nigeria, adalah rumit untuk mengenal pasti sebarang krisis etnik yang tidak berakhir dengan konflik agama. Ketaksuban etnik dan agama membawa kepada nasionalisme, di mana ahli setiap kumpulan agama menginginkan kuasa ke atas badan politik (Genyi, 2017). Salah satu punca konflik agama di Nigeria ialah sikap tidak bertoleransi terhadap agama (Ugorji, 2017). Sebilangan orang Islam tidak mengiktiraf kesahihan agama Kristian, dan ada juga orang Kristian tidak mengiktiraf Islam sebagai agama yang sah, yang mengakibatkan pemerasan berterusan setiap kumpulan agama (Salawu, 2010).

Pengangguran, keganasan, dan ketidakadilan muncul disebabkan oleh peningkatan rasa tidak selamat akibat konflik etno-agama (Alegbeleye, 2014). Sebagai contoh, semasa kekayaan global meningkat, kadar konflik dalam masyarakat juga meningkat. Hampir 18.5 juta orang mati antara tahun 1960 dan 1995 akibat konflik etno-agama di negara membangun di Afrika dan Asia (Iyoboyi, 2014). Dari segi Nigeria, konflik agama ini menjejaskan pembangunan ekonomi dan sosial negara. Permusuhan yang berterusan antara orang Islam dan Kristian telah mengurangkan produktiviti negara dan telah menghalang integrasi nasional (Nwaomah, 2011). Isu sosio-ekonomi di negara ini telah mencetuskan konflik yang teruk antara orang Islam dan Kristian, yang menyelitkan semua sektor ekonomi; ini bermakna masalah sosio-ekonomi merupakan punca kepada konflik agama (Nwaomah, 2011). 

Konflik etno-agama di Nigeria menyekat pelaburan ekonomi di negara itu dan merupakan antara punca utama krisis ekonomi (Nwaomah, 2011). Konflik ini menjejaskan ekonomi Nigeria dengan mewujudkan rasa tidak selamat, saling tidak percaya dan diskriminasi. Konflik agama meminimumkan peluang pelaburan dalaman dan luaran (Lenshie, 2020). Ketidakpastian meningkatkan ketidakstabilan politik dan ketidakpastian yang tidak menggalakkan pelaburan asing; dengan itu, negara menjadi kekurangan pembangunan ekonomi. Kesan krisis agama merebak ke seluruh negara dan mengganggu keharmonian sosial (Ugorji, 2017).

Konflik Etno-Agama, Kemiskinan, dan Pembangunan Sosio-Ekonomi

Ekonomi Nigeria kebanyakannya bergantung kepada pengeluaran minyak dan gas. Sembilan puluh peratus daripada pendapatan eksport Nigeria adalah daripada perdagangan minyak mentah. Nigeria mengalami ledakan ekonomi selepas perang saudara, yang menyelesaikan konflik etno-agama dengan mengurangkan tahap kemiskinan di negara itu (Lenshie, 2020). Kemiskinan adalah multidimensi di Nigeria apabila orang ramai terlibat dalam konflik etno-agama untuk mencari rezeki (Nnabuihe & Onwuzuruigbo, 2019). Pengangguran semakin meningkat dalam negara, dan peningkatan dalam pembangunan ekonomi boleh membantu mengurangkan kemiskinan. Kemasukan lebih banyak wang boleh memberi peluang kepada rakyat untuk hidup aman dalam komuniti mereka (Iyoboyi, 2014). Ini juga akan membantu dalam membina sekolah dan hospital yang berpotensi mengalihkan belia militan ke arah pembangunan sosial (Olusakin, 2006).

Terdapat konflik yang berbeza di setiap wilayah Nigeria. Wilayah Delta menghadapi konflik dalam kumpulan etniknya terhadap kawalan sumber (Amiara et al., 2020). Konflik ini telah mengancam kestabilan serantau dan mempunyai kesan negatif yang amat besar kepada belia yang tinggal di kawasan itu. Di wilayah utara, terdapat konflik etno-agama dan pelbagai pertikaian mengenai hak tanah individu (Nnabuihe & Onwuzuruigbo, 2019). Di bahagian selatan rantau ini, orang ramai menghadapi pelbagai peringkat pengasingan akibat dominasi politik beberapa kumpulan (Amiara et al., 2020). Oleh itu, kemiskinan dan kuasa menyumbang kepada konflik di kawasan ini, dan pembangunan ekonomi boleh meminimumkan konflik ini.

Konflik sosial dan agama di Nigeria juga disebabkan oleh pengangguran dan kemiskinan, yang mempunyai kaitan yang kuat dan menyumbang kepada konflik etno-agama (Salawu, 2010). Tahap kemiskinan adalah tinggi di utara akibat konflik agama dan sosial (Ugorji, 2017; Genyi, 2017). Selain itu, kawasan luar bandar mempunyai lebih banyak pemberontakan etnik dan kemiskinan, yang mengakibatkan perniagaan berpindah ke negara Afrika yang lain (Etim et al., 2020). Ini memberi kesan negatif kepada penciptaan pekerjaan di negara ini.

Konflik etno-agama mempunyai kesan negatif terhadap pembangunan ekonomi Nigeria, yang menjadikan negara itu kurang menarik untuk pelaburan. Walaupun mempunyai takungan sumber asli yang luas, negara ini ketinggalan dari segi ekonomi akibat gangguan dalamannya (Abdulkadir, 2011). Kos ekonomi konflik di Nigeria adalah besar akibat daripada sejarah panjang konflik etno-agama. Terdapat penurunan dalam trend perdagangan antara etnik antara puak yang penting, dan perdagangan ini merupakan sumber mata pencarian utama bagi sebilangan besar orang (Amiara et al., 2020). Bahagian utara Nigeria adalah pembekal utama biri-biri, bawang, kacang, dan tomato ke bahagian selatan negara itu. Walau bagaimanapun, disebabkan konflik etno-agama, pengangkutan barangan ini telah berkurangan. Petani di utara juga berdepan khabar angin telah meracuni barang dagangan yang diperdagangkan kepada orang selatan. Kesemua senario ini mengganggu perdagangan aman antara kedua-dua wilayah (Odoh et al., 2014).

Terdapat kebebasan beragama di Nigeria, yang bermaksud bahawa tidak ada satu agama yang dominan. Justeru, mempunyai negara Kristian atau Islam bukanlah kebebasan beragama kerana ia mengenakan agama tertentu. Pemisahan negara dan agama adalah perlu untuk meminimumkan konflik dalaman agama (Odoh et al., 2014). Walau bagaimanapun, disebabkan penumpuan berat umat Islam dan Kristian di kawasan yang berbeza di negara ini, kebebasan beragama tidak mencukupi untuk memastikan keamanan (Etim et al., 2020).

Nigeria mempunyai sumber semula jadi dan manusia yang banyak, dan negara ini mempunyai sehingga 400 kumpulan etnik (Salawu, 2010). Namun begitu, negara sedang menghadapi kadar kemiskinan yang besar disebabkan konflik dalaman etno-agama. Konflik ini menjejaskan kehidupan peribadi individu dan mengurangkan produktiviti ekonomi Nigeria. Konflik etno-agama memberi kesan kepada setiap sektor ekonomi, yang menjadikan Nigeria mustahil untuk mempunyai pembangunan ekonomi tanpa mengawal konflik sosial dan agama (Nwaomah, 2011). Sebagai contoh, pemberontakan sosial dan agama turut menjejaskan pelancongan di negara ini. Pada masa kini, bilangan pelancong yang melawat Nigeria adalah rendah berbanding negara lain di rantau ini (Achimugu et al., 2020). Krisis ini telah mengecewakan golongan muda dan melibatkan mereka dalam keganasan. Kadar pengangguran belia semakin meningkat dengan peningkatan konflik etno-agama di Nigeria (Odoh et al., 2014).

Penyelidik mendapati bahawa disebabkan oleh modal insan, yang telah memanjangkan kadar pembangunan, terdapat pengurangan peluang bagi negara untuk pulih daripada kemelesetan ekonomi dengan cepat (Audu et al., 2020). Walau bagaimanapun, peningkatan dalam nilai aset boleh menyumbang kepada bukan sahaja kemakmuran rakyat di Nigeria, tetapi juga meminimumkan konflik bersama. Membuat perubahan positif kepada pembangunan ekonomi boleh mengurangkan pertikaian mengenai wang, tanah dan sumber dengan ketara (Achimugu et al., 2020).