ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် သဟဇာတဖြစ်အောင် အတူတကွနေထိုင်ခြင်း- ညီလာခံမှ ကြိုဆိုနှုတ်ခွန်းဆက်စကား

ကြိုဆိုပါတယ် မင်းနဲ့အတူရှိနေရတာကို ဝမ်းသာဂုဏ်ယူမိပါတယ်။ ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့ပါဝင်သည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့တွင် စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာနှင့် ဆွဲဆောင်မှုရှိသော အစီအစဉ်တစ်ခု ရှိနေပါသည်။

ဒါပေမယ့် ငါတို့မစခင်မှာ မင်းကို အတွေးလေးတွေ ဝေမျှချင်ပါတယ်။ ကျွန်ုပ်တို့လူသားများသည် အသွေးအသား၊ အရိုးများနှင့် အကြောများဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားကာ၊ အဝတ်အထည်၊ ဆံပင်စတိုစတိုစတီရုန်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ ထိန်းချုပ်မှုအောက်မှ ဒဏ်ခတ်ခံရသည့် အခြေအနေများကြောင့် မိမိကိုယ်ကို မြင်လာကြပါသည်။

အစုလိုက်အပြုံလိုက် သာမာန်အမှုန်အမွှားများအဖြစ် အချင်းချင်းထင်မြင်ကြသည်။ ထို့နောက် ဂန္ဒီ သို့မဟုတ် အီမာဆန်၊ မင်ဒဲလား၊ အိုင်းစတိုင်း သို့မဟုတ် ဗုဒ္ဓဘုရားတစ်ဆူ ရောက်ရှိလာပြီး သင်နှင့် ကျွန်ုပ်နှင့် တူညီသောအရာများဖြင့် မဖွဲ့စည်းနိုင်ဟု ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ကမ္ဘာကြီးက အံ့သြတုန်လှုပ်သွားပါသည်။

ဤသည်မှာ နားလည်မှုလွဲခြင်းဖြစ်သည်၊ အမှန်မှာ ကျွန်ုပ်တို့ ကြည်ညိုလေးစားသူများ၏ စကားများနှင့် အပြုအမူများသည် ၎င်းတို့ကို နားမလည်နိုင်လျှင် အဓိပ္ပါယ်မရှိပေ။ ပြီးတော့ သူတို့သင်ပေးတဲ့ အမှန်တရားတွေကို သိမြင်ပြီး ငါတို့ကိုယ်တိုင်ဖြစ်အောင် လုပ်မထားဘူးဆိုရင် သူတို့ရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို နားမလည်နိုင်ဘူး။

ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့ထင်သည်ထက် များစွာပိုသည် - တူညီသော တောက်ပသော ကျောက်မျက်များ၏ မျက်နှာများ။ ဒါပေမယ့်၊ ဒါက အမြဲတမ်း အလွယ်တကူ ပေါ်လွင်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။

ဖြစ်ရပ်မှန်…ယမန်နှစ် မေလက Wall Street Journal သည် အမေရိကန် အမျိုးသားလုံခြုံရေးအကြံပေး Lt. Gen McMasters မှ ပူးတွဲရေးသားခဲ့သော ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်ကို ထုတ်ဝေခဲ့သည်။ ထင်ရှားသော စကားတစ်ခွန်း၊

ရေးထားသည် "ကမ္ဘာကြီးသည် ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာအသိုက်အဝန်းမဟုတ်သော်လည်း နိုင်ငံများအတွက်၊ အစိုးရမဟုတ်သော သရုပ်ဆောင်များနှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများအတွက် ပြိုင်ဆိုင်မှုများနှင့် ထိတွေ့ဆက်ဆံရန် နယ်ပယ်တစ်ခုဖြစ်သည်။"

ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ သြဇာအာဏာရှိသူတစ်ဦးက တစ်ခုခုပြောနေခြင်းသည် အမှန်ဖြစ်မလာသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ဒီအခန်းထဲက လူတွေကို ဝိုင်းကြည့်တယ်။ ဘာကိုမြင်လဲ? ခွန်အား၊ အလှတရား၊ ခံနိုင်ရည်ရှိမှု၊ ကြင်နာမှုကို ငါမြင်တယ်။ လူသားဆန်တာကို မြင်တယ်။

ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်ချင်းစီမှာ ဒီနေ့ ဒီနေရာကို ရောက်အောင်သွားရတဲ့ ခရီးကို အစပြုခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရှိပါတယ်။

ငါ မင်းကို ငါ့အကြောင်း ဝေမျှချင်ပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ အနှစ်သုံးဆယ်က သူတို့မြေကို ညစ်ညမ်းစေတဲ့ အန္တရာယ်ရှိတဲ့ အမှိုက်နဲ့ ခဲယမ်းအဟောင်းတွေရှိတဲ့ ဌာနေတိုင်းရင်းသားတွေကို ကူညီပေးဖို့ ဖိတ်ခေါ်ခံရတယ်။ အလားအလာကြောင့် နှိမ့်ချခံခဲ့ရတယ်။ အိမ်အပြန်လမ်းမှာ “နောက်လိုက်တွေက ဦးဆောင်ရင် ခေါင်းဆောင်တွေ လိုက်မယ်” လို့ ရေးထားတဲ့ ဘမ်ဘာစတစ်ကာကို တွေ့လိုက်တယ်။ ဒီတော့ ငါအလုပ် လုပ်တယ်။

နောက်ပိုင်းတွင် ကုလသမဂ္ဂ၊ အစိုးရများ၊ စစ်ဘက်များ၊ အလှူရှင်အေဂျင်စီများနှင့် လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုင်ရာ အဖွဲ့အစည်းများ၏ အက္ခရာလုံးလုံးများဖြင့် ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ ခိုင်မာသောပြည်နယ်များအတွက် ပဋိပက္ခနှင့် တည်ငြိမ်ရေးနယ်ပယ်တွင် တာဝန်ထမ်းခဲ့သည်။

ကျွန်တော့်ရဲ့အချိန်သုံးပုံတစ်ပုံကို အိမ်ရှင်နိုင်ငံခေါင်းဆောင်တွေ၊ လက်နက်ရောင်းဝယ်သူတွေ၊ သံတမန်တွေ၊ လူကုန်ကူးသူတွေ၊ လက်နက်ကိုင်တပ်ဖွဲ့တွေရဲ့ ကွပ်ကဲမှု၊ ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်တွေ၊ မူးယစ်ဆေးဝါး/စစ်ဘုရင်တွေ၊ မစ်ရှင်ဒါရိုက်တာတွေနဲ့ တွေ့ဆုံရာမှာ ကုန်ဆုံးခဲ့ပါတယ်။

ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အများကြီး သင်ယူခဲ့ပြီး ကောင်းမွန်တဲ့ အရာတွေ အောင်မြင်ခဲ့တယ်လို့ ကျွန်တော် ယုံကြည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဖျောက်ဖျက်လို့မရတဲ့ အမှတ်အသားတစ်ခု ချန်ထားခဲ့တာက ပြတင်းပေါက်မှန်တစ်ဖက်က အဲဒီခန်းမအပြင်ဘက်မှာ ကုန်ဆုံးခဲ့ရတဲ့ အချိန်ပါပဲ။

ထိုနေရာတွင် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ လူတို့သည် အစိုးရ၏ လုပ်ငန်းဆောင်တာမရှိဘဲ အဆိုးရွားဆုံးနှင့် အန္တရာယ်အရှိဆုံးသော ပတ်ဝန်းကျင်တွင် နေထိုင်ကြပြီး အစားအစာ၊ ရေသန့် သို့မဟုတ် လောင်စာဆီ ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်း လက်လှမ်းမမီနိုင်သဖြင့် ခြိမ်းခြောက်မှုခံနေရဆဲ၊ ၎င်းတို့၏ ဈေးဆိုင်များ တည်ထောင်ခြင်း၊ ကောက်ပဲသီးနှံများ စိုက်ပျိုးခြင်း၊ ကလေးများကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ခြင်း၊ တိရိစ္ဆာန်များကို ပြုစု၊ ထင်းသယ်၊

စိတ်ပျက်အားငယ်ဖွယ်အခြေအနေများတွင် နေ့စဥ်အချိန်အကြာကြီး အလုပ်လုပ်ကြသော်လည်း၊ သူတို့သည် မိမိတို့၊ အိမ်နီးချင်းများနှင့် ထူးထူးခြားခြား သူစိမ်းများထံ အတူတကွ ကူညီရန် နည်းလမ်းများကို ရှာဖွေခဲ့ကြသည်။

ကြီးကြီးမားမားနှင့် အသေးအမွှားအားဖြင့် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ ဖြတ်မကျော်နိုင်သော၊ ရုန်းမထွက်နိုင်သော ပြဿနာအချို့ကို ဖယ်ခွာသွားကြသည်။ စစ်ဘေးရှောင်၊ အာဏာပွဲစားများ၊ လူမှုရေး ကသောင်းကနင်းဖြစ်မှုများနှင့် နိုင်ငံခြားမှ နိုင်ငံခြားသားများပင် မကြာခဏ ကူညီရန် မကြာခဏ မတတ်မသာ ကြိုးစားနေကြသည့် အခြားသူများနှင့် သူတို့ သိထားသမျှ နှင့် သေးငယ်သောအရာများကို မျှဝေကြသည်။

သူတို့ရဲ့ ဇွဲနပဲ၊ ရက်ရောမှု၊ တီထွင်ဖန်တီးမှုနဲ့ ဧည့်ဝတ်ကျေပွန်မှုက တုနှိုင်းမမှီပါဘူး။

သူတို့နှင့် သူတို့၏ လူစုလူဝေးများသည် ဆရာများ အတွက် တန်ဖိုးအရှိဆုံးဖြစ်သည်။ သင်ကဲ့သို့ပင် ၎င်းတို့သည် အချင်းချင်း ဖယောင်းတိုင်မီးများထွန်းကာ အမှောင်ထုကို ဖယ်ထုတ်ကာ ကမ္ဘာကြီးကို အလင်းထဲတွင် တွဲချိတ်ထားသည်။

ဒါက ကမ္ဘာ့အသိုင်းအဝိုင်းရဲ့ သဘောသဘာဝပါ။. အဲဒီအပေါ်မှာ WSJ က ကျွန်တော့်ကို ကိုးကားနိုင်ပါတယ်။.

1931 ခုနှစ်မှ ဒေါက်တာ Ernest Holmes ၏ စကားပုံဖြင့် အကျဉ်းချုပ် ပြောကြားလိုပါသည်။

“လောကကို ကောင်းအောင်ရှာပါ။ ယောက်ျား သို့မဟုတ် မိန်းမတိုင်းကို ပြောင်းလဲနေသော ဝိညာဉ်အဖြစ် မြင်ပါ။ ငါတို့ကိုခွဲခွာစေသော အလိမ်အညာများကို ပယ်ရှားပြီး ကျွန်ုပ်တို့ကို စည်းလုံးညီညွတ်စွာ စည်းလုံးနိုင်စေသော တန်ခိုး၊ ငြိမ်သက်ခြင်းနှင့် စည်းလုံးညီညွတ်မှုဖြင့် စိတ်ကို ချုပ်တည်းစေသော လူ့ဉာဏ်ပညာဖြင့် သင့်စိတ်ကို ဒေါသဖြစ်ပါစေ။”