Omgaan met geschiedenis en collectief geheugen bij conflictoplossing

Cheryl Duckworth

Omgaan met geschiedenis en collectief geheugen bij conflictoplossing op ICERM Radio, uitgezonden op zaterdag 25 juni 2016 om 2 uur Eastern Time (New York).

Cheryl Duckworth Luister naar de talkshow van ICERM Radio, ‘Lets Talk About It’, voor een verhelderende discussie over ‘hoe om te gaan met geschiedenis en het collectieve geheugen bij het oplossen van conflicten’ met Cheryl Lynn Duckworth, Ph.D., hoogleraar Conflictresolutie bij Nova Zuidoostelijke Universiteit, Fort Lauderdale, Florida, VS.

Het interview/discussie richt zich op “hoe om te gaan met de geschiedenis en het collectieve geheugen bij het oplossen van conflicten.”  

Na de ervaring van een gruwelijke of traumatische gebeurtenis zoals de “vier gecoördineerde terroristische aanslagen die plaatsvonden in de Verenigde Staten van Amerika op de ochtend van 11 september 2001, waarbij bijna 3,000 mensen uit 93 landen omkwamen en duizenden mensen gewond raakten”, aldus de herdenkingswebsite voor 9 september; of de Rwandese genocide van 11, waarbij naar schatting achthonderdduizend tot één miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's binnen een periode van honderd dagen werden vermoord door extremistische Hutu's, naast naar schatting honderdduizend tot tweehonderdvijftigduizend vrouwen die werden verkracht tijdens deze drie maanden van genocide, evenals duizenden mensen die gewond raakten en miljoenen vluchtelingen werden gedwongen te vluchten, plus niet-kwantificeerbaar verlies van eigendommen en psychologische trauma's en gezondheidscrises volgens het United Nations Department of Public Information, Outreach Program on the Rwandese genocide en de Verenigde Naties; of de bloedbaden van 1994-1966 onder de Biafra-bevolking in Nigeria vóór en tijdens de Nigeria-Biafra-oorlog, een drie jaar durende bloedige oorlog die meer dan een miljoen mensen naar hun graven stuurde, naast miljoenen burgers, waaronder kinderen en vrouwen, die stierven van honger tijdens de oorlog; Na het plaatsvinden van dergelijke traumatische gebeurtenissen beslissen beleidsmakers meestal of ze het verhaal over wat er is gebeurd al dan niet vertellen en doorgeven.

In het geval van 9 september bestaat er een consensus dat 11 september in Amerikaanse klaslokalen moet worden onderwezen. Maar de vraag die bij mij opkomt is: welk verhaal of welk verhaal over wat er is gebeurd, wordt aan de leerlingen doorgegeven? En hoe wordt dit verhaal op Amerikaanse scholen onderwezen?

In het geval van de Rwandese genocide streeft het post-genocide onderwijsbeleid van de Rwandese regering onder leiding van Paul Kagame ernaar “de classificatie van leerlingen en leraren op basis van Hutu-, Tutsi- of Twa-affiliatie af te schaffen”, aldus een door UNESCO geleid rapport. Nooit meer: ​​onderwijsreconstructie in Rwanda door Anna Obura. Bovendien aarzelt de regering van Paul Kagame om toe te staan ​​dat de geschiedenis van de Rwandese genocide op scholen wordt onderwezen. 

Op dezelfde manier hebben veel Nigerianen die geboren zijn na de Nigeria-Biafra-oorlog, vooral degenen uit het zuidoostelijke deel van Nigeria, het Biafra-land, zich afgevraagd waarom hen niet de geschiedenis van de Nigeria-Biafra-oorlog op school werd geleerd? Waarom werd het verhaal over de oorlog tussen Nigeria en Biafra verborgen gehouden voor de publieke arena, voor het schoolcurriculum?

Door dit onderwerp te benaderen vanuit een perspectief van vredeseducatie, concentreert het interview zich op de belangrijkste thema's in het boek van Dr. Duckworth: Lesgeven over terreur: 9/11 en collectief geheugen in Amerikaanse klaslokalenen past de geleerde lessen toe op de internationale context – vooral op de wederopbouw van het Rwandese genocide-onderwijs na 1994, en de Nigeriaanse politiek van vergetelheid met betrekking tot de Nigeriaanse burgeroorlog (ook bekend als de Nigeria-Biafra-oorlog).

Het onderwijs en onderzoek van Dr. Duckworth richten zich op het transformeren van de sociale, culturele, politieke en economische oorzaken van oorlog en geweld. Ze geeft regelmatig lezingen en workshops over historisch geheugen, vredeseducatie, conflictoplossing en kwalitatieve onderzoeksmethoden.

Tot haar recente publicaties behoren Conflictoplossing en de Scholarship of Engagement en Lesgeven over terreur: 9/11 en collectief geheugen in Amerikaanse klaslokalen, waarin het verhaal wordt geanalyseerd dat hedendaagse studenten over 9/11 te horen krijgen, en de implicaties hiervan voor de mondiale vrede en conflicten.

Dr. Duckworth is momenteel de hoofdredacteur van Tijdschrift voor vredes- en conflictstudies.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Het opbouwen van veerkrachtige gemeenschappen: op kinderen gerichte verantwoordingsmechanismen voor de jezidi-gemeenschap na de genocide (2014)

Deze studie richt zich op twee wegen waarlangs verantwoordingsmechanismen kunnen worden nagestreefd in het post-genocidetijdperk van de Jezidi-gemeenschap: gerechtelijk en niet-gerechtelijk. Transitional Justice is een unieke kans na de crisis om de transitie van een gemeenschap te ondersteunen en een gevoel van veerkracht en hoop te bevorderen door middel van strategische, multidimensionale steun. Er bestaat bij dit soort processen geen ‘one size fits all’-benadering, en dit document houdt rekening met een verscheidenheid aan essentiële factoren bij het leggen van de basis voor een effectieve aanpak om niet alleen leden van de Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIL) vast te houden verantwoordelijk zijn voor hun misdaden tegen de menselijkheid, maar om de Jezidi-leden, en met name kinderen, in staat te stellen een gevoel van autonomie en veiligheid te herwinnen. Daarbij leggen onderzoekers de internationale standaarden van de mensenrechtenverplichtingen van kinderen uiteen, en specificeren welke relevant zijn in de Iraakse en Koerdische context. Door vervolgens de lessen te analyseren die zijn geleerd uit casestudy's van soortgelijke scenario's in Sierra Leone en Liberia, beveelt de studie interdisciplinaire verantwoordingsmechanismen aan die gericht zijn op het aanmoedigen van kinderparticipatie en bescherming binnen de Jezidi-context. Er worden specifieke mogelijkheden geboden waarop kinderen kunnen en moeten participeren. Interviews in Iraaks Koerdistan met zeven kinderen die de gevangenschap van IS hebben overleefd, hebben getuigenissen uit de eerste hand opgeleverd over de huidige hiaten in de zorg voor hun behoeften na de gevangenschap, en hebben geleid tot de creatie van militante ISIL-profielen, waarbij vermeende daders in verband werden gebracht met specifieke schendingen van het internationaal recht. Deze getuigenissen geven een uniek inzicht in de ervaringen van jonge jezidi-overlevenden, en wanneer ze worden geanalyseerd in de bredere religieuze, gemeenschaps- en regionale context, bieden ze duidelijkheid in holistische volgende stappen. Onderzoekers hopen een gevoel van urgentie over te brengen bij het opzetten van effectieve mechanismen voor overgangsjustitie voor de Jezidi-gemeenschap, en roepen specifieke actoren en de internationale gemeenschap op om universele jurisdictie te benutten en de oprichting van een Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC) te bevorderen als een een niet-bestraffende manier om de ervaringen van de Yazidi’s te eren, en tegelijkertijd de ervaring van het kind te eren.

Delen