Diplomatie, ontwikkeling en defensie: geloof en etniciteit op het kruispunt Openingstoespraak

synopsis

Sinds de vroegste tijden is de menselijke geschiedenis gekenmerkt door gewelddadige conflicten tussen etnische en religieuze groepen. En sinds het begin zijn er mensen geweest die hebben geprobeerd de oorzaken achter deze gebeurtenissen te begrijpen en die hebben geworsteld met de vragen over de manier waarop conflicten kunnen worden bemiddeld en verzacht en hoe een vreedzame oplossing kan worden bewerkstelligd. Om recente ontwikkelingen en opkomend denken te verkennen dat moderne benaderingen ondersteunt om huidige conflicten te verspreiden, hebben we het thema The Intersection of Diplomacy, Development and Defense: Faith and Etnicity at the Crossroads geselecteerd.

Vroege sociologische studies ondersteunden het uitgangspunt dat het armoede en gebrek aan kansen zijn die gemarginaliseerde groepen tot geweld aanzetten tegen degenen die aan de macht zijn, wat kan uitzaaien in haatzaaiende aanvallen tegen iedereen die tot een ‘andere groep’ behoort, bijvoorbeeld op grond van ideologie, afkomst, etnische achtergrond. geloofsovertuiging en/of religieuze traditie. Daarom werd de vredesopbouwstrategie van de ontwikkelde wereld vanaf het midden van de 20e eeuw gericht op het uitroeien van armoede en het aanmoedigen van democratie als een manier om de ergste sociale, etnische en op geloof gebaseerde uitsluiting te verlichten.

De afgelopen twintig jaar is er steeds meer belangstelling ontstaan ​​voor de triggers, mechanismen en dynamieken die radicalisering in gang zetten en in stand houden, waardoor mensen tegen elkaar worden opgezet, resulterend in gewelddadig extremisme. Tegenwoordig zijn de tactieken van de vorige eeuw gepaard gegaan met het toevoegen van militaire defensie aan de mix, gebaseerd op de beweringen van het politieke leiderschap, evenals op enkele wetenschappers en praktijkmensen dat het trainen en uitrusten van buitenlandse legers door de onze, in combinatie met gezamenlijke ontwikkeling en diplomatieke inspanningen, biedt een betere, meer proactieve benadering van vredesopbouw. In elke samenleving is het de geschiedenis van de mensen die hun bestuur, wetten, economieën en sociale interacties vormgeven. Er is veel discussie over de vraag of de recente verschuiving naar de ‘3D’s’ (Diplomacy, Development en Defense) als onderdeel van het Amerikaanse buitenlandse beleid de gezonde aanpassing en evolutie van samenlevingen in crisis, de verbetering van de stabiliteit en de waarschijnlijkheid van een crisis ondersteunt. duurzame vrede, of dat deze feitelijk het algehele sociale welzijn ontwricht in de landen waar de ‘3D’s’ worden geïmplementeerd.

Deze conferentie zal gastheer zijn voor sprekers uit verschillende disciplines, fascinerende en goed geïnformeerde panels en een zeer levendig debat. Vaak voelen diplomaten, onderhandelaars, bemiddelaars en interreligieuze dialoogbemiddelaars zich ongemakkelijk bij het samenwerken met militaire leden, omdat ze denken dat hun aanwezigheid vijandig is. Militair leiderschap wordt vaak geconfronteerd met uitdagingen bij het uitvoeren van hun ondersteunende missies, afhankelijk van de bredere tijdlijnen en de ondoordringbare commandostructuur van diplomaten. Ontwikkelingsprofessionals voelen zich regelmatig belemmerd door de veiligheidsregels en beleidsbeslissingen die worden opgelegd door hun diplomatieke en militaire collega's. Lokale bevolkingsgroepen ter plaatse die zich inzetten voor het verbeteren van de veiligheid en levenskwaliteit van hun families en tegelijkertijd de cohesie van hun bevolking behouden, worden geconfronteerd met nieuwe en ongeteste strategieën in vaak gevaarlijke en chaotische omgevingen.

Via deze conferentie wil ICERM wetenschappelijk onderzoek bevorderen met de praktische toepassing van de “3D’s” (diplomatie, ontwikkeling en defensie) voor vredesopbouw tussen volkeren, of tussen etnische, religieuze of sektarische groepen, zowel binnen als over de grenzen heen.