Gelovige vrouwen in staat stellen om drugsmisbruik in Mombasa te bestrijden

Abstract:

Mombasa is de op een na grootste stad van Kenia en de grootste havenstad van Oost-Afrika, en ontwikkelt zich snel tot een belangrijk internationaal doorvoerknooppunt voor heroïne, waar naar schatting jaarlijks meer dan 40 ton verdovende middelen doorheen stroomt. Vooral vrouwen en meisjes worden getroffen door de drugsplaag, zowel als slachtoffer als als slachtoffer. Drugsmisbruik neemt toe met weinig tot geen aandacht van zowel de burgers als de autoriteiten, inclusief de religieuze gemeenschap. Volgens het antidrugsbureau, de National Authority for the Campaign against Alcohol and Drug Abuse (NACADA), zijn aan de Kust ruim 60,000 mensen verslaafd aan harddrugs. Hierdoor neemt de verspreiding van hiv/aids-infecties onder drugsgebruikers toe. Het doel van deze studie is om te bepalen hoe gelovige vrouwen een blijvende oplossing kunnen bieden voor de drugsdreiging. Islamitische en christelijke normen zijn een belangrijke motiverende factor en een praktisch hulpmiddel dat gelovige vrouwen motiveert om een ​​belangrijke strijd tegen drugsmisbruik in Mombasa aan te gaan. Ondanks de retoriek van Keniaanse politieke leiders om deze dreiging aan te pakken, is er een gebrek aan actie in de vorm van vervolging op hoog niveau of een verbod. Arrestaties van drugshandelaren op hoog niveau leiden zelden tot veroordelingen. Gebrek aan adequaat vroegtijdig bewustzijn over de effecten van drugsmisbruik en werkloosheid dragen voornamelijk bij aan de prevalentie. Met ontoereikend politiek leiderschap bij het aanpakken van de kwestie, is de potentiële rol van religieuze vrouwen in de strijd tegen drugsmisbruik cruciaal. Religieuze actoren zoals de Kenya Muslim National Advisory Council, geestelijken en lekenleiders hebben zich verenigd om heroïne- en cocaïneverslaafden op te leiden en te ondersteunen. Er zijn aanwijzingen dat geloofsinterventies leiden tot minder drugsgebruik in Mombasa, maar het probleem vereist een volgehouden reactie. Religieuze vrouwen spelen een essentiële rol bij het benadrukken van de morele en spirituele voorwaarde voor effectieve sociale actie. Momenteel blijft het publieke bewustzijn van de effecten van drugsmisbruik relatief laag. De belangrijkste aanbevelingen in dit project zijn onder meer een interreligieuze anti-drugsverslavingsgids om religieuze vrouwen in staat te stellen drugsverslaafden aan te moedigen en te verbinden door middel van hun spiritualiteit, samen naar herstel te lopen en de verspreiding van drugsmisbruik te stoppen en te voorkomen.

Lees of download het volledige artikel:

Kang'ee, Ednah (2015). Gelovige vrouwen in staat stellen om drugsmisbruik in Mombasa te bestrijden

Journal of Living Together, 2-3 (1), pp. 171-200, 2015, ISSN: 2373-6615 (druk); 2373-6631 (online).

@Artikel{Kang'ee2015
Title = {Vrouwen van het geloof in staat stellen om drugsmisbruik in Mombasa te bestrijden}
Auteur = {Ednah Kang'ee}
URL = {https://icermediation.org/drugsmisbruik-in-mombasa/}
ISSN = {2373-6615 (afdrukken); 2373-6631 (online)}
Jaar = {2015}
Datum = {2015-12-18}
IssueTitle = {Op geloof gebaseerde conflictoplossing: onderzoek naar de gedeelde waarden in de Abrahamitische religieuze tradities}
Dagboek = {Journal of Living Together}
Inhoud = {2-3}
Getal = {1}
Pagina's = {171-200}
Uitgever = {Internationaal centrum voor etnisch-religieuze bemiddeling}
Adres = {Mount Vernon, New York}
Editie = {2016}.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Bekering tot de islam en etnisch nationalisme in Maleisië

Dit artikel maakt deel uit van een groter onderzoeksproject dat zich richt op de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme en de suprematie in Maleisië. Hoewel de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme aan verschillende factoren kan worden toegeschreven, richt dit artikel zich specifiek op de islamitische bekeringswet in Maleisië en de vraag of deze het sentiment van etnisch Maleisische suprematie al dan niet heeft versterkt. Maleisië is een multi-etnisch en multireligieus land dat in 1957 onafhankelijk werd van de Britten. De Maleiers zijn de grootste etnische groep en hebben de religie van de islam altijd beschouwd als een essentieel onderdeel van hun identiteit, die hen scheidt van andere etnische groepen die tijdens de Britse koloniale overheersing naar het land werden gebracht. Hoewel de islam de officiële religie is, staat de grondwet toe dat andere religies vreedzaam worden beoefend door niet-Maleisische Maleisiërs, namelijk de etnische Chinezen en Indiërs. De islamitische wet die moslimhuwelijken in Maleisië regelt, schrijft echter voor dat niet-moslims zich tot de islam moeten bekeren als ze met moslims willen trouwen. In dit artikel betoog ik dat de islamitische bekeringswet is gebruikt als een instrument om het sentiment van het etnisch Maleisische nationalisme in Maleisië te versterken. Voorlopige gegevens zijn verzameld op basis van interviews met Maleisische moslims die getrouwd zijn met niet-Maleisiërs. De resultaten hebben aangetoond dat de meerderheid van de Maleisische geïnterviewden de bekering tot de islam als noodzakelijk beschouwt, zoals vereist door de islamitische religie en de staatswet. Bovendien zien ze ook geen reden waarom niet-Maleiers bezwaar zouden hebben tegen bekering tot de islam, aangezien de kinderen na het huwelijk automatisch als Maleiers worden beschouwd volgens de grondwet, die ook status en privileges met zich meebrengt. De opvattingen van niet-Maleiers die zich tot de islam hebben bekeerd, zijn gebaseerd op secundaire interviews die door andere geleerden zijn afgenomen. Omdat moslim zijn geassocieerd wordt met Maleis zijn, voelen veel niet-Maleisiërs die zich bekeerd hebben, beroofd van hun gevoel van religieuze en etnische identiteit, en voelen ze zich onder druk gezet om de etnisch-Maleisische cultuur te omarmen. Hoewel het veranderen van de bekeringswet moeilijk kan zijn, zouden open interreligieuze dialogen op scholen en in de publieke sector de eerste stap kunnen zijn om dit probleem aan te pakken.

Delen