Het World Elders Forum als de nieuwe 'Verenigde Naties'

Introductie

Conflicten maken deel uit van het leven, zeggen ze, maar in de wereld van vandaag lijken er te veel gewelddadige conflicten te zijn. De meeste daarvan zijn ontaard in grootschalige oorlogen. Ik geloof dat u bekend bent met Afghanistan, Irak, de Democratische Republiek Congo, Georgië, Libië, Venezuela, Myanmar, Nigeria, Syrië en Jemen. Dit zijn de huidige strijdtonelen. Zoals u wellicht terecht heeft geraden, zijn Rusland en de Verenigde Staten van Amerika en hun bondgenoten ook betrokken bij de meeste van deze theaters.

De alomtegenwoordigheid van terroristische organisaties en terreurdaden is algemeen bekend. Ze beïnvloeden momenteel het privé- en openbare leven van individuen en groepen in veel landen van de wereld.

Er vinden ook talloze religieus, racistisch of etnisch gemotiveerde moorden plaats in veel delen van de wereld. Sommige hiervan zijn van genocidale omvang. Moeten we, in het licht van dit alles, niet vragen waarvoor de naties van de wereld elk jaar hier in New York City bijeenkomen bij de Verenigde Naties? Waar precies voor?

Is er een land dat vrijgesteld is van de huidige chaos?

Ik vraag me af! Terwijl de Amerikaanse troepen bezig zijn in de meeste internationale theaters, wat gebeurt er hier op Amerikaanse bodem? Laten we herinneren aan de recente trend. De schietpartijen! De sporadische schietpartijen in bars, bioscopen, kerken en scholen waarbij zowel kinderen als volwassenen worden gedood en verminkt. Ik denk dat het haatmoorden zijn. Bij de schietpartij in El Paso Texas Walmart in 2019 raakten velen gewond en kwamen 24 mensen om het leven. De vraag is: vragen we ons hulpeloos af waar de volgende schietpartij zal plaatsvinden? Ik vraag me af wiens kind, ouder of broer of zus het volgende slachtoffer zal worden! Wiens vrouw of minnaar, echtgenoot of vriend? Hoewel we hulpeloos gissen, geloof ik dat er een uitweg zou kunnen zijn!

Is de wereld ooit zo laag geweest?

Net als de zijkanten van een munt kun je gemakkelijk voor of tegen pleiten. Maar het is een ander verhaal voor een overlevende van een van de verschrikkingen in kwestie. Het slachtoffer voelt een onverklaarbare pijn. Het slachtoffer draagt ​​gedurende zeer lange tijd een zware traumalast. Ik denk daarom niet dat iemand moet proberen de diepgaande gevolgen van deze nu alledaagse, verschrikkelijke misdaden te bagatelliseren.

Maar ik weet dat als de mensheid deze last had bespaard, ze beter af zou zijn geweest. Misschien zijn we te laag afgedaald om dit te voelen.

Onze historici zeggen dat mensen vele eeuwen geleden veilig waren in hun veilige sociale enclaves. Omdat ze bang waren zich naar andere landen te wagen uit angst voor de dood. Venturing leidde meestal tot een zekere dood. Met de tijd ontwikkelde de mensheid echter verschillende sociaal-culturele structuren die hun levensstijl en overleving verbeterden terwijl samenlevingen met elkaar in wisselwerking stonden. Traditioneel bestuur van het ene of het andere type evolueerde dienovereenkomstig.

Brutale veroveringsoorlogen werden om vele redenen gevoerd, waaronder ego en om voordeel te behalen in de handel en natuurlijke hulpbronnen. Gaandeweg ontwikkelde zich in Europa het westerse type regering van de moderne staat. Dit ging gepaard met een onverzadigbare honger naar allerlei soorten hulpbronnen, wat ertoe leidde dat mensen over de hele wereld allerlei wreedheden begingen. Niettemin hebben sommige inheemse volkeren en culturen al deze eeuwen van gestage aanval op hun traditionele manieren van bestuur en leven overleefd.

De zogenaamde moderne staat, hoe machtig ook, lijkt tegenwoordig niemands veiligheid en vrede te garanderen. We hebben bijvoorbeeld de CIA, de KGB en de MI6 of de Mossad of soortgelijke instanties in bijna alle moderne staten ter wereld. Interessant genoeg is het voornaamste doel van deze organen het ondermijnen van de vooruitgang van andere landen en hun burgers. Ze moeten andere naties saboteren, frustreren, verdraaien en vernietigen om zo een of ander voordeel te behalen. Ik denk dat het nu duidelijker wordt dat er in de bestaande setting helemaal geen ruimte is voor empathie. Zonder empathie, mijn broeders en zusters, zal wereldvrede een vluchtige illusie blijven die moet worden nagestreefd en bereikt.

Gelooft u dat de visie en missie van een overheidsinstantie uitsluitend zou kunnen bestaan ​​uit het zich bemoeien met de zaken van andere landen, tot het punt waarop de meest kwetsbaren worden uitgehongerd of hun leiders worden vermoord? Vanaf het begin was er geen ruimte voor win-win. Geen ruimte voor het alternatieve argument!

De traditionele win-win die centraal staat in de meeste inheemse of traditionele bestuurssystemen met betrekking tot conflicten en interacties ontbreekt volledig in het westerse type overheidsstructuur. Dit is een andere manier om te zeggen dat de Algemene Vergadering van de VN een bijeenkomst is van wereldleiders die hebben gezworen elkaar te ondermijnen. Ze lossen dus geen problemen op, maar verergeren ze.

Kunnen de inheemse volkeren de wereld genezen?

Hoewel ik dit bevestigend beweer, weet ik dat culturen en tradities dynamisch zijn. Ze veranderen.

Als de oprechtheid van het doel echter centraal staat, en leven en laten leven Een andere reden voor de verandering is dat deze de traditionele bestuursmethode van het Ekpetiama-koninkrijk in de staat Bayelsa op de juiste manier zal nabootsen en zeker een win-winresultaat zal opleveren. Zoals eerder gezegd leidt het oplossen van conflicten in de meeste inheemse omgevingen steevast tot een win-winsituatie.

In Izon-land in het algemeen, en in het Ekpetiama-koninkrijk in het bijzonder, waar ik de Ibenanaowei ben, het traditionele hoofd, geloven we bijvoorbeeld sterk in de heiligheid van het leven. Historisch gezien kon men tijdens oorlogen alleen doden uit zelfverdediging of ter verdediging van het volk. Aan het einde van zo'n oorlog worden de strijders die overleven onderworpen aan een traditioneel reinigingsritueel dat hen psychologisch en spiritueel weer normaal maakt. In vredestijd durft echter niemand iemand anders van het leven te beroven. Het is een taboe!

Als iemand in vredestijd iemand anders vermoordt, worden die moordenaar en zijn familie gedwongen boete te doen voor de verboden daad om iemand anders van het leven te beroven om zo de escalatie van de vijandelijkheden te voorkomen. Twee vruchtbare jonge vrouwtjes worden aan de familie of gemeenschap van de overledene gegeven met als doel menselijke wezens te reproduceren ter vervanging van de doden. Deze vrouwtjes moeten afkomstig zijn uit de directe of uitgebreide familie van de persoon. Deze methode van verzoening legt de last op de schouders van alle gezinsleden en de hele gemeenschap of het koninkrijk om ervoor te zorgen dat iedereen zich goed gedraagt ​​in de samenleving.

Ik wil ook aankondigen dat gevangenissen en opsluiting vreemd zijn aan Ekpetiama en de hele etnische groep Izon. Het idee van de gevangenis kwam met de Europeanen. Ze bouwden het slavenmagazijn in Akassa tijdens de trans-Atlantische slavenhandel en de Port Harcourt-gevangenis in 1918. Er was daarvoor nooit een gevangenis in Izon-land. Geen behoefte aan één. Pas de afgelopen vijf jaar werd er opnieuw een daad van ontheiliging gepleegd op Izonland, toen de federale regering van Nigeria de Okaka-gevangenis bouwde en in gebruik nam. Ironisch genoeg heb ik geleerd dat terwijl de voormalige koloniën, waartoe ook de Verenigde Staten van Amerika behoren, steeds meer gevangenissen in gebruik nemen, de voormalige kolonisten hun gevangenissen nu geleidelijk aan ontmantelen. Ik denk dat dit een soort drama is van het wisselen van rollen. Vóór de verwestersing waren de inheemse volkeren in staat al hun conflicten op te lossen zonder de noodzaak van gevangenissen.

Waar zijn we

Het is nu algemeen bekend dat er 7.7 miljard mensen op deze noodlijdende planeet zijn. We hebben nauwgezet allerlei technologische uitvindingen gedaan om het leven op alle continenten te verbeteren, maar toch leven maar liefst 770 miljoen mensen van minder dan twee dollar per dag, en zijn volgens de VN 71 miljoen mensen ontheemd. Nu er overal gewelddadige conflicten zijn, zou je gerust kunnen stellen dat de verbeteringen op bestuurlijk en technologisch gebied ons alleen maar moreel failliet hebben gemaakt. Deze verbeteringen lijken ons van iets te beroven: empathie. Ze stelen onze menselijkheid. We zijn hard op weg machinemannen te worden, met een machinale geest. Dit zijn duidelijke herinneringen dat de activiteiten van enkelen, dankzij de volgzaamheid van zovelen, de hele wereld steeds dichter bij het bijbelse Armageddon brengen. Die voorspelde apocalyptische kloof waar we allemaal in terecht kunnen komen als we niet eerder actief worden. Laten we de kernbomexplosies van de Tweede Wereldoorlog – Hiroshima en Nagasaki – niet vergeten.

Zijn inheemse culturen en volkeren tot alles in staat?

Ja! Beschikbaar archeologisch, historisch en mondeling traditioneel bewijsmateriaal wijst hierop. Er zijn enkele interessante verhalen over hoe verbijsterd de Portugese ontdekkingsreizigers waren over de uitgestrektheid en verfijning van het Benin-koninkrijk rond 1485, toen ze daar voor het eerst aankwamen. In feite merkte een Portugese scheepskapitein, Lourenco Pinto, in 1691 op dat Benin City (in het huidige Nigeria) rijk en ijverig was, en zo goed bestuurd werd dat diefstal onbekend was en dat de mensen zo veilig leefden dat er geen deuren waren. naar hun huizen. In dezelfde periode beschreef professor Bruce Holsinger het middeleeuwse Londen echter als een stad van 'diefstal, prostitutie, moord, omkoping en een bloeiende zwarte markt die de middeleeuwse stad rijp maakten voor uitbuiting door mensen met een vaardigheid in het snelle mes of de zakkenroller'. . Dit spreekt boekdelen.

De inheemse volkeren en culturen waren over het algemeen empathisch. De praktijk van één voor allen, en allen voor één, die sommigen noemen Ubuntu was de norm. Het extreme egoïsme achter sommige hedendaagse uitvindingen en het gebruik ervan lijkt precies de reden te zijn achter de voelbare onzekerheid overal.

De inheemse volkeren leefden in evenwicht met de natuur. We leefden in evenwicht met de planten, dieren en vogels van de lucht. We beheersten het weer en de seizoenen. We vereerden de rivieren, kreken en de oceaan. We begrepen dat onze omgeving ons leven was.

We zouden de natuur nooit willens en wetens op welke manier dan ook ongemak bezorgen. Wij aanbaden het. Normaal gesproken zullen we de komende zestig jaar geen ruwe olie winnen, en het aardgas niet gedurende dezelfde tijd verbranden, ongeacht hoeveel hulpbronnen we verspillen en hoeveel we onze wereld beschadigen.

In het zuiden van Nigeria is dit precies wat de transnationale oliemaatschappijen zoals Shell hebben gedaan: het lokale milieu vervuilen en de hele wereld zonder scrupules vernietigen. Deze olie- en gasbedrijven hebben zestig jaar lang geen gevolgen ondervonden. In feite worden ze beloond met het behalen van de hoogste aangegeven jaarlijkse winst uit hun Nigeriaanse activiteiten. Ik geloof dat als de wereld op een dag wakker wordt, deze bedrijven zich zelfs buiten Europa en Amerika ethisch zouden gedragen.

Ik heb gehoord van bloeddiamanten en bloedivoor en bloedgoud uit andere delen van Afrika. Maar in Ekpetiama Kingdom zie en leef ik met het onverklaarbare effect van de moedwillige ecologische en sociale vernietiging die bloedolie en gas, zoals geëxploiteerd door Shell in de Nigerdelta van Nigeria, veroorzaken. Het is alsof iemand van ons een brand sticht in een hoek van dit gebouw, in de overtuiging dat hij of zij veilig is. Maar uiteindelijk zal het gebouw afbranden en ook de brandstichter roosteren. Ik bedoel te zeggen dat klimaatverandering reëel is. En we zitten er allemaal in. We moeten snel iets doen voordat het apocalyptische effect onomkeerbaar volle kracht krijgt.

Conclusie

Tot slot zou ik willen herhalen dat de inheemse en traditionele volkeren van de wereld kunnen helpen bij het genezen van onze noodlijdende planeet.

Laten we ons een bijeenkomst voorstellen van mensen die zoveel liefde hebben voor het milieu, voor dieren, voor vogels en voor hun medemensen. Geen bijeenkomst van getrainde bemoeizuchtige indringers, maar een bijeenkomst van personen die vrouwen, mannen, culturele praktijken en overtuigingen van anderen respecteren, en de heiligheid van het leven, om openhartig te bespreken hoe de vrede in de wereld kan worden hersteld. Ik stel geen bijeenkomst voor van hartstochtelijke, gewetenloze enge geldhandelaren, maar van een bijeenkomst van moedige leiders van traditionele en inheemse volkeren van de wereld, die win-win-manieren onderzoeken om vrede in alle uithoeken van de wereld te bereiken. Dit zou volgens mij de juiste weg moeten zijn.

De inheemse volkeren zouden kunnen helpen onze planeet te genezen en er vrede op te brengen. Ik ben ervan overtuigd dat het World Elders Forum de nieuwe Verenigde Naties moet zijn om de doordringende angst, armoede en kwalen van onze wereld definitief achter ons te kunnen laten.

Wat denk je?

Dank je!

Voorname toespraak gehouden door de interim-voorzitter van het World Elders Forum, Zijne Koninklijke Majesteit Koning Bubaraye Dakolo, Agada IV, Ibenanaowei van het Ekpetiama-koninkrijk, de staat Bayelsa, Nigeria, op de 6eth Jaarlijkse internationale conferentie over het oplossen van etnische en religieuze conflicten en vredesopbouw, gehouden op 31 oktober 2019 in Mercy College – Bronx Campus, New York, VS.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Het opbouwen van veerkrachtige gemeenschappen: op kinderen gerichte verantwoordingsmechanismen voor de jezidi-gemeenschap na de genocide (2014)

Deze studie richt zich op twee wegen waarlangs verantwoordingsmechanismen kunnen worden nagestreefd in het post-genocidetijdperk van de Jezidi-gemeenschap: gerechtelijk en niet-gerechtelijk. Transitional Justice is een unieke kans na de crisis om de transitie van een gemeenschap te ondersteunen en een gevoel van veerkracht en hoop te bevorderen door middel van strategische, multidimensionale steun. Er bestaat bij dit soort processen geen ‘one size fits all’-benadering, en dit document houdt rekening met een verscheidenheid aan essentiële factoren bij het leggen van de basis voor een effectieve aanpak om niet alleen leden van de Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIL) vast te houden verantwoordelijk zijn voor hun misdaden tegen de menselijkheid, maar om de Jezidi-leden, en met name kinderen, in staat te stellen een gevoel van autonomie en veiligheid te herwinnen. Daarbij leggen onderzoekers de internationale standaarden van de mensenrechtenverplichtingen van kinderen uiteen, en specificeren welke relevant zijn in de Iraakse en Koerdische context. Door vervolgens de lessen te analyseren die zijn geleerd uit casestudy's van soortgelijke scenario's in Sierra Leone en Liberia, beveelt de studie interdisciplinaire verantwoordingsmechanismen aan die gericht zijn op het aanmoedigen van kinderparticipatie en bescherming binnen de Jezidi-context. Er worden specifieke mogelijkheden geboden waarop kinderen kunnen en moeten participeren. Interviews in Iraaks Koerdistan met zeven kinderen die de gevangenschap van IS hebben overleefd, hebben getuigenissen uit de eerste hand opgeleverd over de huidige hiaten in de zorg voor hun behoeften na de gevangenschap, en hebben geleid tot de creatie van militante ISIL-profielen, waarbij vermeende daders in verband werden gebracht met specifieke schendingen van het internationaal recht. Deze getuigenissen geven een uniek inzicht in de ervaringen van jonge jezidi-overlevenden, en wanneer ze worden geanalyseerd in de bredere religieuze, gemeenschaps- en regionale context, bieden ze duidelijkheid in holistische volgende stappen. Onderzoekers hopen een gevoel van urgentie over te brengen bij het opzetten van effectieve mechanismen voor overgangsjustitie voor de Jezidi-gemeenschap, en roepen specifieke actoren en de internationale gemeenschap op om universele jurisdictie te benutten en de oprichting van een Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC) te bevorderen als een een niet-bestraffende manier om de ervaringen van de Yazidi’s te eren, en tegelijkertijd de ervaring van het kind te eren.

Delen