Interreligieuze dialoog om radicalisering te deradicaliseren: verhalen vertellen als vredesopbouw in Indonesië

Abstract:

Als reactie op de geschiedenis van etnisch-religieuze conflicten in Indonesië is er een sterke betrokkenheid van zowel gouvernementele als niet-gouvernementele organisaties om dergelijke conflicten constructief en creatief aan te pakken als een manier om de steun voor religieus pluralisme te behouden, en om een ​​krachtig standpunt in te nemen tegen deze conflicten. radicalisering. Een van de meest effectieve instrumenten om dit doel te bereiken is de interreligieuze dialoog. Dit artikel onderzoekt het gebruik van de interreligieuze dialoog als instrument voor vredesopbouw in Indonesië, dat effectief is gebruikt om tegennarratieven van etnisch-religieuze identiteit op te bouwen. Storytelling werkt, in de context van dialoog, als een vredesopbouwproces dat een gemeenschappelijke basis smeedt en uiteindelijk nieuwe verhalen over samenwerking en wederopbouw mede creëert. Als zodanig creëert het vertellen van verhalen een uitnodiging voor het herstel van waardigheid, iets dat gemakkelijk verloren gaat tijdens conflicten, en iets dat moet worden herwonnen voordat de oplossing wortel kan schieten. De conclusies situeren de interreligieuze dialoog als zowel een transformerend instrument in de nasleep van etnisch-religieuze conflicten, als als een mogelijk middel om toekomstige wreedheden te voorkomen.

Lees of download het volledige artikel:

Byron, Amanda Smith (2016). Interreligieuze dialoog om radicalisering te deradicaliseren: verhalen vertellen als vredesopbouw in Indonesië

Journal of Living Together, 2-3 (1), pp. 92-102, 2016, ISSN: 2373-6615 (druk); 2373-6631 (online).

@Artikel{Byron2016
Titel = {Interreligieuze dialoog om radicalisering te deradicaliseren: verhalen vertellen als vredesopbouw in Indonesië}
Auteur = {Amanda Smith Byron}
URL = {https://icermediation.org/interfaith-dialogue-to-de-radicalize-radicalization/}
ISSN = {2373-6615 (afdrukken); 2373-6631 (online)}
Jaar = {2016}
Datum = {2016-12-18}
IssueTitle = {Op geloof gebaseerde conflictoplossing: onderzoek naar de gedeelde waarden in de Abrahamitische religieuze tradities}
Dagboek = {Journal of Living Together}
Inhoud = {2-3}
Getal = {1}
Pagina's = { 92-102}
Uitgever = {Internationaal centrum voor etnisch-religieuze bemiddeling}
Adres = {Mount Vernon, New York}
Editie = {2016}.

Delen

Gerelateerde artikelen

Bekering tot de islam en etnisch nationalisme in Maleisië

Dit artikel maakt deel uit van een groter onderzoeksproject dat zich richt op de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme en de suprematie in Maleisië. Hoewel de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme aan verschillende factoren kan worden toegeschreven, richt dit artikel zich specifiek op de islamitische bekeringswet in Maleisië en de vraag of deze het sentiment van etnisch Maleisische suprematie al dan niet heeft versterkt. Maleisië is een multi-etnisch en multireligieus land dat in 1957 onafhankelijk werd van de Britten. De Maleiers zijn de grootste etnische groep en hebben de religie van de islam altijd beschouwd als een essentieel onderdeel van hun identiteit, die hen scheidt van andere etnische groepen die tijdens de Britse koloniale overheersing naar het land werden gebracht. Hoewel de islam de officiële religie is, staat de grondwet toe dat andere religies vreedzaam worden beoefend door niet-Maleisische Maleisiërs, namelijk de etnische Chinezen en Indiërs. De islamitische wet die moslimhuwelijken in Maleisië regelt, schrijft echter voor dat niet-moslims zich tot de islam moeten bekeren als ze met moslims willen trouwen. In dit artikel betoog ik dat de islamitische bekeringswet is gebruikt als een instrument om het sentiment van het etnisch Maleisische nationalisme in Maleisië te versterken. Voorlopige gegevens zijn verzameld op basis van interviews met Maleisische moslims die getrouwd zijn met niet-Maleisiërs. De resultaten hebben aangetoond dat de meerderheid van de Maleisische geïnterviewden de bekering tot de islam als noodzakelijk beschouwt, zoals vereist door de islamitische religie en de staatswet. Bovendien zien ze ook geen reden waarom niet-Maleiers bezwaar zouden hebben tegen bekering tot de islam, aangezien de kinderen na het huwelijk automatisch als Maleiers worden beschouwd volgens de grondwet, die ook status en privileges met zich meebrengt. De opvattingen van niet-Maleiers die zich tot de islam hebben bekeerd, zijn gebaseerd op secundaire interviews die door andere geleerden zijn afgenomen. Omdat moslim zijn geassocieerd wordt met Maleis zijn, voelen veel niet-Maleisiërs die zich bekeerd hebben, beroofd van hun gevoel van religieuze en etnische identiteit, en voelen ze zich onder druk gezet om de etnisch-Maleisische cultuur te omarmen. Hoewel het veranderen van de bekeringswet moeilijk kan zijn, zouden open interreligieuze dialogen op scholen en in de publieke sector de eerste stap kunnen zijn om dit probleem aan te pakken.

Delen

Het opbouwen van veerkrachtige gemeenschappen: op kinderen gerichte verantwoordingsmechanismen voor de jezidi-gemeenschap na de genocide (2014)

Deze studie richt zich op twee wegen waarlangs verantwoordingsmechanismen kunnen worden nagestreefd in het post-genocidetijdperk van de Jezidi-gemeenschap: gerechtelijk en niet-gerechtelijk. Transitional Justice is een unieke kans na de crisis om de transitie van een gemeenschap te ondersteunen en een gevoel van veerkracht en hoop te bevorderen door middel van strategische, multidimensionale steun. Er bestaat bij dit soort processen geen ‘one size fits all’-benadering, en dit document houdt rekening met een verscheidenheid aan essentiële factoren bij het leggen van de basis voor een effectieve aanpak om niet alleen leden van de Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIL) vast te houden verantwoordelijk zijn voor hun misdaden tegen de menselijkheid, maar om de Jezidi-leden, en met name kinderen, in staat te stellen een gevoel van autonomie en veiligheid te herwinnen. Daarbij leggen onderzoekers de internationale standaarden van de mensenrechtenverplichtingen van kinderen uiteen, en specificeren welke relevant zijn in de Iraakse en Koerdische context. Door vervolgens de lessen te analyseren die zijn geleerd uit casestudy's van soortgelijke scenario's in Sierra Leone en Liberia, beveelt de studie interdisciplinaire verantwoordingsmechanismen aan die gericht zijn op het aanmoedigen van kinderparticipatie en bescherming binnen de Jezidi-context. Er worden specifieke mogelijkheden geboden waarop kinderen kunnen en moeten participeren. Interviews in Iraaks Koerdistan met zeven kinderen die de gevangenschap van IS hebben overleefd, hebben getuigenissen uit de eerste hand opgeleverd over de huidige hiaten in de zorg voor hun behoeften na de gevangenschap, en hebben geleid tot de creatie van militante ISIL-profielen, waarbij vermeende daders in verband werden gebracht met specifieke schendingen van het internationaal recht. Deze getuigenissen geven een uniek inzicht in de ervaringen van jonge jezidi-overlevenden, en wanneer ze worden geanalyseerd in de bredere religieuze, gemeenschaps- en regionale context, bieden ze duidelijkheid in holistische volgende stappen. Onderzoekers hopen een gevoel van urgentie over te brengen bij het opzetten van effectieve mechanismen voor overgangsjustitie voor de Jezidi-gemeenschap, en roepen specifieke actoren en de internationale gemeenschap op om universele jurisdictie te benutten en de oprichting van een Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC) te bevorderen als een een niet-bestraffende manier om de ervaringen van de Yazidi’s te eren, en tegelijkertijd de ervaring van het kind te eren.

Delen