Recht, genocide en conflictoplossing

Peter Maguire

Wet, genocide en conflictoplossing op ICERM Radio, uitgezonden op zaterdag 27 februari 2016 om 2 uur ET.

Een gesprek met Dr. Peter Maguire, de auteur van ‘Law and War: International Law and American History’ (2010) en ‘Facing Death in Cambodja’ (2005).

Peter is een historicus en voormalig onderzoeker naar oorlogsmisdaden wiens geschriften zijn gepubliceerd in de International Herald Tribune, New York Times, The Independent, Newsday en Boston Globe. Hij doceerde rechten en oorlogstheorie aan Columbia University en Bard College.

Peter Maguire

Thema: “Recht, Genocide en Conflictoplossing”

Deze aflevering concentreert zich op de schendingen van nationale en internationale wetten tijdens etnische en religieuze oorlogen, en hoe conflicten met etnische en religieuze elementen kunnen worden opgelost om een ​​weg naar vrede en veiligheid te creëren.

Het interview is gebaseerd op relevante lessen die zijn geleerd uit het werk van Dr. Peter Maguire in Cambodja en hoe zijn bevindingen over de Cambodjaanse genocide (1975 – 1979) ons kunnen helpen begrijpen wat er is gebeurd (of wat er momenteel gebeurt) in andere landen waar genocides en etnische zuiveringen plaatsvinden. hebben plaatsgevonden of plaatsvinden.

In het gesprek wordt kort verwezen naar de genocide op de inheemse Amerikanen (1492-1900), de Griekse genocide (1915 – 1918), de Armeense genocide (1915 – 1923), de Assyrische genocide (1915-1923), de Holocaust (1933-1945), de Romani-genocide Genocide (1935-1945), Nigeria-Biafra-oorlog en de massamoorden op het Biafra-volk (1967-1970), genocide in Bangladesh (1971), massamoord op Hutu's in Burundi (1972), Rwandese genocide (1994), Bosnische genocide (1995) , de oorlog in Darfur in Soedan (2003 – 2010) en de aanhoudende genocide in Syrië en Irak.

Vanuit een algemeen perspectief onderzochten we hoe de internationale wetten zijn geschonden, evenals de ineffectiviteit van de internationale gemeenschap bij het voorkomen van genocides voordat deze plaatsvinden, en hun onvermogen om sommige daders voor de rechter te brengen.

Uiteindelijk worden pogingen ondernomen om te bespreken hoe de andere soorten conflictoplossing (diplomatie, bemiddeling, dialoog, arbitrage, enzovoort) kunnen worden gebruikt om conflicten met etnische en religieuze componenten te voorkomen of op te lossen.

Delen

Gerelateerde artikelen

Het opbouwen van veerkrachtige gemeenschappen: op kinderen gerichte verantwoordingsmechanismen voor de jezidi-gemeenschap na de genocide (2014)

Deze studie richt zich op twee wegen waarlangs verantwoordingsmechanismen kunnen worden nagestreefd in het post-genocidetijdperk van de Jezidi-gemeenschap: gerechtelijk en niet-gerechtelijk. Transitional Justice is een unieke kans na de crisis om de transitie van een gemeenschap te ondersteunen en een gevoel van veerkracht en hoop te bevorderen door middel van strategische, multidimensionale steun. Er bestaat bij dit soort processen geen ‘one size fits all’-benadering, en dit document houdt rekening met een verscheidenheid aan essentiële factoren bij het leggen van de basis voor een effectieve aanpak om niet alleen leden van de Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIL) vast te houden verantwoordelijk zijn voor hun misdaden tegen de menselijkheid, maar om de Jezidi-leden, en met name kinderen, in staat te stellen een gevoel van autonomie en veiligheid te herwinnen. Daarbij leggen onderzoekers de internationale standaarden van de mensenrechtenverplichtingen van kinderen uiteen, en specificeren welke relevant zijn in de Iraakse en Koerdische context. Door vervolgens de lessen te analyseren die zijn geleerd uit casestudy's van soortgelijke scenario's in Sierra Leone en Liberia, beveelt de studie interdisciplinaire verantwoordingsmechanismen aan die gericht zijn op het aanmoedigen van kinderparticipatie en bescherming binnen de Jezidi-context. Er worden specifieke mogelijkheden geboden waarop kinderen kunnen en moeten participeren. Interviews in Iraaks Koerdistan met zeven kinderen die de gevangenschap van IS hebben overleefd, hebben getuigenissen uit de eerste hand opgeleverd over de huidige hiaten in de zorg voor hun behoeften na de gevangenschap, en hebben geleid tot de creatie van militante ISIL-profielen, waarbij vermeende daders in verband werden gebracht met specifieke schendingen van het internationaal recht. Deze getuigenissen geven een uniek inzicht in de ervaringen van jonge jezidi-overlevenden, en wanneer ze worden geanalyseerd in de bredere religieuze, gemeenschaps- en regionale context, bieden ze duidelijkheid in holistische volgende stappen. Onderzoekers hopen een gevoel van urgentie over te brengen bij het opzetten van effectieve mechanismen voor overgangsjustitie voor de Jezidi-gemeenschap, en roepen specifieke actoren en de internationale gemeenschap op om universele jurisdictie te benutten en de oprichting van een Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC) te bevorderen als een een niet-bestraffende manier om de ervaringen van de Yazidi’s te eren, en tegelijkertijd de ervaring van het kind te eren.

Delen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen