De uitdagingen van een gemengd huwelijk versterkt door structureel geweld en corrupte instellingen

Wat er is gebeurd? Historische achtergrond van het conflict

Op 6 juni 2012 rond 8 uur orkestreerde Virginia, een vrouw uit een Franstalig Afrikaans land en moeder van vier kinderen, een scène van huiselijk geweld na voorafgaande begeleiding van medewerkers van verschillende instellingen, namelijk Office for Youth en Gezinnen ('Jugendamt'), Opvanghuis voor Mishandelde Vrouwen ('Frauenhaus') en Bureau voor Interventie Huiselijk Geweld ('Interventionsstelle gegen Gewalt in der Familie'). Virginia gooide het bord met Marvin's (= haar man en burger van de Democratische Republiek 'Disgustyria', een staat waar 'officieel' de rechtsstaat heerst en fundamentele rechten en vrijheden worden gerespecteerd) samen eten met een karaf water op de vloer van de eetzaal en de politie bellen via het alarmnummer. Aangezien Virginia relatief nieuw was in Disgustyria (ze verhuisde daarheen nadat ze pas elf maanden geleden in haar thuisland in Afrika met Marvin was getrouwd), had ze slechts beperkte kennis van de lokale taal. Daarom hielp Marvin haar met het doorgeven van het juiste adres aan de politie, omdat hij ervan overtuigd was dat hij niets verkeerds had gedaan en dat de aanwezigheid van de politie zou helpen om de normaliteit in huis te herstellen.

Toen de politie bij het appartement arriveerde, verdraaide Virginia opzettelijk – in navolging van het 'goede advies' van de bovengenoemde instellingen van Disgustyria - haar verhaal en gaf opzettelijk verkeerde details over de werkelijke gebeurtenissen aan de politie, dwz ze beschuldigde Marvin ervan agressief tegen haar geweest, inclusief fysiek misbruik/geweld. Het resultaat was dat de politie Marvin opdroeg zijn koffer binnen 10 minuten klaar te maken en een verbod uitvaardigde voor een aanvankelijke periode van twee weken, die later werd verlengd tot vier weken. Marvin moest de sleutels van het appartement aan de politieagenten overhandigen en zowel Virginia als Marvin waren naar het dichtstbijzijnde politiebureau begeleid voor een gedetailleerd verhoor over de gebeurtenissen. Op het politiebureau verergerde Virginia haar leugens door Marvin er ten onrechte van te beschuldigen dat ze aan haar haar had getrokken en haar hoofdletsel had toegebracht.

Vanwege haar beperkte kennis van de lokale taal was Virginia's verhoor geregeld met de hulp van een beëdigde Franse tolk. Het gebeurde dat Virginia op dat moment een lont droeg en dat het daarom onmogelijk was om hoofdletsel op te lopen als Marvin, (de verklaarde 'agressor') aan haar haren trok. Virginia veranderde nu haar verklaring door uit te leggen dat ze de vraag van de politie verkeerd begreep ('vergeten' dat ze werd ondervraagd met behulp van een beëdigd vertaler), omdat ze de lokale taal niet verstaat en vertelde hen dat Marvin haar in plaats van aan haar haar te trekken in het appartement rondduwde en vervolgens met haar hoofd tegen de muur stootte en nu last heeft van ernstige hoofdpijn en verzocht om per ambulance te worden vervoerd naar het volgende ziekenhuis voor een uitgebreid medisch onderzoek. De uitkomst van dit medisch onderzoek was negatief, dwz de onderzoekende arts kon GEEN van de ten onrechte geclaimde hoofdletsels ontdekken - geen zichtbare en geen ondersteund door twee röntgenfoto's. De uitkomsten van deze uitgebreide onderzoeken waren negatief.

Ondanks deze duidelijke tegenstrijdigheden en leugens in haar verklaring, bleef het verbod geldig – Marvin werd letterlijk op straat gezet. Virginia drong erop aan om ook het appartement te verlaten en opgenomen te worden in de opvang voor mishandelde vrouwen die haar en haar vier kinderen enkele dagen eerder al 'bescherming' boden, voor het geval 'thuis moet er iets ergs gebeuren'.

Nu – na bijna vijf jaar vruchteloze juridische inspanningen en aanhoudend psychologisch trauma, Marvin

1. heeft totaal het contact verloren met zijn vier kinderen (twee van hen, Antonia en Alexandro, waren pas zes weken oud toen Virginia de scène van huiselijk geweld orkestreerde) die hun vader niet kennen en die gedwongen worden op te groeien als half- wezen zonder reden(en);
2. was door de familierechtbank schuldig bevonden aan het vernietigen van het huwelijk;
3. zijn goedbetaalde baan is kwijtgeraakt;
4. ondanks zijn herhaalde pogingen om een ​​dialoog aan te gaan met zijn ex-vrouw, zelfs door tussenkomst van 'neutrale derden', om een ​​wederzijds aanvaardbare oplossing te vinden in het belang van hun vier kinderen, wordt hij geïsoleerd van zijn ex omdat ze wordt 'beschermd' door de bovengenoemde instellingen, die dergelijke contacten niet toestaan ​​en daarom direct en opzettelijk het conflict aanwakkeren;
5. lijdt onder het overduidelijke structurele geweld en de wijdverbreide onwetendheid en inefficiënties binnen het rechtssysteem, dat mannen onmiddellijk tot de 'agressor' verklaart en vaders degradeert tot een 'ATM-kaart', waardoor ze gedwongen worden te voldoen aan de onnodig hoge gezinsondersteuningsverplichtingen zonder een kleine kans op regelmatig contact met zijn kinderen.

Elkaars verhalen - Hoe elke persoon de situatie begrijpt en waarom

Virginia's verhaal - Hij is het probleem.

Positie: Ik ben een goede vrouw en moeder, en ik ben het slachtoffer van huiselijk geweld.

Interesses:

Veiligheid / Beveiliging: Ik verliet mijn land in Afrika uit liefde voor mijn pas getrouwde echtgenoot en in de hoop gerespecteerd en waardig behandeld te worden als een vrouw met al haar rechten. Ik hoopte ook mijn kinderen een goede toekomst te bieden. Geen enkele vrouw zou het slachtoffer moeten zijn van huiselijk geweld en voor haar leven moeten vrezen terwijl ze getrouwd is met een man die misbruik blijkt te maken. De rechten van vrouwen moeten worden gerespecteerd en ik ben blij dat ik instellingen in Disgustyria heb gevonden die sterk geworteld zijn in de samenleving en die hard werken om moeders en kinderen te beschermen tegen hun gewelddadige en agressieve echtgenoten.

Fysiologische behoeften:  Tijdens het huwelijk met Marvin had ik het gevoel in een gevangenis te zitten. Ik was nieuw in Disgustyria en niet bekend met de lokale taal en cultuur. Ik dacht dat ik op mijn man kon rekenen, wat niet het geval was. Mijn vertrouwen in hem was gebaseerd op zijn valse beloften toen we nog samenwoonden in Afrika voordat we gingen trouwen. Hij stond me bijvoorbeeld niet toe om contacten te leggen met andere Afrikanen die hier al een tijdje woonden. Marvin stond erop dat ik alleen maar thuis bleef, de rol van 'huisvrouw' en 'moeder' centraal hield, waardoor ik me net een schoonmaakster voelde. Hij weigerde ook een basishuishoudbudget te verstrekken dat ik kon gebruiken zonder hem om basisbenodigdheden te hoeven vragen….Ik mocht zelf niet eens een simpele nagellak kopen. Ook hield hij zijn salaris geheim. Hij was nooit aardig tegen me en het was onmogelijk om op normale toon met hem te praten – hij schreeuwde constant tegen mij en de kinderen. Ik denk dat hij iemand is die graag ruzie maakt in plaats van harmonie in zijn huis en gezin te brengen. Hij is geen goede vader voor zijn kinderen, omdat hij niet in staat is om emoties en begrip voor hun behoeften te tonen.

Verbondenheid / Familiewaarden: Het was altijd mijn droom om moeder te zijn en een man te hebben terwijl ik als gezin samenwoon onder hetzelfde dak. Ik wilde ook deel uitmaken van een uitgebreide familie, maar als buitenlander en vrouw uit Afrika had ik altijd het gevoel dat de familie van Marvin mij niet respecteerde als gelijkwaardige partner. Ik denk dat zijn familie te conservatief en bekrompen is en daarom een ​​soort racistische houding tegenover mij aan de dag legt. Vandaar dat mijn droom van een 'grote uitgebreide familie' vanaf het allereerste begin werd verbroken.

Eigenwaarde / Respect: Ik trouwde met Marvin omdat ik verliefd op hem was, en ik was blij om te trouwen en in juni 2011 met mijn man naar zijn land van herkomst te verhuizen. Ik moet gerespecteerd worden als een vrouw en moeder die haar land heeft verlaten om te leven met de echtgenoot en die wordt geconfronteerd met alle uitdagingen van een expat in een nieuw land en een compleet andere cultuur. Ik wil mijn kinderen een veilige en stabiele toekomst bieden door middel van goed onderwijs dat hen moet helpen om later een goede baan te vinden. Ook mijn kinderen verdienen respect – Marvin was geen goede vader en hij misbruikte ze.

Marvins verhaal – Zij (haar 'karakter') en corrupte instellingen/structureel geweld zijn het probleem.

Positie: Ik wil op een eerlijke manier worden behandeld op basis van onderliggende feiten – grondrechten moeten worden gerespecteerd.

Interesses:

Veiligheid / beveiliging: Ik moet me veilig voelen in mijn huis en mijn persoonlijke integriteit en de integriteit van mijn gezin moeten worden gerespecteerd door overheidsinstellingen, waaronder de politie. In een democratisch land mogen mensen niet tot slachtoffer worden gemaakt en zwaar worden gestraft als gevolg van ongegronde, geconstrueerde en zeker valse beschuldigingen en leugens. Mannen en vrouwen zijn mensen met gelijke rechten en plichten... Een 'oorlog' beginnen tegen mannen en vaders onder de twijfelachtige paraplu van 'emancipatie' met het inherente idee dat mannen altijd de 'agressor' zijn en vrouwen voortdurend het slachtoffer van beledigende mannen houdt geen steek en is verre van de realiteit. Het ondersteunt zeker niet het idee van 'gelijke rechten voor mannen en vrouwen'….

Fysiologische behoeften: Als familieman wil ik dagelijks bij mijn kinderen zijn om sterke en blijvende emotionele banden op te bouwen. Een actieve rol spelen in hun leven en een rolmodel voor ze zijn, daar hoop ik op. Ik heb een huis voor ze gebouwd en ze zouden bij mij moeten wonen, waarbij hun moeder ze zeker zo vaak kon zien als ze wil. Kinderen mogen niet lijden omdat hun ouders er niet in zijn geslaagd om op een respectvolle manier als man en vrouw samen te leven. Ik zou mijn kinderen nooit het broodnodige contact met hun moeder ontnemen.

Verbondenheid / Familiewaarden: Ik ben geboren en getogen in een klein dorpje in het zuiden van Disgustyria in een gezin met vijf kinderen. Christelijke waarden en het traditionele begrip van een gezin, dwz vader, moeder en kinderen, zijn waarden die in de kernstructuur van mijn persoonlijkheid terug te vinden zijn. Een gezin verliezen door dergelijke georkestreerde en beledigende praktijken is verwoestend en persoonlijk schokkend. Mijn ouders kennen hun kleinkinderen niet eens….Ik maak me zorgen over het psychisch welzijn van mijn vier kinderen, die moeten weten waar ze vandaan komen – het is hun recht om contact te hebben met hun grootouders, tantes, ooms, en neven. Ik ben van mening dat het kennen van hun roots essentieel is voor een gezonde psychologische ontwikkeling. Wat voor (gezins)waarden zullen mijn kinderen ontwikkelen als ze nooit de kans hebben gehad om een ​​echt gezin te ervaren en als halfwezen moeten opgroeien? Ik maak me grote zorgen over de toekomst van mijn kinderen.

Eigenwaarde / Respect: Ik moet kunnen vertrouwen op het familierecht en een functionerend rechtssysteem. Fundamentele rechten en vrijheden, waaronder de rechten van het kind, zijn ruimschoots geregeld door a) de grondwet van Disgustyria, b) het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, c) het VN-Handvest van de Rechten van de Mens, d) het VN-Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Het is voor mij moeilijk te begrijpen waarom deze bepalingen voortdurend worden genegeerd en dat er geen manieren zijn om ze af te dwingen. Ik wil gerespecteerd worden in mijn verlangen om een ​​actieve rol te spelen in het leven van mijn vier kinderen. Ik wil frequente en onbeperkte contacten met hen hebben en ik wil hen in elk aspect van het leven rechtstreeks de nodige financiële ondersteuning bieden. Ik wil dat mijn woorden worden gerespecteerd en erkend door alle betrokken partijen en dat ik niet wordt verklaard en vervolgd als 'de agressor', terwijl alle bewijzen duidelijk het tegendeel bevestigen. De feiten moeten worden gerespecteerd en de rechtsstaat moet worden gehandhaafd.

Mediation Project: Mediation Case Study ontwikkeld door Martin Harrich, 2017