Samenleven in vrede en harmonie: Openingstoespraak conferentie

Goedemorgen. Ik ben vereerd en opgewonden om vanochtend voor u te staan ​​tijdens de openingsceremonie van de 4e Internationale Conferentie over het oplossen van etnische en religieuze conflicten en vredesopbouw, die van vandaag, 31 oktober tot 2 november 2017 hier in New York City wordt gehouden. Mijn hart is gevuld met vreugde, en mijn geest verheugt zich omdat ik veel mensen heb gezien – afgevaardigden uit vele landen over de hele wereld, waaronder universiteits- en universiteitsprofessoren, onderzoekers en wetenschappers uit multidisciplinaire vakgebieden, maar ook mensen uit de praktijk, beleidsmakers, studenten, civiele vertegenwoordigers van maatschappelijke organisaties, religieuze en religieuze leiders, leiders uit het bedrijfsleven, inheemse en gemeenschapsleiders, mensen van de Verenigde Naties en wetshandhavers. Sommigen van jullie wonen voor de eerste keer de Internationale Conferentie over Etnische en Religieuze Conflictoplossing en Vredesopbouw bij, en waarschijnlijk is dit de eerste keer dat je naar New York komt. Wij heten u welkom bij de ICERM-conferentie en bij New York City – de smeltkroes van de wereld. Sommigen van u waren hier vorig jaar, en er zijn mensen in ons midden die sinds de oprichtingsconferentie in 2014 elk jaar komen. Uw toewijding, passie en steun zijn de drijvende kracht en fundamentele reden waarom we zijn blijven vechten voor de realisatie van onze missie, een missie die ons ertoe aanzet alternatieve methoden te ontwikkelen voor het voorkomen en oplossen van interetnische en interreligieuze conflicten in landen over de hele wereld. Wij zijn ervan overtuigd dat het gebruik van bemiddeling en dialoog bij het voorkomen en oplossen van etnische en religieuze conflicten in landen over de hele wereld de sleutel is tot het creëren van duurzame vrede.

Bij ICERM geloven we dat nationale veiligheid en de veiligheid van burgers goede dingen zijn waar elk land naar verlangt. Militaire macht en militaire interventie alleen, of wat John Paul Lederach, een gerenommeerd wetenschapper op ons vakgebied, ‘statistische diplomatie’ noemt, zijn echter niet voldoende om etnisch-religieuze conflicten op te lossen. We hebben keer op keer het falen en de kosten gezien van militaire interventies en oorlogen in multi-etnische en multireligieuze landen. Nu de conflictdynamiek en motivaties verschuiven van internationaal naar intranationaal, is het de hoogste tijd dat we een ander model voor conflictoplossing ontwikkelen dat niet alleen etnisch-religieuze conflicten kan oplossen, maar vooral een model voor conflictoplossing dat ons van de nodige mogelijkheden kan voorzien. instrumenten om de grondoorzaken van deze conflicten te begrijpen en aan te pakken, zodat mensen met verschillende etnische, raciale en religieuze identiteiten in vrede en harmonie kunnen samenleven.

Dit is wat de 4th De Internationale Conferentie over het oplossen van etnische en religieuze conflicten en vredesopbouw streeft ernaar dit doel te bereiken. Door een platform en een kans te bieden voor een pluridisciplinaire, wetenschappelijke en betekenisvolle discussie over hoe we in vrede en harmonie kunnen samenleven, vooral in etnisch, raciaal of religieus verdeelde samenlevingen en landen, hoopt de conferentie van dit jaar onderzoek en onderzoek te stimuleren dat gebruik te maken van kennis, expertise, methoden en bevindingen uit meerdere disciplines om een ​​breed scala aan problemen aan te pakken die het vermogen van mensen belemmeren om in vrede en harmonie samen te leven in verschillende samenlevingen en landen, en op verschillende tijdstippen en in verschillende of vergelijkbare situaties. Kijkend naar de kwaliteit van de papers die op deze conferentie zullen worden gepresenteerd en de discussies en uitwisselingen die zullen volgen, zijn we optimistisch dat het doel van deze conferentie zal worden bereikt. Als een unieke bijdrage aan ons vakgebied van etnisch-religieuze conflictoplossing en vredesopbouw hopen we de uitkomsten van deze conferentie te publiceren in ons nieuwe tijdschrift, de Journal of Living Together, nadat de artikelen door geselecteerde experts in ons vakgebied zijn beoordeeld. .

We hebben een interessant programma voor u gepland, variërend van keynote speeches, inzichten van de experts, tot paneldiscussies en het gebed voor vredesevenement – ​​een multireligieus, multi-etnisch en multinationaal gebed voor mondiale vrede. We hopen dat u zult genieten van uw verblijf in New York en dat u goede verhalen kunt verspreiden over het International Centre for Ethno-Religious Mediation en zijn conferentie over het oplossen van etnische en religieuze conflicten en vredesopbouw.

Net zoals een zaadje niet kan ontkiemen, groeien en goede vruchten kan dragen zonder een planter, water, mest en zonlicht, zou het International Centre for Ethno-Religious Mediation deze conferentie niet hebben georganiseerd en gastheer zonder de wetenschappelijke en genereuze bijdragen van een paar individuen die in mij en in deze organisatie geloofden. Naast mijn vrouw, Diomaris Gonzalez, die zich heeft opgeofferd voor en veel heeft bijgedragen aan deze organisatie, is er hier iemand die mij vanaf het begin heeft bijgestaan ​​– vanaf de conceptiefase, via de moeilijke tijden en vervolgens tot het testen van ideeën en pilotfase. Zoals Céline Dion zal zeggen:

Die persoon was mijn kracht toen ik zwak was, mijn stem toen ik niet kon spreken, mijn ogen toen ik niet kon zien, en ze zag het beste wat er in mij was, ze gaf me vertrouwen omdat ze geloofde in het International Center for Etnisch-religieuze bemiddeling vanaf het begin van de oprichting in 2012. Die persoon is Dr. Dianna Wuagneux.

Dames en heren, welkom bij mij om Dr. Dianna Wuagneux, de oprichter en voorzitter van het International Centre for Ethno-Religious Mediation, te verwelkomen.

Openingstoespraak door Basil Ugorji, president en CEO van ICERM, op ​​de jaarlijkse internationale conferentie over etnische en religieuze conflictoplossing en vredesopbouw 2017, gehouden in New York City, Verenigde Staten, van 31 oktober tot 2 november 2017.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Bekering tot de islam en etnisch nationalisme in Maleisië

Dit artikel maakt deel uit van een groter onderzoeksproject dat zich richt op de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme en de suprematie in Maleisië. Hoewel de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme aan verschillende factoren kan worden toegeschreven, richt dit artikel zich specifiek op de islamitische bekeringswet in Maleisië en de vraag of deze het sentiment van etnisch Maleisische suprematie al dan niet heeft versterkt. Maleisië is een multi-etnisch en multireligieus land dat in 1957 onafhankelijk werd van de Britten. De Maleiers zijn de grootste etnische groep en hebben de religie van de islam altijd beschouwd als een essentieel onderdeel van hun identiteit, die hen scheidt van andere etnische groepen die tijdens de Britse koloniale overheersing naar het land werden gebracht. Hoewel de islam de officiële religie is, staat de grondwet toe dat andere religies vreedzaam worden beoefend door niet-Maleisische Maleisiërs, namelijk de etnische Chinezen en Indiërs. De islamitische wet die moslimhuwelijken in Maleisië regelt, schrijft echter voor dat niet-moslims zich tot de islam moeten bekeren als ze met moslims willen trouwen. In dit artikel betoog ik dat de islamitische bekeringswet is gebruikt als een instrument om het sentiment van het etnisch Maleisische nationalisme in Maleisië te versterken. Voorlopige gegevens zijn verzameld op basis van interviews met Maleisische moslims die getrouwd zijn met niet-Maleisiërs. De resultaten hebben aangetoond dat de meerderheid van de Maleisische geïnterviewden de bekering tot de islam als noodzakelijk beschouwt, zoals vereist door de islamitische religie en de staatswet. Bovendien zien ze ook geen reden waarom niet-Maleiers bezwaar zouden hebben tegen bekering tot de islam, aangezien de kinderen na het huwelijk automatisch als Maleiers worden beschouwd volgens de grondwet, die ook status en privileges met zich meebrengt. De opvattingen van niet-Maleiers die zich tot de islam hebben bekeerd, zijn gebaseerd op secundaire interviews die door andere geleerden zijn afgenomen. Omdat moslim zijn geassocieerd wordt met Maleis zijn, voelen veel niet-Maleisiërs die zich bekeerd hebben, beroofd van hun gevoel van religieuze en etnische identiteit, en voelen ze zich onder druk gezet om de etnisch-Maleisische cultuur te omarmen. Hoewel het veranderen van de bekeringswet moeilijk kan zijn, zouden open interreligieuze dialogen op scholen en in de publieke sector de eerste stap kunnen zijn om dit probleem aan te pakken.

Delen