De pandemie van het coronavirus was een verwoestende stormwolk met een zilveren rand. Het verraste de wereld en liet gemengde acties en reacties achter. COVID-19 in Nigeria is de geschiedenis ingegaan als een volksgezondheidscrisis die een religieuze renaissance teweegbracht. Het Nigeriaanse gezondheidszorgsysteem en de profetische kerken deden het op hun grondvesten schudden. Dit artikel problematiseert de mislukking van de welvaartsprofetie van december 2019 voor 2020. Met behulp van de historische onderzoeksmethode bevestigt het primaire en secundaire gegevens om de impact van het mislukte welvaartsevangelie van 2020 op sociale interacties en geloof in profetische kerken aan te tonen. Het constateert dat van alle georganiseerde religies die in Nigeria actief zijn, de profetische kerken het aantrekkelijkst zijn. Vóór COVID-19 stonden ze hoog aangeschreven als veelgeprezen genezingscentra, zieners en brekers van het kwade juk. En het geloof in de kracht van hun profetieën was sterk en onwrikbaar. Op 31 december 2019 maakten zowel trouwe als onregelmatige christenen een afspraak met profeten en predikanten om profetische nieuwjaarsboodschappen te ontvangen. Ze baden zich een weg naar 2020, waarbij ze alle veronderstelde kwade krachten die werden ingezet om hun welvaart te belemmeren, afweerden en afwenden. Ze zaaiden zaden door middel van offers en tienden om hun geloofsovertuigingen te ondersteunen. Als gevolg daarvan leefden tijdens de pandemie enkele trouwe gelovigen in profetische kerken onder de profetische waanvoorstelling dat dekking door het bloed van Jezus immuniteit en inenting tegen COVID-19 opbouwt. In een zeer profetische omgeving vragen sommige Nigerianen zich af: hoe komt het dat geen enkele profeet COVID-19 heeft zien aankomen? Waarom konden ze geen enkele COVID-19-patiënt genezen? Deze gedachten herpositioneren de overtuigingen in profetische kerken in Nigeria.
