De oorlog in Tigray: verklaring van het International Centre for Ethno-Religious Mediation

Vrede stichten in Tigray Assembly Tree geschaald

Het International Centre for Ethno-Religious Mediation veroordeelt met klem de aanhoudende oorlog in Tigray en roept op tot de ontwikkeling van een duurzame vrede.

Miljoenen zijn ontheemd, honderdduizenden zijn misbruikt en duizenden zijn vermoord. Ondanks het humanitaire staakt-het-vuren dat door de regering is aangekondigd, blijft de regio onder een totale black-out, met weinig voedsel of medicijnen die binnenkomen, evenals weinig media-informatie die naar buiten komt. 

Aangezien de wereld terecht gekant is tegen de aanhoudende agressie van Rusland tegen Oekraïne, mag de wereld de ondraaglijke omstandigheden waarin het Ethiopische volk zich bevindt niet vergeten.

Het Internationaal Centrum voor etnisch-religieuze bemiddeling roept alle partijen op om het staken van de vijandelijkheden te respecteren en vredesonderhandelingen met succes te voeren. We roepen ook op om onmiddellijk humanitaire corridors te openen om de levering van voedsel, water, medicijnen en andere benodigdheden aan de Tigray-bevolking mogelijk te maken. 

Hoewel we de complexiteit erkennen van het opzetten van een bestuurskader dat de multi-etnische erfenis van Ethiopië adequaat aanpakt, geloven we dat de beste oplossing voor het Tigray-conflict van de Ethiopiërs zelf zal komen, en ondersteunen we het raamwerk dat de A3+1-bemiddelingsgroep heeft opgesteld om een ​​einde te maken aan de aanhoudende crisis. Het 'Nationale Dialoog'-proces biedt hoop op een mogelijke diplomatieke oplossing voor deze crisis en moet worden aangemoedigd, maar kan niet dienen als alternatief voor wetgeving.

We roepen Abiy Ahmed en Debretsion Gebremichael op om face-to-face onderhandelingen met elkaar te beginnen, zodat het conflict zo snel mogelijk kan worden opgelost en burgers gespaard blijven van zich steeds herhalende cycli van geweld.

We roepen leiders ook op om internationale organisaties toe te staan ​​mogelijke oorlogsmisdaden te onderzoeken die zijn begaan door de regering, Eritrese troepen en de TPLF.

Alle partijen moeten hun uiterste best doen om culturele erfgoedsites te behouden, aangezien deze van grote waarde zijn voor het culturele weefsel van de mensheid. Locaties zoals kloosters hebben een grote historische, culturele en religieuze waarde en moeten als zodanig behouden blijven. Nonnen, priesters en andere geestelijken van deze sites mogen ook niet gestoord worden, ongeacht hun oorspronkelijke etnische achtergrond.

Burgers moeten het recht op een eerlijk proces krijgen en degenen die buitengerechtelijke executies en onmenselijke daden van seksueel geweld hebben gepleegd, moeten ter verantwoording worden geroepen.

Deze meedogenloze oorlog zal pas eindigen als leiders aan beide kanten zich ertoe verbinden hun problemen uit het verleden op te lossen, de aanhoudende massale humanitaire crisis aan te pakken, te stoppen met machtswellust en elkaar te goeder trouw aanspreken.

De recente stopzetting van de vijandelijkheden is een positieve stap voorwaarts, maar er moet een vredesakkoord voor de lange termijn komen dat kan zorgen voor een duurzaam en stabiel maatschappelijk middenveld voor toekomstige generaties. Hoe dit tot stand kan komen, kan het beste aan de Ethiopiërs en hun leiders worden overgelaten, hoewel internationale bemiddeling een sleutelrol zou moeten spelen.

Wil een succesvol, vrij Ethiopië uit de as van deze gruwelijke oorlog herrijzen, dan moet het leiderschap aan beide kanten bereid zijn compromissen te sluiten en tegelijkertijd degenen die verantwoordelijk zijn voor oorlogsmisdaden ter verantwoording roepen. De status quo die Tigray plaatst tegen de rest van Ethiopië is inherent onhoudbaar en zal in de toekomst alleen maar leiden tot een nieuwe oorlog.

ICERM roept op tot een zorgvuldig opgezet bemiddelingsproces, dat naar onze mening de meest effectieve manier is om tot een succesvolle diplomatieke oplossing en vrede in de regio te komen.

Vrede moet met gerechtigheid worden bereikt, anders is het slechts een kwestie van tijd totdat het conflict zich opnieuw manifesteert en burgers de hoge prijs blijven betalen.

Conflictsystemen in Ethiopië: een paneldiscussie

De panelleden bespraken het Tigray-conflict in Ethiopië en concentreerden zich op de rol van historische verhalen als een sleutelkracht voor sociale cohesie en fragmentatie in Ethiopië. Door erfgoed als analytisch kader te gebruiken, gaf het panel inzicht in de sociaal-politieke realiteit en ideologieën van Ethiopië die de huidige oorlog aansturen.

Datum: 12 maart 2022 @ 10:00 uur.

Panelleden:

Dr. Hagos Abrha Abay, Universiteit van Hamburg, Duitsland; Postdoctoraal onderzoeker bij het Centrum voor de Studie van Manuscriptculturen.

Dr. Wolbert GC Smidt, Friedrich-Schiller-Universiteit Jena, Duitsland; Ethnohistorian, met meer dan 200 onderzoeksartikelen, voornamelijk over historische en antropologische thema's gericht op Noordoost-Afrika.

Mevr. Weyni Tesfai, Alumna van de Universiteit van Keulen, Duitsland; Cultureel antropoloog en historicus op het gebied van Afrikastudies.

Voorzitter van het panel:

Dr. Awet T. Weldemichael, professor en Queen's National Scholar aan de Queen's University in Kingston, Ontario, Canada. Hij is lid van de Royal Society of Canada, College of New Scholars. Hij is een expert op het gebied van hedendaagse geschiedenis en politiek van de Hoorn van Afrika, waarover hij veel heeft gesproken, geschreven en gepubliceerd.

Delen

Gerelateerde artikelen

Het opbouwen van veerkrachtige gemeenschappen: op kinderen gerichte verantwoordingsmechanismen voor de jezidi-gemeenschap na de genocide (2014)

Deze studie richt zich op twee wegen waarlangs verantwoordingsmechanismen kunnen worden nagestreefd in het post-genocidetijdperk van de Jezidi-gemeenschap: gerechtelijk en niet-gerechtelijk. Transitional Justice is een unieke kans na de crisis om de transitie van een gemeenschap te ondersteunen en een gevoel van veerkracht en hoop te bevorderen door middel van strategische, multidimensionale steun. Er bestaat bij dit soort processen geen ‘one size fits all’-benadering, en dit document houdt rekening met een verscheidenheid aan essentiële factoren bij het leggen van de basis voor een effectieve aanpak om niet alleen leden van de Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIL) vast te houden verantwoordelijk zijn voor hun misdaden tegen de menselijkheid, maar om de Jezidi-leden, en met name kinderen, in staat te stellen een gevoel van autonomie en veiligheid te herwinnen. Daarbij leggen onderzoekers de internationale standaarden van de mensenrechtenverplichtingen van kinderen uiteen, en specificeren welke relevant zijn in de Iraakse en Koerdische context. Door vervolgens de lessen te analyseren die zijn geleerd uit casestudy's van soortgelijke scenario's in Sierra Leone en Liberia, beveelt de studie interdisciplinaire verantwoordingsmechanismen aan die gericht zijn op het aanmoedigen van kinderparticipatie en bescherming binnen de Jezidi-context. Er worden specifieke mogelijkheden geboden waarop kinderen kunnen en moeten participeren. Interviews in Iraaks Koerdistan met zeven kinderen die de gevangenschap van IS hebben overleefd, hebben getuigenissen uit de eerste hand opgeleverd over de huidige hiaten in de zorg voor hun behoeften na de gevangenschap, en hebben geleid tot de creatie van militante ISIL-profielen, waarbij vermeende daders in verband werden gebracht met specifieke schendingen van het internationaal recht. Deze getuigenissen geven een uniek inzicht in de ervaringen van jonge jezidi-overlevenden, en wanneer ze worden geanalyseerd in de bredere religieuze, gemeenschaps- en regionale context, bieden ze duidelijkheid in holistische volgende stappen. Onderzoekers hopen een gevoel van urgentie over te brengen bij het opzetten van effectieve mechanismen voor overgangsjustitie voor de Jezidi-gemeenschap, en roepen specifieke actoren en de internationale gemeenschap op om universele jurisdictie te benutten en de oprichting van een Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC) te bevorderen als een een niet-bestraffende manier om de ervaringen van de Yazidi’s te eren, en tegelijkertijd de ervaring van het kind te eren.

Delen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen