Principes, doeltreffendheid en uitdagingen van traditionele mechanismen voor geschillenbeslechting: een overzicht van zaken uit Kenia, Rwanda, Soedan en Oeganda

Abstract:

Conflicten zijn onvermijdelijk en dat geldt ook voor de toenemende zoektocht naar vreedzaam samenleven in moderne samenlevingen. Daarom zijn het proces en de effectiviteit van het toegepaste afwikkelingsmechanisme van belang. Formele rechtssystemen voor conflictoplossing in Afrikaanse landen zijn postkoloniale westerse instellingen die worden gebruikt om gerechtigheid te zoeken. Binnen de culturen van de meeste gemeenschappen zijn echter traditionele mechanismen voor geschillenbeslechting (TDRM) verweven. Hoewel ze worden gebruikt, worden deze TDRM's nog steeds niet herkend. Dit artikel analyseert op kritische wijze de brede literatuur over vier van dergelijke mechanismen zoals toegepast door verschillende gemeenschappen in Oost-Afrika. De geselecteerde mechanismen omvatten mato oput, een traditioneel rechtssysteem van de Acholi-stam in Oeganda; abunzi-bemiddeling, een Rwandese benadering van lokale gerechtigheid; judiyya, een basissysteem van arbitrage dat zich richt op verzoening en het herstel van sociale relaties in de Darfur-gemeenschap in Soedan; en taboe-systeem, een bron van vrede voor Isukhas van Kakamega in Kenia. Het artikel onderzoekt de algemene principes die worden gebruikt in traditionele mechanismen voor geschillenbeslechting, hun effectiviteit bij het verbeteren van menselijke relaties, en de implementatieproblemen bij het opzetten van formele rechtssystemen en de complexiteit van geschillen die men tegenkomt. Het veranderingsproces wordt geïdentificeerd. De methodologie is een kritische analyse van secundaire bronnen en gegevens. Uit deze analyse komen vier gemeenschappelijke principes voort, bekend als de 4R’s: respect en oprechtheid; verzoening en vergeving; restitutie en verzoening; en herstel van de vrede. De effectiviteit van de geselecteerde TDRM's komt tot uiting op vier gebieden: het bevorderen van gerechtigheid; waarheid en compensatie; het verbeteren van menselijke relaties; vergeving en verzoening; en herstel van vrede en harmonie. Uit een synthese van de literatuur blijkt dat de meeste Afrikaanse landen nog steeds vasthouden aan gewoonterecht, waarbij de toepassing van traditionele mechanismen voor geschillenbeslechting gebruikelijk is. Het artikel stelt dat hoewel het belangrijk is om conflicten op te lossen met behulp van internationale, nationale en staatsinstellingen, we de rol van traditionele mechanismen voor geschillenbeslechting voor bepaalde conflicten of delen daarvan moeten onderstrepen, vooral interpersoonlijke en intergroepsgeschillen. Deze snel geïmplementeerde mechanismen voor het oplossen van conflicten zijn effectief, versterken menselijke relaties en vreedzaam samenleven, en richten zich op de behoeften en belangen van de betrokken partijen en de gemeenschap als geheel.

Lees of download het volledige artikel:

Sabala, Genevieve M (2019). Principes, effectiviteit en uitdagingen van traditionele mechanismen voor geschillenbeslechting: een overzicht van zaken uit Kenia, Rwanda, Soedan en Oeganda

Journal of Living Together, 6 (1), pp. 162-172, 2019, ISSN: 2373-6615 (druk); 2373-6631 (online).

@Artikel{Sabala2019
Titel = {Principes, effectiviteit en uitdagingen van traditionele mechanismen voor geschillenbeslechting: een overzicht van zaken uit Kenia, Rwanda, Soedan en Oeganda}
Auteur = {Genevieve M. Sabala}
URL = {https://icermediation.org/traditional-dispute-resolutie-mechanisms/}
ISSN = {2373-6615 (afdrukken); 2373-6631 (online)}
Jaar = {2019}
Datum = {2019-12-18}
Dagboek = {Journal of Living Together}
Inhoud = {6}
Getal = {1}
Pagina's = {162-172}
Uitgever = {Internationaal centrum voor etnisch-religieuze bemiddeling}
Adres = {Mount Vernon, New York}
Editie = {2019}.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Het opbouwen van veerkrachtige gemeenschappen: op kinderen gerichte verantwoordingsmechanismen voor de jezidi-gemeenschap na de genocide (2014)

Deze studie richt zich op twee wegen waarlangs verantwoordingsmechanismen kunnen worden nagestreefd in het post-genocidetijdperk van de Jezidi-gemeenschap: gerechtelijk en niet-gerechtelijk. Transitional Justice is een unieke kans na de crisis om de transitie van een gemeenschap te ondersteunen en een gevoel van veerkracht en hoop te bevorderen door middel van strategische, multidimensionale steun. Er bestaat bij dit soort processen geen ‘one size fits all’-benadering, en dit document houdt rekening met een verscheidenheid aan essentiële factoren bij het leggen van de basis voor een effectieve aanpak om niet alleen leden van de Islamitische Staat van Irak en de Levant (ISIL) vast te houden verantwoordelijk zijn voor hun misdaden tegen de menselijkheid, maar om de Jezidi-leden, en met name kinderen, in staat te stellen een gevoel van autonomie en veiligheid te herwinnen. Daarbij leggen onderzoekers de internationale standaarden van de mensenrechtenverplichtingen van kinderen uiteen, en specificeren welke relevant zijn in de Iraakse en Koerdische context. Door vervolgens de lessen te analyseren die zijn geleerd uit casestudy's van soortgelijke scenario's in Sierra Leone en Liberia, beveelt de studie interdisciplinaire verantwoordingsmechanismen aan die gericht zijn op het aanmoedigen van kinderparticipatie en bescherming binnen de Jezidi-context. Er worden specifieke mogelijkheden geboden waarop kinderen kunnen en moeten participeren. Interviews in Iraaks Koerdistan met zeven kinderen die de gevangenschap van IS hebben overleefd, hebben getuigenissen uit de eerste hand opgeleverd over de huidige hiaten in de zorg voor hun behoeften na de gevangenschap, en hebben geleid tot de creatie van militante ISIL-profielen, waarbij vermeende daders in verband werden gebracht met specifieke schendingen van het internationaal recht. Deze getuigenissen geven een uniek inzicht in de ervaringen van jonge jezidi-overlevenden, en wanneer ze worden geanalyseerd in de bredere religieuze, gemeenschaps- en regionale context, bieden ze duidelijkheid in holistische volgende stappen. Onderzoekers hopen een gevoel van urgentie over te brengen bij het opzetten van effectieve mechanismen voor overgangsjustitie voor de Jezidi-gemeenschap, en roepen specifieke actoren en de internationale gemeenschap op om universele jurisdictie te benutten en de oprichting van een Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC) te bevorderen als een een niet-bestraffende manier om de ervaringen van de Yazidi’s te eren, en tegelijkertijd de ervaring van het kind te eren.

Delen