Traditionele systemen en praktijken van conflictoplossing

Traditionele geschillenbeslechting Journal of Living Together omslag geschaald

Abstract:

Het Journal of Living Together van het International Centre for Ethno-Religious Mediation is verheugd deze verzameling collegiaal getoetste artikelen over traditionele systemen en praktijken van conflictoplossing te publiceren. We hopen dat deze artikelen, geschreven door wetenschappers uit multidisciplinaire vakgebieden, zullen helpen om ons begrip van belangrijke kwesties, theorieën, methoden en praktijken van conflictoplossing te vergroten. Regulier onderzoek en studies over conflictoplossing zijn tot nu toe grotendeels gebaseerd op theorieën, principes, modellen, methoden, processen, cases, praktijken en literatuur die in westerse culturen en instellingen is ontwikkeld. Er is weinig of geen aandacht besteed aan de systemen en processen van conflictoplossing die historisch werden gebruikt in oude samenlevingen of die momenteel worden toegepast door traditionele heersers en andere inheemse leiders (dwz koningen, koninginnen, stamhoofden, dorpshoofden, priesters) in verschillende delen van de wereld en op basisniveau. ¬-Deze inheemse leiders werken om te bemiddelen en geschillen op te lossen, gerechtigheid en harmonie te herstellen en vreedzaam samenleven te bevorderen in hun verschillende kiesdistricten, gemeenschappen, regio's en landen. Ook een grondig onderzoek van de syllabi en portfolio's van cursussen op het gebied van conflictanalyse en -oplossing, vredes- en conflictstudies, alternatieve geschillenbeslechting, conflictbeheersingsstudies en aanverwante studiegebieden bevestigt de wijdverbreide, maar onjuiste veronderstelling dat conflictoplossing is een westerse creatie. Hoewel traditionele systemen en processen van conflictoplossing ouder zijn dan moderne theorieën en praktijken van conflictoplossing, zijn ze bijna, zo niet volledig, niet beschikbaar in onze handboeken over conflictoplossing, cursussyllabi en discours over openbaar beleid. Zelfs met de oprichting van het Permanent Forum van de Verenigde Naties over inheemse kwesties in 2000 – een internationaal orgaan dat door de Verenigde Naties is gemandateerd om het bewustzijn over inheemse kwesties te vergroten en erover te discussiëren – en de Verklaring van de Verenigde Naties over de rechten van inheemse volkeren die door de Verenigde Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in 2007 en geratificeerd door de lidstaten, is er op internationaal niveau geen noemenswaardige discussie gevoerd over de traditionele systemen en processen van conflictoplossing, en de verschillende rollen die traditionele heersers en inheemse leiders spelen bij het voorkomen, beheren, beperken, bemiddelen of het oplossen van conflicten en het bevorderen van een cultuur van vrede, zowel aan de basis als op nationaal niveau. Het International Centre for Ethno-Religious Mediation is van mening dat onderzoek en internationale discussie over traditionele systemen en processen van conflictoplossing hard nodig zijn in deze cruciale tijd in de wereldgeschiedenis. Traditionele heersers en inheemse leiders zijn de bewaarders van vrede op basisniveau, en lange tijd heeft de internationale gemeenschap hen en hun schat aan kennis en wijsheid op het gebied van conflictoplossing en vredesopbouw genegeerd. Het wordt hoog tijd dat we traditionele heersers en inheemse leiders betrekken bij de discussie over internationale vrede en veiligheid. Samen werken we aan het vergroten van de algemene kennis van onze samenlevingen op het gebied van conflictoplossing, vredestichting en vredesopbouw.

Lees of download het volledige artikel:

Ugorji, basilicum (red.) (2019). Traditionele systemen en praktijken van conflictoplossing

Journal of Living Together , 6 (1), 2019, ISSN: 2373-6615 (print); 2373-6631 (online).

@Artikel{Ugorji2019
Titel = {Traditionele systemen en praktijken van conflictoplossing}
Redacteur = {Basil Ugorji}
URL = {https://icermediation.org/traditional-systems-and-practices-of-conflict-resolution/}
ISSN = {2373-6615 (afdrukken); 2373-6631 (online)}
Jaar = {2019}
Datum = {2019-12-18}
Titel van probleem = {Traditionele systemen en praktijken van conflictoplossing}
Dagboek = {Journal of Living Together}
Inhoud = {6}
Getal = {1}
Uitgever = {Internationaal centrum voor etnisch-religieuze bemiddeling}
Adres = {Mount Vernon, New York}
Editie = {2019}.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Bekering tot de islam en etnisch nationalisme in Maleisië

Dit artikel maakt deel uit van een groter onderzoeksproject dat zich richt op de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme en de suprematie in Maleisië. Hoewel de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme aan verschillende factoren kan worden toegeschreven, richt dit artikel zich specifiek op de islamitische bekeringswet in Maleisië en de vraag of deze het sentiment van etnisch Maleisische suprematie al dan niet heeft versterkt. Maleisië is een multi-etnisch en multireligieus land dat in 1957 onafhankelijk werd van de Britten. De Maleiers zijn de grootste etnische groep en hebben de religie van de islam altijd beschouwd als een essentieel onderdeel van hun identiteit, die hen scheidt van andere etnische groepen die tijdens de Britse koloniale overheersing naar het land werden gebracht. Hoewel de islam de officiële religie is, staat de grondwet toe dat andere religies vreedzaam worden beoefend door niet-Maleisische Maleisiërs, namelijk de etnische Chinezen en Indiërs. De islamitische wet die moslimhuwelijken in Maleisië regelt, schrijft echter voor dat niet-moslims zich tot de islam moeten bekeren als ze met moslims willen trouwen. In dit artikel betoog ik dat de islamitische bekeringswet is gebruikt als een instrument om het sentiment van het etnisch Maleisische nationalisme in Maleisië te versterken. Voorlopige gegevens zijn verzameld op basis van interviews met Maleisische moslims die getrouwd zijn met niet-Maleisiërs. De resultaten hebben aangetoond dat de meerderheid van de Maleisische geïnterviewden de bekering tot de islam als noodzakelijk beschouwt, zoals vereist door de islamitische religie en de staatswet. Bovendien zien ze ook geen reden waarom niet-Maleiers bezwaar zouden hebben tegen bekering tot de islam, aangezien de kinderen na het huwelijk automatisch als Maleiers worden beschouwd volgens de grondwet, die ook status en privileges met zich meebrengt. De opvattingen van niet-Maleiers die zich tot de islam hebben bekeerd, zijn gebaseerd op secundaire interviews die door andere geleerden zijn afgenomen. Omdat moslim zijn geassocieerd wordt met Maleis zijn, voelen veel niet-Maleisiërs die zich bekeerd hebben, beroofd van hun gevoel van religieuze en etnische identiteit, en voelen ze zich onder druk gezet om de etnisch-Maleisische cultuur te omarmen. Hoewel het veranderen van de bekeringswet moeilijk kan zijn, zouden open interreligieuze dialogen op scholen en in de publieke sector de eerste stap kunnen zijn om dit probleem aan te pakken.

Delen