Vietnam en de Verenigde Staten: verzoening van een verre en bittere oorlog

Bruce Mc Kinney

Vietnam en de Verenigde Staten: verzoening van een verre en bittere oorlog op ICERM Radio uitgezonden op zaterdag 20 augustus 2016 om 2 uur Eastern Time (New York).

Zomerlezingenreeks 2016

Thema: "Vietnam en de Verenigde Staten: verzoening van een verre en bittere oorlog"

Bruce Mc Kinney

Gastspreker: Bruce C. McKinney, Ph.D., Professor, Afdeling Communicatiewetenschap, Universiteit van North Carolina Wilmington.

Synopsis:

Toen de Amerikaanse betrokkenheid bij Vietnam in 1975 eindigde, hadden beide landen bittere wonden van een lange oorlog met verwoestende menselijke en financiële kosten. Pas in 1995 begonnen de twee landen diplomatieke betrekkingen en de ondertekening van de bilaterale handelsovereenkomst van 2000 maakte de weg vrij voor economische betrekkingen. De wonden van de oorlog tussen de VS en Vietnam blijven echter bestaan, waaronder vragen over vermiste Amerikaanse MIA / POW's en besmetting met Agent Orange in Vietnam. Daarnaast zien de VS veel problemen met mensenrechtenschendingen in Vietnam die nog steeds voor frictie zorgen in de betrekkingen tussen de twee voormalige vijanden. Ten slotte ligt de kwestie van echte verzoening van oorlogsgerelateerde kwesties misschien niet tussen de VS en Vietnam, maar binnen de grenzen van Vietnam - tussen degenen die vochten voor de overwinnaars, en degenen die vochten voor een mislukte zaak en standrechtelijk werden veroordeeld tot harde en vaak fatale omstandigheden in de heropvoedingskampen.

Klik om het transcript van de lezing te lezen

Dr Bruce C. McKinney, hoogleraar Communicatiewetenschap, afgestudeerd aan de middelbare school in Ipswich, Massachusetts. Hij behaalde zijn BA in psychologie aan de Universiteit van New Hampshire en zijn MA en Ph.D. in spraakcommunicatie van de Pennsylvania State University. Hij geeft cursussen in concepten in communicatiewetenschap, mediation, communicatietheorie en onderhandeling. Professor McKinney geeft ook afstudeercursussen conflictbeheersing voor het MA-programma conflictbeheersing van het Department of Public and International Affairs.

Professor McKinney heeft in Vietnam lesgegeven aan Cleverlearn, Royal Education en de Vietnam National University in Hanoi. Hij heeft Vietnamese percepties van communicatie-educatie, public relations en conflictbeheersing bestudeerd. Naast lesgeven heeft hij gewerkt bij het United States Marine Corps Special Operation Command in Stone Bay, North Carolina. Momenteel werkt hij samen met de Wilmington, NC, Police Department en de New Hanover Country Sheriff's Department aan het opbouwen van betere gemeenschapsrelaties tussen burgers en wetshandhavers in Wilmington, NC. Zijn publicaties omvatten artikelen over Vietnam in Asian Profile, Public Relations Quarterly, The Canadian Journal of Peace Research en The Carolinas Communication Annual. Hij heeft ook artikelen gepubliceerd in Communication Quarterly, Communication Education, Communication Research Reports, The Journal of Business and Technical Communication, Mediation Quarterly en Journal of Conflict Resolution. Zijn meest recente publicatie is “Vietnam and the United States: Reconciliation from a Distant and Bitter War”, gepubliceerd in het internationale tijdschrift Asian Profile. McKinney is getrouwd met Le Thi Hong Trang die hij ontmoette tijdens het lesgeven in Ho Chi Minh City. Hij heeft ook lesgegeven aan James Madison University (Virginia) en Angelo State University (Texas). McKinney gaf les aan UNCW van 1990-1999 en keerde terug naar UNCW in 2005.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Bekering tot de islam en etnisch nationalisme in Maleisië

Dit artikel maakt deel uit van een groter onderzoeksproject dat zich richt op de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme en de suprematie in Maleisië. Hoewel de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme aan verschillende factoren kan worden toegeschreven, richt dit artikel zich specifiek op de islamitische bekeringswet in Maleisië en de vraag of deze het sentiment van etnisch Maleisische suprematie al dan niet heeft versterkt. Maleisië is een multi-etnisch en multireligieus land dat in 1957 onafhankelijk werd van de Britten. De Maleiers zijn de grootste etnische groep en hebben de religie van de islam altijd beschouwd als een essentieel onderdeel van hun identiteit, die hen scheidt van andere etnische groepen die tijdens de Britse koloniale overheersing naar het land werden gebracht. Hoewel de islam de officiële religie is, staat de grondwet toe dat andere religies vreedzaam worden beoefend door niet-Maleisische Maleisiërs, namelijk de etnische Chinezen en Indiërs. De islamitische wet die moslimhuwelijken in Maleisië regelt, schrijft echter voor dat niet-moslims zich tot de islam moeten bekeren als ze met moslims willen trouwen. In dit artikel betoog ik dat de islamitische bekeringswet is gebruikt als een instrument om het sentiment van het etnisch Maleisische nationalisme in Maleisië te versterken. Voorlopige gegevens zijn verzameld op basis van interviews met Maleisische moslims die getrouwd zijn met niet-Maleisiërs. De resultaten hebben aangetoond dat de meerderheid van de Maleisische geïnterviewden de bekering tot de islam als noodzakelijk beschouwt, zoals vereist door de islamitische religie en de staatswet. Bovendien zien ze ook geen reden waarom niet-Maleiers bezwaar zouden hebben tegen bekering tot de islam, aangezien de kinderen na het huwelijk automatisch als Maleiers worden beschouwd volgens de grondwet, die ook status en privileges met zich meebrengt. De opvattingen van niet-Maleiers die zich tot de islam hebben bekeerd, zijn gebaseerd op secundaire interviews die door andere geleerden zijn afgenomen. Omdat moslim zijn geassocieerd wordt met Maleis zijn, voelen veel niet-Maleisiërs die zich bekeerd hebben, beroofd van hun gevoel van religieuze en etnische identiteit, en voelen ze zich onder druk gezet om de etnisch-Maleisische cultuur te omarmen. Hoewel het veranderen van de bekeringswet moeilijk kan zijn, zouden open interreligieuze dialogen op scholen en in de publieke sector de eerste stap kunnen zijn om dit probleem aan te pakken.

Delen