Geweld en discriminatie tegen religieuze minderheden in vluchtelingenkampen in heel Europa

Basil Ugorji-toespraak gehouden door Basil Ugorji President en CEO International Center for Ethno Religious Mediation ICERM New York USA

Toespraak gehouden door Basil Ugorji, President en CEO, International Center for Ethno-Religious Mediation (ICERM), New York, VS, tijdens de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa, Commissie Migratie, Vluchtelingen en Ontheemden, Straatsburg, Frankrijk, over Donderdag 3 oktober 2019, van 2 tot 3.30 uur (zaal 8).

Het is een eer om hier bij de Parlementaire Vergadering van de Raad van Europa. Bedankt voor de uitnodiging om te spreken over “geweld en discriminatie van religieuze minderheden in vluchtelingenkampen in heel Europa.” Hoewel ik de belangrijke bijdragen van de experts die voor mij spraken over dit onderwerp erkent, zal mijn toespraak zich concentreren op hoe de beginselen van de interreligieuze dialoog kunnen worden gebruikt om een ​​einde te maken aan geweld en discriminatie tegen religieuze minderheden – vooral onder vluchtelingen en asielzoekers – in heel Europa.

Mijn organisatie, International Centre for Ethno-Religious Mediation, is van mening dat conflicten waarbij religie betrokken is, uitzonderlijke omgevingen creëren waar zowel unieke barrières als oplossingsstrategieën of kansen ontstaan. Ongeacht of religie de bron van conflicten is, ingesleten culturele ethos, gedeelde waarden en wederzijdse religieuze overtuigingen kunnen zowel het proces als de uitkomst van conflictoplossing substantieel beïnvloeden.

Als een opkomend kenniscentrum voor het oplossen van etnische en religieuze conflicten en vredesopbouw, identificeren we de behoeften aan preventie en oplossing van etnische en religieuze conflicten en mobiliseren we middelen, waaronder etnisch-religieuze bemiddeling en interreligieuze dialoogprogramma's om duurzame vrede te ondersteunen.

In de nasleep van een toegenomen instroom van asielzoekers in 2015 en 2016, toen bijna 1.3 miljoen vluchtelingen met verschillende religieuze overtuigingen asielbescherming in Europa aanvroegen en volgens het Europees Parlement meer dan 2.3 miljoen migranten Europa binnenkwamen, organiseerden we een internationale conferentie over interreligieuze dialoog. We onderzochten de positieve, prosociale rol die religieuze actoren met gedeelde tradities en waarden in het verleden hebben gespeeld en nog steeds spelen bij het versterken van sociale cohesie, vreedzame beslechting van geschillen, interreligieuze dialoog en begrip, en het bemiddelingsproces. Onderzoeksresultaten gepresenteerd op onze conferentie door onderzoekers uit meer dan 15 landen laten zien dat de gedeelde waarden in verschillende religies kan worden gebruikt om een ​​cultuur van vrede te bevorderen, de bemiddelings- en dialoogprocessen en -resultaten te verbeteren, en de bemiddelaars en dialoogfacilitators van religieuze en etnisch-politieke conflicten op te leiden, evenals beleidsmakers en andere statelijke en niet-statelijke actoren die werken aan het terugdringen van geweld en conflicten oplossen binnen migrantencentra of vluchtelingenkampen of tussen migranten en hun gastgemeenschappen.

Hoewel dit niet het moment is om alle gedeelde waarden die we in alle religies aantroffen op te sommen en te bespreken, is het belangrijk erop te wijzen dat alle gelovigen, ongeacht hun religieuze overtuigingen, geloven in en proberen de Gulden Regel in praktijk te brengen die zegt en ik citeer: "Wat u haat, doe dat anderen niet aan." Met andere woorden: "Behandel anderen zoals je zou willen dat ze jou behandelen." Een andere gedeelde religieuze waarde die we in alle religies hebben geïdentificeerd, is de heiligheid van elk menselijk leven. Dit verbiedt geweld tegen degenen die anders zijn dan wij, en moedigt mededogen, liefde, tolerantie, respect en empathie aan.

Wetende dat mensen sociale dieren zijn die bedoeld zijn om met anderen samen te leven, hetzij als migranten of als leden van de gastgemeenschappen, is de vraag die moet worden beantwoord: hoe kunnen we de moeilijkheden in interpersoonlijke of intergroepsrelaties aanpakken om “een samenleving tot stand te brengen”? dat de personen, families, eigendommen en waardigheid respecteert van anderen die anders zijn dan wij en die een andere religie praktiseren?”

Deze vraag moedigt ons aan om een ​​theorie van verandering te ontwikkelen die in de praktijk kan worden vertaald. Deze theorie van verandering begint met een nauwkeurige diagnose of formulering van het probleem in migrantencentra en vluchtelingenkampen in heel Europa. Zodra het probleem goed begrepen is, worden de interventiedoelen, de interventiemethode, hoe verandering zal plaatsvinden en de beoogde effecten van deze verandering in kaart gebracht.

We beschouwen geweld en discriminatie tegen religieuze minderheden in vluchtelingenkampen in heel Europa als een onconventionele religieuze en sektarische conflictsituatie. Belanghebbenden in dit conflict hebben verschillende wereldbeelden en realiteiten die zijn gebaseerd op meerdere factoren – factoren die moeten worden onderzocht en geanalyseerd. We signaleren ook groepsgevoelens van afwijzing, uitsluiting, vervolging en vernedering, evenals onbegrip en gebrek aan respect. Om deze situatie aan te pakken, stellen we het gebruik van een onconventioneel en religieus interventieproces voor dat de ontwikkeling van een open geest aanmoedigt om het wereldbeeld en de realiteit van de anderen te leren en te begrijpen; creatie van een psychologische en veilige & vertrouwde fysieke ruimte; herinjectie en herstel van vertrouwen aan beide kanten; betrokkenheid bij een wereldbeeldgevoelig en integrerend dialoogproces door de hulp van externe tussenpersonen of wereldbeeldvertalers, vaak etnisch-religieuze bemiddelaars en dialoogfacilitatoren genoemd. Door actief en reflectief te luisteren en door een niet-oordelende conversatie of dialoog aan te moedigen, zullen de onderliggende emoties worden gevalideerd en zullen het gevoel van eigenwaarde en het vertrouwen worden hersteld. Terwijl ze blijven wie ze zijn, zullen zowel de migranten als de leden van de gastgemeenschap in staat worden gesteld om in vrede en harmonie samen te leven.

Om communicatielijnen te helpen ontwikkelen tussen en tussen vijandige partijen die betrokken zijn bij deze conflictsituatie, en om vreedzame coëxistentie, interreligieuze dialoog en gezamenlijke samenwerking te bevorderen, nodig ik u uit om twee belangrijke projecten te onderzoeken die onze organisatie, International Centre for Ethno-Religious Mediation, uitvoert. momenteel aan bezig. De eerste is de bemiddeling van etnische en religieuze conflicten die professionele en nieuwe bemiddelaars in staat stelt om etnische, raciale en religieuze conflicten op te lossen met behulp van een gemengd model van transformatieve, verhalende en op geloof gebaseerde conflictoplossing. Het tweede is ons dialoogproject dat bekend staat als Living Together Movement, een project dat is ontworpen om etnische en religieuze conflicten te helpen voorkomen en oplossen door middel van dialoog, openhartige discussies, meelevend en empathisch luisteren en viering van diversiteit. Het doel is om respect, tolerantie, acceptatie, begrip en harmonie in de samenleving te vergroten.

De principes van de interreligieuze dialoog die tot nu toe zijn besproken, worden ondersteund door het kader van godsdienstvrijheid. Door deze principes wordt de autonomie van de partijen gevalideerd en worden ruimtes gecreëerd die inclusie, respect voor diversiteit, groepsgerelateerde rechten, inclusief de rechten van minderheden, en vrijheid van godsdienst bevorderen.

Bedankt voor het luisteren!

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen

Bekering tot de islam en etnisch nationalisme in Maleisië

Dit artikel maakt deel uit van een groter onderzoeksproject dat zich richt op de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme en de suprematie in Maleisië. Hoewel de opkomst van het etnisch Maleisische nationalisme aan verschillende factoren kan worden toegeschreven, richt dit artikel zich specifiek op de islamitische bekeringswet in Maleisië en de vraag of deze het sentiment van etnisch Maleisische suprematie al dan niet heeft versterkt. Maleisië is een multi-etnisch en multireligieus land dat in 1957 onafhankelijk werd van de Britten. De Maleiers zijn de grootste etnische groep en hebben de religie van de islam altijd beschouwd als een essentieel onderdeel van hun identiteit, die hen scheidt van andere etnische groepen die tijdens de Britse koloniale overheersing naar het land werden gebracht. Hoewel de islam de officiële religie is, staat de grondwet toe dat andere religies vreedzaam worden beoefend door niet-Maleisische Maleisiërs, namelijk de etnische Chinezen en Indiërs. De islamitische wet die moslimhuwelijken in Maleisië regelt, schrijft echter voor dat niet-moslims zich tot de islam moeten bekeren als ze met moslims willen trouwen. In dit artikel betoog ik dat de islamitische bekeringswet is gebruikt als een instrument om het sentiment van het etnisch Maleisische nationalisme in Maleisië te versterken. Voorlopige gegevens zijn verzameld op basis van interviews met Maleisische moslims die getrouwd zijn met niet-Maleisiërs. De resultaten hebben aangetoond dat de meerderheid van de Maleisische geïnterviewden de bekering tot de islam als noodzakelijk beschouwt, zoals vereist door de islamitische religie en de staatswet. Bovendien zien ze ook geen reden waarom niet-Maleiers bezwaar zouden hebben tegen bekering tot de islam, aangezien de kinderen na het huwelijk automatisch als Maleiers worden beschouwd volgens de grondwet, die ook status en privileges met zich meebrengt. De opvattingen van niet-Maleiers die zich tot de islam hebben bekeerd, zijn gebaseerd op secundaire interviews die door andere geleerden zijn afgenomen. Omdat moslim zijn geassocieerd wordt met Maleis zijn, voelen veel niet-Maleisiërs die zich bekeerd hebben, beroofd van hun gevoel van religieuze en etnische identiteit, en voelen ze zich onder druk gezet om de etnisch-Maleisische cultuur te omarmen. Hoewel het veranderen van de bekeringswet moeilijk kan zijn, zouden open interreligieuze dialogen op scholen en in de publieke sector de eerste stap kunnen zijn om dit probleem aan te pakken.

Delen