Gewelddadig extremisme: hoe, waarom, wanneer en waar radicaliseren mensen?

Manal Taha

Gewelddadig extremisme: hoe, waarom, wanneer en waar radicaliseren mensen? op ICERM Radio uitgezonden op zaterdag 9 juli 2016 om 2 uur Eastern Time (New York).

Luister naar de ICERM Radio talkshow ‘Lets Talk About It’ voor een boeiende paneldiscussie over ‘Gewelddadig extremisme: hoe, waarom, wanneer en waar worden mensen geradicaliseerd?" met drie vooraanstaande panelleden met expertise op het gebied van de bestrijding van gewelddadig extremisme (CVE) en terrorismebestrijding (CT).

Voorname panelleden:

Maryhope Schwoebel Mary Hope Schwoebel, Ph.D., universitair docent, afdeling Conflictresolutiestudies, Nova Southeastern University, Florida 

Maryhope Schwoebel heeft een Ph.D. van de School of Conflict Analysis and Resolution aan de George Mason University en een masterdiploma van de University of California in volwassenen- en niet-formeel onderwijs met een specialisatie in internationale ontwikkeling. Haar proefschrift was getiteld ‘Natieopbouw in de landen van de Somaliërs.’

Dr. Schwoebel brengt 30 jaar ervaring mee op het gebied van vredesopbouw, bestuur, humanitaire hulp en ontwikkeling, en heeft gewerkt voor VN-agentschappen, bilaterale en multilaterale en niet-gouvernementele organisaties.

Ze diende als vrijwilliger bij het Peace Corps in Paraguay, waar ze vijf jaar doorbracht. Daarna bracht ze zes jaar door in de Hoorn van Afrika, waar ze programma's leidde voor UNICEF en NGO's in Somalië en Kenia.

Terwijl ze een gezin stichtte en promoveerde, adviseerde ze vijftien jaar lang USAID en haar partners, en andere bilaterale, multilaterale en niet-gouvernementele organisaties.

Meest recentelijk bracht ze vijf jaar door aan de Academy for International Conflict Management and Peacebuilding van het US Institute of Peace, waar ze trainingen ontwikkelde en gaf in meer dan een dozijn landen in het buitenland en in Washington DC. Ze schreef succesvolle subsidievoorstellen voor, ontwierp en hield toezicht op en faciliteerde dialooginitiatieven in door oorlog verscheurde landen, waaronder Afghanistan, Pakistan, Jemen, Nigeria en Colombia. Ze deed ook onderzoek en schreef beleidsgerichte publicaties over een verscheidenheid aan onderwerpen die verband hielden met internationale vredesopbouw.

Dr. Schwoebel heeft als adjunct-faculteit lesgegeven aan Georgetown University, American University, George Mason University en University for Peace in Costa Rica. Ze is de auteur van een breed scala aan publicaties over internationale zaken, waarvan de meest recente twee hoofdstukken in boeken – ‘The Intersection of Public and Private Spheres for Pashtun Women in Politics’ in Gender, Political Struggles and Gender Equality in South Asia, en ‘The Evolution van Somalische damesmode tijdens veranderende veiligheidscontexten” in The International Politics of Fashion: Being Fab in a Dangerous World.

Haar interessegebieden omvatten vredesopbouw en staatsopbouw, vredesopbouw en ontwikkeling, gender en conflict, cultuur en conflict, en de interacties tussen inheemse bestuurssystemen en conflictoplossing en internationale interventies.

Manal Taha

Manal Taha, Jennings Randolph Senior Fellow voor Noord-Afrika, US Institute of Peace (USIP), Washington, DC

Manal Taha is de senior fellow van Jennings Randolph voor Noord-Afrika. Manal gaat onderzoek doen naar de lokale factoren die de rekrutering of radicalisering van jongeren in gewelddadige extremistische verenigingen in Libië faciliteren of anderszins beperken.

Manal is een antropoloog en conflictanalist-expert met een breed scala aan onderzoek en praktijkervaring op het gebied van naoorlogse verzoening en conflictoplossing in Libië, Zuid-Soedan en Soedan.

Ze heeft ervaring met werken voor het Office of Transition Initiative OTI/USAID in Libië. Ze heeft voor Chemonics gewerkt als regionaal programmamanager (RPM) voor Oost-Libië aan een OTI/USAID-programma gericht op programma-ontwikkeling, implementatie en het ontwikkelen van programmastrategieën.

Manal heeft verschillende onderzoeksprojecten uitgevoerd met betrekking tot de oorzaken van conflicten in Soedan, waaronder: kwalitatief onderzoek naar landbezitsystemen en waterrechten in het Nuba-gebergte in Soedan voor de Martin Luther Universiteit in Duitsland.

Naast de onderzoeksprojecten was Manal hoofdonderzoeker voor het National Center for Research in Khartoem, Soedan, waar hij werkte aan verschillende programma's in de culturele antropologie.

Ze heeft een MA in Antropologie van de Universiteit van Khartoum en een MA in Conflict Transformation van de School for International Training in Vermont.

Manal spreekt vloeiend Arabisch en Engels.

PeterBauman Peter Bauman, oprichter en CEO van Bauman Global LLC.

Peter Bauman is een dynamische professional met meer dan 15 jaar ervaring in het ontwerpen, beheren en evalueren van conflictoplossing, bestuur, beheer van land en natuurlijke hulpbronnen, milieubehoud, stabilisatie, contra-extremisme, hulp en herstel, en op jongeren gerichte ervaringsgerichte onderwijsprogramma's; het faciliteren van interpersoonlijke en intergroepsprocessen; het uitvoeren van veldonderzoek; en het adviseren van publieke en private instellingen wereldwijd.

Zijn landenervaring omvat Somalië, Jemen, Kenia, Ethiopië, Soedan, Zuid-Soedan, Burkina Faso, Nigeria, Niger, Mali, Kameroen, Tsjaad, Liberia, Belize, Haïti, Indonesië, Liberia, Marshalleilanden, Micronesië, Nepal, Pakistan, Palestina /Israël, Papoea-Nieuw-Guinea (Bougainville), Seychellen, Sri Lanka en Taiwan.

Delen

Gerelateerde artikelen

Religies in Igboland: diversificatie, relevantie en verbondenheid

Religie is een van de sociaal-economische verschijnselen met onmiskenbare gevolgen voor de mensheid waar dan ook ter wereld. Hoe heilig het ook lijkt, religie is niet alleen belangrijk voor het begrip van het bestaan ​​van welke inheemse bevolking dan ook, maar heeft ook beleidsrelevantie in de interetnische en ontwikkelingscontext. Historisch en etnografisch bewijsmateriaal over verschillende uitingen en nomenclaturen van het fenomeen religie is er in overvloed. De Igbo-natie in Zuid-Nigeria, aan beide zijden van de rivier de Niger, is een van de grootste zwarte ondernemende culturele groepen in Afrika, met een onmiskenbare religieuze hartstocht die duurzame ontwikkeling en interetnische interacties binnen haar traditionele grenzen impliceert. Maar het religieuze landschap van Igboland verandert voortdurend. Tot 1840 waren de dominante religie(s) van de Igbo inheems of traditioneel. Minder dan twintig jaar later, toen de christelijke missionaire activiteiten in het gebied begonnen, werd een nieuwe kracht ontketend die uiteindelijk het inheemse religieuze landschap van het gebied zou hertekenen. Het christendom groeide uit tot het in de schaduw stellen van de dominantie van laatstgenoemde. Vóór de honderdste verjaardag van het christendom in Igboland ontstonden de islam en andere, minder hegemonistische religies om te concurreren met de inheemse Igbo-religies en het christendom. Dit artikel volgt de religieuze diversificatie en de functionele relevantie ervan voor de harmonieuze ontwikkeling in Igboland. Het haalt zijn gegevens uit gepubliceerde werken, interviews en artefacten. Het stelt dat naarmate er nieuwe religies ontstaan, het religieuze landschap van de Igbo zal blijven diversifiëren en/of zich zal aanpassen, hetzij voor inclusiviteit, hetzij voor exclusiviteit tussen de bestaande en opkomende religies, voor het voortbestaan ​​van de Igbo.

Delen