Przesłanie Noworoczne 2014 od Prezesa Zarządu

Szanowni Członkowie ICERM,

Wraz z końcem roku nadchodzi czas refleksji, świętowania i obietnic. Zastanawiamy się nad naszym celem, świętujemy nasze osiągnięcia i cieszymy się obietnicą ulepszenia naszych usług poprzez uczenie się na dobrych uczynkach, które inspiruje nasza misja.

To, czemu oddajemy energię poprzez nasze myśli, słowa i czyny, wraca do nas w naturze. I tak, dzięki naturze naszych wspólnych intencji, zainteresowań i ideałów, jesteśmy zjednoczeni dla wspólnego celu. Podobnie jak na początku każdego przedsięwzięcia, ten rok spędziliśmy na uczeniu się, zdobywaniu wiedzy i badaniu wód. Jak wykaże sprawozdanie roczne, choć jesteśmy wciąż na początku naszej podróży, omówiono już wiele zagadnień i podjęto zdumiewający wachlarz inicjatyw. Wszystko to nadal wyznacza kierunek naszego rozwoju i kształtuje nasze plany na przyszłość.

Nigdzie indziej w roku tak wielu ludzi nie zastanawia się nad swoimi bliźnimi i wspólnymi potrzebami rodziny ludzkiej. Wypada więc, abyśmy o świcie Nowego Roku odnowili nasze wzajemne zaangażowanie, naszą misję i potrzebujących, wiedząc, że nasz potencjał ograniczają jedynie granice naszego zbiorowego doświadczenia, wnikliwości i pomysłowość, jaką wnosimy, i czas, który jesteśmy skłonni zainwestować.

W nadchodzących miesiącach będziemy w dalszym ciągu udostępniać się osobom, które znalazły się w krzyżowym ogniu gwałtownego konfliktu, ofiarom takich konfliktów nie z własnej winy oraz tym, którzy decydują się wyrządzić sobie nawzajem krzywdę, kierując się nienawiścią zrodzoną z nieporozumienia. Będziemy nadal udostępniać dostępne informacje i przydatne narzędzia tym, którzy chcą pomagać sobie i innym, za pośrednictwem naszej rosnącej biblioteki, baz danych, kursów, recenzji książek online, audycji radiowych, seminariów, konferencji i konsultacji.

To niemałe zadanie, a ICERM w 2014 r. będzie wymagał naszych połączonych umiejętności i talentów, jeśli mamy poświęcić taki poziom wysiłku, na jaki zasługuje tak istotna misja. Serdecznie dziękuję każdemu z Was za pracę wykonaną w 2013 roku; Wasze wspólne osiągnięcia mówią same za siebie. Korzystając z wizji, inspiracji i współczucia, jakie każdy z Was jest w stanie wnieść, możemy spodziewać się wielkich postępów w nadchodzących dniach.

Najszczersze życzenia dla Ciebie i Twoich bliskich w Nowym Roku i modlitwę o pokój.

Doktor Dianna Wuagneux, przewodnicząca zarządu, Międzynarodowe Centrum Mediacji Etno-Religijnej (ICERM)

Share

Powiązane artykuły

Religie w Igboland: dywersyfikacja, znaczenie i przynależność

Religia jest jednym ze zjawisk społeczno-ekonomicznych o niezaprzeczalnym wpływie na ludzkość w każdym miejscu na świecie. Choć wydaje się to święte, religia jest ważna nie tylko dla zrozumienia istnienia jakiejkolwiek rdzennej ludności, ale ma także znaczenie polityczne w kontekście międzyetnicznym i rozwojowym. Istnieje mnóstwo historycznych i etnograficznych dowodów na różne przejawy i nomenklatury zjawiska religii. Naród Igbo w południowej Nigerii, po obu stronach rzeki Niger, to jedna z największych czarnych, przedsiębiorczych grup kulturowych w Afryce, charakteryzująca się niewątpliwym zapałem religijnym, który implikuje zrównoważony rozwój i interakcje międzyetniczne w ramach tradycyjnych granic. Jednak krajobraz religijny Igbolandu stale się zmienia. Do 1840 r. dominującą religią Igbo była rdzenna lub tradycyjna. Niecałe dwie dekady później, kiedy na tym obszarze rozpoczęła się chrześcijańska działalność misyjna, uwolniono nową siłę, która ostatecznie przekształciła rdzenny krajobraz religijny na tym obszarze. Chrześcijaństwo urosło i przyćmiło dominację tego ostatniego. Przed stuleciem chrześcijaństwa w Igbolandzie islam i inne mniej hegemoniczne wyznania powstały, aby konkurować z rdzennymi religiami Igbo i chrześcijaństwem. W artykule przedstawiono zróżnicowanie religijne i jego funkcjonalne znaczenie dla harmonijnego rozwoju Igbolandu. Dane czerpie z opublikowanych prac, wywiadów i artefaktów. Argumentuje, że w miarę pojawiania się nowych religii krajobraz religijny Igbo będzie w dalszym ciągu się różnicować i/lub dostosowywać, w celu zapewnienia inkluzywności lub wyłączności między istniejącymi i powstającymi religiami, aby przetrwać Igbo.

Share

Budowanie odpornych społeczności: mechanizmy odpowiedzialności skupione na dzieciach dla społeczności jazydzkiej po ludobójstwie (2014)

Niniejsze badanie koncentruje się na dwóch drogach, za pomocą których można wdrożyć mechanizmy odpowiedzialności w społeczności jazydzkiej po ludobójstwie: sądowej i pozasądowej. Sprawiedliwość okresu przejściowego to wyjątkowa pokryzysowa szansa na wsparcie transformacji społeczności oraz budowanie poczucia odporności i nadziei poprzez strategiczne, wielowymiarowe wsparcie. W tego typu procesach nie ma jednego uniwersalnego podejścia, a w niniejszym dokumencie uwzględniono wiele istotnych czynników w celu ustalenia podstaw skutecznego podejścia, które nie tylko pozwoli utrzymać członkom Islamskiego Państwa Iraku i Lewantu (ISIL) odpowiedzialności za swoje zbrodnie przeciwko ludzkości, lecz umożliwienie członkom jazydzkim, zwłaszcza dzieciom, odzyskania poczucia autonomii i bezpieczeństwa. Czyniąc to, badacze przedstawiają międzynarodowe standardy dotyczące obowiązków dzieci w zakresie praw człowieka, określając, które są istotne w kontekście irackim i kurdyjskim. Następnie, analizując wnioski wyciągnięte ze studiów przypadków dotyczących podobnych scenariuszy w Sierra Leone i Liberii, w badaniu zalecono interdyscyplinarne mechanizmy odpowiedzialności, które skupiają się na zachęcaniu dzieci do udziału i ochrony w kontekście jazydzkim. Określono konkretne możliwości, dzięki którym dzieci mogą i powinny uczestniczyć w zajęciach. Wywiady przeprowadzone w irackim Kurdystanie z siedmiorgiem dzieci, które przeżyły niewoli ISIL, pozwoliły uzyskać relacje z pierwszej ręki, aby poinformować o obecnych lukach w zaspokajaniu ich potrzeb po niewoli i doprowadziły do ​​stworzenia profili bojowników ISIL, łączących rzekomych sprawców z konkretnymi naruszeniami prawa międzynarodowego. Te świadectwa dają unikalny wgląd w doświadczenia młodych ocalałych Jazydów, a analizowane w szerszych kontekstach religijnych, społecznych i regionalnych zapewniają jasność w zakresie dalszych holistycznych kroków. Naukowcy mają nadzieję zwrócić uwagę na pilną potrzebę ustanowienia skutecznych mechanizmów sprawiedliwości okresu przejściowego dla społeczności jazydzkiej i wezwać konkretne podmioty, a także społeczność międzynarodową do wykorzystania jurysdykcji uniwersalnej i promowania utworzenia Komisji Prawdy i Pojednania (TRC) jako bezkarny sposób uhonorowania doświadczeń Jazydów, przy jednoczesnym poszanowaniu doświadczeń dziecka.

Share