Black Lives Matter: odszyfrowywanie zaszyfrowanego rasizmu
Abstrakcyjny
Agitacja Black Lives Matter ruch zdominował dyskurs publiczny w Stanach Zjednoczonych. Zmobilizowany przeciwko zabijaniu nieuzbrojonych Czarnych, ruch i jego sympatycy wysunęli szereg żądań dotyczących sprawiedliwości i godności Czarnych. Jednak wielu krytyków wyraziło obawy co do zasadności wyrażenia: czarne życie ma znaczenie ponieważ całe życie niezależnie od rasy, powinno mieć znaczenie. Celem tego artykułu nie jest kontynuowanie toczącej się debaty na temat semantycznego użycia słowa czarne życie or całe życie. Zamiast tego w artykule podjęto próbę zbadania, przez pryzmat afroamerykańskich teorii krytycznych (Tyson, 2015) i innych odpowiednich teorii konfliktów społecznych, często pomijanej, ale ważnej zmiany, która nastąpiła w stosunkach rasowych w Ameryce, przejścia od jawny rasizm strukturalny do swojej ukrytej formy – zaszyfrowany rasizm. Twierdzenie zawarte w tym artykule jest takie, że Ruch Praw Obywatelskich odegrał kluczową rolę w zakończeniu tej sytuacji jawny rasizm strukturalny, otwarta dyskryminacja i segregacja, Black Lives Matter ruch odważnie odegrał w tym rolę deszyfrowanie zaszyfrowany rasizm w Stanach Zjednoczonych.
Wprowadzenie: Rozważania wstępne
Wyrażenie „Życie Czarnych ma znaczenie”, wyłaniający się „ruch wyzwolenia Czarnych” XXI wst XX wieku zdominowała dyskurs publiczny i prywatny w Stanach Zjednoczonych. Od czasu jego utworzenia w 2012 r. po pozasądowym zabójstwie 17-letniego Afroamerykanina Trayvona Martina przez strażnika społecznego z Sanford na Florydzie, George’a Zimmermana, który został uniewinniony przez ławę przysięgłych na podstawie samoobrony na mocy „aktu stanu Floryda” Stand Your Ground”, prawnie znanej jako „Uzasadnione użycie siły” (ustawodawca Florydy, 1995–2016, XLVI, rozdz. 776), ruch Black Lives Matter zmobilizował miliony Afroamerykanów i ich sympatyków do walki przeciwko zabójstwom Afroamerykanie i brutalność policji; domagać się sprawiedliwości, równości, sprawiedliwości i uczciwości; oraz dochodzenie swoich roszczeń w zakresie podstawowych praw człowieka i godności.
Twierdzenia ruchu Black Lives Matter, choć powszechnie akceptowane przez sympatyków grupy, spotkały się z krytyką ze strony tych, którzy uważają, że życie każdego człowieka, niezależnie od jego pochodzenia etnicznego, rasy, religii, płci czy statusu społecznego, ma znaczenie. Zwolennicy inicjatywy „All Lives Matter” argumentują, że niesprawiedliwe jest skupianie się wyłącznie na kwestiach Afroamerykanów bez uznania wkładu i poświęceń, jakie ludzie z innych społeczności ponoszą w celu ochrony wszystkich obywateli i całego kraju, w tym bohaterskich poświęceń policji. Na tej podstawie wyrażenia All Lives Matter, Native Lives Matter, Latino Lives Matter, Blue Lives Matter i Police Lives Matter pojawiły się w bezpośredniej odpowiedzi na „aktywistów, którzy zmobilizowali się przeciwko brutalności policji i atakom na życie Czarnych” (Townes, 2015, pkt 3).
Choć argumenty zwolenników koncepcji „wszystko ma znaczenie” mogą wydawać się obiektywne i uniwersalne, wielu prominentnych przywódców w Ameryce uważa, że stwierdzenie „życie Czarnych ma znaczenie” jest uzasadnione. Wyjaśniając zasadność zasady „życie Czarnych ma znaczenie” i dlaczego należy ją traktować poważnie, prezydent Barack Obama, cytowany w Townes (2015), wyraża opinię:
Myślę, że powodem, dla którego organizatorzy użyli wyrażenia „życie czarnych ma znaczenie”, nie było to, że sugerowali, że życie nikogo innego nie ma znaczenia. Sugerowali, że w społeczności afroamerykańskiej występuje konkretny problem, który nie występuje w innych społecznościach. I to jest uzasadniony problem, którym musimy się zająć. (pkt 2)
Ten wyjątkowy problem społeczności afroamerykańskiej, o którym wspomina Prezydent Obama, jest powiązany z brutalnością policji, zabójstwami nieuzbrojonych Czarnych i, w pewnym stopniu, nieuzasadnionym więzieniem młodzieży afroamerykańskiej za drobne przestępstwa. Jak zauważyło wielu krytyków afroamerykańskich, w tym kraju [Stanach Zjednoczonych] występuje „nieproporcjonalna liczba więźniów kolorowych” (Tyson, 2015, s. 351), co ich zdaniem wynika z „praktyk dyskryminujących rasowo w systemy prawne i egzekwowania prawa” (Tyson, 2015, s. 352). Z tych powodów niektórzy autorzy argumentują, że „nie mówimy: «życie każdego człowieka ma znaczenie», ponieważ jeśli chodzi o brutalność policji, nie wszystkie ciała stają w obliczu tego samego poziomu dehumanizacji i przemocy, co ciała czarnych” (Brammer, 2015, pkt 13).
Celem niniejszego artykułu nie jest kontynuowanie debaty publicznej na temat tego, czy Black Lives Matter jest uzasadnione i czy All Lives Matter powinno być traktowane z taką samą uwagą, jak zrobiło to wielu autorów i komentatorów. W świetle ujawnionej zamierzonej dyskryminacji społeczności afroamerykańskiej ze względu na rasę poprzez brutalność policji, praktyki sądowe i inne działania o podłożu rasistowskim oraz wiedząc, że te zamierzone, umyślnie popełniane praktyki dyskryminujące stanowią naruszenie Czternastej Poprawki i innych przepisów federalnych , niniejszy artykuł ma na celu zbadanie i potwierdzenie, że podstawową kwestią, z którą ruch Black Lives Matter walczy i z którą walczy, jest zaszyfrowany rasizm. Termin zaszyfrowany rasizm jest inspirowany pracą Restrepo i Hincapíe (2013) „The Encrypted Constitution: A New Paradigm of Oppression”, w której argumentuje się, że:
Pierwszym celem szyfrowania jest ukrywanie wszystkich wymiarów władzy. Dzięki szyfrowaniu języka technoprawnego, a co za tym idzie procedur, protokołów i decyzji, subtelne przejawy władzy stają się niewykrywalne dla każdego, kto nie ma wiedzy językowej umożliwiającej złamanie szyfrowania. Zatem szyfrowanie zależy od istnienia grupy mającej dostęp do formuł szyfrowania i drugiej grupy, która je całkowicie ignoruje. Ci ostatni, będąc nieuprawnionymi czytelnikami, są podatni na manipulację. (s. 12)
Zaszyfrowany rasizm użyte w tym artykule pokazuje, że zaszyfrowany rasista zna i rozumie podstawowe zasady rasizm strukturalny i przemocy, ale nie może jawnie i otwarcie dyskryminować społeczności afroamerykańskiej, ponieważ otwarta dyskryminacja i rasizm strukturalny są zabronione i uznane za nielegalne na mocy Ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r. i innych przepisów federalnych. Głównym argumentem tego artykułu jest to, że Ustawa o prawach obywatelskich z 1964 r., uchwalona przez 88. Kongres (1963–1965) i podpisana 2 lipca 1964 r. przez prezydenta Lyndona B. Johnsona, wygasła jawny rasizm strukturalny ale niestety na tym się nie skończyło zaszyfrowany rasizm, który jest ukryty formą dyskryminacji rasowej. Zamiast tego oficjalny zakaz jawny rasizm strukturalny zrodziła tę nową formę dyskryminacji rasowej, która jest celowo ukrywana przez zaszyfrowani rasiści, ale ukryte przed prześladowaną, odczłowieczoną, terroryzowaną i wyzyskiwaną społecznością Afroamerykanów.
Chociaż oba rasizm strukturalny i zaszyfrowany rasizm obejmować pozycję władzy lub autorytetu, co zostanie szczegółowo omówione w kolejnych rozdziałach zaszyfrowany rasizm różni się od rasizm strukturalny jest to, że ta druga została zinstytucjonalizowana i uznawana za legalną przed przyjęciem Ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r., podczas gdy ta pierwsza jest indywidualnie ukryta i może być postrzegana jako nielegalna tylko wtedy, gdy lub tylko wtedy, gdy zostanie odszyfrowana i udowodniona przez wyższe władze. Zaszyfrowany rasizm inwestuje w jakąś formę pseudowładza do zaszyfrowany rasista który z kolei używa go do manipulowania bezsilnymi, bezbronnymi i nieuprzywilejowanymi Afroamerykanami. „Kluczem do władzy jako dominacji w naszym pseudodemokratycznym, zglobalizowanym świecie jest jej szyfrowanie. Naszym zadaniem jest opracowanie strategii jego deszyfrowania” (Restrepo i Hincapíe, 2013, s. 1). W drodze analogii pomiędzy Ruchem Praw Obywatelskich kierowanym przez dr Martina Luthera Kinga Jr. a ruchem Black Lives Matter kierowanym przez Patrisse Cullors, Opal Tometi i Alicię Garza, artykuł ten potwierdza, że podobnie jak Ruch Praw Obywatelskich odegrał kluczową rolę w kończący się jawny rasizm strukturalny, otwartej dyskryminacji i segregacji w Stanach Zjednoczonych, ruch Black Lives Matter odważnie odegrał kluczową rolę w rozszyfrowaniu zaszyfrowany rasizm w Stanach Zjednoczonych – forma rasizmu powszechnie praktykowana przez wiele osób sprawujących władzę, w tym funkcjonariuszy organów ścigania.
Studium na temat agitacji ruchu Black Lives Matter nie będzie kompletne bez zbadania założeń teoretycznych leżących u podstaw stosunków rasowych w Stanach Zjednoczonych. Z tego powodu w artykule podjęto próbę czerpania inspiracji z czterech odpowiednich teorii. Pierwszą z nich jest „Krytyka Afroamerykanów”, teoria krytyczna, która analizuje kwestie rasowe, które charakteryzują historię Afroamerykanów od czasu „Przejścia Środkowego: transport jeńców afrykańskich przez Ocean Atlantycki” (Tyson, 2015, s. 344) do w Stanach Zjednoczonych, gdzie przez wiele stuleci byli niewolnikami. Drugim jest „Wielokulturowe obywatelstwo: liberalna teoria praw mniejszości” Kymlickiej (1995), która uznaje i przyznaje „prawa zróżnicowane grupowo” poszczególnym grupom, które doświadczyły historycznego rasizmu, dyskryminacji i marginalizacji (na przykład społeczność afroamerykańska). Trzecia to teoria Galtunga (1969). przemoc strukturalna co można zrozumieć na podstawie rozróżnienia pomiędzy „przemocą bezpośrednią i pośrednią”. Podczas gdy przemoc bezpośrednia odzwierciedla wyjaśnienie autora dotyczące przemocy fizycznej, przemoc pośrednia reprezentuje struktury ucisku, które uniemożliwiają części obywateli dostęp do ich podstawowych ludzkich potrzeb i praw, zmuszając w ten sposób „rzeczywiste osiągnięcia somatyczne i psychiczne ludzi do poziomu poniżej ich potencjalnych realizacji” (Galtung, 1969, s. 168). Czwartą jest krytyka Burtona (2001) „tradycyjnej struktury elity władzy” – struktury charakteryzującej się mentalnością „my-oni”, która utrzymuje, że jednostki, które są poddawane przemocy strukturalnej ze strony instytucji i norm nieodłącznie związanych z Struktura elitarna władzy z pewnością zareaguje, stosując różne podejścia behawioralne, w tym przemoc i nieposłuszeństwo społeczne.
Przez pryzmat teorii konfliktu społecznego artykuł krytycznie analizuje ważną zmianę, jaka nastąpiła w historii Ameryki, to znaczy przejście od jawny rasizm strukturalny do zaszyfrowany rasizm. Czyniąc to, czynione są wysiłki, aby podkreślić dwie kluczowe taktyki nieodłącznie związane z obiema formami rasizmu. Pierwsza to niewolnictwo, otwarta dyskryminacja i jawna segregacja charakteryzująca rasizm strukturalny. Drugim jest brutalność policji i zabójstwa nieuzbrojonych Czarnych, będące przykładami zaszyfrowanego rasizmu. Na koniec zbadano i wyartykułowano rolę ruchu Black Lives Matter w rozszyfrowaniu zaszyfrowanego rasizmu.
Strukturalny rasizm
Poparcie ruchu Black Lives Matter wykracza poza trwającą brutalność policji i zabójstwa Afroamerykanów i afrykańskich imigrantów. Założyciele tego ruchu kategorycznie oświadczyli na swojej stronie internetowej #BlackLivesMatter pod adresem http://blacklivesmatter.com/, że „skupia tych, którzy zostali zmarginalizowani w ruchach wyzwolenia Czarnych, co czyni z tego taktykę (od)budowy ruchu wyzwolenia Czarnych.Z mojej oceny wynika, że ruch Black Lives Matter walczy zaszyfrowany rasizm. Jednak nie można zrozumieć zaszyfrowany rasizm w Stanach Zjednoczonych bez konieczności uciekania się do rasizm strukturalny, Dla rasizm strukturalny zrodzony zaszyfrowany rasizm przez wiele wieków pokojowego aktywizmu Afroamerykanów i powiązań tego aktywizmu z ustawodawstwem, czyniąc zaszyfrowany rasizm poród rasizm strukturalny.
Zanim przyjrzymy się realiom historycznym otaczającym rasizm w Stanach Zjednoczonych, ważne jest, aby zastanowić się nad wspomnianymi powyżej teoriami konfliktu społecznego, podkreślając jednocześnie ich znaczenie dla tematu. Zaczynamy od zdefiniowania pojęć: rasizm, Struktura, szyfrowanie. Rasizm definiuje się jako „nierówne stosunki władzy, które wynikają ze społeczno-politycznej dominacji jednej rasy przez drugą i które skutkują systematycznymi praktykami dyskryminacyjnymi (na przykład segregacją, dominacją i prześladowaniami)” (Tyson, 2015, s. 344). Tak rozumiany rasizm można wytłumaczyć ideologiczną wiarą w nadrzędnego „innego”, czyli wyższość rasy dominującej nad rasą zdominowaną. Z tego powodu wielu afroamerykańskich teoretyków krytycznych rozróżnia inne terminologie związane z rasizmem, w tym między innymi rasizm, rasista i rasistowski. Rasizm to „wiara w wyższość, niższość i czystość rasy oparta na przekonaniu, że cechy moralne i intelektualne, podobnie jak cechy fizyczne, są właściwościami biologicznymi różnicującymi rasy” (Tyson, 2015, s. 344). Rasistą jest zatem każdy, kto wyznaje takie przekonania o rasowej wyższości, niższości i czystości. Rasistą jest każdy, kto zajmuje „pozycję władzy jako członek grupy dominującej politycznie”, i który oddaje się systematycznym praktykom dyskryminacyjnym, „na przykład odmawianie wykwalifikowanym osobom kolorowego zatrudnienia, mieszkania, edukacji lub czegokolwiek innego, do czego „mamy prawo” (Tyson, 2015, s. 344). Dzięki tym definicjom pojęciowym łatwiej będzie nam to zrozumieć rasizm strukturalny i zaszyfrowany rasizm.
Ekspresja, rasizm strukturalny, zawiera ważne słowo, którego refleksyjna analiza pomoże w zrozumieniu tego terminu. Słowo, które należy sprawdzić, to: Struktura. Strukturę można definiować na różne sposoby, ale dla celów tego artykułu wystarczą definicje podane w Oxford Dictionary i Learners Dictionary. Dla pierwszego Struktura oznacza „Budować lub aranżować zgodnie z planem; nadać czemuś wzór lub organizację” (Definicja Struktura w języku angielskim i w internetowym słowniku Oksfordu); a według tego ostatniego jest to „sposób, w jaki coś jest zbudowane, zaaranżowane lub zorganizowane” (definicja struktury ucznia, w internetowym słowniku ucznia Merriam-Webstera). Obie definicje zebrane razem sugerują, że przed utworzeniem struktury istniał plan, świadoma decyzja o zorganizowaniu lub zorganizowaniu czegoś według tego planu, po której następowała realizacja planu i stopniowe, wymuszone przestrzeganie, którego efektem było powstanie wzorzec. Powtarzanie tego procesu da ludziom pozornie fałszywe poczucie struktury – wiecznego, niezmiennego, niezmiennego, stałego, statycznego, stałego i powszechnie akceptowalnego sposobu życia, który pozostaje nieodwołalny – sposobu, w jaki coś jest tworzone. W świetle tej definicji możemy zrozumieć, w jaki sposób pokolenia Europejczyków budowały, kształciły się i kształciły swoich potomków w: struktury rasizmu nie zdając sobie sprawy z poziomu szkód, obrażeń i niesprawiedliwości, jakie wyrządzali innym rasom, zwłaszcza rasie czarnej.
Nagromadzone niesprawiedliwości zaaranżowane przez struktury rasizmu przeciwko Afroamerykanom stanowią podstawę agitacji ruchu Black Lives Matter na rzecz sprawiedliwości i równego traktowania. Z teoretycznego punktu widzenia agitację ruchu Black Lives Matter można zrozumieć na podstawie „krytyki afroamerykańskiej”, krytycznej teorii, która analizuje kwestie rasowe, które charakteryzują historię Afroamerykanów od czasu „Przejścia Środkowego: transport afrykańskich jeńców przez kontynent” Oceanu Atlantyckiego” (Tyson, 2015, s. 344) do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez wiele stuleci byli zniewoleni jako niewolnicy. Aby wyjaśnić wyzwania stojące przed Afroamerykanami w wyniku niewolnictwa, rasizmu i dyskryminacji, krytycy afroamerykańscy posługują się „Krytyczną Teorią Rasy” (Tyson, 2015, s. 352 -368). Teoria ta dotyczy przede wszystkim badania naszych interakcji z perspektywy rasy, a także bada, jak te interakcje wpływają na codzienne dobro mniejszości, zwłaszcza społeczności afroamerykańskiej. Analizując jawne i ukryte skutki interakcji między Afroamerykanami a dominującą europejską (samozwańczą białą) populacją w Stanach Zjednoczonych, Tyson (2015) potwierdza, że:
krytyczna teoria rasy bada, w jaki sposób szczegóły naszego codziennego życia są powiązane z rasą, choć możemy nie zdawać sobie z tego sprawy, oraz bada złożone przekonania leżące u podstaw pozornie prostych, powszechnych założeń na temat rasy, aby pokazać, gdzie i w jaki sposób rasizm nadal prosperuje w swojej „tajnej” egzystencji. (s. 352)
Pytania, które przychodzą na myśl, to: W jaki sposób krytyczna teoria rasy ma się do ruchu Black Lives Matter? Dlaczego dyskryminacja rasowa nadal stanowi problem w Ameryce, biorąc pod uwagę fakt, że jawne praktyki dyskryminacji rasowej popełniane wobec Afroamerykanów w okresie poprzedzającym powstanie Ruchu Praw Obywatelskich zostały prawnie położone na mocy Ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r., a także biorąc pod uwagę, że obecne Prezydent Stanów Zjednoczonych również jest pochodzenia afroamerykańskiego? Aby odpowiedzieć na pierwsze pytanie, należy podkreślić fakt, że zarówno zwolennicy, jak i przeciwnicy ruchu Black Lives Matter nie zgadzają się co do kwestii rasowych, które doprowadziły do powstania tego ruchu. Nie zgadzają się co do sposobu, w jaki działacze ruchu Black Lives Matter próbują osiągnąć swoje cele. Aby pokazać, że ruch Black Lives Matter ma uzasadnione roszczenia do równości, równości i innych praw człowieka, jego krytycy, zwłaszcza zwolennicy ruchu All Lives Matter, w sposób dorozumiany zaliczają Afroamerykanów do kategorii „All Lives”, które mają znaczenie, ponieważ opowiadają się za równością i równością wszystkich obywateli bez względu na rasę, płeć, religię, zdolności, narodowość itd.
Problem ze stosowaniem hasła „All Lives Matter” polega na tym, że nie uwzględnia ono realiów historycznych i rasowych oraz niesprawiedliwości z przeszłości, które charakteryzują Stany Zjednoczone. Z tego powodu wielu liberalnych teoretyków tzw prawa mniejszości i wielokulturowość argumentują, że taka ogólna kategoryzacja, jak „All Lives Matter” wyklucza „prawa specyficzne dla grupy” lub, inaczej mówiąc, „prawa zróżnicowane grupowo” (Kymlicka, 1995). Aby uznać i przyznać „zróżnicowane grupowo prawa” poszczególnym grupom, które doświadczyły historycznego rasizmu, dyskryminacji i marginalizacji (na przykład społeczność afroamerykańska), Will Kymlicka (1995), jeden z czołowych teoretyków wielokulturowość, był aktywnie zaangażowany w analizy filozoficzne, badania naukowe i formułowanie polityki w kwestiach związanych z prawami grup mniejszościowych. W swojej książce „Multicultural Citizenship: A Liberal Theory of Minority Rights” Kymlicka (1995), podobnie jak wielu krytycznych teoretyków rasy, uważa, że liberalizm, tak jak jest rozumiany i stosowany w formułowaniu polityki rządu, nie udało się promować i bronić praw mniejszości żyjące w większym społeczeństwie, na przykład społeczność afroamerykańska w Stanach Zjednoczonych. Konwencjonalna koncepcja liberalizmu jest taka, że „liberalne zaangażowanie na rzecz wolności indywidualnej jest przeciwne akceptacji praw zbiorowych; oraz że liberalne przywiązanie do praw powszechnych jest przeciwne uznawaniu praw określonych grup” (Kymlicka, 1995, s. 68). Zdaniem Kymlickiej (1995) należy skorygować tę „politykę łagodnego zaniedbania” (s. 107-108), która doprowadziła do ciągłej marginalizacji mniejszości.
W podobny sposób krytyczni teoretycy rasy uważają, że zasady liberalne w postaci, w jakiej zostały sformułowane i zrozumiane, są ograniczone, gdy są wprowadzane w życie w społeczeństwie wielokulturowym. Pomysł jest taki, że skoro konserwatyzm stanowczo sprzeciwiał się wszelkim propozycjom politycznym, które uważa się za korzystne dla uciskanych mniejszości, liberalizm nie powinien pozostać pojednawczy or umiarkowanego jak to miało miejsce w przypadku kwestii rasowych. prawdą jest, że liberalizm był pomocny na przykład w uchwaleniu ustawy desegregującej szkoły, ale krytyczni teoretycy rasy uważają, że nie zrobił on „nic, aby zaradzić faktowi, że szkoły nadal są segregowane nie ze względu na prawo, ale ze względu na biedę” (Tyson, 2015, s. 364). Ponadto, mimo że Konstytucja zapewnia równe szanse dla wszystkich obywateli, dyskryminacja w obszarach zatrudnienia i mieszkalnictwa nadal występuje codziennie. Konstytucji nie udało się powstrzymać ukryty rasizm i praktyki dyskryminacyjne wobec Afroamerykanów, którzy w dalszym ciągu znajdują się w niekorzystnej sytuacji, podczas gdy Europejczycy (biali) w dalszym ciągu cieszą się przywileje w niemal wszystkich sektorach społeczeństwa.
Rasizm strukturalny można opisać jako uprzywilejowujący jedną część społeczeństwa w stosunku do drugiej – mniejszości. Uprzywilejowani członkowie grupy – biała populacja – mają łatwy dostęp do korzyści płynących z rządów demokratycznych, podczas gdy mniejszościom nieuprzywilejowanym celowo, skrycie lub jawnie ogranicza się dostęp do tych samych korzyści, jakie zapewniają rządy demokratyczne. Co zatem jest biały przywilej? Jak mógłby nieuprzywilejowany Dzieciom Afroamerykanów, które bez własnego wyboru urodziły się w biedzie, biednych dzielnicach, niewyposażonych szkołach i w okolicznościach uzasadniających uprzedzenia, inwigilację, zatrzymania i rewizje, a czasem brutalność policji, należy pomóc w konkurowaniu ze swoimi białymi rówieśnikami?
„Biały przywilej” według Delgado i Stefancic (2001, za: Tyson, 2015) można zdefiniować jako „niezliczone korzyści społeczne, korzyści i uprzejmości, które wiążą się z przynależnością do rasy dominującej” (s. 361). ). Innymi słowy, „biały przywilej jest formą codziennego rasizmu, ponieważ całe pojęcie przywileju opiera się na pojęciu niekorzystnej sytuacji” (Tyson, 2015, s. 362). Wildman (1996, cytowany za Tyson, 2015) uważa, że rezygnacja z przywilejów białych oznacza „przestanie udawać, że rasa nie ma znaczenia” (s. 363). Pojęcie przywileju jest bardzo istotne dla zrozumienia sytuacji Afroamerykanów. Urodzenie się w rodzinie afroamerykańskiej nie zależy od wyboru dziecka afroamerykańskiego. Innymi słowy, opiera się na szczęściu, a nie na wyborze; i z tego powodu dziecko Afroamerykanów nie powinno być karane z powodu wyboru lub decyzji, której nie podjęło. Z tej perspektywy Kymlicka (1995) mocno wierzy, że „prawa specyficzne dla grupy” lub „prawa zróżnicowane grupowo” są uzasadnione „w ramach liberalnej teorii egalitarnej… która podkreśla wagę korygowania niewybranych nierówności” (s. 109). Rozciągając ten tok myślenia nieco dalej i dochodząc do logicznego wniosku, można argumentować, że twierdzenia ruchu „Black Lives Matter” należy w równym stopniu uznać za uzasadnione, gdyż są one niezbędne do zrozumienia, w jaki sposób ofiary rasizmu strukturalnego lub instytucjonalnego i poczucie przemocy.
Jeden z teoretyków konfliktu społecznego, którego prace dotyczące „przemocy strukturalnej” pozostają istotne dla zrozumienia rasizm strukturalny or zinstytucjonalizowany rasizm w Stanach Zjednoczonych jest Galtung (1969). Koncepcja przemocy strukturalnej Galtunga (1969), która nawiązuje do tej koncepcji kierować i pośredni przemoc może pomóc nam między innymi zrozumieć, w jaki sposób funkcjonują struktury i instytucje mające na celu wywoływanie dyskryminacji rasowej wobec rasy afroamerykańskiej i innych mniejszości. Chwila bezpośrednią przemoc zawiera wyjaśnienia autorów przemoc fizyczna, przemoc pośrednia reprezentuje struktury ucisku, które uniemożliwiają części obywateli dostęp do ich podstawowych ludzkich potrzeb i praw, zmuszając w ten sposób „rzeczywistą realizację somatyczną i umysłową ludzi do poziomu poniżej ich potencjalnych realizacji” (Galtung, 1969, s. 168).
Przez analogię można argumentować, że tak jak rdzenni mieszkańcy Delty Nigru w Nigerii doświadczyli nieznośnych skutków przemocy strukturalnej ze strony rządu nigeryjskiego i międzynarodowych koncernów naftowych, tak doświadczenia Afroamerykanów w Stanach Zjednoczonych, począwszy od od czasu przybycia pierwszych niewolników, aż do czasów EmancypacjaThe Ustawa o prawach obywatelskichaż do niedawnego pojawienia się Black Lives Matter ruchu, został bardzo naznaczony przemoc strukturalna. W przypadku Nigerii gospodarka Nigerii opiera się przede wszystkim na zasobach naturalnych, w szczególności na wydobyciu ropy w regionie Delty Nigru. Dywidendy ze sprzedaży ropy naftowej pochodzącej z Delty Nigru są wykorzystywane do rozwoju innych dużych miast, wzbogacania zagranicznych kampanii wydobywczych i ich pracowników na obczyźnie, opłacania polityków, a także budowy dróg, szkół i innej infrastruktury w innych miastach. Jednakże mieszkańcy Delty Nigru nie tylko cierpią z powodu niekorzystnych skutków wydobycia ropy naftowej – na przykład zanieczyszczenia środowiska i niszczenia siedlisk danych im przez Boga – ale przez stulecia byli zaniedbywani, uciszani, poddawani skrajnej biedzie i nieludzkiemu traktowaniu. Przykład ten spontanicznie przyszedł mi na myśl, gdy czytałem wyjaśnienia Galtunga (1969) na temat przemocy strukturalnej. Podobnie doświadczenie przemocy strukturalnej Afroamerykanów według Tysona (2015) wynika z:
włączenie rasistowskiej polityki i praktyk do instytucji, dzięki którym funkcjonuje społeczeństwo: na przykład edukacji; władze federalne, stanowe i lokalne; prawo, zarówno pod względem tego, co jest zapisane w księgach, jak i sposobu jego stosowania przez sądy i funkcjonariuszy policji; służba zdrowia i świat korporacji. (s. 345)
Demontaż struktur opartych na polityce rasistowskiej wymaga pokojowego lub czasami brutalnego i kosztownego rzucenia wyzwania instytucjom i strukturom ucisku. W ten sam sposób, w jaki przywódcy Delty Nigru, wspierani przez Kena Saro-Wiwę, prowadzili pokojową walkę o sprawiedliwość przeciwko ówczesnym nigeryjskim dyktatorom wojskowym, za co Saro-Wiwa i wielu innych zapłaciło życiem nagrodę wolności jako dyktatorzy wojskowi skazał ich na śmierć bez należytego procesu, Martin Luther King Jr. „stał się przywódcą Ruchu Praw Obywatelskich” (Lemert, 2013, s. 263), który za pomocą pokojowych środków legalnie położył kres oficjalnej dyskryminacji rasowej w Stanach Zjednoczonych. Niestety dr King „został zamordowany w Memphis w 1968 r., kiedy organizował «marsz biednych» na Waszyngton” (Lemert, 2013, s. 263). Zabójstwo pokojowych aktywistów, takich jak dr King i Ken Saro-Wiwa, uczy nas ważnej lekcji na temat przemocy strukturalnej. Według Galtunga (1969):
Kiedy struktura jest zagrożona, ci, którzy czerpią korzyści z przemocy strukturalnej, przede wszystkim ci na górze, będą starali się zachować status quo tak dobrze nastawionego na ochronę ich interesów. Obserwując działania różnych grup i osób w sytuacji zagrożenia konstrukcji, a zwłaszcza zauważając, kto przychodzi na ratunek konstrukcji, wprowadza się test operacyjny, który może posłużyć do uszeregowania członków struktury pod względem ich interesów w utrzymaniu konstrukcji. (s. 179)
Pytanie, które przychodzi na myśl, brzmi: jak długo strażnicy przemocy strukturalnej będą nadal utrzymywać tę strukturę? W przypadku Stanów Zjednoczonych rozpoczęcie procesu demontażu struktur osadzonych w dyskryminacji rasowej zajęło wiele dziesięcioleci i jak pokazał ruch Black Lives Matter, pozostaje jeszcze wiele do zrobienia.
Zgodnie z koncepcją przemocy strukturalnej Galtunga (1969), Burton (2001) w swojej krytyce „tradycyjnej struktury elity władzy” – struktury charakteryzującej się mentalnością „my-oni”:, uważa, że osoby, które stają się ofiarami strukturalnej przemocy ze strony instytucji i norm właściwych strukturze elity władzy, z pewnością zareagują, stosując różne podejścia behawioralne, w tym przemoc i nieposłuszeństwo społeczne. Opierając się na przekonaniu o kryzysie cywilizacyjnym, autorka podkreśla fakt, że stosowanie przymusu nie jest już wystarczające, aby utrzymać przemoc strukturalną wobec jej ofiar. Wysoki stopień zaawansowania technologii komunikacyjnych, na przykład wykorzystanie mediów społecznościowych oraz umiejętność organizowania się i gromadzenia zwolenników, mogą z łatwością doprowadzić do potrzebnej zmiany społecznej – zmiany dynamiki władzy, przywrócenia sprawiedliwości, a przede wszystkim położenia kresu przemocy strukturalnej w społeczność.
Zaszyfrowany rasizm
Jak omówiono w poprzednich rozdziałach – rozdziały, które dotyczą rozważań wstępnych i rasizm strukturalny – jedna z różnic pomiędzy rasizm strukturalny i zaszyfrowany rasizm jest to, że w epoce rasizmu strukturalnego Afroamerykanów zgodnie z prawem uznawano za nieobywateli lub cudzoziemców i pozbawiano ich praw do głosowania oraz możliwości mobilizacji na rzecz rzecznictwa, działań i sprawiedliwości, narażając się jednocześnie na wysokie ryzyko zabicia przez Europejczyków (białych ) suprematyści w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza na południu. Według Du Bois (1935, za: Lemert, 2013) czarni stanęli w obliczu skutków chronicznego rasizmu na Południu. Widać to wyraźnie w zróżnicowanej „płace publicznej i psychologicznej”, którą „biała grupa robotników” (Lemert, 2013, s. 185) otrzymywała oprócz niskiego wynagrodzenia, w przeciwieństwie do „czarnej grupy robotników”, która ucierpiała strukturalnie , dyskryminacja psychologiczna i publiczna. Ponadto media głównego nurtu „niemal całkowicie ignorowały Murzyna, chyba, że w przestępstwach i ośmieszeniach” (Lemert, 2013, s. 185). Europejczycy nie szanowali afrykańskich niewolników, których sprowadzali do Ameryki, ale ich produkty były bardzo cenione i cenione. Afrykański robotnik był „oddzielony i wyobcowany” od swoich produktów. Doświadczenie to można dodatkowo zilustrować za pomocą Marksowskiej (cytowanej za: Lemert, 2013) teorii „pracy wyobcowanej”, która stwierdza, że:
Wyobcowanie pracownika w jego produkcie oznacza nie tylko, że jego praca staje się przedmiotem, bytem zewnętrznym, ale że istnieje poza nim, niezależnie, jako coś mu obcego, i że staje się swoją własną mocą, konfrontującą się z nim; oznacza to, że życie, które nadał przedmiotowi, konfrontuje go jako coś wrogiego i obcego. (s. 30)
Oddzielenie afrykańskiego niewolnika od jego produktów – samych produktów jego własnej pracy – ma wysoce symboliczne znaczenie dla zrozumienia wartości przypisywanej Afrykanom przez ich europejskich porywaczy. Fakt, że afrykański niewolnik został pozbawiony prawa do produktów swojej pracy, oznacza, że porywacze uważali go nie za człowieka, ale za rzecz, coś niższego, własność, którą można kupić i sprzedać, z której można korzystać lub zniszczone według własnego uznania. Jednakże po zniesieniu niewolnictwa i przyjęciu Ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r., która oficjalnie zakazała dyskryminacji rasowej w Stanach Zjednoczonych, dynamika rasizmu w Ameryce uległa zmianie. Silnik (lub ideologia), który inspirował i katalizował rasizm, został przeniesiony z państwa i wpisany w umysły, głowy, oczy, uszy i ręce niektórych pojedynczych Europejczyków (białych). Ponieważ wywierano presję na państwo, aby zdelegalizować jawny rasizm strukturalny, rasizm strukturalny nie był już legalny, ale teraz jest nielegalny.
Tak jak powszechnie się mówi, „stare nawyki trudno wykorzenić”, bardzo trudno jest zmienić i porzucić przyzwyczajone i istniejące zachowania lub przyzwyczajenia, aby dostosować się do nowego sposobu życia – nowej kultury, nowego Weltanschauung i nowy nawyk. Od nie można nauczyć starego psa nowych sztuczek, niektórym (białym) Europejczykom porzucenie rasizmu i przyjęcie nowego porządku sprawiedliwości i równości staje się niezwykle trudne i powolne. Zgodnie z formalnym prawem stanowym i teoretycznie rasizm został zniesiony w ramach wcześniej ustanowionych struktur ucisku. Dzięki nieformalnemu, nagromadzonemu dziedzictwu kulturowemu i w praktyce rasizm przekształcił się ze swoich zasad strukturalnych w formę zaszyfrowaną; od nadzoru państwa do jurysdykcji jednostki; od jego jawnej i oczywistej natury do form bardziej ukrytych, niejasnych, ukrytych, sekretnych, niewidzialnych, zamaskowanych, zawoalowanych i zamaskowanych. To były narodziny zaszyfrowany rasizm w Stanach Zjednoczonych Ameryki, przeciwko którym ruch Black Lives Matter bojuje, protestuje i walczy w XXI w.st stulecie.
We wstępnej części tego artykułu stwierdziłem, że moje użycie terminu, zaszyfrowany rasizm jest inspirowany pracą Restrepo i Hincapíe (2013) „The Encrypted Constitution: A New Paradigm of Oppression”, w której argumentuje się, że:
Pierwszym celem szyfrowania jest ukrywanie wszystkich wymiarów władzy. Dzięki szyfrowaniu języka technoprawnego, a co za tym idzie procedur, protokołów i decyzji, subtelne przejawy władzy stają się niewykrywalne dla każdego, kto nie ma wiedzy językowej umożliwiającej złamanie szyfrowania. Zatem szyfrowanie zależy od istnienia grupy mającej dostęp do formuł szyfrowania i drugiej grupy, która je całkowicie ignoruje. Ci ostatni, będąc nieuprawnionymi czytelnikami, są podatni na manipulację. (s. 12)
Z tego cytatu można łatwo zrozumieć wewnętrzną charakterystykę zaszyfrowany rasizm. Po pierwsze, w zaszyfrowanym rasistowskim społeczeństwie istnieją dwie grupy ludzi: grupa uprzywilejowana i grupa nieuprzywilejowana. Uprzywilejowani członkowie grupy mają dostęp do tego, co Restrepo i Hincapíe (2013) nazywają „formułami szyfrowania” (s. 12), na których opierają się zasady ukryty lub zaszyfrowany rasizm i opierają się praktyki dyskryminacyjne. Ponieważ członkami grupy uprzywilejowanej są ci, którzy zajmują stanowiska kierownicze w urzędach publicznych i innych strategicznych sektorach społeczeństwa, a biorąc pod uwagę fakt, że posiadają oni formuły szyfrowaniato znaczy tajne kody, za pomocą których członkowie grupy uprzywilejowanej kodują i dekodują algorytm lub zestawy instrukcji i wzorce interakcji między grupami uprzywilejowanymi i nieuprzywilejowanymi, lub inaczej i wyraźniej, między białymi i czarnymi w Stanach Zjednoczonych, biali (uprzywilejowani) ludzie mogliby z łatwością dyskryminować i marginalizować Afroamerykanów (nieuprzywilejowanych Czarnych), czasami nie zdając sobie sprawy, że są rasistami. Ten ostatni, nie mając dostępu do formuły szyfrowania, tajne zbiory informacji lub tajne kody działania krążące w uprzywilejowanej grupie czasami nawet nie zdają sobie sprawy, co się z nimi dzieje. To wyjaśnia naturę ukrytej, ukrytej lub zaszyfrowanej dyskryminacji rasowej, która ma miejsce w systemie edukacji, mieszkalnictwie, zatrudnieniu, polityce, mediach, relacjach policja-społeczność, systemie wymiaru sprawiedliwości i tak dalej. Tyson (2015) pośrednio oddaje ideę zaszyfrowany rasizm i jak to działa w Stanach Zjednoczonych, potwierdzając, że:
Jednak jak wie wielu Amerykanów wszelkiej maści, rasizm nie zniknął: po prostu zeszedł „do podziemia”. Oznacza to, że niesprawiedliwość rasowa w Stanach Zjednoczonych jest nadal poważnym i palącym problemem; po prostu stało się mniej widoczne niż kiedyś. Niesprawiedliwość rasowa jest praktykowana, że tak powiem, potajemnie, aby uniknąć ścigania prawnego, i rozkwitła w sposób, który w wielu przypadkach naprawdę dobrze znają tylko jej ofiary. (s. 351)
Istnieje wiele przykładów, za pomocą których można by zademonstrować działania zaszyfrowanych rasistów. Jednym z przykładów jest nieuzasadniony, jawny i ukryty sprzeciw niektórych Republikanów wobec wszystkich propozycji politycznych przedstawionych przez prezydenta Baracka Obamę, pierwszego afroamerykańskiego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Nawet po zwycięstwie w wyborach prezydenckich w 2008 i 2012 r. grupa Republikanów, której bronił Donald Trump, nadal twierdzi, że prezydent Obama nie urodził się w Stanach Zjednoczonych. Choć wielu Amerykanów nie traktuje Trumpa poważnie, należy jednak kwestionować jego motywacje pozbawiania Obamy konstytucyjnych praw obywatela USA z urodzenia. Czy nie jest to ukryty, zaszyfrowany lub zaszyfrowany sposób powiedzenia, że Obama nie ma kwalifikacji, aby zostać prezydentem Stanów Zjednoczonych, ponieważ jest czarnym mężczyzną pochodzenia afrykańskiego i nie jest na tyle biały, aby być prezydentem w kraju, w którym większość stanowi biały?
Innym przykładem jest twierdzenie, które cytują krytycy afroamerykańscy, dotyczące praktyk dyskryminacyjnych na tle rasowym w systemach prawnych i systemach egzekwowania prawa. „Posiadanie 28 gramów cracku (używanego głównie przez czarnych Amerykanów) automatycznie skutkuje obowiązkowym wyrokiem pięciu lat więzienia. Jednak potrzeba 500 gramów kokainy w proszku (używanej głównie przez białych Amerykanów), aby zastosować tę samą obowiązkową karę pięciu lat więzienia” (Tyson, 2015, s. 352). Ponadto inwigilacja policyjna w dzielnicach Afroamerykanów na tle rasowym i uprzedzeniami oraz wynikające z niej zatrzymania i rewizje, brutalność policji i niepotrzebne strzelanie do nieuzbrojonych Afroamerykanów można w równym stopniu postrzegać jako wywodzące się z zasad zaszyfrowany rasizm.
Zaszyfrowany rasizm użyte w tym artykule pokazuje, że zaszyfrowany rasista zna i rozumie podstawowe zasady rasizm strukturalny i przemocy, ale nie może jawnie i otwarcie dyskryminować społeczności afroamerykańskiej, ponieważ jawna dyskryminacja i jawny rasizm strukturalny są zabronione i uznane za nielegalne na mocy Ustawy o prawach obywatelskich z 1964 r. i innych przepisów federalnych. Ustawa o prawach obywatelskich z 1964 r., uchwalona przez 88. Kongres (1963–1965) i podpisana 2 lipca 1964 r. przez prezydenta Lyndona B. Johnsona, wygasła jawny rasizm strukturalny ale niestety na tym się nie skończyło zaszyfrowany rasizm, który jest ukryty formą dyskryminacji rasowej. Konsekwentnie i stopniowo mobilizując miliony ludzi nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale także na całym świecie przeciwko zaszyfrowany program rasistowskiwśród zwolenników białej supremacji ruch Black Lives Matter odniósł sukces w tworzeniu świadomości i podnoszeniu naszej świadomości do faktów zaszyfrowany rasizm przejawia się w wielu formach, począwszy od profilowania po brutalność policji; od cytowań i aresztowań po zabójstwa nieuzbrojonych Afroamerykanów; a także od praktyk dyskryminujących w zakresie zatrudnienia i mieszkalnictwa po marginalizację i ucisk na tle rasowym w szkołach. Oto kilka przykładów zaszyfrowanego rasizmu, który ruch Black Lives Matter pomógł odszyfrować.
Odszyfrowanie zaszyfrowanego rasizmu
Że zaszyfrowany rasizm został odszyfrowany dzięki aktywizmowi ruchu Black Lives Matter nie według wcześniej ustalonego planu, ale przypadek – termin użyty 28 stycznia 1754 roku przez Horace’a Walpole’a, oznaczający „przypadkowe i przenikliwe odkrycia rzeczy” (Lederach 2005, s. 114), dotychczas nieznanych. Nie jest to spowodowane powszechną inteligencją założycieli ruchu Black Lives Matter, ale agonią i bólem nieuzbrojonych nastolatków oraz setkami czarnych istnień, które zostały nagle odcięte przez broń samozwańczych zwolenników białej supremacji, w których sercach jest zaszyfrowaną, trującą nienawiścią do życia Czarnych i w którego umysłach, głowie i mózgu decyzja o zabiciu nieuzbrojonego czarnego człowieka została rozpalona przez wspomnienie starego struktury rasizmu.
Można argumentować, że brutalność policji, uprzedzenia, uprzedzenia i stereotypy wobec rasy czarnej w całym kraju były również powszechne w starych strukturach rasizmu. Jednak wydarzenia w Ferguson w stanie Missouri dały badaczom, decydentom i ogółowi społeczeństwa dogłębne zrozumienie natury zaszyfrowany rasizm. Aktywizm ruchu Black Lives Matter odegrał kluczową rolę w skierowaniu światła śledztwa na praktyki dyskryminacyjne i zabójstwa nieuzbrojonych Afroamerykanów. Dochodzenie Departamentu Policji w Ferguson przeprowadzone i opublikowane przez Wydział Praw Obywatelskich Departamentu Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych w dniu 4 marca 2015 r. po zabójstwie Michaela Browna Jr. ujawnia, że praktyki egzekwowania prawa w Ferguson nieproporcjonalnie szkodzą afroamerykańskim mieszkańcom Fergusona i są motywowane częściowo przez uprzedzenia rasowe, w tym stereotypy (Raport Departamentu Sprawiedliwości, 2015, s. 62). W raporcie wyjaśniono dalej, że działania Fergusona w zakresie egzekwowania prawa wywierają na Afroamerykanów odmienny wpływ, co narusza prawo federalne; oraz że praktyki Fergusona w zakresie egzekwowania prawa są częściowo motywowane zamiarami dyskryminacyjnymi stanowiącymi naruszenie Czternastej Poprawki i innych przepisów federalnych (Raport Wydziału Praw Obywatelskich Departamentu Sprawiedliwości, 2015, s. 63–70).
Dlatego nie jest zaskakujące, że społeczność afroamerykańska jest oburzona praktykami policji zdominowanej przez białych na tle rasowym. Jedno pytanie, które przychodzi na myśl, brzmi: czy Wydział Praw Obywatelskich Departamentu Sprawiedliwości mógłby przeprowadzić dochodzenie w sprawie Departamentu Policji w Ferguson, gdyby nie aktywizm ruchu Black Lives Matter? Prawdopodobnie nie. Być może, gdyby nie uporczywe protesty organizowane przez ruch Black Lives Matter, zabójstwa na tle rasowym nieuzbrojonych Czarnych na Florydzie, Ferguson, Nowym Jorku, Chicago, Cleveland i wielu innych miastach i stanach przez policję nie zostały ujawnione i zbadane. Ruch Black Lives Matter można zatem interpretować jako wyjątkowy „głos koloru” (Tyson, 2015, s. 360) – krytyczna koncepcja rasowa, która utrzymuje, że „pisarze i myśliciele mniejszości są generalnie w lepszej sytuacji niż biali pisarze i myśliciele pisać i mówić o rasie i rasizmie, ponieważ bezpośrednio doświadczają rasizmu” (Tyson, 2015, s. 360). Zwolennicy „głosu koloru” zachęcają ofiary dyskryminacji rasowej do opowiedzenia swoich historii, gdy doświadczyły dyskryminacji. Ruch Black Lives Matter odgrywa ważną rolę opowiadania historii, pełniąc w ten sposób rolę 21st stulecia wezwanie do zmiany nie tylko obecnego status quo, w które jest wpisane zaszyfrowany rasizm, ale ujawnienie i odszyfrowanie tego, co Restrepo i Hincapíe (2013) nazywają „formułami szyfrowania” (s. 12), czyli tajnymi kodami, za pomocą których uprzywilejowani członkowie grupy kodują i dekodują algorytm oraz wzorce interakcji pomiędzy grupami uprzywilejowanymi i nieuprzywilejowanymi lub mówiąc inaczej i wyraźnie, pomiędzy białymi i czarnymi w Stanach Zjednoczonych.
Wnioski
Biorąc pod uwagę złożoną i skomplikowaną naturę rasizmu w Stanach Zjednoczonych oraz biorąc pod uwagę ograniczenia, jakie napotkał autor podczas zbierania danych na temat licznych przypadków przemocy wobec osób czarnoskórych, większość krytyków może argumentować, że w artykule tym brakuje wystarczających danych terenowych (tj. ), na których powinny opierać się argumenty i stanowiska autora. Co prawda badania terenowe lub inne metody gromadzenia danych są warunkiem koniecznym rzetelnych wyników i wniosków badawczych, jednak można również argumentować, że nie są one warunkiem wystarczającym do krytycznej analizy konfliktów społecznych, jak to refleksyjnie uczyniono w tym artykule stosowanie teorii konfliktów społecznych, które są istotne dla badanego przedmiotu.
Jak zauważono we wstępie, głównym celem niniejszego artykułu jest zbadanie i analiza działalności ruchu „Black Lives Matter” oraz jego wysiłków na rzecz ujawnienia ukrytej dyskryminacji rasowej zakorzenionej w instytucjach i historii Stanów Zjednoczonych w celu stworzyć drogę do sprawiedliwości, równości i równości dla mniejszości, zwłaszcza społeczności afroamerykańskiej. Aby osiągnąć ten cel, w artykule zbadano cztery istotne teorie konfliktu społecznego: „Krytyka Afroamerykanów” (Tyson, 2015, s. 344); Kymlicka (1995) „Obywatelstwo wielokulturowe: liberalna teoria praw mniejszości”, która uznaje i przyznaje „prawa zróżnicowane grupowo” poszczególnym grupom, które doświadczyły historycznego rasizmu, dyskryminacji i marginalizacji; Teoria Galtunga (1969). przemoc strukturalna podkreśla to struktury ucisku, które uniemożliwiają części obywateli dostęp do ich podstawowych ludzkich potrzeb i praw, zmuszając w ten sposób „rzeczywistą realizację somatyczną i umysłową ludzi do poziomu poniżej ich potencjalnych realizacji” (Galtung, 1969, s. 168); i wreszcie krytyka Burtona (2001) „tradycyjnej struktury elity władzy” – struktury charakteryzującej się mentalnością „my-oni”, która utrzymuje, że jednostki poddane strukturalnej przemocy ze strony instytucji i norm nieodłącznie związanych z władzą Struktura elitarna z pewnością zareaguje, stosując różne podejścia behawioralne, w tym przemoc i nieposłuszeństwo społeczne.
Analiza konfliktu rasowego w Stanach Zjednoczonych, którą z sukcesem przeprowadziliśmy w tym artykule, w świetle tych teorii i za pomocą konkretnych przykładów, ukazuje przejście lub odejście od jawny rasizm strukturalny do zaszyfrowany rasizm. To przejście nastąpiło, ponieważ na mocy formalnego prawa stanowego i teoretycznie rasizm został zniesiony w Stanach Zjednoczonych. Dzięki nieformalnemu, nagromadzonemu dziedzictwu kulturowemu i praktyce, rasizm przekształcił się ze swoich jawnych zasad strukturalnych w zaszyfrowaną, ukrytą formę; przeszedł od nadzoru państwa do jurysdykcji jednostki; od jego jawnej i oczywistej natury do form bardziej ukrytych, niejasnych, ukrytych, sekretnych, niewidzialnych, zamaskowanych, zawoalowanych i zamaskowanych.
Tę ukrytą, zakodowaną lub ukrytą formę dyskryminacji rasowej w tym artykule nazywamy zaszyfrowanym rasizmem. Artykuł ten potwierdza, że podobnie jak Ruch Praw Obywatelskich odegrał kluczową rolę w zakończeniu jawny rasizm strukturalny, otwartej dyskryminacji i segregacji w Stanach Zjednoczonych, ruch Black Lives Matter odważnie odegrał kluczową rolę w rozszyfrowaniu zaszyfrowany rasizm w Stanach Zjednoczonych. Szczególnym przykładem mogą być wydarzenia w Ferguson w stanie Missouri, które zapewniły dogłębne zrozumienie natury zaszyfrowany rasizm badaczom, decydentom i ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem raportu Departamentu Sprawiedliwości (2015), który ujawnia, że praktyki egzekwowania prawa w Ferguson nieproporcjonalnie szkodzą afroamerykańskim mieszkańcom Fergusona i są częściowo spowodowane uprzedzeniami rasowymi, w tym stereotypami (s. 62). Ruch Black Lives Matter jest zatem wyjątkowym „głosem koloru” (Tyson, 2015, s. 360), pomagającym historycznie zdominowanym i marginalizowanym rasowo Afroamerykanom w opowiadaniu swoich historii, gdy doświadczyli dyskryminacji.
Ich historie odegrały kluczową rolę w rozszyfrowaniu zaszyfrowanego rasizmu w Stanach Zjednoczonych. Jednak potrzebne są dalsze badania, aby zrozumieć różne sposoby, dzięki którym 21st stulecia pokojowi aktywiści afroamerykańscy wyrażają swój głos i analizują wyzwania, jakie napotykają w swoim aktywizmie, a także badają reakcję rządu i dominującej białej populacji.
Referencje
Brammer, JP (2015, 5 maja). Rdzenni Amerykanie to grupa, która najprawdopodobniej zostanie zabita przez policję. Recenzja Blue Nation. Pobrano z http://bluenationreview.com/
Burton, JW (2001). Dokąd stąd pójdziemy? International Journal of Peace Studies, 6(1). Pobrano z http://www.gmu.edu/programs/icar/ijps/vol6_1/Burton4.htm
Życie Czarnych ma znaczenie. (nd). Pobrano 8 marca 2016 r. z http://blacklivesmatter.com/about/
Definicja Struktura po angielsku. (nd) W Słownik internetowy Oxfordu. Pobrano z http://www.oxforddictionaries.com/us/definition/american_english/structure
Internet Du Bois (1935). Czarna rekonstrukcja w Ameryce. Nowy Jork: Ateneum.
Galtung, J. (1969). Badania nad przemocą, pokojem i pokojem. Dziennik Badań nad Pokojem, 6(3), 167-191. Pobrane z http://www.jstor.org/stable/422690
Dochodzenie prowadzone przez policję w Ferguson. (2015, 4 marca). Raport Wydziału Praw Obywatelskich Departamentu Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych. Pobrano 8 marca 2016 r. z https://www.justice.gov/
Kymlicka, W. (1995). Obywatelstwo wielokulturowe: liberalna teoria praw mniejszości. Nowy Jork: Oxford University Press.
Definicja struktury ucznia. (nd) W Internetowy słownik dla uczniów Merriam-Webster. Pobrano z http://learnersdictionary.com/definition/structure
Lederach, JP (2005). Wyobraźnia moralna: sztuka i dusza budowania pokoju. Nowy Jork: Oxford University Press.
Lemert, C. (red.) (2013). Teoria społeczna: odczytania wielokulturowe, globalne i klasyczne. Boulder, Kolorado: Westview Press.
Restrepo, RS i Hincapíe GM (2013, 8 sierpnia). Zaszyfrowana konstytucja: nowy paradygmat ucisku. Krytyczne myślenie prawne. Pobrano z http://criticallegalthinking.com/
Statut Florydy z 2015 r. (1995-2016). Pobrano 8 marca 2016 r. z http://www.leg.state.fl.us/Statutes/
Townes, C. (2015, 22 października). Obama wyjaśnia problem stwierdzeniem, że „każde życie ma znaczenie”. ThinkProgress. Pobrano z http://thinkprogress.org/justice/
Tyson, L. (2015). Teoria krytyczna dzisiaj: przewodnik przyjazny dla użytkownika. Nowy Jork, NY: Routledge.
Autor, dr Basil Ugorji, jest prezesem i dyrektorem generalnym Międzynarodowego Centrum Mediacji Etno-Religijnych. Uzyskał stopień doktora. Doktorat z analizy i rozwiązywania konfliktów na Wydziale Studiów nad Rozwiązywaniem Konfliktów, College of Arts, Humanities and Social Sciences, Nova Southeastern University, Fort Lauderdale, Floryda.
