Rozwiązywanie wieloletnich konfliktów w bogatym w ropę naftową i gaz królestwie Ekpetiama: studium przypadku impasu Agudama Ekpetiama

Przemówienie króla Bubaraye Dakolo

Wybitny wykład Jego Królewskiej Mości, Króla Bubaraye Dakolo, Agady IV, Ibenanaowei z Królestwa Ekpetiama, stan Bayelsa, Nigeria.

Wprowadzenie

Agudama to jedna z siedmiu gmin położonych wzdłuż bogatego w ropę i gaz królestwa Ekpetiama na brzegu rzeki Nun w regionie delty rzeki Niger, w stanie Bayelsa w Nigerii. Ta licząca około trzy tysiące mieszkańców gmina po śmierci jej przywódcy znalazła się w impasie, spowodowanym sukcesją oraz wyzwaniami w zakresie zarządzania wpływami z ropy i gazu. Oprócz niezliczonych spraw sądowych, które potem nastąpiły, konflikt pochłonął życie kilku osób. Wiedząc, że pokój zaowocuje bardzo potrzebnym rozwojem, który tak długo umykał ludziom pomimo zasobów ropy i gazu, nowy król królestwa Ekpetiama uznał przywrócenie pokoju w Agudamie i wszystkich innych częściach królestwa za priorytet. Zastosowano tradycyjną metodę rozstrzygania sporów stosowaną w królestwie Ekpetiama. Istotne informacje na temat zamieszania wydobyto z przyjęć odbywających się w pałacu Agady IV Gbarantoru. Wreszcie w pałacu nowego króla zaplanowano spotkanie wszystkich stron, a także rozsądnych, neutralnych obserwatorów z innych społeczności królestwa w celu rozwiązania konfliktu korzystnego dla obu stron.

Wśród obaw wyrażanych przez partie i sceptyków stanowisko Ibenanaowei (króla) zadowoliło wszystkich. Z czterech rzeczy, które strony miały osiągnąć jako naród pojednany, dwie są wspólnie realizowane przez wszystkie zaangażowane strony, natomiast trzecia została w pełni zrealizowana na mocy decyzji królestwa Nowy Festiwal Yam w czerwcu (Okolode) 2018 r. Trwają realizację dwóch pozostałych wymogów dotyczących wyboru i mianowania nowego lidera społeczności w Agudamie.

To studium przypadku pokazujące, jak szczerze mówiąc tradycyjny mechanizm rozstrzygania sporów w Ekpetiamie można wykorzystać do rozwiązania odwiecznych impasów, które wymykały się zachodnim metodom stosowanym w Nigerii. Typowym rezultatem jest wygrana obu stron. Sprawa Agudamy, która toczy się od piętnastu lat pomimo kilku wyroków w stylu brytyjskiego wymiaru sprawiedliwości, jest rozstrzygana metodą rozstrzygania sporów Ekpetiamą.

geografia

Agudama to jedna z siedmiu gmin położonych wzdłuż bogatego w ropę i gaz królestwa Ekpetiama na brzegu rzeki Nun w regionie delty rzeki Niger, w stanie Bayelsa w Nigerii. Jest to trzecia gmina Ekpetiama po kierunku przepływu rzeki Nun, licząc w dół od Gbarantoru, miasta położonego najwyżej w królestwie. Wyspa Wilberforce to nazwa lądu, na którym leży Agudama. Jego niezwykle piękna, wielowiekowa flora i fauna jest w dużej mierze nadal nienaruszona – dziewicza. Z wyjątkiem obszarów, które zostały już wyburzone pod budowę nowoczesnych dróg i budynków mieszkalnych lub oczyszczonych pod kątem wydobycia ropy i gazu, a ostatnio pod stanowe lotnisko Bayelsa. Szacunkowa populacja Agudamy wynosi około trzech tysięcy osób. Miasto składa się z trzech związków, a mianowicie Ewerewari, Olomowari i Oyekewari.

Historia konfliktu

23 grudnia 1972 roku Agudama otrzymał nowego Amananaowei, Jego Królewską Wysokość Turner Eradiri II, który panował do 1 grudnia 2002 roku, kiedy to dołączył do swoich przodków. Stołek Agudama jest reklamowany jako tradycyjny stołek trzeciej klasy w stanie Bayelsa. Jego Paliowei, zastępca wodza Awudu Okponyan, rządził następnie jako pełniący obowiązki Amananaowei miasta do 2004 r., kiedy to ludzie zgłosili zapotrzebowanie na nowe Amananaowei. Ponieważ miastem rządziła wcześniej niepisana konstytucja, jako niezbędny pierwszy krok przyjęto wniosek o pisemną konstytucję. Prace nad konstytucją rozpoczęły się 1 stycznia 2004 roku. Doprowadziło to do konfliktu interesów, jednak 10 lutego 2005 roku gmina na walnym zgromadzeniu, które odbyło się na rynku, złożyła wniosek o przyjęcie projektu konstytucji Agudamy. Proces ten wywołał wszelkiego rodzaju agitację, która ostatecznie doprowadziła do zaangażowania rządu stanu Bayelsa w rolę mediatora.

Ówczesny przewodniczący Rady Tradycyjnych Władców stanu Bayelsa, HRM King Joshua Igbagara, został mianowany przewodniczącym komisji stanu Bayelsa ds. Agudamy z zadaniem pomagania społeczności w przejściu przez proces pokojowego zainstalowania nowego Amananaowei. Trudności w przekonaniu wszystkich do nowej konstytucji opóźniły ten proces o kilka miesięcy. Jednakże 25 maja 2005 roku uchwalona konstytucja została przedstawiona gminie Agudama. W tym samym czasie zainaugurowano także komitet przejściowy, a wszystkie inne struktury, takie jak rada wodzów, komitet rozwoju społeczności (CDC) i tak dalej, które pozostawił zmarły Amananaowei, zostały rozwiązane. Jednak około połowa dotkniętych osób odmówiła rozwiązania. Pełniąca obowiązki Amananaowei, kluczowa postać w łańcuchu wydarzeń, przyjęła nowe stanowisko i ustąpiła, aby pięcioosobowy komitet przejściowy mógł zająć się swoimi pracami. W sumie nowe stanowisko przyjęło dwa i pół z trzech kompleksów znajdujących się w mieście, stanowiących około 85% gminy. Następnie 22 czerwca 2005 r. odbyła się inauguracja komitetu wyborczego (ELECO), w skład którego weszli przedstawiciele wszystkich trzech kompleksów Ewerewari, Olomowari i Oyekewari. Następnie komisja wyborcza ogłosiła sprzedaż formularzy za pośrednictwem lokalnego komunikatora miejskiego oraz stanowej stacji radiowej Bayelsa. Po tygodniu ogłaszania wyborów ci, którzy byli przeciwni przemianom, zwrócili się do swoich lojalistów o bojkot wyborów. Za pomocą państwowego radia ogłosili także wezwanie do całkowitego bojkotu.

Pomimo bojkotu komitet wyborczy przeprowadził wybory 9 lipca 2005 r., a następnie 12 lipca 2005 r. twórcy króla Agudama zainstalowali jedynego kandydata i zwycięzcę jako Amananaowei Agudama – Jego Wysokość Imomotimi Happy Ogbotobo.

Wynik ten doprowadził nawet do znacznie większej liczby konfliktów. Niektórzy członkowie społeczności oskarżali rząd stanowy o stronniczość. Pokrzywdzeni, którzy zorganizowali bojkot wyborów, szybko wnieśli sprawę do sądu. Przeciwko nim skierowano pozwy przeciwne. Miało również miejsce kilka przypadków bójek, które później przerodziły się w przemoc na rozsądną skalę. Obie frakcje zainicjowały aresztowania i kontraresztowania. Z biegiem dni wnoszono coraz więcej spraw, a licznym osobom postawiono zarzuty za różne naruszenia prawa karnego. Pozew cywilny kwestionujący procesy, które doprowadziły do ​​powstania nowego Amananaowei, został ostatecznie rozstrzygnięty przeciwko niemu, ku rozczarowaniu jego licznych zwolenników. Przegrał sprawę ze wszystkimi konsekwencjami. We wrześniu 2012 roku sąd unieważnił wybór Happy Ogbotobo na Amananaowei. Dlatego w obliczu prawa i wszystkich przestrzegających prawa obywateli Agudamy i poza nią nigdy nie był wodzem nawet przez sekundę. Stał się więc podobny do innych rdzennych mieszkańców Agudamy, którzy nigdy nie byli Amananaowei. Dlatego też nie należało go postrzegać ani zwracać się do niego jako do byłego Amananaowei w królestwie Ekpetiama. Wyrok ten sprawił, że administracja gminy wróciła w ręce rady pozostawionej przez zmarłego wójta. Stanowisko to zostało również zakwestionowane w sądzie, ale werdykt podtrzymał, że rada zmarłego Amananaowei powinna kontynuować zarządzanie miastem, ponieważ przyroda nie znosi próżni.

Działalność w zakresie wydobycia ropy i gazu osiągnęła najwyższy poziom w historii w latach 2004 i 2005, kiedy SPDC rozpoczęło eksploatację swojego największego afrykańskiego lądowego pola gazowego. Rozpoczęli wielomiliardowy projekt Gbaran/Ubie w klastrze Gbarain/Ekpetiama. Przyniosło to ze sobą bezprecedensową możliwość napływu środków finansowych i równoważnych projektów rozwoju infrastruktury społecznościowej w królestwach Ekpetiama i Gbarain, w tym Agudama.

Pomiędzy 2005 rokiem, kiedy wybrany został obalony Amananaowei, a 2012 rokiem, kiedy sąd unieważnił jego panowanie, członkowie społeczności, którzy sprzeciwiali się mu i jego rządom, nigdy nie uznali go za Amananaowei i dlatego nigdy nie byli mu posłuszni. Doszło do kilku umyślnych aktów niesubordynacji przeciwko jego kadencji. Zatem wyrok sądu, który zmienił to stanowisko, jedynie zmienił pogardę dla przywództwa. Tym razem przez większą większość ludu Agudama. Lojaliści byłego Amananaowei argumentują, że w swoim czasie nie uzyskali oni współpracy od obecnych administratorów społeczności i ich zwolenników, więc oni również nie wyraziliby swojej.

Poprzednie próby rozwiązania konfliktu

W wyniku tego impasu (trwającego prawie piętnaście lat) obie zwaśnione grupy w Agudamie odbywały niezliczone podróże na komisariaty policji w południowej strefie Nigerii, do sądów w celu przeprowadzenia procesów cywilnych i karnych, a także do kostnicy w celu zabezpieczenia lub odzyskania zmarłych . W kilku przypadkach niektóre osoby próbowały rozwiązać problemy na drodze pozasądowej, ale żadna nie ujrzała światła dziennego. Zwykle w samą porę zawarcia rozejmu jeden lub dwa z którejkolwiek ze zwaśnionych stron przerywały postępowanie i przerywały wysiłek.

Kiedy w 2016 roku Jego Królewska Mość Król Bubaraye Dakolo został intronizowany jako Ibenanaowei z królestwa Ekpetiama, wśród ludu Agudama osiągnęły szczyt wzajemne podejrzenia i uraza. Jednak w pełni zdeterminowany, aby rozwiązać zamieszanie, zainicjował dyskusje ze wszystkimi grupami w społeczności – zarówno spolaryzowanymi, jak i niepolaryzowanymi, przez kilka miesięcy po osiedleniu się. Konsultacje zostały rozszerzone na osoby z innych społeczności królestwa Ekpetiama, które posiadały istotne informacje na temat konflikt. 

W pałacu Agady IV odbyło się kilka formalnych i nieformalnych posiedzeń z królem. Aby wesprzeć ich roszczenia, ze wszystkich stron zaprezentowano odpowiednie materiały, takie jak orzeczenia i wyroki sądów. Materiały i zeznania ustne dokładnie zbadano, zanim król zdecydował się po raz pierwszy od długiego czasu zgromadzić je w swoim pałacu.

Bieżące działania

2 kwietnia 17 r. o godzinie 2018:XNUMX była akceptowalna godzina i data, w której wszystkie strony mogły przyjść do pałacu królewskiego w celu przeprowadzenia mediacji/arbitrażu. Przed spotkaniem krążyły spekulacje i pogłoski o niekorzystnych i stronniczych wynikach. Co ciekawe, w spekulacyjny handel wynikami zaangażowane były wszystkie strony. W końcu nadszedł wyznaczony czas i Jego Królewska Mość Król Bubaraye Dakolo, Agada IV, przyszedł i usiadł na swoim rzucie.

Przemówił do sierpniowego zgromadzenia około osiemdziesięciu osób. Przyjrzał się faktom, które jego zdaniem wszyscy powinni uznać, i wywnioskował, że:

we wrześniu 2012 r. sądy unieważniły wybór Happy Ogbotobo na Amananaowei – zatem przed prawem i przed nami, jako przestrzegającymi prawa obywatelami Agudamy, musimy przyznać, że nie był on i nigdy nie był wodzem nawet przez jedną sekundę. Jest więc jak każda inna osoba w Agudamie, która nie jest i nigdy nie była Amananaowei. Oznacza to, że nawet jeśli nazywa się go wodzem, a mogło się to czasami zdarzać, nie oznacza to i nie może oznaczać, że zgodnie z prawem był on byłym Amananaowei w tym królestwie. Wódz Sir Bubaraye Geku jest przewodniczącym Rady Agudama. Zostało to potwierdzone i potwierdzone przez właściwy sąd. To legitymizuje jego tymczasowe przywództwo w Agudamie. A ponieważ musimy poczynić postępy i musimy to zrobić dzisiaj, sądzę, że zgodzicie się Państwo, że wszyscy zrobimy to dzisiaj. WSZYSCY musimy się wokół niego zgromadzić. Wspierajmy wszyscy jego kadencję na rzecz lepszej Agudamy.

Król zajął się także innymi kluczowymi drażliwymi kwestiami, takimi jak projekt konstytucji. Jedna ze stron domagała się napisania od nowa zupełnie nowej konstytucji. Inni jednak powiedzieli „nie” i argumentowali, że należy utrzymać projekt konstytucji z 2005 roku. Król utrzymywał, że pozostaje to szkicem, ponieważ nie cieszy się pełną aprobatą ludu Agudamy i jeśli coś nie zostanie zrobione, ktoś może go jeszcze zakwestionować. Wezwał ich, aby przyjrzeli się bliżej i sprawdzili, w jaki sposób zawiera on ich pieczołowicie spisany testament zbiorowy i jaką rolę odegrał w usunięciu pana Happy Ogbotobo z jego nielegalnej kadencji. Zapytał: czy mądrze będzie go potępić i odrzucić, skoro zawiera pracę i wolę Ludu Agudama? Szczególnie dla ludzi jednających się? Pojednany naród? Powiedział, że powie nie. Nie, ponieważ musimy osiągnąć postęp. Nie, ponieważ żadna konstytucja na tym świecie nie jest doskonała. Nawet w Stanach Zjednoczonych Ameryki! Oczywiście ciągle słyszycie, pierwszą poprawkę i drugą poprawkę, itd.

Sprawa tocząca się przed Sądem Apelacyjnym

Sprawa toczy się nadal przed sądem apelacyjnym w Port Harcourt. Należy to rozwiązać, ponieważ żadne nowe wybory do Amananaowei nie mogą zostać przeprowadzone bez uprzedniego rozstrzygnięcia jakiejkolwiek powiązanej kwestii w sądzie.

Ibenanaowei z zapałem zaapelował do wszystkich zgromadzonych o potrzebę postawienia w centrum uwagi sprawy toczącej się przed sądem apelacyjnym w Port Harcourt. Podzielali przekonanie króla, że ​​wynik sprawy toczącej się przed sądem apelacyjnym w Port Harcourt nie rozwiąże żadnego problemu. Choć dałoby to zwycięzcom, kimkolwiek byli, kilka minut przyjemności, które nie zmieniłyby niczego na lepsze w Agudamie. „Jeśli więc kochamy Agudamę, zakończylibyśmy tę sprawę dzisiaj. Powinniśmy to wycofać. Chodźmy i wycofajmy to” – powtórzył. Ostatecznie zostało to zaakceptowane przez wszystkich. Uświadomienie sobie, że wycofanie sprawy rozpatrywanej przez sąd apelacyjny w Port Harcourt mogłoby natychmiast utorować drogę do wyborów, było dla wielu bardzo ekscytujące.

„Moje żądania ludu Agudama”

Przemówienie króla w sprawie dalszych działań wspólnoty zatytułowano „Moje żądania ludu Agudama”. Zażądał od wszystkich uznania i współpracy z naczelnikiem rady Sir Bubaraye Geco jako prawowitym rządem Agudamy, a także zażądał, aby naczelnik rady kierowanej przez Sir Bubaraye Geco wykonał łatwe zadanie polegające na niedyskryminowaniu żadnej osoby Agudama w jego kontaktach z miastem od tego momentu. Dodał, że wójt będzie także realizował trudniejsze zadanie, polegające na tym, aby od tego momentu nie sprawiać wrażenia dyskryminującego nikogo z Agudamy w jego kontaktach z miastem. Ta zmiana w postrzeganiu była bardzo krytyczna.

Król zażądał powołania bezstronnego komitetu wyborczego Ekpetiamy, niebędącego Agudamą, który przeprowadziłby wybory Agudama w dalszej części roku, jeśli zostaną spełnione wszystkie pozostałe żądania. Zalecił także, aby konstytucja Agudamy, na której powołano się w wyroku unieważniającym wybór i panowanie Happy Ogbotobo, została zaktualizowana jedynie kosmetycznie, gdyż nie był to czas na zasadnicze zmiany.

W duchu rotacji zakorzenionej w konstytucji oraz aby umożliwić właściwe zamknięcie, braterstwo, uczciwość, prawdziwe pojednanie ludu Ekpetiama z Agudamy oraz miłość do wspólnoty, wybór na stołek Amananaowei z Agudamy powinien umożliwić wyłącznie kandydatom z Ewerewari i Olomowari. Wszystkich zachęcano do wystawienia lub wspierania kandydatów z tych związków i umożliwienia wyboru osobie, która udowodniła prawdziwą miłość do społeczności. Propozycja ta, jako stanowisko przejściowe, ma na celu uwzględnienie szerokiego spektrum aspiracji ludu Agudama.

O Panu Szczęśliwym Ogbotobo

Poruszono także kwestię usuniętego przywódcy społeczności, pana Happy Ogbotobo. Pochodzi z kompleksu Ewerewari. Ponieważ jego wybór i panowanie zostały unieważnione, sprawiedliwe byłoby, gdyby ponownie kandydował, jeśli sobie tego życzy i spełnia inne kryteria wyboru na stołek Amananaowei z Agudamy.

Wnioski

Ibenanaowei w końcu dali ludowi Agudamy trzy miesiące na wspólną pracę. Poprosił ich o wycofanie rozpatrzonego odwołania i wsparcie obecnego rządu. Polecono im wspólne świętowanie Okolode w czerwcu 2018 roku. Właściwie to wspólnie zaprezentowali najlepszą grupę festiwalową.

Padła obietnica powołania komitetu wyborczego za kilka miesięcy, jeśli wykaże gotowość. Król podkreślił fakt, że działania wojenne nie były bitwą tytanów, ale zwykłą kłótnią rodzinną, która zaszła za daleko, a przyjęta tradycyjna metoda rozwiązywania konfliktów była najlepszym sposobem na zakończenie rodzinnych sprzeczek. Choć niektórzy mogli być rozczarowani, ale król wierzy, że Agudama powinna zjednoczyć się i współpracować, a nie myśleć, że mogą mieć wszystko. Zawsze trzeba dawać i brać – podkreślił. I to jest czas dawania i brania. Sesja zakończyła się kulturalnym hasłem – Aahinhhh Ogbonbiri! Onua.

Rekomendacja

Metoda rozwiązywania konfliktów Ekpetiama, która zawsze uwzględnia wynik korzystny dla obu stron, od niepamiętnych czasów jest podstawą wspólnego pokoju i współistnienia i nadal jest aktualna, o ile sędzia słucha i zachowuje szczerość swoich celów.

W szczególności rząd stanu Bayelsa i wszystkie inne organy rządowe mogłyby podtrzymać tę praktykę, namawiając uniwersytety do odpowiedniego zbadania i udokumentowania tej praktyki, a także wykorzystania jej do rozwiązania licznych, powszechnych konfliktów wywołanych ropą naftową i gazem w Delcie Nigru i gdzie indziej.

Share

Powiązane artykuły

Religie w Igboland: dywersyfikacja, znaczenie i przynależność

Religia jest jednym ze zjawisk społeczno-ekonomicznych o niezaprzeczalnym wpływie na ludzkość w każdym miejscu na świecie. Choć wydaje się to święte, religia jest ważna nie tylko dla zrozumienia istnienia jakiejkolwiek rdzennej ludności, ale ma także znaczenie polityczne w kontekście międzyetnicznym i rozwojowym. Istnieje mnóstwo historycznych i etnograficznych dowodów na różne przejawy i nomenklatury zjawiska religii. Naród Igbo w południowej Nigerii, po obu stronach rzeki Niger, to jedna z największych czarnych, przedsiębiorczych grup kulturowych w Afryce, charakteryzująca się niewątpliwym zapałem religijnym, który implikuje zrównoważony rozwój i interakcje międzyetniczne w ramach tradycyjnych granic. Jednak krajobraz religijny Igbolandu stale się zmienia. Do 1840 r. dominującą religią Igbo była rdzenna lub tradycyjna. Niecałe dwie dekady później, kiedy na tym obszarze rozpoczęła się chrześcijańska działalność misyjna, uwolniono nową siłę, która ostatecznie przekształciła rdzenny krajobraz religijny na tym obszarze. Chrześcijaństwo urosło i przyćmiło dominację tego ostatniego. Przed stuleciem chrześcijaństwa w Igbolandzie islam i inne mniej hegemoniczne wyznania powstały, aby konkurować z rdzennymi religiami Igbo i chrześcijaństwem. W artykule przedstawiono zróżnicowanie religijne i jego funkcjonalne znaczenie dla harmonijnego rozwoju Igbolandu. Dane czerpie z opublikowanych prac, wywiadów i artefaktów. Argumentuje, że w miarę pojawiania się nowych religii krajobraz religijny Igbo będzie w dalszym ciągu się różnicować i/lub dostosowywać, w celu zapewnienia inkluzywności lub wyłączności między istniejącymi i powstającymi religiami, aby przetrwać Igbo.

Share

Czy wiele prawd może istnieć jednocześnie? Oto, jak jedna cenzura w Izbie Reprezentantów może utorować drogę do trudnych, ale krytycznych dyskusji na temat konfliktu izraelsko-palestyńskiego z różnych perspektyw

Ten blog zagłębia się w konflikt izraelsko-palestyński, uznając różne perspektywy. Rozpoczyna się od analizy cenzury posłanki Rashidy Tlaib, a następnie uwzględnia narastające rozmowy między różnymi społecznościami – lokalnie, w kraju i na świecie – które uwydatniają istniejący dookoła podział. Sytuacja jest bardzo złożona i obejmuje wiele kwestii, takich jak spory między wyznawcami różnych wyznań i grup etnicznych, nieproporcjonalne traktowanie przedstawicieli Izby w procesie dyscyplinarnym Izby oraz głęboko zakorzeniony konflikt wielopokoleniowy. Zawiłości potępienia Tlaiba i wstrząs sejsmiczny, jaki wywarło ono na tak wielu ludzi, sprawiają, że jeszcze ważniejsze jest zbadanie wydarzeń zachodzących między Izraelem a Palestyną. Wydaje się, że wszyscy mają właściwe odpowiedzi, ale nikt nie może się z nimi zgodzić. Dlaczego tak jest?

Share