Przypadek tożsamości etniczno-religijnej

 

Co się stało? Tło historyczne konfliktu

Przykładem tożsamości etniczno-religijnej jest konflikt między wójtem a księdzem cerkwi prawosławnej. Jamal jest szanowanym muzułmaninem, etnicznym Oromo i głową małego miasteczka w regionie Oromia w zachodniej Etiopii. Daniel jest prawosławnym chrześcijaninem, etnicznym Amhara i szanowanym księdzem Etiopskiego Kościoła Prawosławnego w tym samym mieście.

Od objęcia urzędu w 2016 roku Jamal jest znany ze swoich działań na rzecz rozwoju miasta. Współpracował z wieloma osobami ze społeczeństwa przy zbiórce pieniędzy i budowie szkoły średniej, której wcześniej w miasteczku nie było. Został doceniony za to, co zrobił w sektorze zdrowia i usług. Jest chwalony przez wielu biznesmenów i kobiety za ułatwianie usług mikrofinansowych i dotacji dla właścicieli małych firm w mieście. Choć uważany jest za orędownika zmian, niektórzy krytykują go za preferencyjne traktowanie członków swojej grupy – etnicznych Oromosów i muzułmanów – w różnych projektach administracyjnych, społecznych i biznesowych.

Daniel służy Etiopskiemu Kościołowi Prawosławnemu od około trzydziestu lat. Ponieważ urodził się w tym mieście, jest dobrze znany ze swojej pasji, niestrudzonej służby i bezwarunkowej miłości do chrześcijaństwa i Kościoła. Po zostaniu księdzem w 2005 roku poświęcił swoje życie służbie swojemu Kościołowi, jednocześnie zachęcając młodych prawosławnych do pracy na rzecz swojego Kościoła. Jest ukochanym księdzem młodego pokolenia. On jest dalej znany ze swojej walki o prawa do ziemi kościoła. Wszczął nawet sprawę sądową, prosząc rząd o zwrot działek należących do kościoła, które zostały skonfiskowane przez poprzedni reżim wojskowy.

Te dwie znane osoby były uwikłane w konflikt w związku z planem administracji Jamala budowy centrum biznesowego w miejscu, które według księdza i większości prawosławnych historycznie należy do cerkwi prawosławnej i znane jest z miejsca na uroczystość Objawienia Pańskiego. Jamal nakazał zespołowi swojej administracji oznaczenie terenu, a agentom budowlanym rozpoczęcie budowy centrum biznesowego. Ksiądz Daniel wezwał współwyznawców prawosławia, aby w imię rozwoju bronili swojej ziemi i bronili się przed atakiem na ich religię. Po wezwaniu księdza grupa młodych prawosławnych usunęła tablice i ogłosiła, że ​​budowa centrum powinna zostać wstrzymana. Protestowali przed siedzibą burmistrza, a demonstracja przerodziła się w przemoc. W wyniku gwałtownego konfliktu, który wybuchł między protestującymi a policją, zginęło dwóch młodych prawosławnych. Rząd federalny nakazał natychmiastowe wstrzymanie planu budowy i wezwał Jamala i księdza Daniela do stolicy w celu dalszych negocjacji.

Wzajemne historie — jak każda osoba rozumie sytuację i dlaczego

Historia Jamala – Ksiądz Daniel i jego młodzi wyznawcy są przeszkodą w rozwoju

Pozycja:

Ksiądz Daniel powinien przestać utrudniać rozwój miasta. Powinien przestać zachęcać młodych ortodoksyjnych chrześcijan do angażowania się w przemoc w imię wolności i praw religijnych. Powinien zaakceptować decyzję administracji i współpracować przy budowie centrum. 

Zainteresowania:

Rozwój: Jako prezydent miasta odpowiadam za rozwój miasta. Nie mamy jednego zorganizowanego centrum biznesowego dla prawidłowego funkcjonowania różnych rodzajów działalności gospodarczej. Nasz rynek jest bardzo tradycyjny, niezorganizowany i niewygodny dla rozwoju biznesu. Nasze sąsiednie miasta mają duże obszary biznesowe, w których kupujący i sprzedający łatwo wchodzą w interakcje. Tracimy potencjalnych biznesmenów, którzy przenoszą się do dużych ośrodków w sąsiednich miejscowościach. Nasi ludzie są zmuszeni polegać na zakupach w innych miastach. Budowa zorganizowanego centrum biznesowego przyczyni się do rozwoju naszego miasta poprzez przyciąganie biznesmenów i kobiet. 

Możliwości zatrudnienia: Budowa centrum biznesowego nie tylko pomoże właścicielom firm, ale także stworzy miejsca pracy dla naszych ludzi. W planach jest zbudowanie dużego centrum biznesowego, które stworzy miejsca pracy dla setek mężczyzn i kobiet. To pomoże naszemu młodemu pokoleniu. To jest dla nas wszystkich, a nie dla określonej grupy ludzi. Naszym celem jest rozwój naszego miasta; nie atakować religii.

Korzystanie z dostępnych zasobów: Wybrany grunt nie jest własnością żadnej instytucji. Jest własnością rządu. Po prostu korzystamy z dostępnych zasobów. Wybraliśmy ten obszar, ponieważ jest to bardzo dogodne miejsce do prowadzenia biznesu. Nie ma to nic wspólnego z atakiem religijnym. Nie atakujemy żadnej religii; staramy się po prostu rozwijać nasze miasto tym, co mamy. Twierdzenie, że miejsce to należy do kościoła, nie jest poparte żadnymi dowodami prawnymi. Kościół nigdy nie posiadał określonej ziemi; nie mają na to dokumentu. Tak, wykorzystywali to miejsce do celebracji Objawienia Pańskiego. Praktykowali takie praktyki religijne na gruntach należących do rządu. Moja administracja lub poprzednie administracje nie chroniły tej własności rządowej, ponieważ nie mieliśmy żadnego planu wykorzystania określonego gruntu. Teraz opracowaliśmy plan budowy centrum biznesowego na gruntach należących do rządu. Swoje święto Trzech Króli mogą celebrować w dowolnych wolnych miejscach, a przy aranżacji tego miejsca jesteśmy gotowi do współpracy z Kościołem.

Historia księdza Daniela – Celem Jamala jest pozbawienie władzy kościoła, a nie rozwój miasta.

Pozycja:

Plan nie służy miastu, jak wielokrotnie powtarzał Jamal. Jest to celowo zaprojektowany atak na nasz kościół i tożsamość. Jako odpowiedzialny ksiądz nie zaakceptuję żadnego ataku na mój kościół. Nigdy nie pozwolę na żadną budowę; raczej wolałbym umrzeć walcząc za mój kościół. Nie przestanę wzywać wierzących, aby chronili swój kościół, swoją tożsamość i swoją własność. To nie jest prosta sprawa, w której mogę pójść na kompromis. Jest to raczej poważny atak na zniszczenie historycznego prawa Kościoła.

Zainteresowania:

Prawa historyczne: W tym miejscu od wieków świętujemy Objawienie Pańskie. Nasi przodkowie pobłogosławili ten obszar na objawienie. Modlili się o błogosławieństwo wody, oczyszczenie miejsca i ochronę przed wszelkimi atakami. Teraz naszym obowiązkiem jest ochrona naszego kościoła i własności. Mamy historyczne prawo do tego miejsca. Wiemy, że Jamal mówi, że nie mamy legalnego dokumentu, ale tysiące ludzi, którzy co roku świętują objawienie Pańskie w tym miejscu, są naszymi prawnymi świadkami. Ta ziemia jest naszą ziemią! Nie pozwolimy na żadną zabudowę w tym miejscu. W naszym interesie jest zachowanie naszego historycznego prawa.

Uprzedzenia religijne i etniczne: Wiemy, że Jamal jest pomocny dla muzułmanów, ale nie dla nas, chrześcijan. Z pewnością wiemy, że Jamal uważał Etiopski Kościół Prawosławny za kościół, który służy głównie grupie etnicznej Amhara. Jest Oromo pracującym dla Oromos i uważa, że ​​kościół nie ma mu nic do zaoferowania. Większość Oromów na tym obszarze nie jest prawosławnymi chrześcijanami; są albo protestantami, albo muzułmanami i wierzy, że z łatwością może zmobilizować innych przeciwko nam. My, prawosławni, jesteśmy w tym mieście mniejszością, a nasza liczba z roku na rok maleje z powodu przymusowej migracji do innych części kraju. Wiemy, że zmuszają nas do opuszczenia tego miejsca w imię rozwoju. nie odejdziemy; raczej umrzemy tutaj. Możemy być uważani za mniejszość, ale jesteśmy większością z błogosławieństwem naszego Boga. Naszym głównym interesem jest równe traktowanie i walka z uprzedzeniami religijnymi i etnicznymi. Uprzejmie prosimy Jamala o opuszczenie naszej posiadłości dla nas. Wiemy, że pomagał muzułmanom budować meczet. Dał im ziemię pod budowę meczetu, a teraz próbuje przejąć naszą ziemię. Nigdy nie konsultował się z nami w sprawie planu. Uważamy to za poważną nienawiść do naszej religii i egzystencji. Nigdy się nie poddamy; nasza nadzieja jest w Bogu.

Projekt mediacji: studium przypadku mediacji opracowany przez Abdurahmana Omara, 2019

Share

Powiązane artykuły

Religie w Igboland: dywersyfikacja, znaczenie i przynależność

Religia jest jednym ze zjawisk społeczno-ekonomicznych o niezaprzeczalnym wpływie na ludzkość w każdym miejscu na świecie. Choć wydaje się to święte, religia jest ważna nie tylko dla zrozumienia istnienia jakiejkolwiek rdzennej ludności, ale ma także znaczenie polityczne w kontekście międzyetnicznym i rozwojowym. Istnieje mnóstwo historycznych i etnograficznych dowodów na różne przejawy i nomenklatury zjawiska religii. Naród Igbo w południowej Nigerii, po obu stronach rzeki Niger, to jedna z największych czarnych, przedsiębiorczych grup kulturowych w Afryce, charakteryzująca się niewątpliwym zapałem religijnym, który implikuje zrównoważony rozwój i interakcje międzyetniczne w ramach tradycyjnych granic. Jednak krajobraz religijny Igbolandu stale się zmienia. Do 1840 r. dominującą religią Igbo była rdzenna lub tradycyjna. Niecałe dwie dekady później, kiedy na tym obszarze rozpoczęła się chrześcijańska działalność misyjna, uwolniono nową siłę, która ostatecznie przekształciła rdzenny krajobraz religijny na tym obszarze. Chrześcijaństwo urosło i przyćmiło dominację tego ostatniego. Przed stuleciem chrześcijaństwa w Igbolandzie islam i inne mniej hegemoniczne wyznania powstały, aby konkurować z rdzennymi religiami Igbo i chrześcijaństwem. W artykule przedstawiono zróżnicowanie religijne i jego funkcjonalne znaczenie dla harmonijnego rozwoju Igbolandu. Dane czerpie z opublikowanych prac, wywiadów i artefaktów. Argumentuje, że w miarę pojawiania się nowych religii krajobraz religijny Igbo będzie w dalszym ciągu się różnicować i/lub dostosowywać, w celu zapewnienia inkluzywności lub wyłączności między istniejącymi i powstającymi religiami, aby przetrwać Igbo.

Share

Konwersja na islam i nacjonalizm etniczny w Malezji

Niniejsza praca stanowi część większego projektu badawczego, który koncentruje się na wzroście etnicznego nacjonalizmu malajskiego i supremacji w Malezji. Choć wzrost etnicznego nacjonalizmu malajskiego można przypisać różnym czynnikom, niniejszy artykuł skupia się szczególnie na prawie dotyczącym konwersji na islam w Malezji oraz na tym, czy wzmocniło ono poczucie etnicznej supremacji Malajów. Malezja jest krajem wieloetnicznym i wieloreligijnym, który uzyskał niepodległość w 1957 roku od Brytyjczyków. Malajowie, będący największą grupą etniczną, zawsze uważali religię islamu za nieodłączną część swojej tożsamości, która oddziela ich od innych grup etnicznych, które zostały sprowadzone do kraju podczas brytyjskich rządów kolonialnych. Chociaż islam jest religią oficjalną, Konstytucja zezwala na pokojowe praktykowanie innych religii przez Malezyjczyków niebędących Malajami, a mianowicie etnicznych Chińczyków i Hindusów. Jednakże prawo islamskie regulujące małżeństwa muzułmańskie w Malezji nakłada na niemuzułmanów obowiązek przejścia na islam, jeśli chcą poślubić muzułmanów. W tym artykule argumentuję, że islamskie prawo dotyczące konwersji zostało wykorzystane jako narzędzie do wzmocnienia poczucia etnicznego nacjonalizmu malajskiego w Malezji. Wstępne dane zebrano na podstawie wywiadów z malajskimi muzułmanami będącymi w związkach małżeńskich z osobami niebędącymi Malajami. Wyniki pokazały, że większość Malajów, z którymi przeprowadzono wywiady, uważa przejście na islam za konieczne, zgodnie z wymogami religii islamskiej i prawa stanowego. Ponadto nie widzą również powodu, dla którego osoby niebędące Malajami miałyby sprzeciwiać się przejściu na islam, ponieważ po ślubie dzieci będą automatycznie uznawane za Malajów zgodnie z Konstytucją, która również wiąże się ze statusem i przywilejami. Poglądy osób niebędących Malajami, które przeszły na islam, oparto na wywiadach wtórnych przeprowadzonych przez innych uczonych. Ponieważ bycie muzułmaninem wiąże się z byciem Malajem, wielu nie-Malajów, którzy się nawrócili, czuje się okradzionych z poczucia tożsamości religijnej i etnicznej oraz pod presją, aby przyjąć etniczną kulturę Malajów. Chociaż zmiana prawa konwersyjnego może być trudna, otwarty dialog międzywyznaniowy w szkołach i sektorach publicznych może być pierwszym krokiem do rozwiązania tego problemu.

Share