Zaniepokojony i bardzo zaniepokojony częstymi, nieustannymi i gwałtownymi konfliktami etniczno-religijnymi w swoim rodzinnym kraju, Nigerii i na całym świecie, dr Basil Ugorji podjął heroiczną decyzję, będąc jeszcze w Szensztacie, aby służyć tak, jak nauczał św. Franciszek, jako instrument pokoju. Postanowił stać się żywym narzędziem i kanałem pokoju, zwłaszcza dla grup i jednostek w konflikcie. Zmotywowany trwającą przemocą etniczno-religijną, która doprowadziła do śmierci dziesiątek tysięcy ludzi, w tym najbardziej bezbronnych, i pragnąc urzeczywistniać Boże nauki i orędzia pokoju, przyjął, że praca ta będzie wymagała znacznych poświęceń. Jego ocena tego problemu społecznego jest taka, że ​​trwały pokój można osiągnąć jedynie poprzez rozwój i propagowanie nowych sposobów wspólnego życia, niezależnie od różnic etnicznych czy religijnych. Po ośmiu latach studiowania w swoim zgromadzeniu zakonnym i intensywnych naradach wybrał drogę, na którą narażał siebie i swoją rodzinę. Zrezygnował ze swojego bezpieczeństwa i ochrony i poświęcił swoje życie na świecie, aktywnie działając na rzecz przywrócenia pokoju i harmonii w ludzkim społeczeństwie. Napędzani przesłaniem Chrystusa do kochaj bliźniego jak siebie samegopostanowił poświęcić resztę swojego życia na krzewienie kultury pokoju pomiędzy grupami etnicznymi, rasowymi i religijnymi na całym świecie oraz pomiędzy nimi.