Spóźniony uczeń

Co się stało? Tło historyczne konfliktu

Ten konflikt miał miejsce w lokalnej, renomowanej szkole naukowo-technicznej, która znajduje się bardzo blisko centrum miasta. Oprócz doskonałych instruktorów i nauczycieli akademickich, świetna pozycja szkoły wynika w dużej mierze z różnorodności uczniów i misji administracji polegającej na celebrowaniu i szanowaniu kultur i religii uczniów. Jamal jest starszym, honorowym uczniem, który jest popularny wśród kolegów z klasy i lubiany przez swoich instruktorów. Spośród wielu organizacji i klubów studenckich, które założyła szkoła, Jamal jest członkiem zarówno Związku Czarnych Studentów, jak i Stowarzyszenia Studentów Muzułmańskich. Aby uszanować przynależność do islamu, dyrektor szkoły zezwolił swoim muzułmańskim uczniom na krótkie piątkowe nabożeństwo pod koniec ich przerwy obiadowej przed rozpoczęciem zajęć popołudniowych, pod przewodnictwem Jamala. Dyrektor poinstruował ponadto nauczycieli, aby nie karali tych uczniów, jeśli w piątek przybędą na zajęcia z kilkuminutowym opóźnieniem, a uczniowie powinni również zrobić wszystko, co w ich mocy, aby dotrzeć na zajęcia na czas.

John jest stosunkowo nowym nauczycielem w szkole, który stara się wypełniać swoje obowiązki i nadal sprawiać, by szkoła była świetna dzięki temu, z czego jest znana. Ponieważ minęło dopiero kilka tygodni, John nie jest zaznajomiony z różnymi grupami uczniów i elastycznością, jaką zapewnia dyrektor w pewnych sytuacjach. Jamal jest uczniem klasy Johna i przez pierwsze tygodnie, odkąd John zaczął uczyć, Jamal przychodził na zajęcia pięć minut później w piątki. John zaczął komentować spóźnienia Jamala i to, że spóźnianie się nie jest zgodne z polityką szkoły. Zakładając, że John jest świadomy piątkowego nabożeństwa, które Jamal może prowadzić i w którym może uczestniczyć, Jamal po prostu przeprosi i zajmie swoje miejsce. Pewnego piątku, po kilku kolejnych incydentach, John w końcu mówi Jamalowi przed klasą, że to „młodzi radykalni bandyci z centrum miasta, tacy jak Jamal, szkoła powinna martwić się o swoją reputację”. John zagroził również, że zawiedzie Jamala, jeśli jeszcze raz się spóźni, mimo że przez całą swoją pracę i uczestnictwo utrzymał solidną piątkę.

Wzajemne historie – jak każda osoba rozumie sytuację i dlaczego

John- On jest lekceważący.

Pozycja:

Jamal to radykalny bandyta, którego należy nauczyć zasad i szacunku. Nie może po prostu przychodzić na zajęcia, kiedy tylko ma na to ochotę, i używać religii jako wymówki.

Zainteresowania:

Bezpieczeństwo/ochrona: Zostałem tu zatrudniony, aby utrzymać i budować reputację szkoły. Nie mogę pozwolić, by dzieciak z nędznego życia wpłynął na moje wyniki jako instruktora i oceny, które ta szkoła budowała przez tyle lat.

Potrzeby fizjologiczne: Jestem nowy w tej szkole i nie może mnie deptać młody człowiek z ulicy głoszący islamski radykalizm w każdy piątek. Nie mogę wyglądać słabo przed innymi nauczycielami, dyrektorem lub uczniami.

Przynależność/Duch zespołowy: Ta szkoła jest dobrze znana ze świetnych instruktorów i osiągających sukcesy uczniów, którzy razem pracują. Robienie wyjątków dla głoszenia religii nie jest misją szkoły.

Poczucie własnej wartości/szacunek: To brak szacunku dla mnie jako instruktora, aby uczeń przychodził spóźniony. Uczyłem w wielu szkołach, nigdy nie miałem do czynienia z takimi bzdurami.

Samo-aktualizacja: Wiem, że jestem dobrym instruktorem, dlatego zostałem tu zatrudniony. Mogę być trochę twardy, kiedy czuję, że muszę być, ale czasami jest to konieczne.

Jamal– Jest islamofobicznym rasistą.

Pozycja:

John nie rozumie, że dostałem zgodę na prowadzenie piątkowych nabożeństw. To tylko część mojej religii, której chcę się trzymać.

Zainteresowania:

Bezpieczeństwo/ochrona: Nie mogę zawalić zajęć, kiedy mam świetne stopnie. Częścią misji szkoły jest celebrowanie przynależności etnicznej i religii uczniów i otrzymałem zgodę dyrektora na udział w piątkowym nabożeństwie.

Potrzeby fizjologiczne: Nie mogę ciągle być marginalizowany w wyniku tego, co jest przedstawiane w mediach, na temat czarnych czy muzułmanów. Pracowałem tak ciężko, odkąd byłem młody, aby zawsze mieć dobre stopnie, aby to, jak się wyróżniałem, mogło przemawiać za mnie jak mój charakter, zamiast być ocenianym lub etykietowanym.

Przynależność/Duch zespołu: jestem w tej szkole od czterech lat; Jestem w drodze na studia. Atmosfera tej szkoły jest tym, co znam i kocham; nie możemy zacząć mieć nienawiści i separacji z powodu różnic, braku zrozumienia i rasizmu.

Poczucie własnej wartości/szacunek: Bycie muzułmaninem i czarnoskórym to duże części mojej tożsamości, które kocham. Jest to znak niewiedza zakładać, że jestem „bandytą”, ponieważ jestem czarny i że szkoła jest blisko centrum miasta, lub że jestem radykałem po prostu dlatego, że wyznaję wiarę muzułmańską.

Samo-aktualizacja: Mój dobry charakter i stopnie są częścią tego, co razem sprawia, że ​​ta szkoła jest tak wspaniała. Oczywiście staram się być punktualnie na każdych zajęciach i nie mam wpływu na to, czy ktoś przyjdzie do mnie porozmawiać po nabożeństwie. Jestem częścią tej szkoły i nadal powinienem czuć się szanowany za pozytywne rzeczy, które pokazuję.

Projekt mediacji: studium przypadku mediacji opracowany przez Faten Gharib, 2017

Share

Powiązane artykuły

Religie w Igboland: dywersyfikacja, znaczenie i przynależność

Religia jest jednym ze zjawisk społeczno-ekonomicznych o niezaprzeczalnym wpływie na ludzkość w każdym miejscu na świecie. Choć wydaje się to święte, religia jest ważna nie tylko dla zrozumienia istnienia jakiejkolwiek rdzennej ludności, ale ma także znaczenie polityczne w kontekście międzyetnicznym i rozwojowym. Istnieje mnóstwo historycznych i etnograficznych dowodów na różne przejawy i nomenklatury zjawiska religii. Naród Igbo w południowej Nigerii, po obu stronach rzeki Niger, to jedna z największych czarnych, przedsiębiorczych grup kulturowych w Afryce, charakteryzująca się niewątpliwym zapałem religijnym, który implikuje zrównoważony rozwój i interakcje międzyetniczne w ramach tradycyjnych granic. Jednak krajobraz religijny Igbolandu stale się zmienia. Do 1840 r. dominującą religią Igbo była rdzenna lub tradycyjna. Niecałe dwie dekady później, kiedy na tym obszarze rozpoczęła się chrześcijańska działalność misyjna, uwolniono nową siłę, która ostatecznie przekształciła rdzenny krajobraz religijny na tym obszarze. Chrześcijaństwo urosło i przyćmiło dominację tego ostatniego. Przed stuleciem chrześcijaństwa w Igbolandzie islam i inne mniej hegemoniczne wyznania powstały, aby konkurować z rdzennymi religiami Igbo i chrześcijaństwem. W artykule przedstawiono zróżnicowanie religijne i jego funkcjonalne znaczenie dla harmonijnego rozwoju Igbolandu. Dane czerpie z opublikowanych prac, wywiadów i artefaktów. Argumentuje, że w miarę pojawiania się nowych religii krajobraz religijny Igbo będzie w dalszym ciągu się różnicować i/lub dostosowywać, w celu zapewnienia inkluzywności lub wyłączności między istniejącymi i powstającymi religiami, aby przetrwać Igbo.

Share

Konwersja na islam i nacjonalizm etniczny w Malezji

Niniejsza praca stanowi część większego projektu badawczego, który koncentruje się na wzroście etnicznego nacjonalizmu malajskiego i supremacji w Malezji. Choć wzrost etnicznego nacjonalizmu malajskiego można przypisać różnym czynnikom, niniejszy artykuł skupia się szczególnie na prawie dotyczącym konwersji na islam w Malezji oraz na tym, czy wzmocniło ono poczucie etnicznej supremacji Malajów. Malezja jest krajem wieloetnicznym i wieloreligijnym, który uzyskał niepodległość w 1957 roku od Brytyjczyków. Malajowie, będący największą grupą etniczną, zawsze uważali religię islamu za nieodłączną część swojej tożsamości, która oddziela ich od innych grup etnicznych, które zostały sprowadzone do kraju podczas brytyjskich rządów kolonialnych. Chociaż islam jest religią oficjalną, Konstytucja zezwala na pokojowe praktykowanie innych religii przez Malezyjczyków niebędących Malajami, a mianowicie etnicznych Chińczyków i Hindusów. Jednakże prawo islamskie regulujące małżeństwa muzułmańskie w Malezji nakłada na niemuzułmanów obowiązek przejścia na islam, jeśli chcą poślubić muzułmanów. W tym artykule argumentuję, że islamskie prawo dotyczące konwersji zostało wykorzystane jako narzędzie do wzmocnienia poczucia etnicznego nacjonalizmu malajskiego w Malezji. Wstępne dane zebrano na podstawie wywiadów z malajskimi muzułmanami będącymi w związkach małżeńskich z osobami niebędącymi Malajami. Wyniki pokazały, że większość Malajów, z którymi przeprowadzono wywiady, uważa przejście na islam za konieczne, zgodnie z wymogami religii islamskiej i prawa stanowego. Ponadto nie widzą również powodu, dla którego osoby niebędące Malajami miałyby sprzeciwiać się przejściu na islam, ponieważ po ślubie dzieci będą automatycznie uznawane za Malajów zgodnie z Konstytucją, która również wiąże się ze statusem i przywilejami. Poglądy osób niebędących Malajami, które przeszły na islam, oparto na wywiadach wtórnych przeprowadzonych przez innych uczonych. Ponieważ bycie muzułmaninem wiąże się z byciem Malajem, wielu nie-Malajów, którzy się nawrócili, czuje się okradzionych z poczucia tożsamości religijnej i etnicznej oraz pod presją, aby przyjąć etniczną kulturę Malajów. Chociaż zmiana prawa konwersyjnego może być trudna, otwarty dialog międzywyznaniowy w szkołach i sektorach publicznych może być pierwszym krokiem do rozwiązania tego problemu.

Share