Analiza polityki Tito w sprawie konfliktu etnicznego: przypadek Kosowa

Abstrakcyjny:

Konflikt w Kosowie, który powstał pomiędzy etnicznymi Albańczykami i Serbami w latach 1998-1999, pozostaje bolesnym wspomnieniem. Jednakże napięcie między nimi istniało od czasów panowania osmańskiego (1455 – 1912). Za prezydentury Josepha Tito (1945–1980) nastąpił szereg zmian politycznych i konstytucyjnych, których celem było pobudzenie pokojowego rozwoju w regionie i przyznanie pewnych uprawnień autonomicznych etnicznym Albańczykom w Kosowie. W artykule tym analizowane są trzy ważne aspekty „polityki zorientowanej na integrację” Tito, w tym Polityka Brata i Jedności, Polityka Gospodarcza „Transfuzji Krwi” oraz Polityka Migracyjna. Analiza ta pokazuje, że ogólnie rzecz biorąc, polityka ta nie złagodziła podstawowych napięć etnicznych, które dotknęły obie grupy etniczne. Co więcej, nie ustabilizowały one gospodarki ani nie przyczyniły się do dobrobytu kultury. W świetle analizy artykuł ten sugeruje, że decydenci powinni dogłębnie przyjrzeć się relacjom etnicznym podczas opracowywania i promowania odpowiednich polityk. W artykule przedstawiono ogólne zalecenia i strategie, które mają pomóc decydentom i przyszłym badaczom w lepszym zajmowaniu się kwestiami etnicznymi pomiędzy Albańczykami i Serbami. Taka dbałość jest kluczowa dla stabilności regionu, rozwoju gospodarki, dobrobytu kultury i poprawy relacji na każdym szczeblu.

Przeczytaj lub pobierz cały artykuł:

Shan, Lanhe S. (2014). Analiza polityki Tity dotyczącej konfliktów etnicznych: przypadek Kosowa

Journal of Living Together, 1 (1), s. 53-59, 2014, ISSN: 2373-6615 (druk); 2373-6631 (online).

@Artykuł{Shan2014
Tytuł = {Analiza polityki Tity w sprawie konfliktów etnicznych: przypadek Kosowa}
Autor = {Lanhe S. Shan}
Adres URL = {https://icermediation.org/titos-policies-on-ethnic-conflikt/}
ISSN = {2373-6615 (druk); 2373-6631 (online)}
Rok = {2014}
Data = {2014-09-18}
IssueTitle = {Rola religii i pochodzenia etnicznego we współczesnych konfliktach: powiązane pojawiające się taktyki, strategie i metodologie mediacji i rozwiązywania}
Dziennik = {Dziennik wspólnego życia}
Głośność = {1}
liczba = {1}
Strony = {53-59}
Wydawca = {Międzynarodowe Centrum Mediacji Etno-Religijnych}
Adres = {Mount Vernon, Nowy Jork}
Wydanie = {2014}.

Share

Powiązane artykuły

Religie w Igboland: dywersyfikacja, znaczenie i przynależność

Religia jest jednym ze zjawisk społeczno-ekonomicznych o niezaprzeczalnym wpływie na ludzkość w każdym miejscu na świecie. Choć wydaje się to święte, religia jest ważna nie tylko dla zrozumienia istnienia jakiejkolwiek rdzennej ludności, ale ma także znaczenie polityczne w kontekście międzyetnicznym i rozwojowym. Istnieje mnóstwo historycznych i etnograficznych dowodów na różne przejawy i nomenklatury zjawiska religii. Naród Igbo w południowej Nigerii, po obu stronach rzeki Niger, to jedna z największych czarnych, przedsiębiorczych grup kulturowych w Afryce, charakteryzująca się niewątpliwym zapałem religijnym, który implikuje zrównoważony rozwój i interakcje międzyetniczne w ramach tradycyjnych granic. Jednak krajobraz religijny Igbolandu stale się zmienia. Do 1840 r. dominującą religią Igbo była rdzenna lub tradycyjna. Niecałe dwie dekady później, kiedy na tym obszarze rozpoczęła się chrześcijańska działalność misyjna, uwolniono nową siłę, która ostatecznie przekształciła rdzenny krajobraz religijny na tym obszarze. Chrześcijaństwo urosło i przyćmiło dominację tego ostatniego. Przed stuleciem chrześcijaństwa w Igbolandzie islam i inne mniej hegemoniczne wyznania powstały, aby konkurować z rdzennymi religiami Igbo i chrześcijaństwem. W artykule przedstawiono zróżnicowanie religijne i jego funkcjonalne znaczenie dla harmonijnego rozwoju Igbolandu. Dane czerpie z opublikowanych prac, wywiadów i artefaktów. Argumentuje, że w miarę pojawiania się nowych religii krajobraz religijny Igbo będzie w dalszym ciągu się różnicować i/lub dostosowywać, w celu zapewnienia inkluzywności lub wyłączności między istniejącymi i powstającymi religiami, aby przetrwać Igbo.

Share

Konwersja na islam i nacjonalizm etniczny w Malezji

Niniejsza praca stanowi część większego projektu badawczego, który koncentruje się na wzroście etnicznego nacjonalizmu malajskiego i supremacji w Malezji. Choć wzrost etnicznego nacjonalizmu malajskiego można przypisać różnym czynnikom, niniejszy artykuł skupia się szczególnie na prawie dotyczącym konwersji na islam w Malezji oraz na tym, czy wzmocniło ono poczucie etnicznej supremacji Malajów. Malezja jest krajem wieloetnicznym i wieloreligijnym, który uzyskał niepodległość w 1957 roku od Brytyjczyków. Malajowie, będący największą grupą etniczną, zawsze uważali religię islamu za nieodłączną część swojej tożsamości, która oddziela ich od innych grup etnicznych, które zostały sprowadzone do kraju podczas brytyjskich rządów kolonialnych. Chociaż islam jest religią oficjalną, Konstytucja zezwala na pokojowe praktykowanie innych religii przez Malezyjczyków niebędących Malajami, a mianowicie etnicznych Chińczyków i Hindusów. Jednakże prawo islamskie regulujące małżeństwa muzułmańskie w Malezji nakłada na niemuzułmanów obowiązek przejścia na islam, jeśli chcą poślubić muzułmanów. W tym artykule argumentuję, że islamskie prawo dotyczące konwersji zostało wykorzystane jako narzędzie do wzmocnienia poczucia etnicznego nacjonalizmu malajskiego w Malezji. Wstępne dane zebrano na podstawie wywiadów z malajskimi muzułmanami będącymi w związkach małżeńskich z osobami niebędącymi Malajami. Wyniki pokazały, że większość Malajów, z którymi przeprowadzono wywiady, uważa przejście na islam za konieczne, zgodnie z wymogami religii islamskiej i prawa stanowego. Ponadto nie widzą również powodu, dla którego osoby niebędące Malajami miałyby sprzeciwiać się przejściu na islam, ponieważ po ślubie dzieci będą automatycznie uznawane za Malajów zgodnie z Konstytucją, która również wiąże się ze statusem i przywilejami. Poglądy osób niebędących Malajami, które przeszły na islam, oparto na wywiadach wtórnych przeprowadzonych przez innych uczonych. Ponieważ bycie muzułmaninem wiąże się z byciem Malajem, wielu nie-Malajów, którzy się nawrócili, czuje się okradzionych z poczucia tożsamości religijnej i etnicznej oraz pod presją, aby przyjąć etniczną kulturę Malajów. Chociaż zmiana prawa konwersyjnego może być trudna, otwarty dialog międzywyznaniowy w szkołach i sektorach publicznych może być pierwszym krokiem do rozwiązania tego problemu.

Share