Konfliktet etno-fetare dhe dilema e qëndrueshmërisë demokratike në Nigeri

Abstract:

Nigeria në dekadën e fundit është karakterizuar nga kriza e dimensioneve etnike dhe fetare. Natyra e shtetit nigerian duket se është jo vetëm përgjegjëse për krizën etno-fetare që për fat të keq po thellohet, e cila është bërë endemike, e përhapur dhe fatkeqe, por gjithashtu po dëshmohet gjithnjë e më shumë e paaftë për të zhvilluar strategji të besueshme dhe kompetente që duhet të adresojnë këtë prirje të shëmtuar. Në të vërtetë që nga viti 1966, shteti nigerian ka nisur reformat strukturore që synojnë kryesisht adresimin e marrëdhënieve ndëretnike. Ndërsa reformat si federalizmi dhe krijimi i shtetit e kanë transformuar shtetin nigerian nga njëra anë, ato nuk kanë qenë në gjendje të trajtojnë rrënjësisht problemin e mobilizimit dhe konfliktit etnik. Paaftësia e qeverive të njëpasnjëshme për të demonstruar kapacitet për të përballuar sfidat e shumëanshme socio-ekonomike dhe politike të vendit ka përkeqësuar konfliktet e identitetit etnik dhe fetar, të përkeqësuara nga disa vite të keqqeverisjes. Prandaj, pyetjet përkatëse që duhen bërë janë: Deri në çfarë mase mund të thuhet se konfliktet etnike dhe fetare janë shprehje e dallimeve kulturore dhe fetare? Dhe si ka ndikuar konflikti etnik dhe fetar në ruajtjen e qeverisjes demokratike në Nigeri? Ky punim adopton modelin instrumentalist si një mjet analitik për të kuptuar përdorimin e rastësishëm të situatës dhe rrethanor të përkatësisë etnike dhe fesë në kërkim të përfitimit material. Ndër rekomandimet e tjera, demokracia nigeriane duhet të forcojë kornizat dhe strukturat e saj institucionale në një markë popullore dhe pjesëmarrëse me bazë të gjerë që do t'u japë njerëzve një ndjenjë përkatësie. Ai kërkon një riorientim të elitës drejt prodhimit dhe jo konsumit, pasi kjo do të reduktojë tensionin, ashpërsinë dhe kushtet që i predispozojnë nigerianët ndaj cenueshmërisë së manipulimeve etnike dhe fetare. Kështu, promovimi i parimeve demokratike të përfaqësimit të të gjitha kombësive dhe interesave në procesin e qeverisjes mund të rrisë qëndrueshmërinë e demokracisë.

Lexoni ose shkarkoni letrën e plotë:

George-Genyi, Anëtar Euginia (2017). Konfliktet etno-fetare dhe dilema e qëndrueshmërisë demokratike në Nigeri

Journal of Living Together, 4-5 (1), fq. 152-163, 2017, ISSN: 2373-6615 (Shtyp); 2373-6631 (Online).

@Article{George-Genyi2017
Titulli = {Konfliktet etno-fetare dhe dilema e qëndrueshmërisë demokratike në Nigeri}
Autori = {Anëtari Euginia George-Genyi}
Url = {https://icermediation.org/ethno-religious-conflicts-and-democratic-sustainability-in-nigeria/}
ISSN = {2373-6615 (Print); 2373-6631 (Online)}
viti = {2017}
Data = {2017-12-18}
IssueTitle = {Të jetosh së bashku në paqe dhe harmoni},
Ditari = {Journal of Living Together}
Vëllimi = {4-5}
numri = {1}
Faqe = {152-163}
Botues = {Qendra Ndërkombëtare për Ndërmjetësimin Etno-Religjioz}
Adresa = {Mount Vernon, Nju Jork}
Botim = {2017}.

Shpërndaje

Artikuj Të Ngjashëm

Fetë në Igboland: Diversifikimi, Relevanca dhe Përkatësia

Feja është një nga fenomenet socio-ekonomike me ndikime të pamohueshme mbi njerëzimin kudo në botë. Sado e shenjtë që duket, feja nuk është vetëm e rëndësishme për të kuptuar ekzistencën e çdo popullsie vendase, por gjithashtu ka rëndësi politike në kontekstin ndëretnik dhe zhvillimor. Dëshmitë historike dhe etnografike mbi shfaqjet dhe nomenklaturat e ndryshme të fenomenit të fesë janë të shumta. Kombi Igbo në Nigerinë Jugore, në të dy anët e lumit Niger, është një nga grupet më të mëdha kulturore sipërmarrëse me ngjyrë në Afrikë, me zjarr të pagabueshëm fetar që implikon zhvillimin e qëndrueshëm dhe ndërveprimet ndëretnike brenda kufijve të tij tradicionalë. Por peizazhi fetar i Igboland po ndryshon vazhdimisht. Deri në vitin 1840, feja(et) mbizotëruese e Igbo-s ishte indigjene ose tradicionale. Më pak se dy dekada më vonë, kur filloi veprimtaria misionare e krishterë në zonë, u lëshua një forcë e re që përfundimisht do të rikonfiguronte peizazhin fetar indigjen të zonës. Krishterimi u rrit për të zbehur dominimin e këtij të fundit. Përpara qindvjetorit të krishterimit në Igboland, Islami dhe besimet e tjera më pak hegjemoniste u ngritën për të konkurruar kundër feve indigjene Igbo dhe Krishterimit. Ky punim gjurmon diversifikimin fetar dhe rëndësinë e tij funksionale me zhvillimin harmonik në Igboland. Ai merr të dhënat e tij nga veprat e publikuara, intervistat dhe artefaktet. Ai argumenton se me shfaqjen e feve të reja, peizazhi fetar Igbo do të vazhdojë të diversifikohet dhe/ose të përshtatet, qoftë për përfshirje ose ekskluzivitet midis feve ekzistuese dhe atyre në zhvillim, për mbijetesën e Igbo-s.

Shpërndaje

Konvertimi në Islam dhe nacionalizmi etnik në Malajzi

Ky punim është një segment i një projekti më të madh kërkimor që fokusohet në ngritjen e nacionalizmit etnik malajz dhe supremacisë në Malajzi. Ndërsa rritja e nacionalizmit etnik malajz mund t'i atribuohet faktorëve të ndryshëm, ky punim fokusohet në mënyrë specifike në ligjin e konvertimit islam në Malajzi dhe nëse ai e ka përforcuar apo jo ndjenjën e supremacisë etnike malajze. Malajzia është një vend multietnik dhe shumë-fetar, i cili fitoi pavarësinë e tij në 1957 nga britanikët. Malajzët duke qenë grupi më i madh etnik e kanë konsideruar gjithmonë fenë islame si pjesë përbërëse të identitetit të tyre që i ndan ata nga grupet e tjera etnike që u sollën në vend gjatë sundimit kolonial britanik. Ndërsa Islami është feja zyrtare, Kushtetuta lejon që fetë e tjera të praktikohen në mënyrë paqësore nga malajzianët jo-malajzë, përkatësisht kinezët dhe indianët etnikë. Megjithatë, ligji islamik që rregullon martesat myslimane në Malajzi ka urdhëruar që jomuslimanët duhet të konvertohen në Islam nëse dëshirojnë të martohen me muslimanët. Në këtë punim, unë argumentoj se ligji i konvertimit islam është përdorur si një mjet për të forcuar ndjenjën e nacionalizmit etnik malajz në Malajzi. Të dhënat paraprake u mblodhën në bazë të intervistave me myslimanë malazezë që janë të martuar me jo-malajzë. Rezultatet kanë treguar se shumica e të intervistuarve malajzë e konsiderojnë konvertimin në Islam si të domosdoshme siç kërkohet nga feja islame dhe ligji i shtetit. Përveç kësaj, ata gjithashtu nuk shohin arsye pse jo-malaezët do të kundërshtonin konvertimin në Islam, pasi pas martesës, fëmijët do të konsiderohen automatikisht malajzënë sipas Kushtetutës, e cila gjithashtu vjen me status dhe privilegje. Pikëpamjet e jo-malajzëve që janë konvertuar në Islam janë bazuar në intervistat dytësore që janë kryer nga studiues të tjerë. Duke qenë se të qenit musliman lidhet me të qenurit malaj, shumë jo-malezë që u konvertuan ndihen të grabitur nga ndjenja e tyre e identitetit fetar dhe etnik dhe ndihen nën presion për të përqafuar kulturën etnike malazeze. Ndërsa ndryshimi i ligjit të konvertimit mund të jetë i vështirë, dialogu i hapur ndërfetar në shkolla dhe në sektorët publik mund të jetë hapi i parë për të trajtuar këtë problem.

Shpërndaje

COVID-19, 2020 Ungjilli i Prosperitetit dhe Besimi në Kishat Profetike në Nigeri: Ripozicionimi i Perspektivave

Pandemia e koronavirusit ishte një re stuhie shkatërruese me rreshtim argjendi. Ajo mori botën në befasi dhe la veprime dhe reagime të përziera pas saj. COVID-19 në Nigeri hyri në histori si një krizë e shëndetit publik që shkaktoi një rilindje fetare. Ajo tronditi deri në themel sistemin e kujdesit shëndetësor të Nigerisë dhe kishat profetike. Ky dokument problematizon dështimin e profecisë së prosperitetit të dhjetorit 2019 për vitin 2020. Duke përdorur metodën e kërkimit historik, ai vërteton të dhënat parësore dhe dytësore për të demonstruar ndikimin e ungjillit të dështuar të prosperitetit të vitit 2020 në ndërveprimet shoqërore dhe besimin në kishat profetike. Ai zbulon se nga të gjitha fetë e organizuara që funksionojnë në Nigeri, kishat profetike janë më tërheqëse. Përpara COVID-19, ata qëndronin si qendra shëruese të njohura, shikues dhe thyes të zgjedhës së keqe. Dhe besimi në fuqinë e profecive të tyre ishte i fortë dhe i palëkundur. Më 31 dhjetor 2019, të krishterët e vendosur dhe të parregullt e bënë takimin me profetët dhe pastorët për të marrë mesazhe profetike të Vitit të Ri. Ata u lutën për në vitin 2020, duke hedhur dhe shmangur të gjitha forcat e supozuara të së keqes të vendosura për të penguar prosperitetin e tyre. Ata mbollën fara nëpërmjet ofertave dhe të dhjetës për të mbështetur besimet e tyre. Si rezultat, gjatë pandemisë, disa besimtarë të vendosur në kishat profetike lundruan nën iluzionin profetik se mbulimi me gjakun e Jezusit ndërton imunitet dhe inokulim kundër COVID-19. Në një mjedis shumë profetik, disa nigerianë pyesin veten: si ka mundësi që asnjë profet nuk e pa COVID-19 të vinte? Pse nuk ishin në gjendje të shëronin asnjë pacient me COVID-19? Këto mendime po ripozicionojnë besimet në kishat profetike në Nigeri.

Shpërndaje