Agama mangrupikeun salah sahiji fénoména sosial ékonomi anu gaduh pangaruh anu teu tiasa dipungkir dina umat manusa di mana waé di dunya. Salaku sacrosanct sakumaha sigana, agama teu ngan penting pikeun pamahaman ayana sagala populasi pribumi tapi ogé boga relevansi kawijakan dina konteks interethnic jeung developmental. Bukti sajarah jeung etnografis dina manifestasi béda jeung nomenclatures fenomena agama abound. Bangsa Igbo di Nigeria Kidul, dina dua sisi Walungan Niger, mangrupikeun salah sahiji kelompok budaya wirausaha hideung panglegana di Afrika, kalayan sumanget agama anu teu jelas anu nyababkeun pangwangunan sustainable sareng interaksi antaretnis dina wates tradisionalna. Tapi bentang agama Igboland terus robih. Nepi ka 1840, agama dominan (s) tina Igbo éta pribumi atawa tradisional. Kurang ti dua dasawarsa saatosna, nalika kagiatan misionaris Kristen dimimitian di daérah éta, kakuatan énggal dileupaskeun anu antukna bakal ngonfigurasi deui bentang agama pribumi di daérah éta. Kristen tumuwuh jadi dwarf dominasi kiwari dimungkinkeun. Saméméh centenary of Kristen di Igboland, Islam jeung aqidah kirang hegemonis sejenna timbul pikeun bersaing ngalawan agama Igbo pribumi jeung Kristen. Tulisan ieu ngalacak diversifikasi agama sareng relevansi fungsionalna pikeun pangwangunan anu harmonis di Igboland. Éta ngagambar datana tina karya anu diterbitkeun, wawancara, sareng artefak. Ieu boga pamadegan yén nalika agama anyar muncul, bentang agama Igbo bakal terus diversify jeung/atawa adaptasi, boh pikeun inklusivitas atawa éksklusif diantara agama nu aya jeung munculna, pikeun survival Igbo.