#RuntoNigeria sareng Jadwal Cabang Zaitun

Tulisan ieu mangrupikeun bagian tina proyék panalungtikan anu langkung ageung anu museurkeun kana kebangkitan nasionalisme étnis Melayu sareng kaunggulan di Malaysia. Bari kebangkitan nasionalisme étnis Melayu bisa attributed ka sagala rupa faktor, makalah ieu husus museurkeun kana hukum konversi Islam di Malaysia jeung naha atawa henteu eta geus nguatkeun sentimen kaunggulan etnis Melayu. Malaysia mangrupikeun nagara multi-étnis sareng multi-agama anu kamerdékaan taun 1957 ti Inggris. Bangsa Malayu salaku kelompok étnis panggedena sok nganggap agama Islam sabagé bagian tina jati dirina anu misahkeun aranjeunna tina kelompok étnis sanés anu dibawa ka nagara éta nalika kakawasaan kolonial Inggris. Samentara Islam mangrupa agama resmi, UUD ngawenangkeun agama séjén pikeun diamalkeun sacara damai ku urang Malaysia non-Melayu, nyaéta etnis Cina jeung India. Sanajan kitu, hukum Islam nu ngatur nikah Muslim di Malaysia geus mandat yén non-Muslim kudu asup Islam lamun maranéhna hayang nikah Muslim. Dina makalah ieu, kuring boga pamadegan yén hukum konversi Islam geus dipaké salaku alat pikeun nguatkeun sentimen nasionalisme étnis Melayu di Malaysia. Data awal dikumpulkeun dumasar kana wawancara jeung urang Malayu Muslim anu kawin jeung non-Melayu. Hasilna nunjukkeun yén mayoritas anu diwawancara Melayu nganggap konversi ka Islam salaku imperatif sakumaha anu diwajibkeun ku agama Islam sareng hukum nagara. Sajaba ti éta, maranéhna ogé ningali euweuh alesan naha non-Melayu bakal nolak ngarobah kana Islam, sakumaha sanggeus nikah, barudak bakal otomatis dianggap Melayu nurutkeun Konstitusi, nu ogé hadir kalawan status jeung hak husus. Pamadegan non-Melayu anu geus asup Islam dumasar kana wawancara sékundér anu geus dipigawé ku ulama lianna. Salaku Muslim pakait sareng Melayu, seueur non-Melayu anu pindah agama ngarasa dirampok tina rasa identitas agama sareng etnisna, sareng ngarasa tekenan pikeun nganut budaya étnis Melayu. Bari ngarobah hukum konversi bisa jadi hese, buka dialog antar agama di sakola jeung di séktor publik bisa jadi lengkah munggaran pikeun tackle masalah ieu.